รักใสๆของนายเด็กเนิร์ด [EXO KAISOO]

     ผ่านมากี่วันแล้วนะที่ผมไม่ได้ไปติวให้จงอิน... ผมคงจะสอนไม่ดีจริงๆนั่นแหละ จงอินถึงต้องจ้างคนอื่นมาสอนแทน ทำไงได้ละ ผมมันห่วยจริงๆสินะ นับตั้งแต่วันที่ลู่หาน ติวเตอร์ปริศนาปรากฏตัวขึ้น ผมก็รู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้าเหลือเกิน ผมพยายามดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆแต่กลับรู้สึกว่าแขนไม่มีแรงเหลือเลย
          "คยองซู!!!" เสียงของแม่ดังมาจากชั้นล่างของบ้าน
          "ครับ"ผมตอบกลับโดยพยายามตะโกนให้ดังที่สุด
     แม่ไม่ตอบผม แต่กลับมีเสียงคนพูดคุยกันอยู่ชั้นล่าง ผมไม่อยากสนใจเท่าไหร่ สงสัยคงจะเป็นพวกบรรดากิ๊กๆของแม่ ที่แม่พยายามจะแนะนำให้ผมรู้จัก แต่ผมก็ปฏิเสธทุกคนที่แม่แนะนำ ก็ผมไม่อยากให้แม่แต่งงานใหม่นี่นา ผมไม่อยากให้แม่เสียใจอีก...
     มีเสียงเปิดประตูชั้นล่างของบ้านพร้อมๆกับเสียงฝีเท้าที่ขึ้นบันไดมายังชั้นบน สงสัยกิ๊กของแม่จะกลับไปแล้วมั้ง สักพักนึงแม่คงจะเปิดประตูเข้ามาในห้อง แล้วก็เป็นไปตามคาด มีคนเปิดประตูห้องผมเข้ามา...
          "ทำไมไม่รับโทรศัพท์ฉัน"เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น ทำให้ผมถึงกับตะลึง
          "จงอิน นายมาที่นี่ได้ยังไง!?"ผมจ้องคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา
          "ก็จู่ๆ นายก็เล่นหายไปไหนไม่รู้ ติดต่อก็ไม่ได้ ฉันบังเอิญเจออ.ซิ่วหมินพอดีเลยถามทางมาบ้านนาย"จงอินอธิบาย
          "ก็นาย...จ้างคนอื่นไปสอนแล้วนี่"ผมพูดเสียงแผ่ว
          "จ้างใคร?"จงอินมองผมอย่างงุนงง
          "ก็ ลู่หานไง..."ผมก้มหน้าตอบ
          "ชิ..บ้าจริง หมอนั่นมันบอกนายแบบนั้นเหรอ?"จงอินดูอารมณ์เสีย
          "อื้อ.."
          "ทีหลังอย่าเชื่อใครเค้าง่ายๆแบบนั้นอีกนะรู้ไหม? ถ้าเกิดอยู่ดีๆถูกหลอกไปขายจะทำยังไง หัดระวังตัวเองบ้างสิ ทีหลังเชื่อแค่ฉันคนเดียวก็พอ!"จงอินเริ่มโวยวาย
          "ฮ่าๆๆๆ"ผมหัวเราะออกมา
          "ขำอะไรของนาย? ฉันจริงจังนะ"จงอินมองผมอย่างไม่สบอารมณ์
          "นายเหมือนแม่ฉันเลย ตลกจัง ฮ่าๆๆๆๆ"ผมหลุดขำออกมาอย่างห้ามไม่ได้
          "เงียบไปเลย! ไหนๆวันนี้ก็ว่างแล้ว นายต้องชดใช้ที่ทำให้ฉันเสียเวลา"
          "อะไร? เสียเวลาอะไร"
          "อย่าถามมาก รีบๆไปอาบน้ำได้แล้ว"จงอินปัดมือไล่ผม
     ผมแลบลิ้นใส่จงอินแล้วลุกจากเตียงไปอาบน้ำ...ทำไมผมถึงรู้สึกมีความสุขจัง หรือเพราะว่าจงอินมาหาผมนะ? พอๆๆ! จงอินเป็นเพื่อนของผมนะ! ผมสลัดความคิดแปลกๆออกไปแล้วรีบอาบน้ำทันที
 
     หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ จงอินก็พาผมออกไปเดินเที่ยวเล่นนอกบ้าน ได้เที่ยวกับจงอินด้วยแหละ! ครั้งแรกของผมเลยที่ออกมาเที่ยวกับเพื่อนแบบนี้ ผมเดินยิ้มไม่หุบ
          "ทำหน้าแปลกๆอีกแล้ว"จงอินแซวผมเล่น
          "ห๊ะ? ฉันยิ้มแล้วแปลกเหรอ งั้นไม่ยิ้มแล้ว"ผมหุบยิ้มทันที
          "ล้อเล่น ยิ้มแหละดีแล้ว..."
          "หืม?"ผมมองจงอินอย่างงงๆ
     จนสุดท้ายแล้วจงอินก็ลากผมมาที่ร้านเสื้อแห่งหนึ่ง ซึ่งดูหรูหรามาก...หรูหราเกินไป ทำให้ผมไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปตาม ก็ผม................ไม่มีตังค์นี่นา ._.)
          "เป็นอะไรไป เข้ามาสิ"จงอินดึงข้อมือผมให้เข้าไปตาม
          "ดูแล้วมัน....น่าจะแพง แล้ว...ฉัน.....เอ่อ......ไม่มีตังค์"
          "ฉันก็ไม่ได้บังคับให้นายซื้อสักหน่อย"
          "เออ...นั่นสิเนอะ ฮ่าๆๆๆ"
          "มานี่!"จงอินดึงมือผมเข้าไป
 
     สุดท้ายผมก็ปล่อยตัวตามแรงดึงของจงอิน....ร้านเสื้อนี้มัน!!! อลังการเกินไปแล้ววว!!! เผลอๆอาจจะเป็นคฤหาสถ์หรืออะไรทำนองนั้นมากกว่า ; ^ ;) แล้วจงอินรู้จักร้านแบบนี้ได้ยังไงกัน? ผมลองเข้าไปดูเสื้อตัวหนึ่ง แล้วลองพลิกดูป้ายราคา ก็ทำให้ผมถึงกับเข่าทรุดเลยทีเดียว.... แค่เสื้อยืดธรรมดา ราคาเหยียดหมื่นเลยเหรอ ม๊ายยย!!! ผมอยากออกไปจากที่นี่!!
          "จงอินเหรอ ลมอะไรหอบนายมาที่นี่ละ?"เสียงๆหนึ่งดังขึ้น
          "ไอ้ฮุน ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก"จงอินมองตามไปยังต้นเสียง
          "เรื่องอะไร? โอ๊ะ โอ....พาเพื่อนรักนายมาด้วยงั้นเหรอ"เซฮุนพูดถึงผมด้วยเสียงแหน็บแนม
          "จำที่นายเคยพูดได้หรือเปล่า? ลู่หาน...ฉันยกให้"จงอินพูดสีหน้าจริงจัง
          "???...จริงเหรอ จงอินนน ได้สิ อยากทำอะไรก็ทำ ลู่หานเป็นของฉันก็พอ"เซฮุนดูกระดี๊กระด๊าขึ้นมาทันที
          "เชิญ..."จงอินโยนกุญแจให้เซฮุน
     เซฮุนรับอย่างแม่นยำแล้วรีบวิ่งออกไปทันที จงอินถอนใจออกยาวๆแล้วหันมามองผม ซึ่งตอนนี้ผมก็ทำหน้างงเพราะไม่รู้ว่าสองคนนี้พูดเรื่องอะไรกัน 
          "สงสัยอยู่ละสิ.."จงอินยิ้มเจ้าเล่ห์
          "ถ้านายไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร..."ผมพูดเสียงแผ่ว เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าจงอินคงไม่ยอมบอก
          "ฮ่าๆ ก็ไม่มีอะไรมาก ง่ายๆก็คือ ไอ้เซฮุนมันชอบลู่หานอยู่"จงอินเริ่มอธิบาย
          "......"ผมพยักหน้า
          "อย่างว่านั่นแหละ ลู่หานมันก็เป็นลูกของอา ซึ่งพ่อฉันก็เก็บหมอนั่นมาเลี้ยง ก็เหมือนกับว่าเจ้านั่นเป็นพี่ชายฉัน เจ้านั่นมันเกลียดเกย์ที่สุดเลยละ มันเลยพยายามผลักไสเซฮุนออกไปให้มากที่สุด โดยให้ฉันเป็นไม้กันหมา"พอเล่ามาถึงตรงนี้ จงอินก็ถอนหายใจยาวๆทีหนึ่ง
          "..........."ผมจ้องจงอินอย่างไม่ละสายตา
          "แต่มันก็ลำบากตรงที่เซฮุนดันมาเป็นเพื่อนสนิทฉันนี่สิ แล้วจู่ๆเจ้าฮุนมันก็มายื่นข้อเสนอให้ว่าถ้าวันไหนฉันเบื่อที่ปกป้องลู่หานแล้ว มันจะให้เสื้อฟรีไม่อั้นทั้งร้านเลย เรื่องมันก็ประมาณนี้แหละ"จงอินพยักหน้า
          "อ๋อๆ ฉันเข้าใจแล้ว"ผมพยักหน้ารัวๆ
          "เอาละ คราวนี้ก็มาเรื่องของนาย"จงอินมองผม
          "หือ?"ผมจ้องจงอินอย่างงงๆ
          "ตอนแรกฉันก็ไม่ได้สนใจข้อเสนองี่เง่าของหมอนั่นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่มันน่าจะมีประโยชน์สำหรับนายนะ"จงอินยิ้มบาง
          "ยังไงเหรอ?"
          "มาเป็นตุ๊กตาของฉันเถอะ...."
 
 
 
 
---------------------------------------------------------------------
อุอิจ้า รีดเดอร์ทุกท่าน อุลมาเรียนซัมเมอร์เลยไม่ค่อยว่างแต่งฟิคเลย ส่วนตอนที่ 5 ที่วรรคมันแปลกๆอุลแก้ให้แล้วน้า พอแต่งในมือถือมันเลยออกมาเป็นแบบนั้น sorry จริงๆ >w< 
ปล.อุลว่าจะแต่งเป็นสเปเชี่ยล ฮุนฮาน สักเล็กน้อย เลยจะมาถามความเห็นเพื่อนๆว่าอยากอ่านกันหรือเปล่า >_< ถ้าอยากให้อุลแต่ง สเปเชี่ยล ฮุนฮาน ก็วิจารณ์มาเลยน้า อุลจะรอ คุคุ บับบัยส์.