สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 "กรี๊ดดดดด"เสียงของเเพทกรี๊ดขึ้นมา

 

 

 

"อะไรของแกเนี่ยห๊ะ"แก้วพูดอย่างหัวเสีย

 

 

 

"กรี๊ดอะไรของแก"ฟางพูด

 

 

 

"ทำไมพวกแกโชคดีแบบนี้เนี่ย"แพทพูด

 

 

 

"โชคดีอะไร"ฟางพูด

 

 

 

"ยังไง??"แก้วพูด

 

 

 

"ก็คนที่เป็นองครักษ์ก็คือพี่โทโมะเเละพี่ป๊อปที่แกสองคนหลงใหลอยู่ไม่ให้หรอ *0*"แพทพูกพร้มทำตาเป็นประกาย

 

 

 

"มันก็ใช่แต่แบบนี้ชั้นลำบากใจนะ"แก้วพูด

 

 

"ฟางไม่ค่อยเท่าไหร่อยู่กับพี่ป๊อปเเล้วรู้สึกดี"ฟางพูดเเล้วยิ้มเพ้อๆ

 

 

 

"นั่นน่ะพี่ป๊อปของฟางพี่โทโมะเค้าไม่เป็นแบบนั้นน่ะ"แก้วพูด

 

 

 

"ของฟางดูไม่น่าเป็นห่วง เเต่ของแกมันดูน่าเป็นห่วงนะยัยแก้ว ได้โอกาสดีๆแบบนี้ก็ทำให้เต็มที่เลยสิ"แพทพูด

 

 

 

"เเล้วจะทำอะไรยังไงอะ"แก้วถาม

 

 

 

"เคยได้ยินไหมรักแท้แพ้ใกล้ชิดน่ะ :)"แพทพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วเดี๋ยวฟางกลับบ้านก่อนนะ"ฟางพูด

 

 

 

"เอ้าเเล้วฟางจะกลับยังไง รอแก้วทำเวรแปปนึงสิ"แก้วพูดเเล้วกวาดห้องต่อ

 

 

 

"เอ่อคือ -/////-"ฟางพูดเเล้วหน้าเริ่มเเดง

 

 

 

"อะไร มีอะไรหรอฟาง"แก้วถาม

 

 

 

"พี่ป๊อปเค้าบอกจะมารับฟางน่ะ -////- เค้าบอกว่าเดี๋ยวเเคชเชอร์โรงเรียนเราจับได้เลยจะมารับทุกเย็น"ฟางพูดเเล้วหน้าแดงจัด

 

 

 

"อ๋อ งั้นกลับดีๆนะฟางอย่าทำอะไรพี่ป๊อปละฮ่าๆ"แก้วพูดขำ

 

 

 

"ไปละบาย"ฟางพูดเเล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เห้ออออ ต้องเดินกลับคอนโดคนเดียวใช่ไหมเนี่ย เซ็งเลย"แก้วพูดเบาๆก่อนจะเดินไปเเต่จู่ๆ

 

 

 

ขวับ!

 

 

 

จู่ๆก็มีมือหนึ่งคว้ามือของชั้นไว้โดยไม่ทันตั้งตัวชั้นสะดุ้งดวยความตกใจ

 

 

 

"คราวหลังถ้าชั้นยังไม่มาให้ยืนรอในโรงเรียนก่อน ตั้งเเต่วันนี้เป็นต้นไปชั้นจะมารับเธอ"โทโมะพูดขึ้นด้วยใบหน้านิ่งๆ แก้วพยักหน้าแทนคำตอบ

 

 

 

ตอนนี้พี่โทโมะเขาพาชั้นมาที่ไหนสักแห่ง เเต่ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ เเต่ที่ชั้นสนใจคือมือของเขาที่กุมมือของชั้นอยู่ต่างหากละ >//////< ระหว่าทางเราเดินผ่านนตุ๊กตาที่ในนั้นมีตุ๊กตาน่ารักๆเยอะแยะเลย อยากได้จัง *0*

 

 

 

"มองเเบบนั้นอยากได้รึไง -_-"โทโมะพูด แก้วรีบจึงส่ายหัว

 

 

 

"โกหกไม่เก่งเลยนะ"โทโมะพูด อาการชั้นมันแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอ TT

 

 

 

"...."ชั้นแอบคิดในใจนิยายที่ชั้ยเคยอ่าน พอพระเอกรู้ว่านางเอกชอบตุ๊กตาเค้าก็คีบใก้ ><

 

 

 

"ถึงอย่างนั้น ชั้นก็ไม่คีบให้หรอกนะ"โทโมะพูด นั่นไง TT ว่าเเล้ว ชั้นหันมองไปรอบๆก็เห็นตู้ถ่ายสติ๊กเกอร์ จึงหยิบกระดาษมาเขียนเเล้วยื่นใส่มือเค้า

 

 

 

'ถ่ายรู้กันมั้ยค่ะ^^'

 

 

 

"ชั้นไม่ชอบถ่ายรูป-_-"โทโมะตอบหลังจากอ่านสิ่งที่แก้วเขียนในกระดาษเเล้ว

 

 

 

"ไม่คิดเลยนะว่าจะหาตัวเจอง่ายขนาดนนี้"ระหว่างที่ชั้นเดินผ่านตู้ถ่ายสติ๊กเกอร์ก็มีเสียงคนๆนึงทักชั้นมองไป นี่มันพี่กวินหนิเเคชเชอร์โรงเรียนชั้น O_O

 

 

 

 

"..."โทโมะไม่ได้ตอบอะไรได้เเต่คว้ามือแก้วเเน่นมาก

 

 

 

"ไง ไม่คิดจะทักกันหน่อยหรอ"กวินพูด

 

 

 

"ไม่จำเป็น-_-"โทโมะตอบ

 

 

 

"ฮ่ะๆ ทำเมินกันแบบนี้ คิดหรอว่าชั้นจะปล่อยแกไปง่ายๆ"กวินพูด พวกรุ่นพี่คนอื่นๆก็เริ่มมาล้อมพวกเราไว้

 

 

 

"ส่งดัมมี่มา"กวินพูด

 

 

 

"ตลกว่ะ อย่ามาพูดให้ขำ"โทโมะพูดเเล้วเลิกคิ้มวข้างนึง เป็นครั้งเเรงที่ชั้นเห็นการเคลื่อนไหวในหน้าของเขา

 

 

"เธอน่ะ อย่ามาโง่หน่อยเลยปล่อยมือไอ้เวรนี่ซะเเล้วมากับชั้นเดี๋ยวนี้"กวินพูดเเล้วหันมาทางแก้ว

 

 

 

"มากับชั้นเธอจะทรยศโรงเรียนเราหรือไงโรงเรียนเราเเพ้ไม่ได้!!"กวินพูด

 

 

 

"มะ ไม่ค่ะ"แก้วตอบ

 

 

 

"ไม่อนุญาต ใครบอกว่าเธฮมีสิทธิ์ตัดสินใจ คนที่จะบอกว่าคนที่จะปล่อยมือจากชั้นหรือไม่ มีเเค่ชั้นคนเดียว!"โทโมะพูด

 

 

 

"ฮ่ะๆ นี่ชั้นจะบอกความลับดีไให้รู้เอาไว้นะ ความจริงมันเป็นคชเเค่เกมที่พวกชั้นคิดเองขึ้นมา ไม่ว่าจะกติกาไหน มันก็เเค่เรื่องไร้สาระ พี่พวกชั้นเสนอมันคือกลับดัก เเล้วพวกกก็ตกหลุมพลางชั้นง่ายดายมาก พวกแกมันโง่ เลยต้องโดนซ้อมฟรียังไงละ!"กวินพูด

 

 

 

"..."เงียบครับ - -

 

 

 

"เตรียมใจไว้ โทโมะ"กวินพูด เบบนี้มันหมาหมู่ชัดๆ

 

 

 

"ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ คะ คือนี่มันถูกเเล้วหรอค่ะ มันคือการต่อสู้ระหว่างผู้เล่นสี่คนไม่ใช่หรอค่ะ แบบนี้มันไม่ผิดกติกาหรือไง"แก้วตะโกนออกไป

 

 

 

"หา ผิดกติกา? นี่เธอยังเชื่ออะไรแบบนั้นอยู่หรือไง สิ่งสำคัญคือชัยชนะต่างหากดูให้ดีเถอะ"กวินพูด

 

 

 

"ไม่จริงหรอกค่ะ ชัยชนะไม่ได้สำคัญเสมอไป สิ่งสำคัญคือเราได้อะไรจากการกระทำนั้นต่างหาก"แก้วพูด

 

 

 

"พูดได้ดีนิ"โทโมะกระซิบข้างหูแก้ว ขนลุกอะ เขินนนน

 

 

 

"หนวกหูเธอไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ออกไปวะ"กวินพูด

 

 

พลั่ก

 

 

ชั้นไม่รู้ว่าชั้นถูกเหวี่ยงออกมาจากนอกวงตั้งเเต่เมื่อไหร่ >< ใครเหวี่ยงฟ่ะ T^T

 

 

 

"มีอะไรจะสั่งเสียไหม เพราะชั้นแข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียนอยู่เเล้วโว้ย"กวินพูด

 

 

 

"หยุดเห่าสักทีเถอะ -_-"โทโมะพูด

 

 

 

พลั่ก!!

 

 

 

"กรี๊ด"ชั้นกรี๊ดออกมาเพราะเห็นเลือดในมุมปากของโทโมะ เจ็บไหม พี่โทโมะของชั้นนนน TOT 

 

 

พลั่ก!

 

 

 

โทโมะต่อยกระกวินจนเลือกออกเช่นกัน กวินจะต่อยคือเเต่ก็

 

 

 

ปี๊ดดดด!!

 

 

 

มีเสียงคนเป่านกหวีดดังขึ้นมาก่อนทำให้พวกพี่กวินต้องสลายตัวกันไป

 

 

 

 

 

 

 

'เจ็บไหมค่ะ'

 

 

 

"ชั้งมันเถอะ"โทโมะตอบ

 

 

 

'เข้าไปทำแผลข้างในก่อนไหมค่ะ'

 

 

 

"แผลเเค่นี้ชั้นไม่ตายหรอก"โทโมะตอบ เขาจะเดินกลับออกไปเเต่ชั้นดึงแขนเสื้อเขาเอาไว้ เค้าส่ายหัวไม่ยอม เเต่ชั้นจะไม่ยอมปล่อยไปทั้งที่ยังไม่ได้ทำแผลหรอกหน่า ชั้นจึงลากเค้ามานั่งที่โซฟาในห้องก่อนจะหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาเเล้วลงมือทำแผลให้เขา

 

 

 

"มนุษย์นอกโลกอย่าเธอทำแผลกับเขาเป็นด้วยหรอ"โทโมะพูด แหมมันน่าจิ้มแผลนัก

 

 

 

"TT"จู่บๆพี่โทโมะก็เอามือมาปิดตาชั้น ปิดทำไม T^T

 

 

 

"ชั้ยบอกเเล้วไงว่าแผลเเค่นี้ชั้นไม่ตายหรอก"โทโมะพูดจบก็เอามือออกจากตาของเเก้วเเล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่เธอทำอะไรน่ะ"เมื่อเข้ามาถึงห้องป๊อปปี้ก็ทักฟางทันทีเพราะเห็นทำอะไรกับกระเป๋า

 

 

 

"คือฟางมีการบ้านน่ะค่ะ"ฟางพูดเเล้วยิ้มเขินๆ

 

 

 

"งั้นก็ทำไปละกัน เดี๋ยวชั้นไปเอาน้ำมาให้"ป๊อปปี้พูดเเล้วเดินหายไปในครัว ไม่เขินสิยัยฟางไม่ๆ

 

 

 

"คิดไม่ออกรึไง"ป๊อปปี้เดินเข้ามาเห็นฟางยังไม่เขียนอะไรเลยพูดขึ้น

 

 

 

"เอ่อ ค่ะ คือฟางไม่ค่อยเห่งคณิตศาสตร์เท่าไหร่ ไม่ค่อยเข้าใจ"ฟางพูด

 

 

 

"เดี๋ยวชั้นช่วย"ป๊อปปี้พูดจบก็มานั่งข้างฟางทำเอาฟางใจเต็มรัวพร้อมหน้าแดง

 

 

 

"อะ เอ่อคือ"ฟางพูดเพราะป๊อปปี้เริ่มสอนเเละเริ่มเข้ามาใกล้

 

 

 

"มีอะไรหรือว่าไม่เข้าใจ เอ๊ะ เธอเป็นอะไรน่ะหน้าแดง ไม่สบายหรอ"ป๊อปปี้ถามเพราะเห็นฟางหน้าแดงจึงเอามือมาเเตะหน้าผากฟาง โอ๊ะๆ อย่าๆ เพราะพี่เเหละที่ทำให้เป็นแบบนี้เอามือออกไปนะ มันเขิน ><

 

 

 

 

"ตัวก็ไม่ร้องนิ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

"คือฟางไม่ได้เป็นอะไรค่ะ"ฟางตอบ

 

 

 

"หิวรึยัง"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

"เอ่อค่ะ พี่ป๊อปหิวเเล้วหรอค่ะ เดี๋ยวฟางลงไปซื้อของข้างล่างมาทำให้นะค่ะ"ฟางพุดเเล้วเดินลงไป

 

 

 

 

 

 

 

พรึ่บ

 

 

 

จุู่ๆก็มีคนมีจับมือชั้นจากด้านหลังจนชั้นหันขัวบ

 

 

 

"พี่ ทีเจ"ฟางพูด

 

 

 

"สวัสดีดัมมี่"ทีเจพูดเเล้วยิ้มมุมปาก

 

 

 

"สะ สะวัสดีค่ะ"ฟางพุดเเล้วยิ้มเเห้งๆ

 

 

 

"ไอ่องครักษ์หน้าโง่นั่นไม่มาดูเเลเธอรึไง"ทีเจพุด

 

 

 

"เอ่อ.."ฟางอึกอัก

 

 

 

"ไปได้เเล้ว"ทีเจอพูดเเล้วลากฟางไป

 

 

 

"มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอไง"ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางเเละทีเจหันขวับไปมองทัน

 

 

 

"เธอน่ะมานี่"ป๊อปปี้เรียกฟาง

 

 

 

"นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งคนของชั้น"ทีเจพูด

 

 

 

"ยัยนี่ไม่ใช่เด็กของนาย"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

"เเต่ยัยนี้อยู่โรงเรียนเดียวกับชั้น"ทีเจพุด

 

 

 

"เธอน่ะเดินมานี่"ป๊อปปี้พูดฟางจึงจะเดินเข้ามาหาป๊อปปี้

 

 

 

"นี่เธอจะทรยศโรงเรียนเรางั้นหรอ"ทีเจพูดทำให้ฟางชะงัก

 

 

 

"เดินมา"ป๊อปปี้พูด เเล้วกระชากฟางมา ทีเจมองอย่าหงุดหงิดก่อนจะเตะดินเเล้ว

 

 

 

"เเล้วเราจะได้เห็นดีกัน"ทีเจพูดเเล้วเดินหัวเสียกลับไป

 

 

 

"อย่าให้ชั้นรู้ว่าเธอช่วยเเคชเชอร์โรงเลยเธอนะ ชั้นจะทำโทษเธอ"ป๊อปปี้พูด ทำโทษอะไรก๊านนนน โรงเรยนชั้นก็อยากช่วย พี่เองชั้นก็อยากช่วย เเต่จะใก้ชั้นทรยศโรงเยนหรือไง T^T ชั้นก็ไม่อยากทรยศพี่เหมือนกันนะ โอ๊ยยยย คนสวยเครียด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

________________________________________________________________________

 

อัพเเล้วนะค่ะ อู้ 55555 ทุดท้ายดัมมี่ของเราก็ยังอยู่กับองครักษ์สุดจะหล่อ 55555

 

 

เม้นกันเยอะๆนะค่ะ