ระยะเวลาเเห่งกาลรอคอย
เขียนโดย 
noey_august
วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.15 น.
แก้ไขเมื่อ 5 เมษายน พ.ศ. 2557 16.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16) 9 ปี เเห่งการกลับมาเจอกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความBella Part
"ตกลงวันพรุ่งนี้มาใช่ไหม เบลจะไปรับนะ" ฉันถามพรีมอย่างตื่นเต้น
"ใช่ เจอกันนะเบลล่า" พรีมตอบฉันอย่างตื่นเต้น
ฉันวางสายพรีม พรีมจะกลับจากอิตาลีเเล้ว หลังไปเที่ยวคนเดียวช็อปปิ้งสุดสนุก
เเล้วพรุ่งนี้ฉันก็จะได้เจอกับจาเเละภัสในรอบ 9 ปี ฉันอยู่ที่คอนโดฯใกล้กับที่ทำงานของฉัน
ฉันซื้อไว้ก่อนจะมาอยู่เมืองไทย ฉันได้อยู่ที่ทำงานเดียวกับพรีมที่เป็นเพื่อนสนิทกันสมัยเรียนอยู่ที่อังกฤษ เราสองคนมีความฝันเหมือน ฉันชวนพรีมทำงานที่ สนพ.อันเป็นที่รักของฉันตอนฉันส่งต้นฉบับใหม่ๆ
......รุ่งเช้า....
"อ๊ายยยยย>< ยัยเบลได้เจอกันสักที" จายิ้มกว้าง
"ไม่เจอกันนาเลยนะ...เเกสวยขึ้นมาก" ภัสชมฉัน (สวยอยู่เเล้ว อิอิ)
"เเค่ฉันได้รู้จักพรีมเเค่เวลาสั้นๆ ฉันรู้สึกสนิทกับพรีมมาก"
ภัสเคยเจอพรีมก่อนหน้านี้ พรีมเคยเป้นลูกค้าของภัส
"กลุ่ม 'สวยเลือกได้' ของเราก็ได้พร้อมหน้าพร้อมตากันซักที"
จาเน้น 'สวยเลือกได้' เต็มปาก พร้อมสะบัดผมให้เห็นถึงความสวย
"สวัสดีครับ^^สาวๆ"
อยู่ๆมีผู้ชายคนหนึ่งเรียกพวกเรา ฉันหันหน้าไปมอง
"พี่เกรท...สวัสดีคะ"
"สวัสดีค่ะพี่เกรท" เราสามคนพูดพร้อมกัน
"ดูพี่เกรทสดใสมากเลยนะคะ" ยัยจาเป็นคนทัก วันนี้พี่เกรทดูมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
เเน่ล่ะมารับเเฟนต้องมีความสุขสิ
"พี่เกรทกับพรีมนี่....น่ารักจัง"
ฉันหันไปหยิกเจ๊จาจนเนื้อเขียว จนร้องจ๊าก
"เเล้วพี่เกรทมากับใครหรือเปล่าคะ" ฉันไม่วายถามต่อ
"อ้อ...พี่มากับรุ่นน้องคนนึง ตอนนี้คงหาอะไรกินอยู่"
"ใครคะ?"
"อ้อ เจ้านี้เป้นคนดัง เดี๋ยวมาคงรู้จัก"
"พี่เกรทคะ พวกเราขอไปเต็มพลังก่อนนะคะ เดี๋ยวมาเจอกันอีกที"จาก้มมองนาฬิกาเตือนพวกเรา
"งั้นตาสบายครับ"
"เฮ้ย...กินไรดีอ่า"เสียงเรียกร้องความหิวออกมาจากจาจนจะกินหัวฉันได้อยู่เเล้ว
"เออ...เเกสองคนไปกินอะไรกันก่อนเถอะ ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ" เพราะรู้สึกปวดนิดๆ
"งั้นตามสบายยัยเบล เดี๋ยวเจอกันที่เดิม"
"เย้...ผ่านพิจารณา" ฉันร้องอย่างดีใจหน้าห้องน้ำ
"ใช่เเล้วจ้าเบลล่า ตีพิมพ์สิ้นเดือนนี้นะ^^"พี่ว่านเเสดงความยินดีกับฉัน
"พรุ่งนี้เบลขะเข้าสนพ.เเต่เช้านะคะ"
ฉันตื่นเต้น ยืนดีใจอยู่หน้าห้องน้ำได้ซักพักใหญ่ เเต่เกิดหลังมือเย็นเฉียบกะทันหัน
มือใหญ่หนานุ่มของผู้ชายคนหนึ่งมาจับมือฉัน จนฉันพบว่าคนๆนั้นเป็นคนที่ฉัน
ไม่อยากเจอเลยในชีวิตนี้......
James Part
"คุณ...คุณเป็นใคร" เบลล่าตอบผมอย่างหน้าตาเฉย เย็นชา คงรู้เเล้วล่ะว่าผมเป็นใคร
"เบลล่า...จำพี่ไม่ได้หรอ?" ผมเเกล้งถามไป
"คุณเป็นใครฉันไม่รู้จัก คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"
เบลล่าพยายามสะบัดมือผมออก ผมกุมมือเเน่น
"ฟังพี่ก่อนนะคือ..."
"ช่วยด้วยค่ะ...ช่วยด้วย" ผมยังไม่ทันพูดอะไรออกไปเบลล่าก็ร้องขึ้น เเล้วผมต้องคลายมือลงเมื่อมีคนจ้องมองมาที่เราสองคน
กึก...กึก..
เบลล่าวิ่งไปอย่างเร็ว
"เบลล่า....เบลล่า"
ผมพยายามผ่านผู้คนที่เดินสวนไปมา ผมได้เเต่มองหาทางไปจนไม่รู้ว่าเบลล่าหายไปไหน
ติดตามตอนต่อไปนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
