ปรับรักให้ตรงล็อค คุณครูหน้าใสหัวใจวาซาบิ

@คฤหาสน์ศิริมงคลสกุล

 

เช้าวันเกรดออก สองพ่อลูกได้นั่งคุยกันในห้องรับแขกของคฤหาสน์

 

"แก้ว ทำไมเกรดมันถึงออกมาแย่แบบนี้ล่ะลูก?"คุณพ่อมองใบเกรด0.89ของฉันอย่างอนาถใจ

 

"ก็มันยากนี่คะพ่อ"ฉันนั่งทำหน้าหงอยๆ

 

"ในอนาคตลูกต้องมาบริหารบริษัทแทนพ่อนะ เกรดแค่นี้จะไปทำอะไรได้ พ่ออุส่าห์ทำงานงกๆ เสีย

ค่าเทอมให้เป็นหมื่นเป็นแสน แต่ดูแก้วทำสิ โดดเรียนทุกวัน กระเป๋าบ้างล่ะรองเท้าบ้างล่ะ ซื้อมาจน

จะสร้างบ้านได้อยู่แล้ว ตั้งใจเรียนหน่อยสิลูก" พ่อหันมามองฉันด้วยสายตาอ้อนวอน

 

"หนูจะพยายามค่ะ"ฉันตอบ

 

"แก้วก็พูดอย่างนี้ทุกปีนั่นแหละ" พ่อพูดอย่างรู้ทัน"ปิดเทอมนี้แก้วต้องเรียนพิเศษ"

 

"พ่อคะ! แก้วไม่เรียนนะคะ ให้แก้วหอบหนังสือไปที่สถาบันกวดวิชาเป็นเด็กเนิร์ทแบบนั้น แก้วไม่

เอาด้วยหรอกค่ะ"

 

"คิดแล้วว่าแก้วต้องพูดแบบนี้ .. แก้วไม่ต้องหอบหนังสือไปเรียนที่กวดวิชาหรอก พ่อจ้างติวเตอร์มา

สอนที่บ้านเองเลย คราวนี้ให้มันรู้ไปว่าแก้วจะเกี่ยงพ่อได้อีกมั้ย"

 

"แต่แก้ว.."

 

"ถ้าแก้วปฏิเสธพ่อ เท่ากับตัดออกจากกองมรดก"พ่อหันมาพูดกับฉันก่อนจะเดินจากไป

 

@ห้องนอนแก้ว

 

"แม่คะ แม่ดูพ่อทำกับแก้วสิ พ่อจับแก้วเรียนพิเศษที่แสนจะน่าเบื่ออีกแล้วค่ะ"แก้วหยิบสร้อยข้อมือ

เด็กที่แม่ให้เธอไว้ก่อนหายไปอย่างไร้ร่องรอย

 

กรี๊งงงงง~ กรี๊งงงง~!

 

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

 

"สวัสดีค่ะพี่ป๊อป"แก้วพูด

 

[ยัยแก้ว อีกสองสัปดาห์พี่จะกลับไปไทยแล้วนะ]

 

"จริงหรอคะ!?"แก้วยิ้มด้วยความดีใจ

 

[ใช่แล้ววว คิดถึงน้องมากเลย พ่อเป็นไงบ้างอะ เอ้อ! เกือบลืม เกรดล่ะๆได้เท่าไหร่?]

 

"เอ่อ.."

 

[ว่าไง???]

 

"สะ.. 0.89ค่ะT^T"ฉันตอบอย่างสะดุด

 

[ยัยแก้ว!! สาบานเหอะว่าเกรด อะไรจะได้น้อยขนาดนั้น ตั้งใจเรียนบ้างรึเปล่า ใครรู้อายเขาแย่]

 

"พี่ป๊อปอย่าซ้ำเติมแก้วนักได้มั้ยT^T พ่อจะจับแก้วเรียนพิเศษอะ พี่ป๊อปช่วยแก้วด้วยๆๆๆ"

 

[ดี! จะได้ฉลาดขึ้นบ้าง มีอย่างที่ไหนเป็นถึงลูกคุณหนูตะกูลศิริมงคลสกุลได้เกรด0!]

 

"0.89ค่ะพี่ป๊อปTOT~"ฉันต่อท้าย

 

[เออๆ นั่นแหละ เดี๋ยวพี่จะวางสายแล้วนะ แค่นี้แหละ ยัยด็กโง่ 555] 

 

"เออ! พ่อคนฉลาด ฮึ่ยย!!!"แก้ววางสายอย่างอารมณ์เสียก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียงลายคิตตี้สีชมพู

 

@ตอนเที่ยงของอีกวัน

 

ปิ๊งป่อง~

 

เสียงออดดังขึ้น แม่บ้านกำลังจะออกไปดูแต่..

 

"ไม่ต้อง ฉันออกไปดูเอง มีอะไรก็ไปทำเถอะ"

 

"ค่ะคุณหนู"

 

หน้าบ้าน

 

จะใช่ติวเตอร์ของฉันมั้ยนะ ไม่น่าจะใช่หรอก บุคลิกไม่ให้เลยสักนิด ทั้งหล่อทั้งเท่ แถมยังเจาะหูอีก

ดูยังไงก็ไม่ใช่เด็กเรียน แต่หน้าคุ้นๆแฮะ

 

"มาหาใครคะ?"ฉันถาม

 

"ผมมาหาคุณนุกุล ไม่ทราบว่าท่านอยู่มั้ย"

 

"มาหาคุณพ่อ? ท่านทำงานอยู่ข้างบนค่ะ เขิญเข้ามาก่อน"ฉันพูด เขาก็เดินเข้ามาอย่างไม่สนใจฉัน

แม้แต่น้อย คนอะไรมารยาททรามสุดๆ คนแบบนี้จะมีธุระอะไรกับคุณพ่อ หรือว่าจะเป็นเพื่อนพ่อไป

ศัลยกรรมหน้ามา อึ๋ยยย~ โบท็อก500เข็มรึ้ปล่าเนี่ย

 

@ห้องทำงานคุณพ่อ

 

"สวัสดีครับ"เขายกมือไหว้พ่อฉัน"อ้าวแก้ว! มาก็ดีแล้ว จะได้แนะนำให้รู้จัก

 

 

"คะ?"ฉันเดินเข้าไปไกล้คุณพ่อ

 

"นี่พี่โทโมะ เขาเรียนอยู่มหาลัยเดียวกับลูก แต่พี่เค้าอยู่ปี4แล้ว" ถึงว่าหน้าคุ้นๆ

 

"ค่ะ"ฉันพยักหน้า

 

"และเขาจะมาเป็นติวเตอร์ให้กับลูกด้วย"

 

"อะไรนะคะ! ติวเตอร์หนูเป็นผู้ชายหรอ"

 

"การเอะอะโวยวายต่อหน้าแขกเป็นสิ่งที่ผู้ดีไม่ควรทำ"

 

"และยังเป็นครูฝึกมารยาทให้ลูกอีกด้วย^^"

 

............................................................................................................

 

ฝากด้วยน้าาา เรื่องแรกของไรเตอร์เอง ฮิ้ววววว อาจจะงงๆเนอะ มือใหม่หัดแต่ง อย่าว่ากันน้าาา >O<!