exo รักอลม่านในโรงเรียนร้าง

10.0

เขียนโดย fernatty

วันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.32 น.

  11 ตอน
  9 วิจารณ์
  18.62K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2557 13.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"แล้วนี่พวกเราจะทำยังไงกันต่อครับ"อี้ชิงผู้ห่างหายจากบทไปนานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอันแสนหวานน่าฟังยิ่งนัก

 

 

 

 

 

 

"ผมว่า เราควรกลับบ้านเรื่องมาเข้าค่ายนี่เอาไว้ก่อนละกัน"คริสพูด ทุกคนต่างเห็นด้วยเพราะขืนให้อยู่ไปอีกหน่อยคงสติแตกกันหมดแน่ๆ

 

 

 

 

 

"เรายังกลับไม่ได้"แบคฮยอนพูดขึ้น

 

 

 

 

 

"ทำไมอ่ะแบค เค้าอยากกับบ้านจะตายอยู่แล้วเนี้ย"คยองซูหูสามเหลี่ยมพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

"ใช่ไหมครับน้องโด้ พี่อยากกับบ้านจะตายอยู่แล้วเหมือนกัน"จงอินผู้มากับความมืดพูดเสริม

 

 

 

 

 

 

"ก็ผีที่ผมเห็นเค้าต้องการให้เราช่วยนี่ครับถ้าเราไม่ช่วยผมว่าเค้าก็ตามหลอกหลอนทุกคนอยู่แบบนี้แหละ"แบคฮยอนพูดขึ้น ทุกคนคิดตามเพราะตั้งแต่มาเหยียบที่นี่ก็มีแต่เรื่องแปลกๆเกิดขึ้น เพื่อนของเราคนนึงก็ตายไปแล้ว...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป้าบ

 

 

"เอาหล่ะ"คริสตบมือหนึ่งทีเพื่อที่ให้ทุกคนเงียบ

 

 

 

 

 

 

ตกใจหมดไอชิบหาย  (จากจงอิน)

 

 

 

 

 

"ผมว่าในเมื่อเขามาให้เราช่วย เราก็ควรจะช่วย"คริสพูด แหม่ดูหล่อขึ้นมาเยอะเลยนะขรั่บ

 

 

 

 

 

 

"แต่พวกเราไม่อยากอยู่ครับ น่ากลัวจะตาย"ทางฝั่งพวกเจ้าหน้าพี่พยาบาลพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

"ทุกคนก็กลัวกันหมดแหละครับ ผมก็กลัวแต่จากที่แบคเล่าเค้าต้องตายแบบทรมารเราก็ควรที่จะมีน้ำใจหาสาเหตุที่เค้าตาย ใครกลัวก็กลับบ้านไปครับผมไม่ว่า"คริสพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

10นาทีต่อมา

 

 

 

 

 

 

 

หายเกลี้ยงครับ เกลี้ยงเลยรู้สึกประทับใจมากๆ

 

 

 

 

 

เหลือกันอยู่7คน ผม อี้ชิง แบคฮยอน ชานยอล จงอิน คยองซู ลู่ฮาน

 

 

 

 

 

 

 

มหัศจรรย์พันดาวมากโครตอึ้งอ่ะครับคือผมแค่ประชดป้ะว้ะแม่ง หายกันไปจริงๆอ่ะจะร้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

 

"55555555555555555555555555555555" อยู่ดีๆจงอินก็หัวเราะขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หัวเราะไร"ชานยอลถาม

 

 

 

 

 

 

 

"มึงดูดิ หายกันไปหมดเลยอ่ะ กูอยากจะขำให้โลกแตก5555555"ไปแล้วครับสมงสมัน

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชั่งเถอะครับ เหลือกันอยู่แค่นี้ก็ช่วยกันแค่นี้แหละครับ"ลู่ฮานพูด ดีใจครับมีบทพูดกับเค้าแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผมขอโทษนะครับ ที่ประชดโง่ๆแบบนั้นออกไป"คริสพูดเสียงอ่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรหรอกครับ โชคดีหน่อยก็รอด โชคร้ายหน่อยก็ตาย"แบคฮยอนพูดเสียงเรียบ

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไมพูดงี้อ่ะแบค"คยองซูถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

"หืม..พูดอะไรยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ"แบคฮยอนงงเป็นไก่ตาแตกคือผมนั่งฟังอยู่เฉยๆครับไม่ได้มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากผมเลยแม้แต่คำเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".................."ทุกคนเงียบสงัด

 

 

 

 

 

 

#เหยดแม่เสียงใครกัน

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา