พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่กวังคือจะขอใช้โทรศัพท์หน่อยได้มั้ย"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"ต้องไปขอที่พ่อน่ะ เดี๋ยวพาไปนะ"กวังพูด

 

 

 

"ตอนนี้เลย"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"งั้นก็ได้ ป่ะ"กวังพูดเเล้วยื่นมามือมาให้แก้ว แก้วกำลังจะจับเเจ่โทโมะมาขวางไว้ก่อนแก้วจึงจับมือโทโมะเต็มๆ กวังมองโทโมะเล็กน้อยก่อนจะเดินนำ

 

 

 

 

 

"อ๊ะ"แก้วที่ลุกขึ้นเเต่เจ็บข้อเท้าจึงทำให้เซไปชนแผงอกกว้างของโทโมะ

 

 

 

 

 

"นี่เธอเเตะอั๋งชั้นหรอ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้า"แก้วพูดเเล้วรีบดันตัวออกมาจากโทโมะทันที

 

 

 

 

 

"ว๊ายยย"แก้วดันตัวมาจากโทโมะเเต่เจ็บเท้าทำให้เซไปอีกทางเเต่โทโมะมาดึงไว้ก่อน

 

 

 

 

 

"เธอนี่มันเซ่อจริงๆ"โทโมะพูดเเล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่ได้เซ่อ ชั้นเจ็บเท้ามันก็เลย.."แก้วพูดเเล้วก้มหน้างุด

 

 

 

 

 

"เลยอะไร"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"เลยเป็นแบบนี้เเละ หลบไปเลยไป"แก้วพูดเเล้วผลักโทโมะก่อนจะพายายามเดินกระเพกๆ โทโมะมองส่ายหน้าก่อนจะเดินมาช้อนตัวแก้วขึ้น

 

 

 

 

 

"ว๊าย ไอ้บ้าทำอะไรปล่อยชั้นลงนะ"แก้วพูดเเล้วดิ้น

 

 

 

 

 

"อย่าดิ้น ชั้นหนัก"โทโมะพูดก่อนจะเดิน

 

 

 

 

 

"หกนักเเล้วจะอุ้มชั้นทำไมเล่า ปล่อยชั้นลงสิ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ถ้าเธอเดินแบบนั้นกว่าจะถึงคงพรุ่งนี้"โทโมะพูด แก้วมองไปทางอื่นเเต่ไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พ่อ สองึคนนี้เค้าบอกจะขอยืมใช้โทรศัพท์"กวังพูดกับชายแก่คนที่ช่วยแก้วเเละโทโมะ

 

 

 

 

 

"อยู่ข้างในเชิญตามสบาย"ชายแก่พูดแก้วกับโทโมะจึงเดินเข้าไปในห้อง

 

 

 

 

 

"ตามสบายนะเดี๋ยวชั้นไปรอข้างนอกละกัน"กังพูดเเล้วเดินออกไปรอข้างนอก

 

 

 

 

 

"นายโทรให้ลูกน้องนายมารับเราสิ้ นายจับเบอร์ใครได้บ้าง"แก้วหันมาถามโทโมะ

 

 

 

 

 

"โทรไปที่บริษัทให้เฟย์จัดการ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ใช่ฉลาดนะเนี่ย ว่าเเต่เฟย์เบอร์ไรล่ะ"แก้วพูด โทโมะจึงบอกเบอร์ไป

 

 

 

 

 

"รับสิ๊ๆ"แก้วพูดก่อนจะรอสาย

 

 

 

 

 

(ฮัลโหลค่ะ)ปลายสายพูด

 

 

 

 

 

"เยสรับเเล้ว เฟย์นี่แก้วนะ"แก้วพูดดีใจก่อนจะพูดต่อ

 

 

 

 

 

(อ๋อแก้ว เอ่อแก้วโทรมาก็ดีเเล้ว คุณวิศวไม่มาทำงานเป็นอาทิตย์เเล้วเนี่ย แก้วเป็นผู้ติดตามคุณวิศวแก้วพอจะรู้มั้ยค่ะ ว่าคุณวิศวเค้าไปไหน)ปลายสายถามอย่างรีบร้อน

 

 

 

 

 

"อยู่กับแก้วเนี่ยแหละ เเต่เราถูกรอบทำร้าย"แก้วพูด

 

 

 

 

 

(ห๊ะอะไรนะ เเล้วเป็นยังไงกันบ้างคะ)ปลายสายพูดอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

"ตอนนี้ไม่เป็นอะไรเเล้วแหละ เฟย์ช่วยจัดการให้คนมารับพวกเราหน่อยได้มั้ย"แก้วถาม

 

 

 

 

 

(ได้สิค่ะ เเล้วจะให้ไปรับที่ไหนค่ะ)ปลายสายพูด

 

 

 

 

 

"นายที่นี่ที่ไหนอ่ะ"แก้วเอามือปิดโทรศัพท์ก่อนจะกันมาถามโทโมะ

 

 

 

 

 

"ในป่าไง"โทโมะตอบ

 

 

 

 

"อย่ามาตลกนะ นี่เราจะได้ออกจากที่นี่เล้วเนี่ย พูดดีๆ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ก็ที่นี่มันป่าจริงๆ หรือว่าเธอจะเถียงชั้น"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ก็ให้แกรอยมาตามโทรศัพท์เนี่ยแหละ"โทโมะพูดอีก

 

 

 

 

 

"ฉลาดอีกละ โอเค"แก้วพูดก่อนจะยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา

 

 

 

 

 

"คือเฟย์แกะรอยตามโทรศัพท์มาได้มั้ย"แก้วถาม

 

 

 

 

 

(อ๋อได้ค่ะ อีกไม่น่าเกินสองชั่วโมงน่าจะไปถึง)ปลายสายพูดพรางเช็คที่คอมเรียบร้อยก็ได้พิกัด

 

 

 

 

 

"เร็วจัง"แก้วพูด

 

 

 

 

 

(ค่ะ เราจะส่งแฮรรีคอปเตอร์ไปรับ)ปลายสายพูด

 

 

 

 

 

"ห๊ะ!!!!"แก้วพูดตกใจเพราะตัวเองเป็นคนกลัวความสูง

 

 

 

 

 

"อะไรของเธอ!"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"เฟย์บอกว่าจะให้เราขึ้นแฮรีคอปเตอร์กลับอ่ะ"แก้วบอก

 

 

 

 

 

"ก็ดีเเล้วนิ สะดวกสบายเพราะป่าแบบนี้รถยนต์คงจะเข้ามาไม่ได้"โทโมะแก้วจึงกลืนน้ำลาย

 

 

 

 

 

"เเต่.."แก้วพูดเเล้วทำหน้าเป็นกังวล

 

 

 

 

 

"ทำไม"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้ว แก้วหน้าเริ่มซีดลง

 

 

 

 

 

"นี่เธอกลัวแฮรีคอปเตอร์หรอ-_-"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"แฮรคอปเตอร์น่ะชั้นไม่กลัวหรอก เเต่กลัวความสูงต่างหาก"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"น้ำตกยังเคยโดดมาเเล้ว เเค่แฮรีคอปเตอร์เธอจะกลัวอ่ะไร"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ก็ตอนนั้นมันต้องโดด มันก็เลยลืมว่าต้องกลัว"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"คนอะไรลืมความกลัว"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"นี่คนมันจะตายมันก็ลืมทุกอย่างนั่นแหละ"แก้วพูดก่อนจะคุยโทรศัพท์ต่อ

 

 

 

 

 

"ฮัลโหลอยู่รึเปล่าเฟย์"แก้วพูดเเต่ปลายสายไม่ตอบกลับ แก้วจึงว่างสายไป

 

 

 

 

 

"อีกสองชั่วโมงไอ้แฮรตอปเตอร์นั่นก็จะมาล่ะ"แก้วหันมาพูด

 

 

 

 

 

"อือ"โทโมะพูดเเล้วพยักหน่อยก่อนจะเดินออกจากห้องมา แก้วก็เดินกระเพกๆตาม

 

 

 

 

 

"เป็นไงบ้าง"ชายแก่ถามเมื่อโทโมะเเละแก้วออกมา

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวอีกประมาณสองชั่วโมงค่ะ เราก็จะไม่ต้องรบกวนพวกคุณเเล้วค่ะ"เเก้วพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

"ไม่ได้รบกวนอะไรหรอก เจ็บป่วยมา ชั้นก็ต้องช่วย"ชายแก่พูด

 

 

 

 

 

"แก้วจะไปแล้วหรอ"กวังถาม

 

 

 

 

 

"อื้อ"แก้วตอบเเล้วยยิ้ม

 

 

 

 

 

"งั้นวันนี้ขออยู่กับแก้วก่อนจะกลับได้รึเปล่า"กวังพูด

 

 

 

 

 

"ได้สิ เเต่มีเวลาไม่มากนักนะ"แก้วตอบยิ้มๆ กวังจึงยิ้มตอบโทโมะมองก่อนจะเดินลงไปเเล้วกลับที่พักไปแก้วมองโทโมะก่อนจะหันมายิ้มให้กวัง กวังจึงพาแก้วไปนั่งเล่นท้ายหมู่บ้าน

 

 

 

 

 

"แก้ว"กวังเรียกชื่อแก้ว

 

 

 

 

 

"ห๊ะ"แก้วหันมาพูด

 

 

 

 

 

"คือชั้นมีอะไรจะบอกน่ะ"กวังพูดเเล้วมองหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

"อะไรหรอ"แก้วถามอย่างสงสัย

 

 

 

 

 

"คือชั้นชอบแก้วนะ ชอบตั้งเเต่ครั้งเเรกที่เจอเเล้ว"กวังพูดเเล้วรีบหันหลังให้แก้ว แก้วเหวอนิดนึงก่อนจะเดินไปแตะไหล่กวัง

 

 

 

 

 

"ขอบคุณนะ ที่ให้ความรู้สึกดีๆ เเละดูเเละแก้วมาตลอดน่ะ ขอบคุณที่คอยพาไปเที่ยวหลายที่ แก้วจะไม่ลืมกวังหรอก"แก้วพูดเเล้วยิ้มกวังจึงยิ้มตอบ

 

 

 

 

 

"หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะ"กวังพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

"อื้อ กลับกันเถอะ"แก้วพูด กวังจึงพยุงแก้วกลับที่พัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พรอดรักกันเสร็จเเล้วหรอ"เมื่อแก้วเดินเข้ามาในบ้านโทโมะก็ทักทันที

 

 

 

 

 

"อือ"แก้วไม่อยากต่อปาดต่อคำจึงตอบแบบรวกๆ ไม่นานนักก็มีเสียงแฮนรีคอปเตอร์มาทำให้ทั้งหมู่บ้านตกใจเเละแปลกใจมากวิ่มาดูกันเต็มไปหมด

 

 

 

 

"มาอย่างโอเว่อร์"แก้วพูดเเล้วมองแฮรีคอปเตอร์ที่กำลังหย่อนบันไดลงมาแก้วเริ่มกวั่นๆนิดๆ

 

 

 

 

 

"ขึ้นไปสิ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"นายขึ้นไปก่อนสิ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"เธอน่ะขึ้นไปก่อน มันไม่ได้สูงมากจนาดนั้น ปีดๆขึ้นไปเเล้วอย่ามองลงมามองขึ้นไปเเต่ข้างบนจะได้ไม่กลัวมาก"โทโมะพูด แก้วกลืนน้ำลายก่อนจะข่มใจปีนขึ้นไปโดยระวังไม่ให้เท้าข้างที่เจ็บโนมากนักแก้วพายายามปีนทั้งกลัวเเละสั่นไปทั้งตัวเเต่ก็ปีนมาจนถึง โทโมะที่มองแก้วที่ขึ้นไปนั่งเรียบร้อนเเล้วก็หันมาพูดขอบคุณคนในหมู่บ้านเเล้วปีนตามไปทันที 

 

 

 

"ยัยเบ๊อะคาดเข็มขัดด้วย"โทโมะขึ้นมานั่งข้างแก้วก็พูด

 

 

 

 

 

"รู้เเล้วหน่า"แก้วพูดเเล้วมือสั่นๆจับเข็มขัด

 

 

 

 

 

"กลัวขนาดนั้นเลยรึไง"โทโมะพูดเพราะดูอาการเกร็งเเล้วก็สั่นของแก้วน่าจะกลัวเอามา

 

 

 

 

 

"ที่สุด น้ำตกมันยังไม่สูงขนาดนี้เลย"แก้วพูดก่อนจะก้มลงไม่มองบรรยากาศข้างนอก

 

 

 

 

 

"มียานอนหลับรึเปล่า"โทโมะถามลูกน้องที่นั้งอยู่ข้างหน้า

 

 

 

 

 

"มีครับ"ลูกน้องตอบก่อนจะยื่นยานอนหลับมาให้โทโมะพร้อมกับน้ำ โทโมะจึงยื่นมาให้แก้ว

 

 

 

 

 

"กินซะ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ยานอนหลับเนี่ยนะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"กินไป"โทโมะพูดแก้วจึงยิมกินไม่นานนักก็ลืมสลืมสลือเเล้วกลับไปในที่สุด โทโมะมองแก้วที่นอนท่าลำบากขึงปลดเข็มขัดเเล้วให้แก้วนอนตักตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

__________________________________________________________________________________

 

 

รอดเเล้วเย้วววว 55555555

 

ติดตามตอนหน้านะคร้าบบบบ

 

 

ไม่ได้มาอัพเรื่องนี้สองวันเดี๋ยวันนี้ดึกๆจะอัพให้อีกตอนน้าา