รักแค่เธอเท่านั้น...

 "เฟย์"เสียงเรียกจากชายหนุ่มคนนึง
 "เขื่อน"เฟย์หันไปหาชายหนุ่ม
 "เฟย์คือเขื่อน..."เขื่อนตะกุกตะกัก ว่าควรจะบอกความจริงหรือไม่ทันใดนั้นเขาก็มองไปเห็นแหวนที่อยู่นิ้วนางข้างขวาของเธอ
 "นี่เฟย์ใส่แหวนของเขื่อนหรอ"เขื่อนถามก่อนจะมีรอยยิ้มเล็กออกมา
 "เฟย์แค่อยากรู้ว่าทำไมเขื่อนต้องทิ้งเฟย์ไปด้วย"เฟย์ถาม 
 "เขื่อนแค่...ไม่อยากให้เฟย์ต้องมาตกต่ำเพราะเขื่อนก็เท่านั้น"เขื่อนบอกก่อนจะทำหน้าเศร้า
 "แล้วเขื่อนคิดว่าถ้าเขื่อนทิ้งไปแล้วเฟย์จะดีขึ้นอย่างนั้นหรอ"
 "ก็เพราะว่าเขื่อนรู้ตัวดีหน่ะสิว่าเขื่อนไม่เหมาะกับเฟย์เลยแม่ของเฟย์ท่านก็ไม่ชอบเขื่อนแล้วเฟย์จะให้เขื่อนทำยังไงล่ะ"
 "นั้นเฟย์คงต้องกลับไปคิดใหม่แล้วสินะ ว่าเฟย์ควรจะเก็บแหวนวงนี้ไว้ไม ทำไมเขื่อนไม่ต่อสู้ไปกับเฟย์เราต่อสู้ฝ่าฝันปัญหาไปด้วยกันสิเขื่อน ที่เขื่อนทำแบบนี้รู้ไมว่าเฟย์เจ็บ"เฟย์บอกก่อนจะรีบวิ่งไป
 "เฟย์ เดี๋ยวสิ!!"เขื่อนจึงรีบวิ่งตามเฟย์ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 "เฟรมเมื่อวานแกเป็นไงบ้างอ่ะได้ไปเจอแม่ของพี่ป๊อป"มีนถาม
 "เป็นไงล่ะ ฉันก็ต้องไปทำอาหารบ้าอะไรนั่นแกรู้ไมว่าฉันต้องเข้าครัวไปอยู่กับยัยแก่คนนั้นสองคนเหม็นก็เหม็น"เฟรมบอกแล้วแสดงท่าทางขยะแขยง
 "แปลว่า ที่แกไปบ้านว่าที่สามีของแกเนี่ยไปทำอาหารอย่างนั้นหรอ"
 "ใช่หน่ะสิ แต่ ฉันคิดว่าแม่ของป๊อปกับยัยคนรับใช้นั่นเริ่มสงสัยฉันแล้วหน่ะสิว่าฉันไม่ใช่พี่ฟาง"เฟรมบอก
 "หะ!แล้วแกจะทำยังไงอ่ะ ถ้าพี่ป๊อปจับได้ว่าแกไม่ใช่พี่ฟางเค้าจะไม่ยิ่งเกลียดแกหรอยัยเฟรม"มีนบอกอย่างกังวล
 "ก็ลองดูสิว่าถ้าพี่ฟางบอกความจริงไปล่ะก็ ฉันจะไม่นึกว่าเค้าเป็นพี่ฉัน!"เฟรมบอกอย่างแค้นใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 "ฉันจะต้องรู้ความจริงให้ได้ว่าสิ่งที่ฉันคิดมันเป็นความจริงหรือไม่"ป๊อปปี้บอกกแล้วขับรถเพื่อตรงไปที่บ้านของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
ณ บ้านฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 ปี้ด ปี้ดดดด
 
 
 
  เสียงแตรรถดังขึ้น
 
 
 
 "ใครมากันเนี่ย"ฟางเดินออกจากบ้านเพื่อไปดูนอกบ้านว่ามีใครมา ทันทีที่เธอเดินออกมาก็พบรถหรูคันนึงที่มาจอดหน้าบ้านของเธอ ฟางจึงเดินออกไปดู
 
 
 
 "สวัสดีครับ"เสียงของชายหนุ่มคนนึงดังขึ้น
 "พี่ทาม!มาได้ไงคะเนี่ย"ฟางเอ่ยชื่อเรียกเขา
 "แหม พี่ก็คิดถึงเธอเหมือนกันนะฟาง"ทามไทพี่ชายสุดที่รักของเขาที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ
 "จะมาทำไมไม่โทรบอกฟางล่ะคะ"
 "ก็พี่จะมาเซอไพรส์หน่ะสิ แล้วนี่เฟรมไปไหนอีกล่ะ"ทามไทถามถึงเฟรม
 "คือว่า..."ฟางไม่กล้าบอก
 "คงไปเที่ยวอีกหน่ะสิ ช่างเค้าเถอะพี่ว่าเราเข้าบ้านไปก่อนดีกว่า"ทามไท บอกแล้วโอบไหล่ของฟางเข้าบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 ปี้ดดดด
    เสียงรถอีกคันดังขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 "ฟางนัดใครรึเปล่า"ทามไทถาม
 "เปล่านิคะ พี่ทามไปดูให้หน่อยสิคะ"ฟางตะโกนออกมาจากในครัวที่กำลังทำขนมอยู่
 
 
 
 
 
 
 "คุณมีอะไรรึเปล่าครับ"ทามไทถาม
 "แล้วคุณเป็นใครครับ"เขาถามกลับ
 
 
 
 
 
 
 
 "ป๊อปปี้!"ฟางที่อยู่ในครัวเหลือบมองแขกคนนั้นถึงกับอึ้ง แล้วรีบวิ่งออกไปทันที
 
 
 
 
 "โทษนะครับคือคุณมาที่นี่เพื่อที่จะมาพบใครครับ"ทามไทถามเขาอีกครั้ง
 "ผมมาพบฟาง"เขาบอก
 "อ๋อ ฟางอยู่ข้า...."ทามไทพูดไม่ทันจบฟางก็แทรกขึ้น
 
 "พี่ทามคะ!"ฟางตะโกน แล้วรีบวิ่งไปทันที
 
 "นายนี่เค้าบอกว่ามาหาฟางหนะ"ทามไทบอก
 "พี่ทาม เข้าไปข้างในก่อนเถอะค่ะ"ฟางบอกเขา แล้วทามไทก้เดินเข้าบ้านไป
 
 
 "พี่ฟางไม่อยู่หรอกค่ะพี่ป๊อป"เธอบอกกับชายหนุ่ม
 "แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครหรอครับ"ป๊อปปี้ถาม
 "เค้าเป็นพี่ชายของเราเองหนะค่ะ"ฟางบอก
 "แล้วฟางไปไหนครับ"
 "พี่ฟางมีธุระหนะค่ะ พี่ป๊อปกลับไปก่อนเถอะค่ะ"ฟางบอกแล้วทำท่าจะเดินกลับไป
 "เดี๋ยวสิ"ป๊อปปี้รั้งมือของเธอไว้ ทำให้ทั้งสองมองตากันค้างอยู่สักพัก
 "พี่แค่รู้สึกว่าเฟรมเหมือนฟางคนเดิม..."ป๊อปปี้พูดอย่างแผ่วเบา แต่ทันใดนั้น
 "นี่นาย!"ทามไทเดินมาผลักเขาและฟางออกจากกัน
 "นายจะทำอะไร!"ทามไทถาม
 "ผมแค่..."ป๊อปปี้พบายามอธิบาย
 "พอเถอะค่ะ พี่ป๊อปคะกลับไปเถอะค่ะ"ฟางบอกเหมือนเธอกำลังผลักไสไล่ส่งป๊อปปี้
 "ไว้เจอกันนะครับเฟรม"ป๊อปปี้บอกลา ทำเอาทามไทงงอยู่นิดๆ
 "พี่ทามเข้าบ้านได้แล้วค่ะ"ฟางดึงแขนทามไทเข้าบ้าน
 
 
 
 
 "นายนั่นมันเป็นใครกันฟางทำไมต้องหน้าใกล้ฟางขนาดนั้นด้วย"ทามไทถามอย่างหวงๆ
 "เค้าเป็นเพื่อนฟางหน่ะค่ะ ไม่มีอะไรหรอกพี่ทามอย่าไปสนใจเลย"ฟางแก้ตัว
 "แต่ทำไมนายนั่นเรียกฟางว่าเฟรมล่ะ"ทามไทถามอย่างสงสัย
 "เอ่อ...เค้าคงจำผิดคนหน่ะค่ะ พี่ทามอย่าถามเยอะสิคะ ฟางทำขนมให้พี่แล้วเดี๋ยวฟางไปเอาให้"ฟางบอกแล้วเดินไปเอาขนมที่อยู่ในครัว
 "มาแล้วค่ะ"ฟางเดินออกมาพร้อมกับถาดขนมที่ดูน่าทานมาก
 "น่าทานมากเลยนะฟาง"ทามไทบอก แล้วหยิบขนมนั้นกินทันที
 
 
 
 
 
 
บนห้องฟาง
 
 "พี่แค่รู้สึกว่าเฟรมเหมือนฟางคนเดิม..."
 
  ฟางนึกแต่คำพูดของเขาเมื่อตอนกลางวันแล้วเอนนอนลงไปกับเตียงจนเธอเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว 
 
 
 
 
     จบไปอีกตอนนะคะ เม้นๆ วันนี้อัพช้าหน่อยขอโทษด้วยน้าาาา