พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"วันนี้อากาศดีจัง จ๊อกกิ๊ง หน่อยดีกว่า"ฟางที่ตื่นมาก็เดินมาที่ระเบียงในเวลาเช้ามืด เเต่ก็ยังคงมีเเสงสว่างพอสมควร ฟางบิดขี้เกียจก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำใส่กางเกงขายาวกับเสื้อวอมเเขนยาวพร้อมเอาผ้าผืนเล็กพาดคอไว้
 
 
 
 
 
"ชวนแก้วไปด้วยดีมั้ย ไม่ดีกว่าเช้าขนาดนี้คงนอนกอดมิกกี้เมาท์อยู่เเน่เลย"ฟางที่กำลังจะเคาะประตูห้องเเต่ก็ไม่เคาะเพราะไม่อยากรบกวนแก้ว ก่อนจะเดินลงมาชั้นล่าง
 
 
 
 
 
"อ้าวหนูฟางตื่นเเต่เช้าเลยนะค่ะวันนี้ จะไปไหนหรอค่ะ"ป้าเเม่บ้านถามฟางทันที
 
 
 
 
 
"ฟางว่าฟางจะไปจ๊อกกิ๊งสักหน่อยนะค่ะ"ฟางพูด
 
 
 
 
 
"เเล้วจะรับอาหารเช้าเลยมั้ยค่ะ"ป้าเเม่บ้านถาม
 
 
 
 
 
"ยังค่ะเดี๋ยวกินตามเวลานั่นแหละค่ะเดี๋ยวฟางกลับมาก่อนค่ะ"ฟางพูดเเล้วยิ้มหวานให้ป้าเเม่บ้านก่อนจะขอตัวออกไปเเล้วเริ่มวิ่งไปเรื่่อยๆ
 
 
 
 
 
"เดี๋ยว จอดรถๆๆๆๆ"จินนี่ที่กำลังเดินทางไปหาป๊อปปี้เห็นฟางวิ่งจ๊อกกิ๊งอยู่ก็สั่งให้คนขับรถหยุดรถทันที
 
 
 
 
 
"มีอะไรรึเปบ่าครับคุณหนู"คนขับรถหันมาถามเพราะจู่ๆจินนี่ก็สั่งให้จอดรถ
 
 
 
 
 
"ต้องไปทักทายหน่อยเเล้ว หึ"จินนี่พูดก่อนจะเปิดประตูรถออกมาเเล้วเดินมาดักจากไว้ไม่ไกลมาก คนขับรถเห็นจึงวิ่งตามาจินนี่มาทันที
 
 
 
 
 
"สวัสดี"จินนี่โผลออกมาจากที่ซ้อนทำให้ฟางตกใจมากที่เห็นจินนี่ก่อนจะถอยหลังนิดๆ เเล้วคนขับรถของจินนี่ที่สิ่งตามมาก็มาถึงพอดี ฟางรู้สึกว่าท่าทางไม่ค่อยดีจึงหลังหลังเเล้ววิ่งหนีทันที
 
 
 
 
 
"ยืนเซ่ออยู่ทำไมไปจับมัน"จินนี่หันมาสั่งคนขับรถที่ยืนอยู่ข้างหลังคนขับรถจึงวิ่งไปล็อกตัวฟางไว้ทันที
 
 
 
 
 
"ปล่อยชั้นนะ ปล่อยสิ"ฟางพูดเเล้วพายายามดิ้นหนีเเต่ไม่เป็นผล
 
 
 
 
 
"ทีแบบนี้ละมากลัว เพี๊ยะ!"จินนี่พูดเเล้วตบหน้าฟางอย่างจัง
 
 
 
 
 
"เพราะแกทำให้ป๊อปปี้ต้องโกรธชั้นเเล่วไล่ชั้นออกอย่างกับหมูกับหมา เพี๊ยะ!"จินนี่พูดเเล้วตบฟางซ้ำที่เดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"สายเเล้วทำไมฟางยังไม่ลงมาอีกนะทำไมวันนี้นอนขี้เซาแปลกๆ"แก้วพูดเเล้วมองขึ้นไปบนห้องของฟาง
 
 
 
 
 
"หนูฟางหรอค่ะ หนูฟางไปจ๊อกกิ๊งนะค่ะ เเต่ก็น่าจะกลับมาได้เเบ้วนะค่ะเพราะเธอบอกจะมาทันให้ทานข้าวเช้าด้วยกัน"ฟางเเม่บ้านพูดเเล้วเป็นห่วงฟางที่ยังไม่กลับมา
 
 
 
 
 
"นายจะไปไหนน่ะ"แก้วถามป๊อปปี้ทันทีที่อยู่ๆเขาก็ลุกพรวดขึ้นมาจากโต๊ะอาหาร
 
 
 
 
 
"ไปตามเพื่อนเธอ"ป๊อปปี้พูดเเล้ววิ่งออกจากบ้านไป
 
 
 
 
 
"้เเล้วทำไมไม่ขึ้นรถไปเล่า-0-"แก้วที่เดินตามามองป๊อปปี้จากหน้าบ้านที่ตอนนี้วิ่งจะออกจากบ้านเเล้วเเต่หน้าบ้านกว้างจึงทำให้ช้าหน่อย
 
 
 
 
 
"หึ"แก้วมองป๊อปปี้ที่ดูเหมือนจะเป็นห่วงฟางมากเป็นพิเศษก็ยิ้มออกมาทันที นายชอบเพื่อนชั้นเเน่เลย
 
 
 
 
 
"ยิ้มบ้าอะไรอยู่คนเดียวไอ้เปี๊ยก"โทโมะทักขึ้นเมื่อเห็นแก้วมองไปข้างนอกเเล้วยืนยิ้มอยู่คนเดียว
 
 
 
 
 
"ไม่ได้ยิืมบ้าเว้ยไอ้เบื๊อก"แก้วว่าโทโมะกลับ
 
 
 
 
 
"นี่เธอว่าใครเบื๊อก!"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้วอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
"ชั้นยืนอยู่กับนายสองคนเเล้วชั้นจะว่าใครได้ละ"แก้วพูดเชิงให้โทโมะคิดก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่จอดรออยู่หน้าบ้าน โดยที่มีโทโมะตามมาเอาเรื่องติดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
 
 
 
 
 
จินนี่กระหน่ำตบฟางข้างเดิมอย่างบ้างคลั่งป๊อปปี้ที่มาเห็นเหตุการณ์ที่จินนี่กำลังทำร้ายร้างกายฟางก่อนจะตะโกนออกไป
 
 
 
 
 
"จินนี่หยุด!"ป๊อปปี้ตะโกนออกไปก่อนจะวิ่งมาหาฟาง จินนี่ชะงักเล็กน้อยที่ป๊อปปี้มาเห็น
 
 
 
 
 
"ปล่อยคนของชั้นเดี๋ยวนี้"ป๊อปปี้สั่งคนขับรถของจินนี่ คนขับรถของจินนี่จึงปล่อยฟาง ฟางที่ถูกปล่อยก็ทรุดลงไปกองกับพื้นเพราะเจ็บเเละชาจนไม่มีเเรงจะยืน
 
 
 
 
 
ผลั่ก!
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ปล่อยหมัดหนักๆใส่หน้าคนขับรถของจินนี่จนล้มลงไปกองกับพื้น
 
 
 
 
 
"กล้ามากที่มายุ่งกับคนของชั้น!"ป๊อปปี้พูดเเล้วชี้หน้าคนขับรถของจินนี่อย่างขาดโทษก่อนจะรีบเข้ามาพยุงฟางที่หรุดลงไปกองกับพื้น
 
 
 
 
 
"ปะ ป๊อปปี้"จินนี่ที่เห็นว่าป๊อปปี้มองเธอด้วยสายตาที่โกรธเกี้ยวก็พูดออกมาเบาๆ
 
 
 
 
 
"เธอไม่มีสิทธิ์มาทำอะไรคนของชั้น!"ป๊อปปี้ตวาดจินนี่จนจินนี่สะดุ้งเพราะไม่เคยเห็นเขาจะโกรธอะไรขนาดนี้มาก่อน
 
 
 
 
 
"ทำไมค่ะ ทำไมจะทำไม่ได้ เพราะนังนี่ใช่มั้ยป๊อปปี้ถึงตวาดจินนี่แบบนี้!"จินนี่พูดเเล้วมองฟางอย่างโกรธเเค้น
 
 
 
 
 
"หยุดโทษคนของชั้น มันเป็นความผิดของเธอที่ทำตัวเเบบนี้จินนี่!"ป๊อปปี้ตวาดเเล้วมองจินนี่อย่างเหลืออด ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะเข้าไปชกหน้าเธอให้มันรู้เเล้วรู้รอดกันไปแต่เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงจึงเเต่แต่กำหมัดเพื่อระงับอารมณ์ไว้
 
 
 
 
 
"คนของชั้น ป๊อปพูดอะไรคนของป๊อปปี้คิดจินนี่!"จินนี่ตวาดกลับ
 
 
 
 
 
"อย่ายุ่งกับคนของชั้นอีกจินนี่ เราขาดกัน"ป๊อปปี้พูดอย่างเหลืออด
 
 
 
 
 
"อะ อะไรนะค่ะ"จินนี่ถามอีกครั้งเพราะไม่อยากเชื่อว่าเขาจะพูดแบบนี้กับเธอ
 
 
 
 
 
"ชั้นบอกว่า เรา ขาด-กัน!"ป๊อปปี้พูดเน้นสองคำสุดท้ายเเล้วพายายามขมอารมณ์เมือหันไปมองหน้าคนที่อยู่ในอ้อมกอดหน้าตาบอบช้ำพร้อมเลืดที่ไหลออกมาทั้งจมูกเเละมุมปาก
 
 
 
 
 
"เพราะนังนี่! เพราะแกนังฟาง!"จึงนี่พูดเเล้วพุ่งเข้ามาทำร้ายฟาง
 
 
 
 
 
ผลั่ก!
 
 
 
 
 
ตุ๊บ!
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ผลักจินนี่จนล้มลงกองกับพื้น ฟางอึ้งในการกระทำของป๊อปปี้ไม่น้อย
 
 
 
 
 
"อย่ายุ่งกับคนของชั้นอีกจินนี่! ถ้าชั้นรู้ว่าเธอทำอะไรคนของชั้นอีกชั้นไม่ปล่อยเธอเอาไว้เเน่!"ป๊อปปี้พูดด้วยความโกรธก่อนจะอุ้มฟางเเล้วหันหลังเดินจากไปทันที
 
 
 
 
 
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !! อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!! อีฟาง มึง!"จินนี่ถึงกับหน้าแดงด้วยความโกรธจักตัวสั่นกำหมัดเเล้วมองฟางอย่างโกรธเกี้ยว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ว๊าย ทำไมหนูฟางถึงเป็นแบบนี้ละค่ะ"ป้าเเม่บ้านเห็นป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาพร้อมอุ้มฟางที่สลบอยู่ด้วยใบหน้าที่ฟกช้ำเเล้วเต็มไปด้วยเลือกที่ไหลออกมาจากทางจมูกเเละทางมุมปากข้างซ้าย ป๊อปปี้ไม่ตอบอะไรได้เเต่เดิมดุ่มๆขึ้นไปบนห้องฟางก่อนจะวางร่างเล็กของฟางไว้บนเตียงเเล้วเดินเข้าไปเอาผ้ามาเช็ดเลือดของฟางออกจากเหลือเเค่รอยฟกช้ำเเละรอยมือที่แก้วเนียนข้างซ้ายของฟาง
 
 
 
 
 
"เจ็บมากมั้ย"ป๊อปปี้พูดก่อนจะก้มลงจูบที่มุมปากของฟาง ป๊อปปี้จูบรอยฟกช้ำที่มุมปากของฟางอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
"อืออ!"ฟางรู้สึกตังเพราะเจ็บเล็กน้อยที่ป๊อปปี้จูบรอยฟกช้ำของเธอเเต่เธอไม่รู้ว่าเป็นการจูบฟางลืมตาขึ้นมาช้าก็เห็นหน้าป๊อปปี้ เป็นคนเเรก ก่อนที่ถาพป๊อปปี้บอกว่าเธอเป็นคนของเขาจะผุดขึ้นทำให้เธอหน้าแดงด้วยความเขินทันที
 
 
 
 
 
"ยังเจ็บอยู่รึเปล่า"ป๊อปปี้ถามฟางด้วยความเป็นห่วง ฟางรับรู้ถึงความเป็นห่วงของเขาจากสายตาเเละเสียงที่ถามเธอ
 
 
 
 
 
"มะ ซี๊ด"ฟางจะปฏิเสธเเต่เมื่อขยับมุมปากแรงๆจึงรู้สึกเจ็บที่มุมปากที่เเตกทันที
 
 
 
 
 
"ยังจะมาโกหกอีกยัยบ้า เธอนี่มันบ้าจริงๆ"ป๊อปปี้เอ็ดฟางนิดๆ
 
 
 
 
 
"ก็ไม่ได้เจ็บมาเท่าไหร่นิ"ฟางพายายามพูดเเล้วขยับมุมปากช้าเพื่อไม่ให้เจ็บมาก
 
 
 
 
 
"เธอทำไมไม่สู้!"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองหน้าฟาง
 
 
 
 
 
"ไม่ใช่ไม่สู้เเต่มันสู้ไม่ได้ คนของยัยนั่นมาล็อกชั้นไว้นะ"ฟางแก้ในสิ่งที่ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"ต่อไปนี้ห้ามไปไหนคนเดียวโดยที่ไม่มั้นเข้าใจมั้ย!"ป๊อปปี้ออกคำสั่งกับฟางทันที
 
 
 
 
 
"ไม่เข้าใจ"ฟางพุดเเล้วมองหน้าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"ต้องเข้าใจเเละชั้นสั่งต้องทำตาม"ป๊อปปี้พูดอีก
 
 
 
 
 
"เพราะอะไรทำไมต้องมีนายทุกที่"ฟางพุดเเล้วมองหน้าป๊อปปี้อย่างอยากรู้คำตอบ
 
 
 
 
 
"เพราะเธอเป็นคนของชั้น!"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองหน้าฟาง คำตอบของเขาทำให้ฟางหน้าแดงทันที
 
 
 
 
 
"ชั้นไม่ใช่คนของนายสุกหน่อย"ฟางพูดเเล้วเบือนหน้าไปทางอื่น ป๊อปปี้ก้มลงมาที่คอฟางอย่างช้าๆ
 
 
 
 
 
"อ๊ะ"ฟางร้องเพราะรู้สึกเจ็บๆเเละเเสบก่อนจะหันหน้ามาหาป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"ตอนนี้เธอมีรอยที่เป็นของชั้นเเล้ว เเละเธอก็ต้องทำตามคำสั่งชั้นอย่างเคร่งครัด!"ป๊อปปี้ผละออกจากฟางเเล้วสั่งอีกครั้งทำให้ฟางหน้าแดงเเล้วจับรอยที่ป๊อปปี้ทำเอาไว้
 
 
 
 
 
"นายทำอะไรกับคอชั้น!"ฟางพูดเเล้วมองหน้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเเล้วส่องไปที่คอฟาง
 
 
 
 
 
"คอชั้นเเดง นาย นายกัดมัน นายกัดคอชั้น ไอ้โรคจิต!"ฟางเมื่อเห็นรอบผ่านโทรศัพท์ก็ต่อว่าป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
"-_-"ป๊อปปี้มองฟางอย่างละอาที่เธอซื่อพุดอะไรน่าอายออกมา
 
 
 
 
 
"ไม่บอกชั้นก็รู้ว่าชั้นกัดเเต่ที่โรคจิตมันคงไม่ใช่"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"นายมันโรคจิต นายทำแบบนี้เเล้วชั้นจะทำยังไง ชั้นต้องใส่เสื้อคอเต่า ใส่ผ้าพันคอ จนกว่ารอยนี้มันจะหายไป นาย!"ฟางพูดเเล้วชี้หน้าป๊อปปี้ที่ตอนนี้ทำหน้าตาเฉย
 
 
 
 
 
"ไม่เห็นต้องทำขนาดนั้นเลยปล่อยไว้เเบบนี้มันจะเป็นอะไร นี่ไม่ต้องพุดมากปากน่ะไม่เจ็บเเล้วหรือไปนอนไปชั้นจะไปเอายาแก้อักเสพมาให้โดนตบจนหน้าบวมขนาดนี้"ป๊อปปี้พูดเปลื่ยนเรื่องเเล้วเดินออกจากห้องฟางไป
 
 
 
 
 
"อะ ไอ้บ้า ชั้นไม่ใช่คนของนายสักหน่อย"ฟางพูดเเล้วหหน้าแดงก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
_____________________________________________________________________________
 
 
 
อัพเเละตอนนี้ให้ป๊อปฟางหน่อยเนาะ 5555555
 
 
ฟินมั้ย 555555
 
 
ถ้าชอบป๊อปฟางเม้นโหวตเเยะๆน้า 555555555