รักแค่เธอเท่านั้น...

 ณ บริษัทป๊อปปี้

 "ยังไงฉันก็ต้องนายให้ได้นายป๊อป"ทามไทบอกอย่างมุ่งมั่น

ผลั้วะ

 เสียงแรงที่ถูกกระทบกับศรีษะอย่างจัง

 "โอ้ย"ทามไทร้องอย่างเจ็บปวดก่อนจะทรุดลงหลับไป

 "ฉันไม่มีวันยอมให้พี่ไปบอกพี่ป๊อปหรอก!"หญิงสาวที่ถือขอนไม้อยู่กังวลแล้วทิ้งไม้ไปให้ไกล ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งหนีไป

 "ว้ายยย ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย"เสียงพนักงานสาวตะโกนเรียกผู้คนมาช่วยเหลือทามไท จนผู้คนมามุงดูเขาเต็มไปหมด

 ณ โรงพยาบาล

 "นายทามไท!อย่าเป็นไรนะเว้ย"ป๊อปปี้บอกเขาก่อนที่ร่างของทามไทจะเข้าห้องicu

 "ตายจริง พี่ทามอะไรกันคะป๊อป"เฟรมรีบวิ่งมาแต่ไกลเมื่อป๊อปปี้โทรหาเธอ

 "ทามไทเค้าถูกทำร้าย จนหัวแตก"ทันทีที่ป๊อปปี้บอกทำเอาเฟรมแอบกังวลเล็กน้อย

 "จริงหรอคะ ฮือๆๆ พี่ทามต้องไม่เป็นอะไรใช่ไมคะป๊อป"เฟรมแกล้งร้องไห้ออกมาอย่างหนักก่อนจะไปซบไหล่ป๊อปปี้
 "แล้วทามไทมาบริษัทฉันทำไมนะ"ป๊อปปี้นึกสงสัย

 ณ โรงพัก

 "อะไรนะ พี่ทามโดนทำร้ายหรอ"ฟางตกใจ คุยโทรศัพท์กับเฟย์

 "ใช่ ตอนนี้พี่ทามอยู่โรงพยาบาลแกไม่ต้องห่วงหรอกฟางพี่ทามต้องไม่เป็นไร"เฟย์บอก

 "ฮือๆ ฉันอยากไปหาพี่ทามอ่ะแก พี่ทามต้องไม่เป็นไรใช่ไม"ฟางเสียใจร้องไห้หนัก

 "พี่ทามต้องไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปดูพี่ทามก่อนถ้ามีอะไรแล้วเดี๋ยวฉันจะโทรหาแกนะ แค่นี้นะ"

เฟย์บอก ก่อนจะวางสายไป

 "พี่ทาม พี่ต้องไม่เป็นไรนะ"ฟางบอกแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

 ณ โรงพยาบาล

 "ใครเป็นญาติของคนไข้ครับ"หมอเดินออกมา

 "ครับผมครับ"ป๊อปปี้บอก

 "คนไข้ตอนนี้ได้รับการบาดเจ็บทางศรีษะเป็นแผลใหญ่ อาจจะได้รับการกระทบเทือนบ้างความจำอาจหายไป"หมอบอก

 "หมายถึงความจำเสื่อมอย่างนั้นหรอครับ"ป๊อปปี้ถาม

 "ผมยังบอกไม่ได้ร้องเปอร์เซ็นนะครับ แต่คนไข้ก๋อาจจะมีอาการลืมเรื่องบางอย่างได้"หมอบอก

 "ครับ ขอบคุณครับ"

 "ฮือๆๆ ตายจริง ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้นะ"เฟรมร้องไห้ออกมา

 ณ ห้องพักฟื้น

 "ป๊อปบริษัทนายมีกล้องวงจรปิดไม่ใช่หรอ"เฟย์ถาม ทำเอาเฟรมสะดุ้ง

 "แต่กล้องวงจรปิดด้านนอกมันเสีย เลยไม่ได้บันทึกอะไรไว้"ป๊อปปี้บอกอย่างเสียดาย

 "ฉันอยากรู้จริงๆเลยว่าใครเป็นคนทำ"เฟย์บอกก่อนจะหันไปหาเฟรม

 "ฮือๆๆๆ ฟางเสียใจจังเลยค่ะป๊อป ถ้าฟางไปกับพี่ทามเรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้น"เฟรมบอก

 "ฉันว่านายทามไทต้องมีอะไรอยากบอกกับฉันแน่"ป๊อปปี้สงสัย

 แค่นี้ก่อนนะคะะะะ ช่วยเม้นนนนนนน หน่อยยยยย