พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟาง 3 ทุ่มเเล้ว"แก้วที่นั่งอยู่ในร้ายคาราโอเกะกับฟางที่กำลังร้องเพลงอยู่ก็รีบไปสะกิดฟางทันที
 
 
 
 
 
"ซวยล่ะเลยอาหารเย็นมานานเเล้วนิ โอ้ยยยทำไงดีเนี่ย"ฟางพูดเเล้วรีบวางไมที่กำลังถืออยู่ก่อนจะกุมขมับอย่างคิดมาก
 
 
 
 
 
"ทำไงล่ะรีบกลับสิ น้องเช็คบินค่ะ"แก้วพูดก่อนจะรีบเรียกพนักงานมาเช็คบินทันที
 
 
 
 
 
"450ครับ"พนักงานพูด
 
 
 
 
 
"เอาไปไม่ต้องทอน"แก้วพูดเเล้วยื่นเงิน450ให้
 
 
 
 
 
"แก้วมันไม่ต้องทอนอยู่เเล้วไม่ใช่หรอ-0-"ฟางพูดเเล้วมองหน้าแก้วก่อนจะมองหน้าพนักที่กำลังเอ่ออยู่
 
 
 
 
 
"เล่นหน่อยดิ ฮ่าๆ ไปเหอะ"แก้วพูดเเล้วขำ ก่อนจะรีบลากฟางออกจากร้านเเล้วโบกแท๊กซี่กลับบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"บ้านเงียบเลยอะ"ฟางพูดทันทีที่ยินอยู่หน้าบ้านก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไป
 
 
 
 
 
"นี่ไม่ใช่เวลาอาหารเย็น"ป๊อปปี้พูดทันทีที่แก้วเเละฟางเดินผ่านประตูห้องรับแขกทำให้แก้วเเละฟางตาโตเเล้วหันไปมองป๊อปปี้ที่นั่งไกว่ห้างอยู่
 
 
 
 
 
"คะ คือ.."ฟางจะอธิบายเเต่ไม่มีอะไรจะอธิบายก่อนจะจับมือแก้วเเล้วกระตุกเบาๆ
 
 
 
 
 
"เครียร์กันตามสบายนะ"แก้วพูดก่อนจะดึงมืออกเเล้วเข้าไปกระซิบข้างหูฟาง"หน้าดุเนาะ ตามสบาย"
 
 
 
 
"แก้ว"ฟางพูดเบาๆก่อนแก้วจะวิ่งขึ้นข้างบนไป
 
 
 
 
 
"เข้ามา!"ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นฟางจะเดินขึ้นข้างบนไป
 
 
 
 
 
"เอ่อ.."ฟางที่ยืนอยู่ก๋จับสายกระเป๋าทันที
 
 
 
 
 
"เข้ามา!"ป๊อปปี้พูดอีกฟางจึงรีบเดินเข้าไปทันที
 
 
 
 
 
"ขะ..ขอโทษน้ะ"ฟางพูดเเล้วก้มหน้า
 
 
 
 
 
"ไปไหนมาไหนบอกจะกลับมาให้ทันทานเข้าเย็น"ป๊อปปี้ลุกขึ้นก่อนจะถามทันที
 
 
 
 
 
"ก็เอ่อ...ชั้นไปคาราโอเกะกับแก้วมาเลยมาสาย"ฟางหลับตาเเล้วพูดความจริงออกไป
 
 
 
 
 
"ธุระเธอคือไปคาระโอเกะงั้นหรอ!"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"ไม่ใช่เราไปคาราโอเกะหลังจากทำธุระเสร็จ คือชั้นก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาช้า"ฟางพูดเเล้วก้มหน้างุด
 
 
 
 
 
"เวลาพูดให้มองหน้าชั้น"ป๊อปปี้พูดเเล้วจับหน้าฟางขึ้นมา ฟางเงยหน้าขึ้นมาเเล้วเหล่ตาไปมองทางอื่น
 
 
 
 
 
"มองตาด้วย!"ป๊อปปี้สั่งฟางจึงรีบมองตาป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
"มะ มองเเล้ว"ฟางพูดสั่นๆ
 
 
 
 
 
"กลัวอะไร"ป๊อปปี้พูดเพราะเห็นฟางตัวสั่น
 
 
 
 
 
"กะ ก็นายหน้ากลัวอ่ะ"ฟางพูด
 
 
 
 
 
"เพราะเธอทำผิด เธอโกหก ชั้นเคยบอกเเล้วใช่มั้ยชั้นไม่ชอบคนโกหก"ป๊อปปี้พูดเเล้วปล่อยมือจากปลายคางฟางก่อนจะมานั่งที่โซฟาเหมือนเดิม
 
 
 
 
 
"ขอโทษ ชะชั้นไม่ได้โกหก คือชั้นเเค่ไปต่อกันทีคาราโอเกะ"ฟางพุด
 
 
 
 
 
"อย่ามาตลก!"ป๊อปปี้ตะคอก
 
 
 
 
 
"ขอโทษ"
 
 
 
 
 
"ทำไมเธอต้องพูดคำว่าขอโทษบ่อยๆด้วย!"ป๊อปปี้ตะคอกทันทีทันที
 
 
 
 
 
"ก็ชั้นไม่อยากให้นายโกรธเเล้วชั้นก็ไม่รู้จะทำยังไง ชั้นก็มีแแต่คำว่าขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆ...อุ๊บ OXO"ฟางที่กำลังพูดขอโทษรัวๆก็ถูกป๊อปปี้ดึงข้อมือเข้าไปเเล้วประกบปากกับฟางทันที
 
 
 
 
 
"อื้อๆ!!"ฟางตีป๊อปปี้เบาๆเพราะเธอเริ่มหายไปไม่ออก
 
 
 
 
 
"หยุดพุดคำว่าขอโทษ ชั้นไม่ชอบให้พูดมันหลายครั้ง!"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"ขะ ขอโทษชั้นไม่รู้ อุ๊บ OXO"ทันทีที่ฟางพูดจบป๊อปปี้ก็ดึงฟางมาประกบปากอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โชคดีนะยัยฟาง"แก้วพูดเเล้วยิ้มร่าเริงก่อนจะบิดประตูเเล้วเปิดเข้ามาในห้องก่อนจะเปิดไฟ
 
 
 
 
 
แปะ
 
 
 
 
 
o_O!!
 
 
 
 
 
ทันทีที่แก้วเปิดฟางก็พบร่างสูงกำลังนั่งอยู่ปลายเตียงทำให้แก้วถึงกับตาโตด้วยความตกใจเเล้วมองซ้ายมองขวาคิดว่าเขาคงจะยังไม่เจอสิ่งนั้นของเธอ
 
 
 
 
 
"ขะ...เข้า.."
 
 
 
 
 
"กี่โมงเเล้ว!"โทโมะตะคอก
 
 
 
 
 
"เอ่อ..."
 
 
 
 
 
"ชั้นถามว่ากี่โมงเเล้ว ทำไมกลับมาป่านนี้!"โทโมะพุดเเล้วลุกขึ้นก่อนจะค่อยๆเดินเข้ามาหาแก้ว
 
 
 
 
 
"สะ สี่ทุ่ม"แก้วพูดเเล้วหลบสายตา
 
 
 
 
 
"เธอโกหกชั้น!"โทโมะพุดเเล้วดันแก้วติดประตูก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งเท้าไว้
 
 
 
 
 
"มะ ไม่ได้โกหก"แก้วพูดเเล้วหลบสายตา
 
 
 
 
 
"ไม่ได้โกหกอะไร! นี่เวลาข้าวเย็นเธอหรือไง!!"โทโมะตะคอก
 
 
 
 
 
T__Tกลัวเเล้วค้าบบบบ
 
 
 
 
 
"คะ..คือ ชั้นไม่ได้ตั้งใจมาช้า"แก้วพูดเเล้วเอาเเต่ก้มหน้าเพราะไม่อยากสบตาโทโมะที่ตอนนี้มองเธอแทบจะบีบเธอให้ตายคามืออยู่เเล้ว
 
 
 
 
 
"เเล้วยัไง ไม่ได้ตั้งใจเเล้วนี่มันอะไร!"โทโมะตะคอก
 
 
 
 
 
"ไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษ ชั้นลืมดูเวลา"แก้วพูดเเล้วเงยหน้ามาเถียงโทโมะเเต่ก็ต้องก้มหน้าเหมือนเดิมเพราะตอนนี้สายโทโมะมันโกรธมากจนไม่กล้าสบตา
 
 
 
 
 
"พูดออกมาว่าไปไหนมา!!"โทโมะพุด
 
 
 
 
 
"ไปคาราโอเกะมา"แก้วหลับตาเเล้วพูดออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
 
 
 
 
 
"เธอบอกว่าเธอไปล้างรูป นี่เธอโกหกชั้นหลายกระทงเเล้วนะ!"โทโมะตะคอกใส่
 
 
 
 
 
"ไปล้างรูปนั่นแหละ เเต่ชั้นไปกินข้าวที่คาราโอเกะต่อ"แก้วบอก
 
 
 
 
 
"ข้าวที่บ้านมี!"
 
 
 
 
 
"ฟางมันอยากร้องเพลงเลยพาไป"แก้วบอก
 
 
 
 
 
"ทำไมไม่โทรมาบอกชั้น!"โทโมะตะคอก
 
 
 
 
 
"ขอโทษT__T"แก้วพูด ชั้นกลัวนายเเล้วนะเว้ย
 
 
 
 
 
"ฟังชั้นนะ ทีหลังอย่าโกหกชั้น ถ้าคิดว่ายังไม่ได้บอกอะไั้นให้บอก! ถ้าไม่ได้อยู่กับชั้นให้โทร!"โทโมะพุด
 
 
 
 
 
"โอเคๆๆๆต่อไปไม่ทำเเล้ว"แก้วรีบพูด
 
 
 
 
 
"อย่าโกหกชั้นอีก!"โทโมะพูดแก้วรีบพยักหน้าทันที
 
 
 
 
 
"นะ นายกินข้าวยัง"แก้วที่ถูกโทโมะผละออกห่างแก้วก่อนจะทำใจดีสู้เสื้อเเล้วถามออกไป
 
 
 
 
 
"ยัง!"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"ทะ ทำไมไม่กิน"
 
 
 
"รอเธอไงล่ะ!"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้วที่ตอนนี้หน้าเเดงซ่านไปทั่ว 
 
 
 
"ขะ ขอโทษ-////-"แก้วพูดเเล้วเบือนหน้าไปทางอื่น 
 
 
 
"อย่าทำแบบนี้อีกเข้าใจมั้ย"โทโมะพายายามข่มอารมณ์เเล้วเดินเข้ามาพูดกับแก้วอีกครั้ง
 
 
 
"ขะ เข้าใจเเล้ว ตะ เเต่นายไปกินข้ามก่อนดีกว่ามั้ย"แก้วพูด 
 
 
 
"ชั้นไม่มีอารมณ์กินเเล้ว"โทโมะพุด 
 
 
 
"เดี๋ยวเป็นโรคกระเพราะนะ"แก้วพูด 
 
 
 
"ก็เพราะเธอนั่นแหละ"โทโมะพูดเเล้วชี้หน้า 
 
 
 
"นายไม่จำเป็นต้องรอชั้นก็ได้นิ"แก้วพุด 
 
 
 
"โทษที พอดีชั้นคิดว่ามันจำเป็น"โทโมะพุดเเล้วเดินออกไปจากห้องทันทีแก้วที่ฟังประโยคนั้นจากปากโทโมะก่อนจะหน้าแดงอีกครั้งเเล้วค่อยๆก้าวเท้าไปปิดประตูประตูทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
____________________________________________________________________________________________
 
 
 
โหดเนาะ 5555 
 
 
 
เม้นเยอะๆน้าาาา
 
 
 
ขอบคุณทุกคอมเม้น