Stolen heart ลิขิตรัก(ลัก)ใจยัยตัวแสบ

 Stolen heart ลิขิตรัก(ลัก)ใจยัยตัวแสบ
ตอนที่ อาหารมื้อแรกที่ทานด้วยกัน
 
      ผมตื่นมาพร้อมกับความร่างเริงสดใส เพราะวันนี้แก้วใจ แฟนเก่าผมได้โทรมาขอคืนดีเมื่อคืน
แล้วบอกว่า วันนี้เราจะไปทานข้าวกัน2คน ผมดีใจมากๆเลย ^^
 
แม่ป๊อปปี้//ตาป๊อป จะไปไหนล่ะนั่น?
แม่ถามผมด้วยความสงสัย
 
ป๊อปปี้//ไปทานข้าวกับแฟนเก่าครับ ^^
ผมตอบพร้อมกับรอยยิ้มแสนสดใส
 
แม่ป๊อปปี้//ไปไม่ได้นะ ป๊อปจะแต่งงานกับหนูฟางอยู่แล้ว จะไปเที่ยวกับผุ้หญิงคนอื่นได้
ยังไงฮะ!
แม่ผมเริ่มโมโหแล้วตวาดใส่ผม ผมผิดไรเนี่ย
 
ป๊อปปี้//แม่พาใครมาแต่งงานกับผมก็ไ่ม่รู้ ผมไม่ได้รักยัยต๊องนั่นนะแม่!
ผมเริ่มตวามใส่แม่ของผมด้วยอารมณ์
 
แม่ป๊อปปี้//ตาป๊อป แกจะเถียงแม่ทำไม แล้วว่าหนูฟางแบบงั้นได้ไงฮะ
แม่ผมดูจะรักยัยต๊องนั่นมาก รักมากกว่าลูกตัวเองแล้ว
 
ป๊อปปี้//แม่จะไปสนใจยัยนั่นมันทำไม ยัยนั่นมีไรดีนักหรอ?
ผมเผลอพูดแรงขึ้นเรื่อยๆ
 
แม่ป๊อปปี้//ก็...
แม่ผมคงพูดอะไรไร้สาระ ผมเลยตัดสินใจพูดตัดหน้าแม่
 
ป๊อปปี้// ผม ไม่ แต่ง!!
ผมตะคอกใส่แม่จนแม่เกิดอาการเดินเซ เพราะกลิ่นปากของผม ไม่ใช่ล่ะ - -*(ป๊อปปี้-ไรเตอร์อย่า
แตงเล่นดิ)(ไรเตอร์-โทษที พอดีแต่งเพลิน555+)
 
แม่ป๊อปปี้//หนูฟางเขาช่วยแม่จากโจร
แม่ผมพูดจบก็ล้มลงทันที ดีนะที่แม่ผมยืนบรเวณโซฟา เวลาล้มเลยล้มบนโซฟาพอดีถึงยัยนั่นจะ
ช่วยแม่ผมก็เหอะ แต่ผมก็ไม่มีวันรักยัยนั่นแน่นอน
 
ป๊อปปี้//ป้าครับดูแม่ผมให้ด้วยนะ ผมขอไปธุระก่อนวันหยุดทั้งที
ผมพูดจบก็ทิ้งแม่ไว้กับป้า แล้วผมก็รีบขับรถไปหาแฟนสุดที่รักของผมทันที ^^
 
ณ ร้านอาหาร
 
ป๊อปปี้//แก้ว ผมดีใจมากๆเลยนะ ตั้งแต่คุณกลับมา หัวใจของผมก็เต้นได้อีกครั้ง
ผมจับมือของเธอมากุมไว้ที่หัวใจของผม
 
แก้ว//ปะ..ปล่อยนะ ป๊อปเห็นมั้ย มีคนแอบถ่ายรูปเราอยู่นะ
แก้วพูดด้วยความเขิน ก็เพราะพวกปาปาเรสซี่แอบถ่านนั่นแหละ แน่นอนพวกนั่นต้องแอบติดตาม
ผมอยู่แล้ว เพราะผมพึ่งเป็นดาราหน้าใหม่ พวกนั้นคอยจำผิดผมอยู่เสมอ
 
ฝากไปเตือนเขา แค่ไปบอกให้จำไว้ หากคน.. ตู๊ด!
 
ป๊อปปี้//ฮัลโหลครับ
ผมรับโทรศัพท์พร้อมส่งยิ้มให้แก้ว
 
(ป๊อป! วันนี้มีถ่ายแบบนะ งานชิ้นแรกเลยนะ แกต้องมานะ งานชิ้นนี้สำคัญมาก)
เสียงผู้จัดการผมพูดขึ้น แต่เพราะที่พูดกันสนิทกันแบบนี้ คือเราเคยเป้นเพื่อนกัน แต่เขาดันมาเป็น
ผู้จัดการผมซะได้ - -.
 
 
ป๊อปปี้//วันนี้หรอ ไม่ได้นะเว่ย 0.0
ผมพูดด้วยความตกใจ
 
(เออไม่ว่างไม่ได้นะ ชั้นรับงานไว้แล้วแกต้องมา แกรีบมารอที่ออฟฟิดชั้นเลย เร็วๆ ไม่มี
แต่) ติ๊ด!
ยัยนั่นพูดจบก็ตัดสายผมไปเลยอะ - -* แล้วผมจะบอกแก้วยังไงดีนะ
 
ป๊อปปี้//คือ..แก้ว..
ผมพูดเสียงใสๆใส่แก้ว แต่ดูเหมือนแก้วจะงอนผมอะ0_0
 
แก้ว//ไปเถอะค่ะ แก้วไปนะ
จู่ๆแก้วก็ขึ้นรถของแก้วไปเลย แล้วขับจากผมไป ส่วนผมก็ยืนงงได้ไม่นานก้รีบขับรถไปที่ออฟฟิด
ทันที
 
.:ด้านฟาง:.(ตอนเย็น)
 
ฟาง//แม่ค่ะ วันนี้ฟางไปหาโมะนะ
ชั้นพูดด้วยรอยยิ้ม มันก็ปกติอะนะ เพราะชั้นก็ไปหาโทโมะทุกวันอยู่แล้ว
 
แม่ฟาง//ไม่ได้
อะไรนะ!! นี่เป็นครั้งแรกที่แม่ไม่ให้ชั้นไป 0.0
 
ฟาง//ทำไมล่ะค่ะแม่
ชั้นพูดเสียงอ้อน
 
แม่ฟาง//แกมีคุณป๊อปอยู่แล้วนะ
ดูแม่ชั้นพูด แล้วใครบอกว่าชั้นไปมีใจให้ตาบ้านั่นกัน - -
 
ฟาง//ฟางแค่เจอกับแม่ของตานั่น แล้วพอแม่รู้จักกัน แม่ก็จะให้ฟางแต่งกับใครไม่รู้แบบ
นี้น่ะหรอ
ชั้นพูดพลางนั่งลงบนโซฟา
 
แม่ฟาง//ตามแม่มาสิ เดี๋ยวแม่จะพาไป
แม่ชั้นพูดพร้อมยิ้ม เย้ แม่ยอมชั้นแล้ว ชั้นรีบวิ่งตามแม่ไปทันที
 
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
 
แม่ฟาง//ถึงแล้ว
แม่ชั้นพูดพร้อมหัวเราะคิกคัก ให้ตายเหอะ! - - ชั้นโดนแม่หลอกให้มาที่ไหนก็ไม่รู้!!
 
ฟาง//แม่! ทำแบบนี้ทำไมเนี่ย แล้วนี่พาฟางไปไหน - -
ชั้นถามแม่ทันทีที่ลงรถ
 
แม่ฟาง//ไม่ต้องถาม ตามชั้นมา
แม่พูดคำเดิม ส่วนชั้นก็ต้องเดินตามแม่ไปเหมือนเดิม
 
..
..
..
..
..
..
..
 
แม่ป๊อปปี้//ไปไหนอีกล่ะ - -
แม่ถามผม
 
ป๊อปปี้//ผมจะรีบไปหาแก้ว ผมนัดแก้วไว้
ผมตอบแม่
 
แม่ป๊อปปี้// ไม่ได้ วันนี้มีแขกสำคัญมาที่บ้าน
แม่ผมมีอะไรมาเซอร์ไพต์ผมอีกแล้ว - -* แถวยังส่งสายตาให้ลูกจ้างของแม่ดักผมไว้สิบกว่าคน
 
ป๊อปปี้//โธ่แม่ ! นะๆๆ
ผมวิ่งเข้าไปอ้อนแม่
 
แม่ฟาง//ดีค่ะคุณประภา ไม่ได้เจอกันนานยังสวยเหมือนเดิมนะคุณ
นั่นใครมาบ้านผมน่ะ - -
 
แม่ป๊อปปี้//อุ๊ยตาย ชมแบบนี้ก็เขินสิค่ะ มานั่งก่อนสิค่ะ หนูฟางมาด้วยหรือเปล่า?
แม่ผมถามถึงยัยบ๊องนั่นอีกแล้ว - -
 
แม่ฟาง//ฟางหวัดดีป้าประภาซะลูก
ผมนั่งฟุบลงกับดต๊ะเพราะไม่อยากเจอหน้ายัยนั่น ยัยนั่นมันตัวซวยของผมเลย - -*
 
ฟาง//คะ..ค่ะสะ..สวัสดี..ค่ะ
ยัยนั่นพูดตลกชะมัด ผมเริ่มมองยัยนั่นแล้วแอบหัวเราะทางสายตา
 
แม่ป๊อปปี้//นั่งเลยจ้ะหนูฟาง
แม่ผมวิ่งไปดึงเก้าอี้ให้ยัยนั่น แถวเก้าอี้ตัวนั่นดันอยู่ข้างๆผมซะด้วย ซวยจริง ผมมองค้อนยัยนั่น
ส่วนยัยนั่นก็มองผมแบบ ประมาณว่าผมเป็นคนโรคจิต ยัยบ๊องเอ้ย - -
 
แม่ป๊อปปี้// เอาล่ะทานได้เลย แหมวันนี้ดีจริงๆ
แม่ผมพูดจบทุกคนก็เริ่มตักอาหารเข้าปาก ว่าแต่ผมจะกินอะไรดีล่ะ เอาเป้นปลาตัวนั่นล่ะกันน่ากินดี
 
แกร๊ง~!!! (เสียงช้อนปะทะกัน)
 
ป๊อปปี้//ชั้นจะกินก่อนเธอนะยัยบ๊อง
ผมมองช้อนไล่ไประดับแขน จนไปถึงเจ้าของช้อน และเธอคนนั้นคือ ยัยฟาง
 
ฟาง//หยี๋! ช้อนกลางมีก็ไม่ใช้ แล้วนั่นไม่ใช่ปลาของนาย ชั้นจะกิน
เธอพูดตัดบทแล้วตักปลาสุดโปรดผมไป แต่เรื่องอะไรผมจะยอม ผมก็เอาช้อนผมตีช้อนยัยนั่นจน
ปลาตก (ต๊อบ! )
 
ป๊อปปี้+ฟาง//ปลาของชั้น!!
นั่นมันปลาของผมนะ
 
ป๊อปปี้//ปลาของชั้นต่างหากล่ะยัยบ๊อง
ผมพูดด้วยความโมโห
 
ฟาง//ชั้นเป็นแขก ความจริงชั้นควรได้กินนะ
ดูสิ เธอแย่งปลาผมเห็นๆ แล้วยังมาหาข้อแก้ตัวอีก
 
ป๊อปปี้//ยัยบ๊อง นั่นปลาชั้น!!
ผมพูดพลางลุกขึ้นทุบโต๊ะด้วยอารมณ์
 
ฟาง//นั่นมันของชั้นนะไอลามก >o<
เธอพูดพร้อมลุกขึ้นทุบโต๊ะตามผม คนอะไรชอบทำตามคนอื่น
 
แม่ฟาง//หยุด!! เธอสองคนจะเป็นลมหายใจเีดียวกันอยุ่แล้ว มาทะเลาะกันแบบนี้
ไม่ได้นะ...
โอเคผมว่าจบตอนไว้เพียงเท่านี้เหอะ เพราะผมและยัยบ๊องต้องถูกเทศยาว2ชั่วโมงเต็ม !!
 

ฝากเม้นให้กำลังใจเค้าด้วยน๊าาา นะนะ >_<