พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องทำงานป๊อปปี้

 

 

 

"นี่นายวันนี้ตอนบ่ายๆชั้นไม่อยู่นะ"ฟางพูดหลังจากที่เงียบมานาน

 

 

 

 

 

"ไปไหน"ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมาถาม

 

 

 

 

 

"ไปทำธุระนิดหน่อยน่ะ"ฟางพูดเเล้วยิ้มเจือๆให้

 

 

 

 

 

"ธุระอะไร"ป๊อปปี้ถามอีก

 

 

 

 

 

"น่านิดหน่อยจริงๆ เเล้วเดี๋ยวเสร็จชั้นจะรีบกลับมานะ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"ชั้นให้เธอไปเมื่อไหร่"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"อ้าว -3- ชั้นจะไปอะ"ฟางพูดอย่างไม่ยอม

 

 

 

 

 

"งั้นก็บอกชั้นมาว่าธุระอะไร"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"ก็พอแก้วไปทำธุระไง ชั้นเองก็ยังไม่รู้เลย"ฟางพูดเเล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

"เเล้วจะกลับมาเมื่อไหร่"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

"ก่อนอาหารเย็นนะๆ"ฟางพูดเเล้วประสานมือกันป๊อปปี้จึงพยักหน้านิดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องทำงานโทโมะ

 

 

 

 

 

"เที่ยงเเล้วนิ เออนายเที่ยงนี้ชั้นไม่ได้ไปกินข้าวกับนายนะชั้นมีธุระอะ"แก้วรีบพูดทันทีเมื่อดูเวลาเพราะนัดกับฟางไว้บ่ายโมง

 

 

 

 

 

"ธุระอะไร ตอนนี้เธอทำงานให้ชั้น เป็นผู้ติดตามชั้นยังจะมีธุระอะไรสำคัญกว่าเดินตามชั้นอีก"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ก็ต้องพาฟางไปทำธุระไปล้างรูปนิดหน่อย"แก้วพูดไปเพราะไม่อยากจะโกหก

 

 

 

 

 

"ล้างรูปวันนี้เนี่ยนะ ใช้คนอื่นไปก็ได้"โทโมะบอก

 

 

 

 

 

"ฟางมันอยากทำเอง"แก้วบอก

 

 

 

 

 

"ชั้นต้องกินข้าวคนเดียว?"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"แฮะๆ ขอโทษที"แก้วพูดเเล้วยิ้มแหยๆให้

 

 

 

 

 

"เเล้วจะกลับเมื่อไหร่"โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

"ไม่รู้เเต่จะกลับก่อนอาหารเย็น"แก้วบอก

 

 

 

 

 

"ไปกี่โมง"โทโมะถาม

 

 

 

 

 

"ตอนบ่าย"แก้วบอก

 

 

 

 

 

"งั้นก็ต้องไปกินข้าวกับชั้นก่อนนี่พึ่งจะเที่ยงกว่าๆ"โทโมะพูดเเล้วลากแก้วไปที่โรงอาหาร

 

 

 

 

 

"ปกตินายจะไม่กินที่ีนี่นิ"แก้วพูดเพราะไม่เคยเห็นโทโมะเข้ามาที่โรงอาหารของบริษัทเลยปกติก็จะออกไปทานข้างนอก

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวไม่ทันไง เธอจะไปตอนบ่ายนิถ้าออกไปข้างนอกมันจะสาย"โทโมะพูดเเล้วดันแก้วให้นั่งเก้าอี้เเล้วก็ไปนั่งฝั่งตรงข้ามก่อนอาหารจะมาเสิร์ฟ

 

 

 

 

 

"บ่ายโมงเเล้วชั้นไปแล้วนะ"แก้วที่รีบทานข้าวก็ดูนาฬิกาข้อมือก่อนจะลุกพรวดออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฟางมานานยัง"แก้วที่มาหน้าบริษัทก็ถามฟางที่มานั่งรออยู่ก่อนเเล้ว

 

 

 

 

 

"นานอะไรละพึ่งจะนั่งลงเมื่อกี้เอง"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"งั้นเราไปเถอะ"แก้วพูดเเล้วโบกแท๊กซี่ก่อนจะขึ้นไปพร้อมฟาง

 

 

 

 

 

"นี่ฟางมีไดอาร์รี่แก้วไม่ทำอะไรบ้างเลยหรอนอกจากไอ้รูปที่กำลังวาดอยู่เนี่ย"ฟางถาม

 

 

 

 

 

"ไม่ล่ะ เเค่วาดรูปแล้วเก็บไว้เป็นที่ระลึกพอ"แก้วพูดเเล้วยิ้มไม่นานนักแท๊กซี่ก็จอดหน้าห้างก่อนทั้งคู่จะลงจากรถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วนี่เหลืออีกี่วันที่เค้าจะกลับมา"ฟางถามระหว่างที่รอรูป

 

 

 

 

 

"20 วัน"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"เร็วเนาะ"ฟางพูดเเล้วมองไปทางอื่น

 

 

 

 

 

"เเต่งานเราก็เสร็จเเล้วนิ"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"งานเสร็จเเล้วเเต่ไม่อยากกลับเลยอ่ะ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"ไม่รู้สิความรู้สึกตอนนี้ก็ยังไม่อยากกลับเลย"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"เห็นแก้วบอกว่านายโทโมะนั่นเกลียดพิมเลยนิที่โกหกน่ะ นายป๊อปปี้ก็เกลียดคนโกหกเหมือนกัน"ฟางพูดเเล้วนึกถึงตอนที่เธอโกหกว่าไม่เจ็บ

 

 

 

 

 

"เราไม่ได้โกหกซะหน่อยเราเเค่ไม่ได้บอกเท่านั้นเอง ฮ่าๆ"แก้วพูดเเล้วขำกลบเกลื่อน

 

 

 

 

 

"หัวเราะเเต่น้ำตาไหลเนี่ยนะ ฮ่าๆ แก้วนี่ตลกชะมัด ฮึก.."ฟางที่พายายามขำกลบเกลื่อนเเต่ดวงตาคู่สวยก็รั่งน้พที่เรียกว่าน้พตาออกมาเป็นทาง

 

 

 

 

"เลิกขี้แยได้เเล้ว"แก้วพูดเเล้วใช้มือปาดน้ำตาให้ฟาง

 

 

 

 

 

"แหมตัวเองไม่ขี้แยตายแหละ นี่นับเป็นครั้งที่เท่าไหร่เเล้วล่ะที่เห็นแก้วร้องไห้ เกิดมาเคยเห็นเเค่ตอนเป็นเด็กๆเเละมันก็เเค่ครั้งเดียวตอนแก้วโดนพ่อตี เเละหลังจากนั้นฟางก็ไม่เคยเห็นแก้วร้องไห้เพราะอะไรอีกเลย ความรักนี่มันเก่งเนาะทำแก้วร้องไห้ได้"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"ใช่มันเก่งมาก มันเก่งจริงๆ"ฟางพูดเเล้วปาดน้ำตาตัวเอง

 

 

 

 

 

"ความรักแบบนี้มันไม่ดีเลย อยากมีความรักแบบคนอื่น"ฟางพูดเเล้วมองไปทางอื่น

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องเศร้าเดี๋ยวไปร้องเพลงกัน"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ดีเลยไม่ได้ร้องนาน อ๊ะนั่น เสร็จเเล้วไปเอากัน"ฟางพูดก่อนจะลุกไปเอารูปก่อนจะจ่ายเงินเเล้วเดินออกมาพร้อมแก้ว

 

 

 

 

 

"แก้วถ้าฟางบอกรักนายนั่น มันจะดีมั้ย"ฟางถามระหว่างเดินห้าง

 

 

 

 

 

"มันจะดีหรอฟาง เรากำลังออกจากบ้านหลังนั้นนะ"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"เอ้าอีกตั้ง 20 วันนิ"ฟางพูดเเล้วยิ้มร่าเริง

 

 

 

 

 

"ฟางจะทำอะไรกันเเน่"แก้วพูดอย่างรู้ทัน

 

 

 

 

 

"ฮึก..ก็แค่อยากทำให้นายนั่นมีความสุข...ฮึก...เท่านั้นเอง"ฟางพูดเเล้วร้องไห้เเก้วรีบดึงฟางมานั่งแถวนั้นทันที

 

 

 

 

 

"โอเคๆ ไม่ร้อง อยากทำอะไรก็ทำเลย"แก้วพูดเเล้วกอดปลอบฟาง

 

 

 

 

 

"ฮึก...อณุญาติเเล้วใช่มั้ย"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"เด็กน้อยเอ๊ย ไม่จำเป็นต้องขอแก้วก็ได้ อยากทำอะไรก็ทำ"แก้วพูดเเล้วลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

ตริ้ง ตริ้ง

 

 

 

 

 

เสียงข้อความของแกวเเละฟางดึงขึ้นมาไล่เลี่ยกันก่อนแก้วจะผละออกจากฟางเเล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านข้อความ

 

 

 

 

 

'นี่พวกเธอทำงานเป็นยังไงบ้าง ทำสำเร็จหรือไง'

 

 

 

 

 

ข้อความถูกส่งมาเหมือนกัน

 

 

 

 

 

'เสร็จเรียบร้อยเเล้วค่ะ'

 

 

 

 

 

แก้วเเละฟางตอบไปพร้อมกันเพราะดูเหมือนสถาณการณ์ตอนนี้มันเป็นแบบนั้น

 

 

 

 

 

'ดีมาก เพราะชั้นจะกลับก่อนกำหนด'

 

 

 

 

 

"อะไรนะ!"แก้วเเละฟางพูดพร้อมกันก่อนจะมองหน้ากัน

 

 

 

 

 

"แก้ว.."ฟางเรียกชื่อแก้วเเผ่วเบา

 

 

 

 

 

"เดี๋ยววแก้วถามเองว่าจะกลับมาเมื่อไหร่"แก้วพูดก่อนจะกดโทรศัพท์ตอบข้อความไปทันที

 

 

 

 

 

'เมื่อไหร่ค่ะ'

 

 

 

 

 

'อีกอาทิตย์นึง'

 

 

 

 

 

"อีกอาทิตย์นึงอ่ะ"แก้วเงยหน้าขึ้นมาบอกฟาง

 

 

 

 

 

"ทะ ทำไมมันเร็วจังล่ะ"ฟางพูดด้วยสีหน้าตกใจ

 

 

 

 

 

"ไม่รู้เหมือนกันแก้วว่าถ้าฟางจะทำอะไรรีบทำเลยดีกว่า"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"งั้นพรุ่งนี้ฟางจะบอกรักนายป๊อป ^^"ฟางพูดเเล้วยิ้มร่าเริงเเต่ดวงตากลับไม่ยอ้มตามที่ใจสั่ง

 

 

 

 

 

"หึ"แก้วยิ้มุมปากเพราะรู้ว่าฟางไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นดวงตาของฟางบ่งบอกได้ชั้นเจน

 

 

 

 

 

"ไปร้องเกะกัน"ฟางพูดเเล้วดึงแก้วไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_________________________________________________________________________________________

 

 

 

กลับมาก่อนกำหนดซะด้วย 555555

 

 

เม้นกันเยอะๆน้าาาาา

 

 

ขอบคุณทุกคอเม้นคร้าบบบบ