ดื้อนักเดี๋ยวรักซะเลย

"ร้องดังๆดิ!" เสียงพี่ว้ากคนหนึ่งดังขึ้นขณะที่น้องๆเฟรชชี่ได้นั่งมองหน้ากันเลิ่กลั่กเพราะเสียงพี่ว้ากแทบทุกคนตะโกนให้ร้องกันดังๆสลับกันไปมาตลอดสองชั่วโมงที่พวกเขานั่งร้องเพลงเชียร์กันที่สนามหญ้าหน้าตึกคณะสัตวแพทย์ 

"ฉิบ...ประธานเชียร์มา" พี่ว้ากผู้ชายคนนึงพูดออกมาด้วยเสียงที่ไม่ค่อยเบานัก ทำเอาน้องๆเฟรชชี่เผลอมองตามสายตาของพี่ว้ากทุกคนที่มองไปทางด้านนึงของสนาม

"เอาล่ะสิ ไม่ได้มาคนเดียวด้วย มีรองประธานมาด้วย ฉิบ...จะมาแท็กทีมอะไรกันตอนนี้ว่ะ" พี่ว้ากผู้ชายอีกคนพูด ด้วยเหตุว่าน้องเฟรชชี่ฝึกซ้อมเพลงเชียร์กันมาเกือบอาทิตย์แล้ว พวกเขาเคยเจอรองประธานเชียร์ซึ่งคือ...น้ำตาล ที่ตอนพวกเขาเจอถึงจะเป็นเพียงแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆแต่เธอกลับดุซะพวกเขาต้องยอม ส่วนประธานเชียร์นั้นพวกเขาไม่เคยเห็นหน้า รู้เพียงว่าประธานเชียร์นั้นโหดกว่ารองประธานเชียร์มากกกกกกกก

  ประธานเชียร์ที่พวกเขามาเห็นนั้น มีหน้าตาที่ครึ้มไปด้วยเครา และตาโหดๆนั่นทำเอาพวกเขาไม่กล้ามองเลยทีเดียว รูปร่างที่ดูก็เดาไม่ยากว่าสูงเกินร้อยแปดสิบแน่ๆก้าวมาพร้อมพี่น้ำตาลอย่างมาดมั่น

"ร้องต่อไปสิ" ประธานเชียร์ไม่ได้สนใจจะคุยกับน้องๆแต่หันไปบอกเหล่าพี่ว้ากด้วยเสียงเข้มๆ

"เอาน้องร้องต่อดิ!" พวกพี่ว้ากเริ่มตะโกนให้น้องๆร้องเพลงประจำคณะอีกครั้ง

---ผ่านไป 30 นาที---

  ประธานเชียร์หรือป๊อปปี้เริ่มมองไปที่น้องๆเฟรชชี่เขม็ง ที่เขาไม่เคยมาซ้อมกับน้องๆเพราะเขากำลังยื่นเรื่องขอไปรับน้องนอกสถานที่ โดยตลอดเวลาเขาให้พี่น้ำตาลมาดูตลอด ซึ่งพี่น้ำตาลก็กลับไปบอกเขาด้วยความหนักใจว่าน้องๆไม่ค่อยเต็มใจร้อนเพราะว่าต้องมาซ้อมที่สนาม วันนี้เมื่อเขาจัดการเรื่องรับน้องนอกสถานที่ได้ เขาก็ลากพี่น้ำตาลมาที่สนามทันที และสิ่งที่เห็นทำเอาเขาเริ่มโมโหเพราะกว่าเขาจะขออาจารย์เพื่อไปจัดรับน้องที่อื่นได้เขาแทบปางตายแต่ทำไมน้องๆถึงไม่ให้ความร่วมมือแบบนี้(ว่ะ!) เขาลุกขึ้นจากม้านั่งไปหาหัวหน้าว้ากและบอกบางอย่าง...

"หยุด!หยุด!หยุดทุกคนเลย!ประธานเชียร์มีเรื่องจะคุยด้วย!" 

//ตอนสั้นไปนิด แต่งในแท็บเล็ตอ่ะค่ะ นึกว่ายาวแล้วนะเนี้ย ขอโทษนะค้า เปลี่ยนแปลงนี้ดดดดดดนึง