ระยะเวลาเเห่งกาลรอคอย

                 ......สวนสุขภาพของโรงพยาบาล.....
     อากาศดีๆ มีทุ่งหญ้ากว้างน่ามานอนเล่น ซึ่งเเน่นอน ในเมื่อมีคนดังมาอยู่ใกล้ตัว
ย่อมมีเเฟนคลับที่คอยกรี๊ดๆอยู่เป้นเรื่องธรรมดา  ฉันเจอผู้หญิงกลุ่มนึงอายุใกล้เคียงกัน
ระหว่างนั้นฉันนั่งบนรถเข็นพร้อมมีคนมาเข็นให้อย่างดี เธอมองฉันเเบบว่า... เเกตายเเน่
ตาย...ห่วงชีวิตตัวเองจัง
  กึก...
พี่เจมส์ค่อยๆหยุดรถเเบบเงียบๆ
"สดชื่นจัง"
 พี่เจมส์เดินมาข้างหน้าฉัน
"อากาศดีมากๆเลยค่ะ^^"
    ฉันพูดอย่างสดใส เเล้วชมบรรยากาศโดยรอบอันสดชื่น อยุ่เเต่ในห้องทั้งวันอึดอัดไปหมด
เเล้วฉันก็นึกขึ้นได้
"พี่เจมส์คะ..."
  ฉันหันไป
"มีอะไรครับ"
"คือ..."
 เอาไงดีล่ะ อึดอัดจัง
"หนูขอบคุณพี่เจมส์มากนะคะ ที่ตอนนั้นมาเฝ้าหนูทั้งวัน"
"^^"
"...."
"ไม่เป็นไรครับ ตอนนั้นพี่ว่างเลยอาสามาเฝ้า ไม่มีอะไรมากครับ"
"เเต่ว่า...ก็รบกวนอยู่ดี อยากได้อะไรไหมคะ"
  ฉันถาม  รู้สึกว่ามันเริ่มอึดอัดอีกเเล้ว
"ก็... อาทิตย์หน้าหลังจากที่เบลล่าหายเเล้วไปกินข้าวด้วยกันที่บ้านพี่นะ วันนั้นเเม่พี่มา
อยากจะให้คุณน้ากับเบลไปด้วยกันจะได้ไหมครับ"
"พี่เจมส์มีเเต่จะให้หนูอย่างเดียว"
    จริงๆนะ ขอให้หนูให้อะไรให้บ้างเถอะ
"ถือซะว่าพี่ขอนะ"
 ฉันคิดอยู่พักใหญ่
"ตกลงค่ะ^^"
 
*************ติดตามตอนต่อไปนะ**********