พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟาง คืนนี้ว่างรึเปล่า"พิชชี่ที่ชวนมาฟางเดินดูสตอเบอร์รี่เเต่ป๊อปปี้ติดมาด้วย
 
 
 
 
 
"ว่างตลอดเพราะว่าไม่มีอะไรทำเลยอ่ะ แหะๆ"ฟางพูดเเล้วยิ้มแหยๆ
 
 
 
 
 
"งั้นเดี๋ยวจะพาไปงานวันเกิดเพื่อนไปมั้ย"พิชชี่ถาม
 
 
 
 
 
"เอ่อ นี่ๆ ไปปะ"ฟางสะกิดถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"ไม่"ป๊อปปี้พูดแบบไม่มองหน้าฟางได้เเต่มองไปข้างหน้าอย่างเดียว 
 
 
 
 
"เเต่งานวันเกิดเพื่อนนายนายจะเอาชั้นไปทำไมละ"ฟางถาม
 
 
 
 
 
"ก็ถือว่าไปเที่ยวด้วยไง ไปเปิดหูเปิดตาบ้าง"พิชชี่พูด ฟางเองก็ไม่ได้ไปไหนมานานเเล้วอยู่เเต่ในรีสอร์ทนี้ตลอดเเล้วก็เดินดูจนทั่วรีสอร์ทเเล้ว
 
 
 
 
 
"ก็ดีเหมือนกันนะ เปิดหูเปิดตาบ้าง"ฟางพุดป๊อปปี้มองนิดๆก่อนจะมองสตอเบอร์รี่ไปเรื่อยๆ
 
 
 
 
 
"โอเค งั้นเดี๋ยวคืนนี้จะไปรับนะ เเต่ตอนนี้ไปดูฝั่นนู้นกันดีกว่า"พิชชี่พูดเเล้วเดินนำไป
 
 
 
 
 
"ชั้นขอตัว"ป๊อปปี้พูดจบก็หันหลังจะเดินหนีเเต่ฟางรั้งไว้
 
 
 
 
 
"เห้ย เดี๋ยวดิ๊ ไม่สนุกหรอไง"ฟางจึงมือป๊อปปี้ไว้ก็ถาม ป๊อปปี้มองที่มือฟางจึงปล่อยมือป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
"..."ป๊อปปี้มองหน้าฟางเเต่ไม่พูดอะไร เเล้วหันหลังจะเดินหนีอีก
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวสิ๊ จะไปไหนของนายเนี่ย"ฟางพูดเเล้วพายายามยื้อป๊อปปี้ไว้
 
 
 
 
 
"ถ้าเค้าไม่อยากเดินกับพวกเราให้เค้ากลับที่พักไปก่อนก็ได้นิฟาง"พิชชี่พูด ฟางจึงมองหน้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้เองก็มองหน้าฟาง
 
 
 
 
 
"นี่นายยังเดินไม่ทั่วเลยนะ มีที่สวยอีกเยอะที่นายยังไม่เห็นเลยนะ"ฟางพุด
 
 
 
 
 
"ชั้นง่วงนอน"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"นี่มันยังเที่ยงๆอยู่เลย"ฟางพุด
 
 
 
 
 
"นอนกลางวันไง -_-"ป๊อปปี้พุด
 
 
 
 
 
"อ้างง่วงหรอ"ฟางแกล้งตะโกน
 
 
 
 
 
"เอ้อ พิชชี่เดี๋ยวชั้นพานายนี่ไปนอนก่อนนะ เเล้วเดี๋ยวเจอกันตอนเย็นละกัน"ฟางพุดเเล้วดึงป๊อปปี้ออกากตรงนั้น
 
 
 
 
 
"ยากๆแบบนี้สิดี"พิชชี่พูดก่อนจะกระตุกยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เธอจะตามมาทำไม -_-"ป๊อปปี้พูดเมื่อเข้ามาในห้องเเล้ว
 
 
 
 
 
"เฝ้านายไง"ฟางพูด
 
 
 
 
 
"ชั้นโตเเล้วไม่ต้องมาเฝ้า"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"นี่ๆ ลืมไปเเล้วรึไงว่าชั้นต้องดูเเลนายนะเเล้วชั้นก็ต้องอยู่กับนายตลอดเวลา"ฟางพุด
 
 
 
 
 
"มันไม่จำเป็น"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"พูดมากหน่าจะนอนไม่ใช่ไงนอนไปซะไป"ฟางพูดเเล้วดันป๊อปปี้ไปที่ห้องนอนก่อนจะผลกให้นอนลง
 
 
 
 
 
"อะไรของเธอเนี่ย"ป๊อปปี้ที่ถูกฟางผลักจนนอนลงก็พูดเชิงบ่นๆ
 
 
 
 
 
"นอนไป"ฟางพุดก่อนจะเดินออกไปหาอะไรกิน ป๊อปปี้มองนิดก่อนที่ภาพพิชชี่จับมือฟางจะผุดขึ้นมา ป๊อปปี้รีบสลัดความคิดนนี้ออกทันที
 
 
 
 
 
"อะไรวะเนี่ย"ป๊อปปี้พูดก่อนจะหลับตาเเละหลับไปในที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ดอกทานตะวัน ฮู สวยมากอ่ะ"เมื่อกวังพาแก้วมาถึงทุ่งดอกไม้แก้วก็ต้องตะลึงในความสวยของมัน ก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
"อ๊ะ"แก้วเดินสะดุดอะไรสักอย่าง
 
 
 
 
 
"นี่ยัยเซ่อ ขนาดประครองยังเดินยังกับเป็ด-_-"โทโมะว่า
 
 
 
 
 
"หื้อ!! นี่นายอย่ามาว่าชั้นนะ ชั้นขาเจ็บอยู่ไม่เห็นรึไง"แก้วพูดเเล้วหน้ามุ่ย
 
 
 
 
 
"ไปนั่งตรงนั้นกันเถอะ"กวังพูดแทรกก่อนจะเดินนำไปที่ที่นึง มันเหมือนศาลาไว้นั่งดูดอกทานตะวัน บรรยากาศดี
 
 
 
 
 
"นั่งตรงนี้วิวดีมากอะ"แก้วพูดเเล้วมองดอกทานตะวัน
 
 
 
 
 
"สวยใช่มั้ยละ ยังมีที่สวยๆอีกเยอะเลยนะ"กวังพูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
"จริงอะ พรุ่งนี้เดี๋ยวพาไปดูด้วยนะเเต่วันนี้ขอดูดอกทานตะวันก่อน"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้กับดอกทานตะวันที่กวังไปเด็ดมาให้ ก่อนจะหันไปหาโทโมะ
 
 
 
 
 
"เอ่อ นายเเล้วเมื่อไหร่เราจะได้กลับสักทีอะ"แก้วถามโทโมะ
 
 
 
 
 
"ชั้นเองก็ไม่รู้"โทโมะตอบ
 
 
 
 
 
"ป่านนี้ฟางจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย"แก้วพรึมพรำ
 
 
 
 
 
"เออนาย เเล้วงานนายละนี่จะเป็นอาทิตย์เเล้วนะเนี่ย เค้าจะไม่ว่าอะไรหรอ"แก้วถามโทโมะ
 
 
 
 
 
"ไม่รู้ เเต่คงมีคนไปทำ ป่านนี้คนของชั้นคงจพตามหาเราอยู่นั่นแหละ"โทโมะตอบ
 
 
 
 
 
"อยากจะกลับบ้านเต็มแก่เเล้วเนี่ย"แก้วบ่น
 
 
 
 
 
"แก้วอยากกลับบ้านเเล้วหรอ ทำไมละ ที่นี่ไม่สวยหรอ"กวังถามขึ้น
 
 
 
 
 
"เปล่าๆ สวย เเต่แก้วเองก็อยากจะกลับไปที่บ้านเหมือนกัน คิดถึงเพื่อนคิดถึงทุกๆคน เเล้วก็คิดถึงลูกน้องนายด้วย ฮ่าๆ"แก้วพูดเเล้วหันหน้าไปทางโทโมะก่อนจะหัวเราะออกมา
 
 
 
 
 
"ว่าเเต่แก้วกับนายโทโมะเนี่ยพบรักกันตอนไหนหรอ"กวังถามแก้วเเละโทโมะได้เเต่มอง
 
 
 
 
 
"เอ่อ พบรัก อะไรอะ"แก้วพูดงงๆ โทโมะเองก็มองงงๆ
 
 
 
 
 
"ก็เป็นผัวเมียกันไม่ใช่หรอ เราอยากรู้ว่าไปพบรักกันตอนไหน"กวังถามแก้วกับโทโมะถึงกับบางอ้อทันที
 
 
 
 
 
"พวกเราไม่ใช่ผัวเมียกัน"โทโมะพุด แก้วจึงหันไปมองหน้าโทโมะ
 
 
 
"ใช่เราไม่ใช่ผัวเมียกันนะ"แก้วพูด
 
 
 
"อ้าวเเล้วทำไมถึงมาอยู่ด้วยกันเเบบนี้ เเล้วยังมานอนเรือนหลังเดียวกันแบบนี้อีก มันผิดผีรู้มั้ย"กวังพูด
 
 
 
"ห๊ะ!!"แก้วเเละโทโมะตกใจปนงง
 
 
 
"หมู่บ้านเราถือ ว่าถ้าคนไม่ได้เป็นอะไรกันจะมานอนเรือนหลังเดียวกันไม่ได้ ไม่งั้นหมู่บ้านเราจะมีหายนะ"กวังพูดอีก 
 
 
 
"เเต่นี่ก็นอนมาจะอาทิตย์นึงละไม่เป็นไรหรอกมั้ง"แก้วพูดเเล้วยิ้มแหยๆ
 
 
 
 
"มันจะมีหายนะจริงๆนะเเต่ก็ดีที่แก้วเเล้วก็นายนี่ไม่ได้เป็นอะไรกัน"กวังพุด
 
 
 
 
 
"หา ??"แก้วพูดงงๆ
 
 
 
 
 
"อ๋อเปล่า"กวังพูดเเล้วมองไปทางอื่น จะจีบชั้นหรอ อย่าเลย -3-
 
 
 
 
 
"เออนี่กวังหมู่บ้านนายนี่มีโทรศัพท์ปะ"แก้วถาม
 
 
 
 
 
"โทรศัพท์?"กวังพุดงงๆ
 
 
 
 
 
"เธอจะบ้ารึไงไปถามแบบนั้น ที่นี่มันป่าจะมีโทรศัพท์ได้ไง-_-"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีเค้าทั่วถึงละน่า"แก้วพุด
 
 
 
 
 
"มันเป็นยังไงหรอ"กวังพุด แป่วววว - -
 
 
 
 
 
"ก็ที่แบบอย่างเนี่ย"แก้วพูดเเล้วชูนิ้งโป้งกับนิ้วชี้มาเเนบหู
 
 
 
 
 
"อ๋อ ที่เค้าคุยกันผ่านเหล็กนั้นน่ะหรอ มีๆ"กวังพุด แก้วคลี่ยิ้มออกทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
____________________________________________________________________________
 
 
 
มาอัพเเล้วววว
 
 
เม้นกันเยอะน้าาาาา