พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

9.3

เขียนโดย TKda

วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.

69 ตอน

2251 วิจารณ์

130.92K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 13.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

53) บุคคลนิรนาม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ไปหาฟางหน่อยดีกว่า คงยังไม่หลับหรอกนะ"แก้วที่มาถึงคอนโดของตัวเองจะไขกุญแจเเต่คิดถึงฟางที่ขอแยกจึงเดินมาห้องข้างๆเเล้วใช้กุญแจสำรองที่ทำไส้ไขเข้าไป

แกร๊ก

แก้วไขประตูเข้าไปก็ต้องแปลกใจเพราะฟางไม่ได้อยู่ห้องรับเเขก ดูห้องนอนก็ยังไม่มี จึงเดินไปที่ระเบียง

"มาแอบหลับอยู่ตรงนี้นี่เอง"แก้วพูดเเล้วส่ายหน้าก่อนจะมาดูฟางใกล้ๆก็เห็นคาบน้ำตาที่เเห้งติดแก้มของฟางก่อนจะเอามือเช็ดๆให้

"ร้องไห้อีกแล้วสิ"แก้วพูดเบาๆก่อนจะนิ่วหน้าคิดอะไรบางอย่าง

"ยุงก็ไม่มีนอนตรงนี้นะฟาง เดี๋ยวถ้าแก้วขยับฟางนี่ตื่นเเน่ๆ"แก้วพูดก่อนจะไปเอาผ้าห่มในห้องนอนของฟางมาห่มให้ ก่อนจะเดินกลับห้องตัวเองไป

รุ่งเช้าฟางเเละแก้วก็ไปแอบดูป๊อปปี้เเละโทโมะออกจากบ้านอย่างห่างๆ ไม่ให้พวกเขารู้สึกตัว ฟางเเละแก้วจึงขึ้นเเท๊กซี่ตามไปส่งป๊อปปี้เเละโทโมะที่หน้าบริษัทอีกตามเคย

"นี่วันนี้บอสเรียกประชุมนะ"แก้วพุด

"รู้เเล้วค้าบ เเต่ 10 โมงไม่ใช่หรอ"ฟางพูด

"ก็ใช่ เเล้วจะยืนอยู่เเบบนี้หรือไงล่ะ สองคนนั้นเค้าไปเเล้วนะ"แก้วพูด

"อื้อ ไปเถอะ"ฟางพูดก่อนจะนั่งเเท๊กซี่ไปเเล้วสวนกันรถของเเบมเเละเกลที่นั่งผ่านแก้วเเละฟางก็มองตามจนรถละไป

"เด็กสองคนนั่นนี่น่ารักเนาะ"ฟางพูด

"เดี๋ยวนี้เด็กๆเค้าน่ารักๆทั้งนั้นอ่ะฟาง"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้

"เมื่อคืน"ทโมะพึมพไเบาๆในห้องทำงานก่อนจะพายายามนึกเเต่ก็นึกอะไรไม่ออก ก่อนจะส่ายหน้าสลัดความคิดพวกนี้ออกไป

ก๊อกๆๆๆ

แอ๊ดดด

"ไงหายแฮ็งค์เเล้วหรอมาทำงานอ่ะ"เคนตะเคาะประตูก่อนจะเปิดพรวกเข้ามา

"เออ เเล้วเมื่อวานมึงมาส่งกูใช่มั้ย ขอบใจนะเว้ย"โทโมะพูด

"อะไร นี่มึงจำอะไรไม่ได้หรือไง เมื่อวานน้องแก้วผู้ติดตามสุดน่ารักของมึงนี่มารอรับมึงหน้าผับ"เคนตะพูดโทโมะขมวดคิ้วด้วยความสงสัยทันที

"งั้นเมื่อวานมึงก็ไม่ได้ไปส่งกู"โทโมะพูดก่อนจะนึกเหตุการณ์เเต่นึกไม่ออก เเต่ก็สงสัยว่าทำไมแก้วถึงไปอยู่หน้าผับ เเต่ก็สลัดความคิดนั้นออกไป

"ถูกต้องเเล้วค้าบบบ เเล้วไม่ต้องห่วงนะเว้ยที่ไม่ได้ไปส่งอะต้องขอโทษงานเข้าว่ะ เเต่ค่าเหล้าอ่ะป๊าเลี้ยง"เคนตะพูดเเล้วยักคิ้ว

"มามีไร"โทโมะถาม

"จะมาดูหน้าคนไม่เคยกินเหล้าว่ะ นึกว่าจะเเฮงค์ไม่มาทำงาน"เคนตะพูด

"ไม่ได้คออ่อนขนาดนั้น"โทโมะพูดก่อนเคนตะจะมานั่งตรงข้ามกับโทโมะเเล้วพุดคุยกับปกติ

"พี่ป๊อปค่ะ"เสียงใสทำให้ป๊อปปี้ที่นั่งก้มหน้าทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมา

".."ป๊อปปี้ไม่พูดอะไรได้เเต่มองด้วยสายตาที่นิ่งเฉย

"คือเเบมทำอาหารเที่ยงมาให้น่ะค่ะ มีเเต่ของโปรดพี่ป๊อปทั้งนั้นเลยนะค่ะ"แบมพูดเเล้วยิ้มก่อนจะให้คนเข็นอาหารที่เตรียมมาใส่จานเรียบร้อย

"ไม่หิว"ป๊อปปี้ตอบเสียงเรียบเเล้วก้มหน้าทำงานต่อ แบมที่ได้ยินก็หน้าเสียลงทันที

"เอ่อ.."

"ขอบคณที่เอามาให้"ป๊อปปี้กล่าวขอบคุณเพื่อไม่ให้เป็นหารเสียมารยาทก่อนจะนึกถึงเรื่องราวตอนที่อยู่กับฟาง

"นี่จำไว้นะว่าหันขอบคุณบ้างเป็นมารยาทเข้าใจ๊"ฟางพูดเเล้วชี้หน้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้ถึงถึงตอนนั้นก็นั่งนิ่งทันที

"พี่ป๊อปค่ะ"แบมพูดเเล้วโบกมือไปมา

"อะไร"ป๊อปปี้สะดุ้งก่อนจะตอบเสียงเรียบ

"คุณป๊อปค่ะเดี๋ยวบ่ายลูกค่าจะขอคุณที่ห้างใกล้นี่นะค่ะ เเต่เอ่อถ้าคุณป๊อปไม่สะดวกขนมจีนไปแทนก็ได้นะค่ะ"ขนมจีนพูดเพราะรู้ดีว่าป๊อปปี้ไม่ชอบไปในที่ที่มีคนเยอะ เเละห้าเขาไม่เคยไปเลยด้วยซ้ำ เเละทุกครั้งที่มีการนัดไปห้าง หรือทานอาหานเขาก็จะให้ขนมจีนไปแทนเสมอ

"ห้างน่ะมาบ้างก็ได้ มันไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอกมั้งคุณมาเฟีย"

"ชั้นไปเอง"ป๊อปปี้พูดก่อนจะก้มหน้าเช็คงานต่อ ขนมจีนถึงกับอึ้งตาโตเพราะปกติมันไม่ใช่แบบนี้ เเบมเองก็ยังอึ้งๆ เพราะพอรู้มาบ้างว่าป๊อปปี้ไม่เคยย่างกายเข้าห้างเลยสักครั้ง

ป๊อปปี้เช็คงานจนได้เวลานัดโยที่ไม่ได้ทานอาหารที่เเบมทำมาเลยเเบมเองก็ถอดใจกลับบ้านไปก่อนเเล้ว

"สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ น่าแปลกนะครับที่คุณมาที่แบบนี้"ชายคนนั้นพูด

"หรอครับ"ป๊อปปี้ตอบเสียงเรียบก่อนจะนั่งลงตามที่ชายคนนั้นชวน

"กินร้านนี้กัน หิวเเล้ว"ฟางพูดก่อนจะดึงแก้วเข้าร้านอาหารในห้างหลังประชุมเสร็จก็ต้องชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้อยู่ในร้านนั้นในมุมที่มองไปเเล้วเห็นได้ชัดว่าเขากำลังนั่งอยู่กับชายคนนึงแก้วที่เห็นฟางนิ่งไปก็มองตามฟาง ก็เข้าใจ

"โต๊ะข้างๆว่างนะ"แก้วพูดเเล้วมองไปโต๊ะที่อยู่ข้างๆโต๊ะที่ป๊อปปี้นั่งป๊อปปี้ที่รู้สึก่ามีคนมองขึงมองไปทางเข้าร้านก็เจอแก้วเเละฟางที่ยืนอยู่ป๊อปปี้รีบหันมาหาชายเพื่อคุยงานต่ออย่างม่สนใจฟางทันที

"ไม่ล่ะ เค้าคงไม่อยากเห็นหน้าฟางหรอก ร้านอื่นมั้ย"ฟางหันมาถาม

"ร้านนี่ล่ะ หืมม มาๆ"แก้วที่รู้ว่าฟางอยากเจอป๊อปปี้มากแค่ไหนจึงรีบลากฟางไปนั่งโต๊ะที่ถัดจากป๊อปปี้มาสองโต๊ะก่อนจะสั่งอาหาร

"ฮัลโหล...ห๊ะ ค่ะงั้นเดี๋ยวจะรีบไปนะค่ะ"แก้วพูดด้วยความตกใจจากโทรศัพท์ที่ได้รับสายก็

"ฟางนี่ทานคนเดียวก่อนนะแก้วมีธุระอะ เดี๋ยวกลับเองนะ"แก้วพูดเเล้วรีบวิ่งออกมาจากร้าน

"อ้าว แก้วๆ "ฟางที่จะเรียกแก้วเเต่ก็ไม่ทันแก้วเดินออกมาก่อนเเล้ว

"ให้เวลาส่วนตั๊วส่วนตัวเเล้วนะ^^"แก้วพุดเเล้วยิ้มก่อนจะเดินไปซื้อไอศครีมทานพรางๆ

ฟางที่นั่งอยู่ในร้านก็นั่งเงียบสั่งเเต่น้ำเปล่ามาดื่มก็แอบมองป๊อปปี้ไปพรางๆ จนป๊อปปี้ลุกออกไปฟางจึงรีบเช็คบิลเเล้วเดินตามมาทันที ป๊อปปี้ที่เดินท่ามกลางบอดิกาดร์สวมเเว่นนำปกปิดดวงตา

ฟึ่บ

โครม

ตุ๊บ

ฟางที่มัวเเต่มองป๊อปปี้จนสะสุดสายไปที่วางอยู่จนล้มลงหัวฟาดพื้น คนเเถวนั้นรวมถึงป๊อปปี้ที่เดินอยู่ข้างหน้าไม่ไกบให้หันมา ป๊อปปี้รีบถอดเเว่นตาดำที่ปกปิดดวงตาออกเเล้ววิ่งเข้าไปดูฟางทันที

"ยัยบ้า"ป๊อปปี้ช้นบริเวณหนังฟางขึ้นมาก่อนจะเขย่าตัวฟางอย่างเป็นห่วง ก่อนจะช้นตัวฟางขึ้นมา

"เอ่อ ผมอุ้มเองดีกว่ามั้ยครับ"ลูกน้องคนนึงพูด

"ยุ่ง!"ป๊อปปี้ว่าก่อนจะรีบเดินทันที บอดี้กาอร์มองอย่างงงๆเเต่ก็รีบเดินตามป๊อปปี้ไป

โรงพยาบาล

"อื้อ โอ้ย"ฟางที่ลืมตาขึ้นมาก่อนจะรู้สึกเจ็บที่หัว ฟางค่อยๆยันตัวเองให้ลุกขึ้นเเล้วมองไปรอบๆ

"ห้องนอนใครเนี่ย"ฟางพุดเเล้วมองไปรอบๆห้องพิเศษของป๊อปปี้ที่เหมือนห้องนอนตกเเต่งด้วยสีเรียน

แอ๊ดดด

"อ้าวตื่นเเล้วหรือค่ะ ทานยาแก้ปวดก่อนนะค่ะ เเล้วเดี๋ยวกลับบ้านได้เลยนะค่ะ"พยาบาลร่ายยาวก่อนจะยื่นยามาให้ฟาง ฟางได้เเต่ทำหน้างง

"..?.."

"ทานยาสิค่ะ"พยาบาลพูดฟางจึงรับยามาอย่าง งงๆ

"ต้องกินหรอค่ะ"ฟางถาม

"ค่ะ"พายายามบาลตอบเเล้วยิ้มก่อนที่ฟางจะทานยาตามที่พายาบาลสั่ง