Stolen heart ลิขิตรัก(ลัก)ใจยัยตัวแสบ

 Stolen heart ลิขิตรัก(ลัก)ใจยัยตัวแสบ

ตอนที่ อาหารมื้อแรกที่ทานด้วยกัน

 

      ผมตื่นมาพร้อมกับความร่างเริงสดใส เพราะวันนี้แก้วใจ แฟนเก่าผมได้โทรมาขอคืนดีเมื่อคืน

แล้วบอกว่า วันนี้เราจะไปทานข้าวกัน2คน ผมดีใจมากๆเลย ^^

 

แม่ป๊อปปี้//ตาป๊อป จะไปไหนล่ะนั่น?

แม่ถามผมด้วยความสงสัย

 

ป๊อปปี้//ไปทานข้าวกับแฟนเก่าครับ ^^

ผมตอบพร้อมกับรอยยิ้มแสนสดใส

 

แม่ป๊อปปี้//ไปไม่ได้นะ ป๊อปจะแต่งงานกับหนูฟางอยู่แล้ว จะไปเที่ยวกับผุ้หญิงคนอื่นได้

ยังไงฮะ!

แม่ผมเริ่มโมโหแล้วตวาดใส่ผม ผมผิดไรเนี่ย

 

ป๊อปปี้//แม่พาใครมาแต่งงานกับผมก็ไ่ม่รู้ ผมไม่ได้รักยัยต๊องนั่นนะแม่!

ผมเริ่มตวามใส่แม่ของผมด้วยอารมณ์

 

แม่ป๊อปปี้//ตาป๊อป แกจะเถียงแม่ทำไม แล้วว่าหนูฟางแบบงั้นได้ไงฮะ

แม่ผมดูจะรักยัยต๊องนั่นมาก รักมากกว่าลูกตัวเองแล้ว

 

ป๊อปปี้//แม่จะไปสนใจยัยนั่นมันทำไม ยัยนั่นมีไรดีนักหรอ?

ผมเผลอพูดแรงขึ้นเรื่อยๆ

 

แม่ป๊อปปี้//ก็...

แม่ผมคงพูดอะไรไร้สาระ ผมเลยตัดสินใจพูดตัดหน้าแม่

 

ป๊อปปี้// ผม ไม่ แต่ง!!

ผมตะคอกใส่แม่จนแม่เกิดอาการเดินเซ เพราะกลิ่นปากของผม ไม่ใช่ล่ะ - -*(ป๊อปปี้-ไรเตอร์อย่า

แตงเล่นดิ)(ไรเตอร์-โทษที พอดีแต่งเพลิน555+)

 

แม่ป๊อปปี้//หนูฟางเขาช่วยแม่จากโจร

แม่ผมพูดจบก็ล้มลงทันที ดีนะที่แม่ผมยืนบรเวณโซฟา เวลาล้มเลยล้มบนโซฟาพอดีถึงยัยนั่นจะ

ช่วยแม่ผมก็เหอะ แต่ผมก็ไม่มีวันรักยัยนั่นแน่นอน

 

ป๊อปปี้//ป้าครับดูแม่ผมให้ด้วยนะ ผมขอไปธุระก่อนวันหยุดทั้งที

ผมพูดจบก็ทิ้งแม่ไว้กับป้า แล้วผมก็รีบขับรถไปหาแฟนสุดที่รักของผมทันที ^^

 

ณ ร้านอาหาร

 

ป๊อปปี้//แก้ว ผมดีใจมากๆเลยนะ ตั้งแต่คุณกลับมา หัวใจของผมก็เต้นได้อีกครั้ง

ผมจับมือของเธอมากุมไว้ที่หัวใจของผม

 

แก้ว//ปะ..ปล่อยนะ ป๊อปเห็นมั้ย มีคนแอบถ่ายรูปเราอยู่นะ

แก้วพูดด้วยความเขิน ก็เพราะพวกปาปาเรสซี่แอบถ่านนั่นแหละ แน่นอนพวกนั่นต้องแอบติดตาม

ผมอยู่แล้ว เพราะผมพึ่งเป็นดาราหน้าใหม่ พวกนั้นคอยจำผิดผมอยู่เสมอ

 

ฝากไปเตือนเขา แค่ไปบอกให้จำไว้ หากคน.. ตู๊ด!

 

ป๊อปปี้//ฮัลโหลครับ

ผมรับโทรศัพท์พร้อมส่งยิ้มให้แก้ว

 

(ป๊อป! วันนี้มีถ่ายแบบนะ งานชิ้นแรกเลยนะ แกต้องมานะ งานชิ้นนี้สำคัญมาก)

เสียงผู้จัดการผมพูดขึ้น แต่เพราะที่พูดกันสนิทกันแบบนี้ คือเราเคยเป้นเพื่อนกัน แต่เขาดันมาเป็น

ผู้จัดการผมซะได้ - -.

 

 

ป๊อปปี้//วันนี้หรอ ไม่ได้นะเว่ย 0.0

ผมพูดด้วยความตกใจ

 

(เออไม่ว่างไม่ได้นะ ชั้นรับงานไว้แล้วแกต้องมา แกรีบมารอที่ออฟฟิดชั้นเลย เร็วๆ ไม่มี

แต่) ติ๊ด!

ยัยนั่นพูดจบก็ตัดสายผมไปเลยอะ - -* แล้วผมจะบอกแก้วยังไงดีนะ

 

ป๊อปปี้//คือ..แก้ว..

ผมพูดเสียงใสๆใส่แก้ว แต่ดูเหมือนแก้วจะงอนผมอะ0_0

 

แก้ว//ไปเถอะค่ะ แก้วไปนะ

จู่ๆแก้วก็ขึ้นรถของแก้วไปเลย แล้วขับจากผมไป ส่วนผมก็ยืนงงได้ไม่นานก้รีบขับรถไปที่ออฟฟิด

ทันที

 

.:ด้านฟาง:.(ตอนเย็น)

 

ฟาง//แม่ค่ะ วันนี้ฟางไปหาโมะนะ

ชั้นพูดด้วยรอยยิ้ม มันก็ปกติอะนะ เพราะชั้นก็ไปหาโทโมะทุกวันอยู่แล้ว

 

แม่ฟาง//ไม่ได้

อะไรนะ!! นี่เป็นครั้งแรกที่แม่ไม่ให้ชั้นไป 0.0

 

ฟาง//ทำไมล่ะค่ะแม่

ชั้นพูดเสียงอ้อน

 

แม่ฟาง//แกมีคุณป๊อปอยู่แล้วนะ

ดูแม่ชั้นพูด แล้วใครบอกว่าชั้นไปมีใจให้ตาบ้านั่นกัน - -

 

ฟาง//ฟางแค่เจอกับแม่ของตานั่น แล้วพอแม่รู้จักกัน แม่ก็จะให้ฟางแต่งกับใครไม่รู้แบบ

นี้น่ะหรอ

ชั้นพูดพลางนั่งลงบนโซฟา

 

แม่ฟาง//ตามแม่มาสิ เดี๋ยวแม่จะพาไป

แม่ชั้นพูดพร้อมยิ้ม เย้ แม่ยอมชั้นแล้ว ชั้นรีบวิ่งตามแม่ไปทันที

 

..

..

..

..

..

..

..

..

..

..

..

..

..

 

แม่ฟาง//ถึงแล้ว

แม่ชั้นพูดพร้อมหัวเราะคิกคัก ให้ตายเหอะ! - - ชั้นโดนแม่หลอกให้มาที่ไหนก็ไม่รู้!!

 

ฟาง//แม่! ทำแบบนี้ทำไมเนี่ย แล้วนี่พาฟางไปไหน - -

ชั้นถามแม่ทันทีที่ลงรถ

 

แม่ฟาง//ไม่ต้องถาม ตามชั้นมา

แม่พูดคำเดิม ส่วนชั้นก็ต้องเดินตามแม่ไปเหมือนเดิม

 

..

..

..

..

..

..

..

 

แม่ป๊อปปี้//ไปไหนอีกล่ะ - -

แม่ถามผม

 

ป๊อปปี้//ผมจะรีบไปหาแก้ว ผมนัดแก้วไว้

ผมตอบแม่

 

แม่ป๊อปปี้// ไม่ได้ วันนี้มีแขกสำคัญมาที่บ้าน

แม่ผมมีอะไรมาเซอร์ไพต์ผมอีกแล้ว - -* แถวยังส่งสายตาให้ลูกจ้างของแม่ดักผมไว้สิบกว่าคน

 

ป๊อปปี้//โธ่แม่ ! นะๆๆ

ผมวิ่งเข้าไปอ้อนแม่

 

แม่ฟาง//ดีค่ะคุณประภา ไม่ได้เจอกันนานยังสวยเหมือนเดิมนะคุณ

นั่นใครมาบ้านผมน่ะ - -

 

แม่ป๊อปปี้//อุ๊ยตาย ชมแบบนี้ก็เขินสิค่ะ มานั่งก่อนสิค่ะ หนูฟางมาด้วยหรือเปล่า?

แม่ผมถามถึงยัยบ๊องนั่นอีกแล้ว - -

 

แม่ฟาง//ฟางหวัดดีป้าประภาซะลูก

ผมนั่งฟุบลงกับดต๊ะเพราะไม่อยากเจอหน้ายัยนั่น ยัยนั่นมันตัวซวยของผมเลย - -*

 

ฟาง//คะ..ค่ะสะ..สวัสดี..ค่ะ

ยัยนั่นพูดตลกชะมัด ผมเริ่มมองยัยนั่นแล้วแอบหัวเราะทางสายตา

 

แม่ป๊อปปี้//นั่งเลยจ้ะหนูฟาง

แม่ผมวิ่งไปดึงเก้าอี้ให้ยัยนั่น แถวเก้าอี้ตัวนั่นดันอยู่ข้างๆผมซะด้วย ซวยจริง ผมมองค้อนยัยนั่น

ส่วนยัยนั่นก็มองผมแบบ ประมาณว่าผมเป็นคนโรคจิต ยัยบ๊องเอ้ย - -

 

แม่ป๊อปปี้// เอาล่ะทานได้เลย แหมวันนี้ดีจริงๆ

แม่ผมพูดจบทุกคนก็เริ่มตักอาหารเข้าปาก ว่าแต่ผมจะกินอะไรดีล่ะ เอาเป้นปลาตัวนั่นล่ะกันน่ากินดี

 

แกร๊ง~!!! (เสียงช้อนปะทะกัน)

 

ป๊อปปี้//ชั้นจะกินก่อนเธอนะยัยบ๊อง

ผมมองช้อนไล่ไประดับแขน จนไปถึงเจ้าของช้อน และเธอคนนั้นคือ ยัยฟาง

 

ฟาง//หยี๋! ช้อนกลางมีก็ไม่ใช้ แล้วนั่นไม่ใช่ปลาของนาย ชั้นจะกิน

เธอพูดตัดบทแล้วตักปลาสุดโปรดผมไป แต่เรื่องอะไรผมจะยอม ผมก็เอาช้อนผมตีช้อนยัยนั่นจน

ปลาตก (ต๊อบ! )

 

ป๊อปปี้+ฟาง//ปลาของชั้น!!

นั่นมันปลาของผมนะ

 

ป๊อปปี้//ปลาของชั้นต่างหากล่ะยัยบ๊อง

ผมพูดด้วยความโมโห

 

ฟาง//ชั้นเป็นแขก ความจริงชั้นควรได้กินนะ

ดูสิ เธอแย่งปลาผมเห็นๆ แล้วยังมาหาข้อแก้ตัวอีก

 

ป๊อปปี้//ยัยบ๊อง นั่นปลาชั้น!!

ผมพูดพลางลุกขึ้นทุบโต๊ะด้วยอารมณ์

 

ฟาง//นั่นมันของชั้นนะไอลามก >o<

เธอพูดพร้อมลุกขึ้นทุบโต๊ะตามผม คนอะไรชอบทำตามคนอื่น

 

แม่ฟาง//หยุด!! เธอสองคนจะเป็นลมหายใจเีดียวกันอยุ่แล้ว มาทะเลาะกันแบบนี้

ไม่ได้นะ...

โอเคผมว่าจบตอนไว้เพียงเท่านี้เหอะ เพราะผมและยัยบ๊องต้องถูกเทศยาว2ชั่วโมงเต็ม !!

 

---

ฝากเม้นให้กำลังใจเค้าด้วยน๊าาา นะนะ >_<