รักแค่เธอเท่านั้น...

 ณ บริษัทป๊อปปี้
 "ยังไงฉันก็ต้องนายให้ได้นายป๊อป"ทามไทบอกอย่างมุ่งมั่น
 
 
ผลั้วะ
 
 
 เสียงแรงที่ถูกกระทบกับศรีษะอย่างจัง
 
 "โอ้ย"ทามไทร้องอย่างเจ็บปวดก่อนจะทรุดลงหลับไป
 "ฉันไม่มีวันยอมให้พี่ไปบอกพี่ป๊อปหรอก!"หญิงสาวที่ถือขอนไม้อยู่กังวลแล้วทิ้งไม้ไปให้ไกล ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งหนีไป
 "ว้ายยย ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย"เสียงพนักงานสาวตะโกนเรียกผู้คนมาช่วยเหลือทามไท จนผู้คนมามุงดูเขาเต็มไปหมด
 
 
 ณ โรงพยาบาล
 "นายทามไท!อย่าเป็นไรนะเว้ย"ป๊อปปี้บอกเขาก่อนที่ร่างของทามไทจะเข้าห้องicu
 
 "ตายจริง พี่ทามอะไรกันคะป๊อป"เฟรมรีบวิ่งมาแต่ไกลเมื่อป๊อปปี้โทรหาเธอ
 "ทามไทเค้าถูกทำร้าย จนหัวแตก"ทันทีที่ป๊อปปี้บอกทำเอาเฟรมแอบกังวลเล็กน้อย
 "จริงหรอคะ ฮือๆๆ พี่ทามต้องไม่เป็นอะไรใช่ไมคะป๊อป"เฟรมแกล้งร้องไห้ออกมาอย่างหนักก่อนจะไปซบไหล่ป๊อปปี้ "แล้วทามไทมาบริษัทฉันทำไมนะ"ป๊อปปี้นึกสงสัย
 
 
 ณ โรงพัก
 "อะไรนะ พี่ทามโดนทำร้ายหรอ"ฟางตกใจ คุยโทรศัพท์กับเฟย์
 "ใช่ ตอนนี้พี่ทามอยู่โรงพยาบาลแกไม่ต้องห่วงหรอกฟางพี่ทามต้องไม่เป็นไร"เฟย์บอก
 "ฮือๆ ฉันอยากไปหาพี่ทามอ่ะแก พี่ทามต้องไม่เป็นไรใช่ไม"ฟางเสียใจร้องไห้หนัก
 "พี่ทามต้องไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปดูพี่ทามก่อนถ้ามีอะไรแล้วเดี๋ยวฉันจะโทรหาแกนะ แค่นี้นะ"
เฟย์บอก ก่อนจะวางสายไป
 "พี่ทาม พี่ต้องไม่เป็นไรนะ"ฟางบอกแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
 
 
 ณ โรงพยาบาล
 "ใครเป็นญาติของคนไข้ครับ"หมอเดินออกมา
 "ครับผมครับ"ป๊อปปี้บอก
 "คนไข้ตอนนี้ได้รับการบาดเจ็บทางศรีษะเป็นแผลใหญ่ อาจจะได้รับการกระทบเทือนบ้างความจำอาจหายไป"หมอบอก
 "หมายถึงความจำเสื่อมอย่างนั้นหรอครับ"ป๊อปปี้ถาม
 "ผมยังบอกไม่ได้ร้องเปอร์เซ็นนะครับ แต่คนไข้ก๋อาจจะมีอาการลืมเรื่องบางอย่างได้"หมอบอก
 "ครับ ขอบคุณครับ"
 "ฮือๆๆ ตายจริง ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้นะ"เฟรมร้องไห้ออกมา
 
 
 ณ ห้องพักฟื้น
 "ป๊อปบริษัทนายมีกล้องวงจรปิดไม่ใช่หรอ"เฟย์ถาม ทำเอาเฟรมสะดุ้ง
 "แต่กล้องวงจรปิดด้านนอกมันเสีย เลยไม่ได้บันทึกอะไรไว้"ป๊อปปี้บอกอย่างเสียดาย
 "ฉันอยากรู้จริงๆเลยว่าใครเป็นคนทำ"เฟย์บอกก่อนจะหันไปหาเฟรม
 "ฮือๆๆๆ ฟางเสียใจจังเลยค่ะป๊อป ถ้าฟางไปกับพี่ทามเรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้น"เฟรมบอก
 "ฉันว่านายทามไทต้องมีอะไรอยากบอกกับฉันแน่"ป๊อปปี้สงสัย
 

 แค่นี้ก่อนนะคะะะะ ช่วยเม้นนนนนนน หน่อยยยยย