รักแค่เธอเท่านั้น...

ณ บ้านจิระคุณ
 "ตาป๊อปทำไมมานั่งคนเดียวล่ะลูก ไม่สบายใจอะไรรึเปล่า"ผู้เป็นแม่ถามอย่างเป็นห่วง
 "ผมเป็นห่วงเรื่องของฟางหน่ะครับแม่ ตอนนี้ทามไทก็ความจำเสื่อมผมจึงสงสัยนิดหน่อยหน่ะครับ"
 "สงสัยใครหรอลูก นี่อย่าบอกนะว่าลูกสงสัย..."แม่ป๊อปปี้ตกใจ
 "ผมก็ยังไม่แน่ใจหรอกครับแม่ แต่ผมมีอะไรให้แม่ช่วยหน่อยหน่ะครับ"ป๊อปปี้บอก
 
 
 
 ณ บ้านนีระสิงห์
 
 ผลั้วะ
 
 เสียงแรงที่ถูกกระทบกับศรีษะอย่างจัง
 
 "โอ้ย!"ทามไทร้องออกมาอย่างเจ็บปวดก่อนจะสลบไป
  เฟรมนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา
 
 "ฉันทำถูกต้องแล้ว! ฉันทำถูกต้อง ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะต้องผ่านไปด้วยดีพี่ป๊อปจะต้องไม่รู้ความจริง อีกแค่นิดเดียวฉันก็จะเป็นสะใภ้ของบ้านจิระคุณ55555"เฟรมมองตัวเองจากในกระจกแล้วพูดปลอบฝใจตัวเองกับสิ่งที่เธอได้ทำ
 "พี่ทามฉันบอกพี่แล้วว่าถ้าฉันอยากได้อะไรก็ต้องได้พี่อยากมายุ่งกับเรื่องของฉันทำไมล่ะ!"เฟรมพูดมโนไปอย่างแค้นใจ
 
 
 ณ โรงพยาบาล
  "พี่ทามคะ มีนขอโทษแทนยัยเฟรมด้วยนะคะ"มีนบอก น้ำตาของเธอเริ่มไหลมองชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่บนเตียง
 "มีนจะทำยังไงดีคะพี่ทาม มีนควรทำยังไงดี"
 
 
 
 
 "ฟางครับ วันนี้ไปพบแม่ของป๊อปกันเถอะครับ"ป๊อปปี้บอกก่อนจะเปิดประตูรถให้เธอ
 "ไปทำไมหรอคะป๊อป"เฟรมถาม
 "ไปบอกท่านเรื่องที่เราจะแต่งงานกันไงครับ"ป๊อปปี้บอกก่อนจะมุ่งหน้าไปบ้านของเขา
 
 
 
 ณ บ้านจิระคุณ
 "แม่ครับผมพาฟางมาพบครับ"ป๊อปปี้เดินเข้าไปในบ้านพร้อมจูงมือเธอเข้าบ้าน
 "หนูฟางหรอ"แม่ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้จูงมือเฟรม
 "สวัสดีค่ะคุณแม่"เฟรมไหว้ท่าน
 "วันนี้ผมมีเรื่องจะบอกกับแม่หน่ะครับ"ป๊อปปี้บอก
 "เรื่องอะไรละ"
 "ผมกับฟางเรากำลังจะแต่งงานกันครับ"ป๊อปปี้บอก
 "แต่งงาน!"ทั้งแม่และน้อมต่งตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
 "แต่งงานอะไรกัน!ทำไมเร็วนักล่ะ"ผู้เป็นแม่ถาม
 "ผมคิดว่าผมพร้อมแล้วล่ะครับ ผมตัดสินใจแล้ว"ป๊อปปี้บอกอย่างมั่นใจ
 "แต่แม่จะบอกให้นะ ว่าแม่ไม่เชื่อว่านี่คือหนูฟางจริงๆ"แม่บอกอย่างโมโหทำเอาเฟรมสะดุ้ง
 "ฟางจริงๆสิครับแม่ ผมเชื่อครับว่าฟางคือฟางคนที่ผมรักจริงๆไม่ใช่ใครคนอื่นหรอกครับ ใช่ไมฟาง"ป๊อปปี้หันไปถามเธอ
 "เอ่อ ใช่ค่ะ ฟางจริงๆค่ะ"เฟรมบอก
 "ยังไงแม่ก็ไม่ให้แต่ง!"
 "แต่เราสองคนรักกันนะคะคุณแม่ ฟางรักกับป๊อปมานานคุณแม่ก็น่าจะทราบถ้าเราแต่งงานกันก้ไม่น่ามีปัญหานิคะ"เฟรมบอก
 "ทำไมเธอต้องอยากแต่งกับตาป๊อปนักล่ะ"แม่ป๊อปปี้ถาม เฟรมได้แต่ก้มหน้า
 "ถ้าลูกอยากแต่งงานกับหนูคนนี้ก้แต่งไป"แม่ป๊อปปี้บอก
 "จริงหรอคะคุณแม่ คุณแม่ยอมให้เราแต่งงานกันแล้วหรอคะ"เฟรมถามอย่างตื่นเต้น
 "แต่ ลูกไม่มีสิทธได้สมบัติของตะกูลจิระคุณอะไรทั้งนั้น!และออกจากบ้านหลังนี้ไป"แม่ป๊อปปี้บอก
 "อะไรนะคะ จะไม่มีสิทธได้สมบัติของตะกูลจิระคุณทั้งหมดเลยหน่ะหรอคะ"เฟรมถามอย่างหัวเสีย
 "ก็ได้ครับ!ผมไม่เอาก็ได้สมบัติของตะกูล แค่เราสองคนได้แต่งงานกันก็พอแล้ว ใช่ไมครับฟาง"ป๊อปปี้หันไปถามเฟรม
 "เอ่อ...ค่ะ"เฟรมจำใจตอบตกลงทั้งที่จริงๆแล้วเธอโมโหมากและกังวลไม่น้อย
 "คุณผู้หญิง!"น้อมเรียกแม่ป๊อปปี้ก่อนจะเดินตามเธอขึ้นห้องไป
 
 
 "เราไปอยู่แค่เราก็ได้ใช่ไมครับฟาง"ป๊อปปี้บอก ก่อนจะจูงมือฟางเพื่ออกจากบ้านหลังนี้
 "เอ่อ ป๊อปคะเดี๋ยวค่ะ"เฟรมรั้งมือป๊อปปี้ไว้
 "มีอะไรหรอฟาง"ป๊อปปถาม
 "ฟางว่า ป๊อปไปคุยกับคุณแม่ดูอีกครั้งดีกว่านะคะบางทีท่านอาจจะเปลี่ยนใจ"เฟรมบอก
 "แม่ท่านพูดคำไหนคำนั้นหน่ะครับ"ป๊อปปี้บอกก่อนจะจูงมือเธอออกไป
 
 
  หายไปหลายวันขอโทษด้วยนะคะไม่ได้อยู่บ้านเลย ยังไงก็ช่วยเม้นนน เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ