ระยะเวลาเเห่งกาลรอคอย

8.7

เขียนโดย noey_august

วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.15 น.

  27 chapter
  24 วิจารณ์
  36.25K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 เมษายน พ.ศ. 2557 16.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12) Good Feeling

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

  

     Bella Part 

               

             วันนี้ไม่มีอะไรมากสำหรับการที่นอนอยู่ที่โรงพยาบาล  ฉันตื่นมาก็เห็นคุณเเม่

     ถือชามข้าวต้มมา  ให้ฉันกินเป็นอาหารเช้า หลังจากนั้นก็ดูซีรี่ย์เกาหลีที่ยัยภัสกับยัยจา

     ให้มาเมื่อวาน ดูจนทิชชูหมดไปตั้งหลายม้วน

            

            ช่วงบ่ายคุณเเม่ก็นั่งอ่านหนังสือสบายๆ ฉันรู้สึกเบื่อขึ้นหยิบสมุดพกเล่มสีน้ำตาลเข้ม

      อมเเดง หน้าปกมีลิงตัวน้อยถือกล้วยหวีหนึ่ง ฉันก้เเบบ... เออ ไม่รู้จะทำอะไรดี

      นึกขึ้นมาได้   เขียนความรู้สึกที่ได้ดูซีรี่ย์เรื่อง (ไม่ทราบชื่อ... เพราะได้เเต่ดูจำชื่อไม่ได้)

      อ่ะนะ...

 

            อืม...ความรู้สึกของฉันที่ได้ดูเรื่องนี้ มันเศร้ามากเลย เเต่ตอนต้นๆที่ได้ดู พระเอกเป็นคน

     เก็บความรู้สึกเก่งมาก ชอบนางเอกเเต่ไม่เคยบอกนางเอกจากความรู้สึกที่เเท้จริงของตัวเอง

     จนว่าพระเอกมีเเฟน  ตอนหลังก็มาบอกนางเอกว่าชอบ (งง..ละสิ) ทั้งๆที่เเฟนของพระเอกเป็น

     เพื่อนของนางเอก  นางเอกเสียใจมากที่พระเอกทำกับเพื่อนตัวเอง (กลายเป็นรักสามเศร้า)

     เเฟนหรือเพื่อนนางเอกทนไม่ไหวจึงจ้างมือปืนมาฆ่านางเอง เเต่สุดท้ายพระเอกก็รู้ความจริง

    ทำให้เเฟนที่เคยคบกันเเยกทางกัน เเล้วก็เเบบ...พระเอกกับนางเอกก็รักกันเเบบหวานๆ

  

              ฉันดูหนังเรื่องนี้เเล้ว... ความรู้สึกนี้เหมือนตอนที่ฉันเคยรู้จักพี่ทัพ

 

           เมื่อก่อนพี่ทัพเคยอยู่บ้านใกล้กัน  ฉันเเละเขารู้จักตั้งเเต่ตอนฉันอายุเเค่ 8 ขวบ

     เรารักกันเเบบพี่เเละน้อง จนอยู่มาวันหนึ่งจู่ๆพี่เขามาสารภาพรักกับฉัน  ทำให้ในใจฉันรู้ว่า

     ความรักที่เกินเพื่อน...พี่น้อง มีนสามารถทำลายความเป็นพี่เเละน้องได้ สุดท้ายพี่ทัพตัดสิน

     ใจไปเรียนต่อที่ต่างประเทศอย่างถาวร เขาสัญญาว่าจะไม่ให้ฉันเห็นหน้าเขาอีก

 

              ทำให้ฉันรู้สึกว่ามันคล้ายกัน.... เเม้ว่าสถานการณ์มันไม่ตรงกันก็ตาม

 

           "ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก.."

          เสียงคนเคาะประตูดังขึ้น

      มีคนเดินเข้ามาในห้อง... เค้าใส่เเว่นดำหน้าตาหล่อเว่อร์พร้อมกับกระเช้าของฝาก

     เเล้วก็ถอดเเว่นดำออก  ทำให้เห็นหน้าตาอันเทพบุตรลงมาเกิด

          พี่เจมส์...

      (ใส่เเว่นดำนึกว่าลีมินโฮ... ตกใจหมด)

 

        "สวัสดีครับคุณน้า^^" พี่เจมส์ทักทายเเม่ฉันอย่างเป็นมิตร

        "สวัสดีจ้า...เจมส์"

        "ของฝากครับ" พี่เจมส์ยื่นกระเช้าให้เเม่

        "มาคนเดียวหรอเจมส์"  เเม่ฉันถาม เพราะไม่เห็นมีใครตามมา

        "ครับ...เเล้วคุณพ่อของเบลล่าไปไหนหรือครับ"

        "ไปอังกฤษจ๊ะ อีกสองสามเดือนก้กลับเเล้ว"

      

       เเล้วเขาเดินมาข้างๆ เตียงผู้ป่วย (ที่กำลังอึ้งในความเท่ห์) ส่งยิ้มเเบบน่ารักๆ

           "วันนีพี่เจมส์ว่างหรอคะ" ฉันชิงถามก่อน

           "ก็...เมื่อกี้เพิ่งเสร็จงานพี่ก็ตรงมาที่โรงพยาบาลทันทีครับ" พี่เจมส์ตอบด้วยรอยยิ้ม

           "ทำไมไม่กลับไปพักผ่อนคะ"

           "พี่มานี่เพื่อมาพักผ่อนไงครับ"

              ???????

          "คุณน้าครับ...จะเป็นไรไหมครับถ้าผมจะพาน้องไปเดินเล่น" พี่เจมสืหันไปถามเเม่ฉัน

          "จะดีรึเปล่า เจมส์เพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ เดี๋ยวน้าให้น้าไปได้นะ"

          "ไม่เป็นไรครับ^^ สบายมากครับ"

          "งั้น...น้าฝากด้วยนะ"

              หลังจากนั้นก้มีพยาบาลคนหนึ่งเอารถเข็นเข้ามา มองพี่เจมส์ด้วยความเขิน

        เเต่ดันส่งสายตาอาฆาตมาที่ฉัน -_-

             

**********ติดตามตอนต่อไป*********

 

          

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา