ปรับรักให้ตรงล็อค คุณครูหน้าใสหัวใจวาซาบิ

@คฤหาสน์ศิริมงคลสกุล
 
เช้าวันเกรดออก สองพ่อลูกได้นั่งคุยกันในห้องรับแขกของคฤหาสน์
 
"แก้ว ทำไมเกรดมันถึงออกมาแย่แบบนี้ล่ะลูก?"คุณพ่อมองใบเกรด0.89ของฉันอย่างอนาถใจ
 
"ก็มันยากนี่คะพ่อ"ฉันนั่งทำหน้าหงอยๆ
 
"ในอนาคตลูกต้องมาบริหารบริษัทแทนพ่อนะ เกรดแค่นี้จะไปทำอะไรได้ พ่ออุส่าห์ทำงานงกๆ เสีย
ค่าเทอมให้เป็นหมื่นเป็นแสน แต่ดูแก้วทำสิ โดดเรียนทุกวัน กระเป๋าบ้างล่ะรองเท้าบ้างล่ะ ซื้อมาจน
จะสร้างบ้านได้อยู่แล้ว ตั้งใจเรียนหน่อยสิลูก" พ่อหันมามองฉันด้วยสายตาอ้อนวอน
 
"หนูจะพยายามค่ะ"ฉันตอบ
 
"แก้วก็พูดอย่างนี้ทุกปีนั่นแหละ" พ่อพูดอย่างรู้ทัน"ปิดเทอมนี้แก้วต้องเรียนพิเศษ"
 
"พ่อคะ! แก้วไม่เรียนนะคะ ให้แก้วหอบหนังสือไปที่สถาบันกวดวิชาเป็นเด็กเนิร์ทแบบนั้น แก้วไม่
เอาด้วยหรอกค่ะ"
 
"คิดแล้วว่าแก้วต้องพูดแบบนี้ .. แก้วไม่ต้องหอบหนังสือไปเรียนที่กวดวิชาหรอก พ่อจ้างติวเตอร์มา
สอนที่บ้านเองเลย คราวนี้ให้มันรู้ไปว่าแก้วจะเกี่ยงพ่อได้อีกมั้ย"
 
"แต่แก้ว.."
 
"ถ้าแก้วปฏิเสธพ่อ เท่ากับตัดออกจากกองมรดก"พ่อหันมาพูดกับฉันก่อนจะเดินจากไป
 
@ห้องนอนแก้ว
 
"แม่คะ แม่ดูพ่อทำกับแก้วสิ พ่อจับแก้วเรียนพิเศษที่แสนจะน่าเบื่ออีกแล้วค่ะ"แก้วหยิบสร้อยข้อมือ
เด็กที่แม่ให้เธอไว้ก่อนหายไปอย่างไร้ร่องรอย
 
กรี๊งงงงง~ กรี๊งงงง~!
 
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
 
"สวัสดีค่ะพี่ป๊อป"แก้วพูด
 
[ยัยแก้ว อีกสองสัปดาห์พี่จะกลับไปไทยแล้วนะ]
 
"จริงหรอคะ!?"แก้วยิ้มด้วยความดีใจ
 
[ใช่แล้ววว คิดถึงน้องมากเลย พ่อเป็นไงบ้างอะ เอ้อ! เกือบลืม เกรดล่ะๆได้เท่าไหร่?]
 
"เอ่อ.."
 
[ว่าไง???]
 
"สะ.. 0.89ค่ะT^T"ฉันตอบอย่างสะดุด
 
[ยัยแก้ว!! สาบานเหอะว่าเกรด อะไรจะได้น้อยขนาดนั้น ตั้งใจเรียนบ้างรึเปล่า ใครรู้อายเขาแย่]
 
"พี่ป๊อปอย่าซ้ำเติมแก้วนักได้มั้ยT^T พ่อจะจับแก้วเรียนพิเศษอะ พี่ป๊อปช่วยแก้วด้วยๆๆๆ"
 
[ดี! จะได้ฉลาดขึ้นบ้าง มีอย่างที่ไหนเป็นถึงลูกคุณหนูตะกูลศิริมงคลสกุลได้เกรด0!]
 
"0.89ค่ะพี่ป๊อปTOT~"ฉันต่อท้าย
 
[เออๆ นั่นแหละ เดี๋ยวพี่จะวางสายแล้วนะ แค่นี้แหละ ยัยด็กโง่ 555] 
 
"เออ! พ่อคนฉลาด ฮึ่ยย!!!"แก้ววางสายอย่างอารมณ์เสียก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียงลายคิตตี้สีชมพู
 
@ตอนเที่ยงของอีกวัน
 
ปิ๊งป่อง~
 
เสียงออดดังขึ้น แม่บ้านกำลังจะออกไปดูแต่..
 
"ไม่ต้อง ฉันออกไปดูเอง มีอะไรก็ไปทำเถอะ"
 
"ค่ะคุณหนู"
 
หน้าบ้าน
 
จะใช่ติวเตอร์ของฉันมั้ยนะ ไม่น่าจะใช่หรอก บุคลิกไม่ให้เลยสักนิด ทั้งหล่อทั้งเท่ แถมยังเจาะหูอีก
ดูยังไงก็ไม่ใช่เด็กเรียน แต่หน้าคุ้นๆแฮะ
 
"มาหาใครคะ?"ฉันถาม
 
"ผมมาหาคุณนุกุล ไม่ทราบว่าท่านอยู่มั้ย"
 
"มาหาคุณพ่อ? ท่านทำงานอยู่ข้างบนค่ะ เขิญเข้ามาก่อน"ฉันพูด เขาก็เดินเข้ามาอย่างไม่สนใจฉัน
แม้แต่น้อย คนอะไรมารยาททรามสุดๆ คนแบบนี้จะมีธุระอะไรกับคุณพ่อ หรือว่าจะเป็นเพื่อนพ่อไป
ศัลยกรรมหน้ามา อึ๋ยยย~ โบท็อก500เข็มรึ้ปล่าเนี่ย
 
@ห้องทำงานคุณพ่อ
 
"สวัสดีครับ"เขายกมือไหว้พ่อฉัน"อ้าวแก้ว! มาก็ดีแล้ว จะได้แนะนำให้รู้จัก
 
 
"คะ?"ฉันเดินเข้าไปไกล้คุณพ่อ
 
"นี่พี่โทโมะ เขาเรียนอยู่มหาลัยเดียวกับลูก แต่พี่เค้าอยู่ปี4แล้ว" ถึงว่าหน้าคุ้นๆ
 
"ค่ะ"ฉันพยักหน้า
 
"และเขาจะมาเป็นติวเตอร์ให้กับลูกด้วย"
 
"อะไรนะคะ! ติวเตอร์หนูเป็นผู้ชายหรอ"
 
"การเอะอะโวยวายต่อหน้าแขกเป็นสิ่งที่ผู้ดีไม่ควรทำ"
 
"และยังเป็นครูฝึกมารยาทให้ลูกอีกด้วย^^"
 
............................................................................................................
 
ฝากด้วยน้าาา เรื่องแรกของไรเตอร์เอง ฮิ้ววววว อาจจะงงๆเนอะ มือใหม่หัดแต่ง อย่าว่ากันน้าาา >O<!