พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"มีสตอเบอร์รี่ด้วยอ่ะนายดูดิ"ฟางที่อยู่บนหลังป๊อปปี้พูดขึ้นเพราะเริ่มเข้ามาในส่วนของสวนสตอเบอร์รี่ของใครไม่รู้ -_- เดินๆมาก็เจอ
 
 
 
 
 
"ไม่เคยเห็นรึไงสตอเบอร์รี่น่ะห๊ะ-_-"ป๊อปปี้พูดพรางเดินๆต่อไป
 
 
 
 
 
"ไอ้เคยน่ะมันก็เคยเเต่ว่าไม่เคยเห็นที่แบบเยอะๆไง"ฟางพุดจิ๊ปาก
 
 
 
 
 
"เร้อะ"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"พวกคุณเป็นใคร"มีเสียงๆหนึ่งทำให้ป๊อปปี้เเละฟางต้องหันไปก็เจอกับคนไม่เยอะมา 4-5 คน
 
 
 
 
 
"คือพวกเราหลงทางมาน่ะค่ะ"ฟางพูดเเล้วยิ้มเเหยๆให้
 
 
 
 
 
"ใช่ครับ"ป๊อปปี้เสริม
 
 
 
 
 
"หลงมาทำไมอะไรตรงนี้"หนึ่งในนั้นพูด ใครจะไปรู้ละเฟ้ย -_- ฟางคิดเเล้วยิ้มๆให้
 
 
 
 
 
"คือที่นี่พอมีที่พักมั้ยครับ"ป๊อปปี้เอ่ยถาม
 
 
 
 
 
"มีครับ ที่นี่เป็นรีสอร์ท"หนึ่งในนั้นพูดอีก
 
 
 
 
 
"งั้นผมจะขอเช่าอยู่ได้มั้ยครับ"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"ได้ครับ เชิญทางนี้"หนึ่งในนั้นพูดก่อนจะพาป๊อปปี้เเละฟางเดินตามไป
 
 
 
 
 
"นายจะพักที่นี่จริงๆหรอ"ฟางพูด
 
 
 
 
 
"ไม่พักที่นี่เธอจะกลับไปนอนในป่ารึไง"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"เเล้วนายมีเงินหรอ"ฟางถาม
 
 
 
 
 
"มีสิ คนอย่างชั้นพกเงินอยู่เเล้ว"ป๊อปปี้พูดเเล้วเดินต่อไป
 
 
 
 
 
"มีห้องเหลือกี่ห้อง"คนที่เดินนำมาหยุดเเล้วถามคนที่นั่งอยู่เคาท์เตอร์
 
 
 
 
 
"เหลืออยู่หนึ่งห้องจ้ะ"ผู้หญิงคนนึงพูด
 
 
 
 
 
"มีอยู่ห้องเดียวนะครับ ยังไงพวกคุณก็เป็นแฟนกันอยู่เเล้วคงไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ"คนทีี่พาฟางเเละป๊อปปี้หันมาถาม
 
 
 
 
 
"เเต่.."ฟางจะเเย้ง
 
 
 
 
 
"ครับ นี่เงินครับ"ป๊อปปี้พูดเเล้วยื่นเงินสดให้เเล้วหยิบกุญแจห้องมาเเล้วเดินตามคนที่พามาทันที
 
 
 
 
 
"เห้ยนี่นาย ชั้นไม่นอนห้องเดียวกับนายนะ"ฟางพูด
 
 
 
 
 
"งั้นเธอก็ไปนอนที่อื่นเอามั้ยละ ห้องมันก็เหลือห้องเดียวยังจะพูดมากอีก"ป๊อปปี้ว่าฟางหน้ามุ่ยทันที
 
 
 
 
 
"ถึงเเล้วครับห้องนี้วิวดีนะครับ ขอบคุณที่มาใช้บิการนะครับ"ชายคนนั้นพูดเเล้วเดินหายไป
 
 
 
 
 
"ชั้นว่านายปล่อยชั้นลงได้เเล้ว"ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้ไขกุญเเจเเล้วเข้ามาในห้อง
 
 
 
 
 
"เธอสมควรคิดำด้นานเเล้วนะ-_-"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"แล้วนายทำไมไม่ปล่อยชั้นลงเล่า ทนแบกทำไม"ฟางพูดเเล้วเชิดหน้า ป๊อปปี้ไม่พูดอะไรได้เเต่ส่ายหน้าก่อนจะถอดเสื้อ
 
 
 
 
 
"หะ เห้ย O_O บ้ารึเปล่ามาถอดทำไมตรงนี้"ฟางตกใจเเล้วรีบปิดตาทันที
 
 
 
 
 
"อะไรของเธอเนี่ย ชั้นมีเสื้อกล้ามอยู่ยัยเซ่อเอ้ย"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
 
 
 
 
 
"เชอะ"ฟางพูดก่อนจะนอนลงบนเตียงเเละด้วยความเพลียทำให้ฟางหลับตาลงไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แม่หนูพาสามีเเม่หนูกลับเรือนได้เลยนะ"หญิงวัยกลางคนพูด
 
 
 
 
 
"เอ่อคือเราไม่ใช่.."แก้วจะปฏิเสธเเต่โทโมะพูดเเทรกขึ้นมากก่อน
 
 
 
 
 
"เร็วๆ ชั้นออกไปดูข้างนอกเเล้ว"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"รู้เเล้วน่า"แก้วพูดเเล้วมาพยุงโทโมะขึ้น
 
 
 
 
 
"นายช่วยทำตัวเบาๆหน่อยได้มั้ยเนี่ย"แก้วบ่นอุบ
 
 
 
 
 
"มาเดี๋ยวชั้นช่วย"กวังพูดเเล้วเข้ามาพยุงโทโมะอีกข้าง
 
 
 
 
 
"ขอบใจนะ"แก้วพูดเเล้วหันไปยิ้มหวานให้กวัง กวังเองก็ยิ้มให้แก้ว
 
 
 
 
 
"โอ้ยๆ"โทโมะร้องขึ้น
 
 
 
 
 
"เห้ยเป็นไรเจ็บแผลหรอ รีบไปดีกว่าจะได้นอนพีกผ่อน"แก้วพูดเเล้วหันมาสนใจโทโมะก่อนจะพาโทโมะเดินมาบ้านที่พักอยู่
 
 
 
 
 
"นอนซะ"แก้วพูดเเล้ววางโทโมะลงบนฟูกเเล้วห่มผ้าให้โทโมะ
 
 
 
 
 
"แก้วเดี๋ยววันนี้เราจะพาไปดูหลังหมู่บ้านนะ มันมีน้ำตกอยู่สวยมากเลย"กวังพูดด้วยน้ำเสียงล่าเริง
 
 
 
 
 
"เอาสิ นายไปมั้ย"แก้วหันมาถามโทโมะ
 
 
 
 
 
"ก็ดีเหมือนกันชั้นก็ไม่อยากจะนั่งๆนอนๆ น่าเบื่อ"โทโมะพูดเเล้วยันตัวเองขึ้น
 
 
 
 
 
"โอ๊ะ"โทโมะร้องเพราะเจ็บเเผล
 
 
 
 
 
"เป็นไรมั้ยเนี่ย ชั้นว่านะนายนอนดีกว่า อย่าพึ่งไปไหนเลยรอให้หายดีกว่านี้ก่อน กวังไว้วันอื่นได้มั้ย วันนี้นายนี่ไม่สะดวกอะ"แก้วพูกับโทโมะเเล้วหันไปพูดกับกวัง โทโมะมองแก้วนิดๆ ไม่คิดว่าจะเป็นห่วงขนาดนี้
 
 
 
 
 
"โอเคงั้นเรากลับก่อนนะเดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาใหม่"กวังพูดเเล้วเดินออกไป
 
 
 
"ชั้นไหวน่า"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"อย่าดื้อสิวะ ถ้าแผลมันฉีกขึ้นมาจะทำยังไงห๊ะ ลำบากคนอื่นอีก นอนไป"แก้วดุโทโมะมองหน้าไม่ค่อยพอใจนัก
 
 
 
 
 
"นี่เธออย่ามาขึ้นเสียงกับชั้นนะ"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"นินายมันไม่ใช่เวลลาที่นายจะมาดุมาเบ่งอำนาจนะ ถ้านายเเย่กว่าเดิมจะทำยังไง"แก้วพูดด้วยเหตุผล
 
 
 
 
 
"เเล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"ชั้นช่วยนายมาขนาดนี้เเล้วถ้ามาตายแบบนี้ไม่ยอมหรอกนะ"แก้วว่า
 
 
 
 
 
"เป็นห่วงชั้นรึไง"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้ว
 
 
 
 
 
"กลัวนายตาย เเล้วมาหลอกชั้นต่างหากละ"แก้วพูดเเล้วเเลบลิ้นใส่
 
 
 
 
 
"อย่ามาเเช่งชั้น ชั้นตายยาก"โทโมะพูดพรางยักคิ้ว
 
 
 
 
 
"นายก็ไม่ต้องรีบตายหรอกนะ จะได้อยู่รักกับแฟนนายนานๆ ก่อนที่อะไรมันจะเกิดขึ้น"แก้วพูดเเล้วยิ้มๆ
 
 
 
 
 
"อะไรจะเกิดขึ้น"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้ว
 
 
 
 
 
"ก็ไม่รู้สินะ ^^"แก้วพูดเเล้วยักคิ้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่เธอไปอาบน้ำได้เเล้ว"ป๊อปปี้ที่เดินออกมาในห้องน้พพร้อมเสื้อคลุมอาบน้ำก็เข้ามาปลุกฟางที่นอนหลับอยู่บนเตียง
 
 
 
 
 
"นี่เธอไปอาบน้ำ"ป๊อปปี้พูดเเล้วสะกิดๆฟาง
 
 
 
 
 
"งื้อ ไม่อาบจะนอนเเล้ว"ฟางพูดเเต่ยังหลับตาอยู่เเล้วกอดหมอนข้าง
 
 
 
 
 
"นี่เธอลุกขึ้นชั้นไม่นอนกับเธอในสภาพนี้เเน่ๆ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงเเขนฟาง
 
 
 
 
 
"อื้อออ อย่าดื้อสิ"ฟางพูดเเล้วสะบัดเเขนออก
 
 
 
 
 
"ใครกันเเน่ที่ดื้อ ลุกขึ้น"ป๊อปปี้พูดเเล้วพายายามยกแข่งยกขาฟาง
 
 
 
 
 
"งื้ออ คนจานอนทำไมนิสัยเเบบนี้เนี่ย"ฟางพูดทั้งที่ยังหลับตา
 
 
 
 
 
"ถ้าเธอไม่ลุกชั้นจะหิ้วเธอเข้าไปในห้องน้ำเดี๋ยวนี้!"ป๊อปปี้พูดขู่
 
 
 
 
 
"....."ไร้เวียงตอบรับใดๆจากฟาง ป๊อปปี้จึงตัดสินใจหิ้วฟางจนตัวฟางลอย
 
 
 
 
 
"เห้ยจะทำอะไรชั้นปล่อยเดี๋ยวนี้นะ"ฟางพูดเเล้วดิ้น
 
 
 
 
 
"ชั้นเตือนเธอเเล้วนะ!"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"ยอมเเล้วๆ อาบเเล้วๆ ปล่อยชั้นลง"ฟางพูดป๊อปปี้จึงปล่อยฟางลง ฟางรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
___________________________________________________________________________________
 
 
 
ติดตามตอนต่อไปน้าาา เม้นกันเยอะๆๆๆๆน้าาา โหวตก็เยอะๆๆๆน้าาา