พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่นาย นายสั่งชั้นว่าไม่ให้ทำแบบนั้น ชั้นขอสั่งนายคืนได้มั้ย"แก้วที่ทำแผลให้โทโมะเสร็จก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
"จะสั่งอะไรชั้น-_-"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้วนิ่ง
 
 
 
 
 
"สั่งไม่ให้นายบีบแก้วอีก"แก้วพูดเเล้วมองหน้าโทโมะอย่างจริงจัง
 
 
 
 
 
"ทำไม"โทโมะถาม
 
 
 
 
 
"ชั้นขี้เกียจเก็บแก้ว"แก้วพูดเเล้วเเลบลิ้นให้โทโมะ
 
 
 
 
 
"เเค่นี้น่ะหรอ"โทโมะพุดเเล้วมองหน้าแก้ว
 
 
 
 
 
"เป็นห่วงมือนายเเล้วก็ขี้เกียจทำแผล ชั้นไปเก็บแก้วละ"แก้วพูดเเล้วจะลุกไปเก็บแก้วเเต่โทโมะรั้งไว้
 
 
 
 
 
"แม่บ้านก็มีจะเก็บเองทำไม เดี๋ยวมันก็บาดมือหรอก"โทโมะพุดก่อนจะดึงแก้วมานั่งข้างๆเเล้วลุกขึ้นไปโต๊ะทำงาน
 
 
 
 
 
"เฟย์ ให้คนมาทำความสะอาดห้องชั้นที"โทโมะสั่งเฟย์ผ่านโทรศัพท์ที่วางอยู่ ไม่นานนักเเม่บ้านก็เข้ามาเก็บกวาดเเล้วเช็ดเลือดโทโมะจนสะอาดเรียบร้อย จากนั้นโทโมะก็นั่งทำงานตามปกติ แก้วเองก็นั่งบ้างนอนบ้าง
 
 
 
 
 
"เสื้อมาเเล้วค่ะ"เฟย์เปิดประตูเข้ามาก็พูด ก่อนจะเดินเอาไปให้แก้ว
 
 
 
 
 
"ขอบคุณค่ะ"แก้วพูดขอบคุณเเล้วยิ้มให้เฟย์ ซึ้งเฟย์เองก็ยิ้มตอบก่อนจะออกไป
 
 
 
 
 
"อะนี่คืน เดี๋ยวชั้นไปเปลื่ยนเสื้อละ"แก้วพูดเเล้วถอดเสื้อคืนโทโมะ โทโมะเงยหน้าขึ้นมามองแก้วก่อนจะก้มลงไป
 
 
 
 
 
"ถอดเสื้อขนาดนี้เเล้วชั้นว่าเธอรีบสวมเสื้อเธอเถอะ ไม่ต้องออกไปไหน ชั้นไม่มองหรอก"โทโมะพุดทั้งที่ก้มหน้าทำงาน แก้วหน้าแดงก่อนจะรีบใส่เสื้ออย่างเร็วเเล้วไปนั่งที่โซฟาที่เดิม 
 
 
 
เวลาผ่านไปจนได้เวลาเลิกงาน แก้วเเละโทโมะก็ออกจากบริษัทพร้อมกันเเล้วกลับบ้านไป แต่ก็ต้องแปลกเพราะไม่เห็นป๊อปปี้เเละฟางเลย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ป้าค่ะนายป๊อปปี้กับฟางกลับมาก่อนเเล้วหรอค่ะ"แก้วเข้ามาในบ้านก็ถามป้าเเม่บ้านทันที 
 
 
 
"ไม่ได้กลับมาก่อนค่ะ เเต่วันนี้คุณภาณุยังไม่ได้ไปทำงานเลยค่ะ"ป้าเเม่บ้านตอบ 
 
 
 
"เเล้วทำไมไม่ไปละค่ะ"แก้วถามด้วยความสงสัย 
 
 
 
"ก็คุณฟางดูเหมือนจะถูกทำร้ายมานะค่ะตั้งเเต่เมื่อเช้าน่ะค่ะที่ไปจ๊อกกิ๊ง"แม่บ้านพูด 
 
 
 
"ถูกทำร้าย!! ใครทำค่ะ"แก้วพูดด้วยความตกใจเเล้วรีบถามป้าเเม่บ้านทันที 
 
 
 
"ป้าเองก็ยังไม่รู้เลยค่ะ ต้องถามคุณถาณุ"ป้าเเม่บ้านพูดแก้วรีบวิ่งขึ้นไปดูฟางที่ห้องทันที โดยที่โทโมะเองก็เดินตามแก้วมา
 
 
 
 
 
ปั้ง
 
 
 
 
 
แก้วเปิดประตูฟางมาอย่างแรกจนมันชนผนังในห้องทำให้ป๊อปปี้สะดุ้งเล็กน้อยเเละฟางที่หลับอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นมา
 
 
 
ผลั่ก
 
 
 
"นายดูเพื่อนชั้นยังไงวะ ทำไมเพื่อนชั้นถึงถูกทำร้าย"แก้วโมโหกระชากป๊อปปี้เข้ามาต่อยเเต่โทโมะรีบมาห้ามไว้
 
 
 
 
"นี่เธอ ใจเย็นๆ"โทโมะล็อกตัวแก้วไว้เล้วพูดห้ามเพื่อให้แก้วได้สติ
 
 
 
 
 
"นายดูหน้าเพื่อนชั้นสิ ทำไมมันเป็นแบบนี้"แก้วพูดเเล้วมองไปที่ฟาง
 
 
 
 
 
"แก้วใจเย็นๆนะ ฟางไม่ได้เป็นอะไรเเล้ว"ฟางพูดเเล้วเดินมาหาแก้วที่กำลังโมโห
 
 
 
 
 
"ไม่เป็นอะไรทำไมหน้าฟางเป็นแบบนี้"แก้วถามเเล้วพายายามข่มอารมณ์ โทโมะที่เห็นแก้วอารมณ์เย็นลงก็ปล่อยให้เป็นอิสระ
 
 
 
 
 
"ฟางเเค่ถูกดักทำร้าย เเล้วนายเนี่ยช่วยฟางไว้นะเค้าไม่ได้ปล่อยให้ใครทำร้ายฟางสักหน่อย"ฟางพุด
 
 
 
 
 
"เอ่อ.."ฟางอึกอักเพราะกลัวถ้าบอกไปว่าจินนี่ทำร้ายฟางก็จะทำร้ายป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"ใครฟาง"แก้วถามอีก
 
 
 
 
 
"จินนี่น่ะ"ป๊อปปี้ที่เป็นคนตอบเเทนแก้วหันขวับเเล้ววิ่งเข้าหาป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
ผลั่ก
 
 
 
 
 
แก้วต่อยป๊อปปี้อีกรอบจนโทโมะเเละฟางรีบมาห้ามไว้ทันที
 
 
 
 
 
"เพราะผู้หญิงของนาย!"แก้วพูดเเล้วชี้หน้าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"ชั้นรู้"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"นายปล่อยให้ผู้หญิงของนายทำร้ายเพื่อนชั้นได้ยังไง"แก้วพูดเเล้วมองหน้าป๊อปปี้อย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
"แก้วเค้าไม่ได้ผิดสักหน่อย"ฟางพายามเตือนสติแก้วให้เย็นลง
 
 
 
 
 
"ผู้หญิงคนนั้นทำฟางเจ็บนะ แก้วจะไปเอาเรื่องมัน"แก้วพูดเเล้วพายายมสะบัดตัวออก
 
 
 
 
 
"พอเเล้วแก้ว ฟางว่าเค้าไม่มาทำอะไรฟางอีกเเล้ว ปล่อยไปเถอะช่างเค้า เรื่องจะได้จบๆไป"ฟางพูดเเล้วรั้งแก้วไว้
 
 
 
 
 
"เอางั้นหรอฟาง"แก้วพูดเเล้วมองหน้าฟาง
 
 
 
 
 
"อื้อ"ฟางพูดเเล้วพยักหน้าก่อนจะดึงแก้วมากอดไว้
 
 
 
 
 
"ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ"ฟางพูดเเล้วกอดแก้ว
 
 
 
 
 
"ไม่เป็นไร ผักผ่อนเถอะฟาง"แก้วพูดเเล้วลูบหัวฟาง โทโมะถึงกับส่ายหน้ากับความเป็นห่วงเพื่อนของแก้ว
 
 
 
 
 
"นายไปเถอะ ชั้นดูเเลฟางต่อเอง เเล้วก็ขอโทษละกันที่ต่อยนาย"แก้วเดินมาบอกป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"ช่างเถอะ ส่วนหนึ่งอาจะป็นเพราะชั้น"ป๊อปปี้พูดเเค่นั้นเเล้วเดินออกไป
 
 
 
 
 
"นายด้วยนะ-_-"แก้วที่เห็นโทโมะยังยืนอยู่ก็พูด โทโมะจึงเดินออกไปพร้อมปิดประตูให้ทันที
 
 
 
 
 
"ไหนเล่ามาสิ้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมยัยนั่นถึงได้มาตบฟางจนระบมเเบบนี้"แก้วลากฟางมานั่งบนเตียงก่อนจะนั่งตรงข้ามฟางเเล้วถามฟาง
 
 
 
 
 
"ก็วันนี้ฟางไปจ๊อกกิ๊งมา เเล้ววิ่งไปวิ่งมาก็เจอป้านั่นโผล่มาจากไหนไม่รู้กับผู้ชายที่ใส่เสื้อผ้าแบบคนขับรถอ่ะ มาด้วยฟางจะหนีเเล้วนะเเต่มันมาล็อกตัวเองไว้เลยหนีไม่ได้เเล้วก็เลยโดนตบระบมเเบบเนี่ยอ่ะ"ฟางเล่าให้แก้วฟังจนหมด
 
 
 
 
 
"อยู่ก็ตบอ่านะ"แก้วถาม
 
 
 
 
 
"ป้านั้นมีพูดก่อนตบด้วยนะเเรกๆเเต่หลังๆไม่พูดเลยกระหน่พตบอย่างเดียว"ฟางพุด
 
 
 
 
 
"พูดว่าไรบ้าง"แก้วถาม
 
 
 
 
 
"ก็เธอทำให้ป๊อปปี้ไล่ชั้นอย่างกับหมูกับหมาบ้างละ เธอทำให้ป๊อปปี้โกรธบ้างละ"ฟางพุดเเล้วเลียนเสียงทำให้แก้วหลุดขำออกมา
 
 
 
 
 
"เอ๊ะ ป้านั่นตบคอฟางด้วยหรอ"แก้วที่ขำๆอยู่ก็สังเกตุรอยเเดงที่คอฟางก็ถามขึ้น
 
 
 
 
 
"บ้าไงใครจะมาตบที่ตอ"ฟางพูดเเล้วใช้มือข้างนึงขึ้นมาปิดไว้
 
 
 
 
 
"เเล้วมันรอยอะไร"แก้วถามเเล้วจ้องหน้าฟาง
 
 
 
 
 
"ก็ เอ่อ นายป๊อปปี้นั่นทำไว้ เค้าบอกว้าเป็นรอยเเสดงถึงความเป็นคนของเค้า"ฟางพูดเเล้วหน้าแดงก่อนจะก้มหน้างุดเพราะความเขิน
 
 
 
 
 
"คนของนายนั่นงั้นหรอ หมายความว่าไงอ่ะฟาง"แก้วถาม
 
 
 
 
 
"ก็อย่างที่พูดแหละ"ฟางพุดเเล้วบิดไปบิดมา
 
 
 
 
 
"อย่าบอกนะ่ว่าฟางกับนายนั่นได้กันเเล้วอ่ะ!"แก้วถามด้วยความตกใจ
 
 
 
 
 
"บ้าไง ไม่ได้มีอะไรกันหมอนั่นเเค่ทำรอยนี้ไว้เฉยๆ"ฟางพุด
 
 
 
 
 
"จริงอ่ะ"แก้วถาม
 
 
 
 
 
"จริง เอ้อแก้ว ฟางว่าฟางเหมือนจะทำภาระกิจเสร็จเเล้วด้วยนะ"ฟางพูด
 
 
 
 
 
"ทำไมอะ"แก้วถาม
 
 
 
 
 
"ก็นายนั่นบอกตัดขาดกับป้านั่นเเล้วอ่ะ"ฟางพุดเเล้วยิ้มพอนึกถึงตอนที่ป๊อปปี้ตัดขาดกับพิม เเล้วสั่งไม่ให้ยุ่งกับเธอ
 
 
 
 
 
"เจ๋งอะ"แก้วพูดเเล้วตบไหล่ฟาง
 
 
 
 
 
"เเล้วแก้วละ"ฟางถามแก้วทำหน้าคิดนิดนึง
 
 
 
 
 
"ยังไม่เลิกกันอะ เอ่อเเค่หมอนั่นดูเค่โกรธที่ยัยนั่นตบเค้ามั้ง"แก้วพุด
 
 
 
 
 
"ยัยนั่นอ่านะตบนายโทโมะ ตบทำไมอ่ะ"ฟางถามด้วยความสงสัย
 
 
 
 
 
"ไม่ได้จะตบนายนั่นหรอยัยนั่นจะตบชั้นเเต่หมอนั่นอ่ะมารับเเทน"แก้วพุด
 
 
 
 
 
"ว๊าว มีมารับเเทนกันด้วย เอ๊ะยังไง"ฟางพูดเเล้วกระเเซะแก้ว
 
 
 
 
 
"ไม่ได้ยังไงสักหน่อยหยุดเเซวเลยนะ"แก้วพูดเเล้วหน้าแดงก่อนจะผลักฟางที่กระเเซะตัวเองอยู่ออกเบาๆ
 
 
 
 
 
"แก้ว"ฟางเรียกแก้ว
 
 
 
 
 
"หื้อ?"แก้วพุดเเล้วมองหน้าฟาง
 
 
 
 
 
"ถ้าฟางจะรักเค้าในระยะเวลาที่อยู่ที่นี่ จนกว่าเจ้านายจะกลับมา จะได้มั้ย"ฟางพูดเเล้วจับมือแก้ว
 
 
 
 
 
"ฟาง ถึงวันที่เราออกจากบ้านนี้ฟางจะทนได้หรอ"แก้วจับมือฟางตอบเเล้วถาม
 
 
 
 
 
"ฟางไม่รู้หรอกนะ เเต่ฟางมีความสุขที่อยู่กับเค้า ฟางอยากจะมีช่วงเวลาดีๆแบบนี้กับเค้า อยากให้เวลาแบบนี้มันอยู่กับฟาง เป็นความทรงจำก่อนจะออกจากบ้านหลังนี้ไป"ฟางพุดเเล้วมองตุ๊กตากระต่ายที่ป๊อปปี้คีบให้อย่างเศร้าใจ
 
 
 
 
 
"ฟางไม่ต้องขอแก้วก็ได้นะ ฟางอยากจะทำอะไรให้ใจของฟางมีความสุขฟางทำเลย ถึงวันนั้นถ้านายนั่นรักฟางจริงเค้าคงไม่โกรธฟาง...มั้งนะ"สองคำสุดท้ายแก้วพุดด้วยน้ำเสียงที่เบาราวกับกระซิบเเต่หารู้ไม่ว่าฟางได้ยิน เเต่ทำเป็นเหมือนไม่ได้ยิน
 
 
 
 
 
"แก้วนี่นะ ถ้ารักนายโทโมะก็พายายามทำให้เลิกับยัยพิมล่ะ"ฟางพุดเเล้วจิ้มไปที่อกข้างซ้ายของแก้ว
 
 
 
 
 
"แน่นอน"แก้วพูดยิ้มๆก่อนจะยักคิ้วเเล้วยิ้มอย่างมีความสุขด้วยสายตาที่เศร้า
 
 
 
 
 
"แน่ะ ไม่ต้องไปคิดถึงอนาคตคิดถึงเเค่ตอนนี้ก็พอ"ฟางที่เห็นเเววตาเศร้าของแก้วก็พุดปลอบ
 
 
 
 
 
"อีก2เดือนกว่าๆ เอาก็เอา ไม่คิดละไอ้อนาคตเนี่ย ฮ่าๆ คิดว่าจะทำยังไงให้ยัยพิมนั่นเลิกกันนายโทโมะดีกว่า"แก้วพุดเเล้วแยิ้มด้วยเเววตาที่ยิ้ม ฟางจึงยิ้มตาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
________________________________________________________________________________
 
 
เอ๊ะจะเศร้าดีมั้ย แหมแบบนี้ต้องถามรัดเดอร์เเล้วละม้างงงงง 555555
 
 
ขอเม้นโหนยยยยยยยย