สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โอ้ยเจ็บๆๆๆๆ"ฟางจับก้นเเล้วลูบไปมาโดยที่ยังไม่ได้มองคนหรือสิ่งของที่ตัวเองชนเลย
 
 
 
 
 
หมับ!
 
 
 
 
 
ร่างเล็กของฟางลอยขึ้นมาตามเเรงดึงของคนที่ยืนอยู่
 
 
 
 
 
"อ๊ะ พี่ป๊อป"ฟางเมื่อรู้ว่าคนที่เธอชนเเละคนที่ดึงเธอขึ้นมาคือใครก็พูดเเล้วเบือนหน้าหนีทันที
 
 
 
 
 
"นั่นน่ะหรอเพื่อนร้านเค้กน่ะ หึ ดูจะสนิทกันมากกว่านนั้นนะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วจับปลายคางฟางให้มาสบตาของเขา สายของเขาดูเศร้า เขาเศร้าทำไม
 
 
 
 
 
"ก็สนิทมากค่ะ รองจากแก้วเอ่อ ฟางขอตัวนะค่ะ"ฟางพูดตัดบทเเล้วเอามืออกก่อนจะเดินหนีป๊อปปี้เเต่ป๊อปปี้ก็รั้งไว้
 
 
 
 
 
"สนิทถึงขั้นนอนทับกันเลยงั้นสิ"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"พี่พูดเรื่องออะไรของพี่"ฟางพูดอย่างพายายามขมอารมณ์
 
 
 
 
 
"อย่าคิดว่าที่ทำจะไม่มีคนเห็น ไอ้เราก็อุส่าห์เป็นห่วง ที่เเท้ก็มากับผู้ชาย"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองฟาง
 
 
 
 
 
เพียะ!
 
 
 
 
 
ฟางตบหน้าป๊อปปี้จนหันตามเเรงตบ 
 
 
 
 
 
"พี่อย่ามาว่าฟางนะ นั่นน่ะเพื่อนฟาง นี่ถ้าพี่เคลียร์กับกันพี่คนนั้นไม่รู้เรื่องออย่าเอาอารณ์มาลงกับฟาง"ฟางพูดเเล้วจะเดินหนีเเต่ป๊อปปี้รีบรวบตัวเเล้วประกบปากกับฟางทันที
 
 
 
 
"อืออ!"ฟางร้องท้วงทันทีเมื่อรู้สึกหายใจไม่ออกป๊อปปี้จริงผละออกจากฟางทันที
 
 
 
 
 
เพียะ!
 
 
 
 
 
ฟางตบป๊อปปี้อีกครั้งเเล้วปาดน้ำตา เขามันก็เป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัว
 
 
 
 
 
"อย่ามาทำแบบนี้กับฟาง ถ้าอยากจูบให้ไปจูบกับแฟนพี่ไม่ใช่ฟาง ฮึก"ฟางตะคอกใส่ป๊อปปี้เเละรีบวิ่งขึ้นห้องไปทันที ป๊อปปี้รีบยวิ่งตามขึ้นไปทันที
 
 
 
 
 
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้เคาะประตูหน้าห้องฟางรัวๆ
 
 
 
 
 
"แฟนเฟินอะไรกันชั้นได้ยินเธอพูดหลายรอบเเล้วนะชั้นไม่มีแฟน เเล้วอีกอย่างอย่ามาโยเยอย่าคิดมาเปลื่ยนเรื่องทีเธอละอ้างว่าเพื่อนๆ จริงๆเเล้วมันมากกว่านั้นใช่มั้ยละ"ป๊อปปี้ตะโกนเข้ามาในห้อง ฟางทนไม่ไหวที่ฟังเขาดูถูกจึงเดินมาเปิดประตูกะจะเคลียร์กันให้รู้เรื่อง
 
 
 
 
 
"เพื่อนก็คือเพื่อน อย่ามาดูถูกฟาง"ฟางพูดทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
"เเล้วชั้นดูผิดหรือไงกัน"ป๊อปปี้พูดเเล้วกระชากฟางเข้าหาตัว
 
 
 
 
 
"อย่ามาใช้อารมณ์กับฟางนะปล่อยเดี๋ยวนี้ ถ้าคุยไม่รู้เรื่องฟางจะไม่คุยกับพี่อีกปล่อยนะ ปล่อยฟาง ว๊าย"ฟางพูดเเล้วดิ้นเเต่ป๊อปปี้กับอุ้มฟางพาดบ่าเเล้วตรงไปที่ห้องของตัวเองทันที
 
 
 
 
 
"ปล่อยฟางลงเดี๋ยวนี้ๆ"ฟางพูดเเล้วทุบทตีป๊อปปี้
 
 
 
 
 
ตุ๊บ!
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้เหวี่ยงฟางลงที่เตียงห่อนจะขึ้นคร่อมเเล้วซุกไซร้ตามซอกคอขาวของฟางทันที
 
 
 
 
 
"ฮึก หยุดนะ หยุดทำอะไรบ้าๆ"ฟางพูดเเล้วร้องไห้ก่อนจะพายายามดิ้น ป๊อปปี้ไม่ตอบอะไร ฟางจึงนิ่ง นี่หรอผู้ชายคนที่ชั้ยชอบ ไม่ใช่สิเคยรัก ทำไมเขาทำกับชั้นแบบนี้ ป๊อปปี้เริ่มได้สติเพราะคนตัวเล็กที่เขากำลังทำร้ายเธอนิ่งไปป๊อปปี้ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาเเล้วมองฟางที่กำลังร้องไห้เเล้วมองเขาด้วยสายตาปวดร้าว
 
 
 
 
 
"ชั้นขอโทษ"ป๊อปปี้ลุกออกจากตัวฟางเเล้วดึงฟางมากอดทันที
 
 
 
 
 
"ฮึก คนใจร้่ายปล่อยฟางเดี๋ยวนี้นะ"ฟางพูดเเล้วผลักป๊อปปี้ออกเเล้วรีบวิ่งกลับห้องตัวเองทันที
 
 
 
 
 
"โธ่เว้ย"ป๊อปปี้สบถเเล้วกุมขมับตัวเองก่อนจะทิ้งตัวนอนลงที่เตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟางเเกเป็นไรปะเนี่ย"แก้วที่นั่งใต้ต้นไม้ตอนเย็นๆเป็นคาบเรียบสุดท้ายเเต่ครูไม่เข้าจึงพาฟางมานั่งใต้ต้นไม้ที่ประจำ
 
 
 
 
 
"..."ยังยังนิ่งเงียบเเละเหม่อลอย
 
 
 
 
 
"ไอ้ฟางโว้ยยยยยยยยย"แก้วตะโกนใส่หูฟางจนฟางสะดุ้ง
 
 
 
 
 
"ตะโกนทำไมเเก้ว"ฟางพูดเเล้วจับหู
 
 
 
 
 
"เรียกดีๆไม่ตอบ เป็นอะไรของแกตั้งเเต่เช้าละไม่พูดไม่จาเอาเเต่เหม่อลอย"แก้วถามเพื่อนสาวด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
"เปล่า"ฟางบ่ายเบี่ยง
 
 
 
 
 
"ชั้นเพื่อนแกนะ"แก้วพูดเเล้วมองหน้าฟาง
 
 
 
 
 
"เฮ้อ"ฟางถอนหายใจเฮือกใหญ่
 
 
 
 
 
"โอ้ยถอนหายใจอีกเเล้ว-3- รอยบที่ 999เเล้วเนี่ย"แก้วพูด
 
 
 
 
 
"เว่อร์ไป"ฟางพูดยิ้มๆ
 
 
 
 
 
"อะๆ ไม่เป็นไรๆ อยากบอกเมื่อไหร่ก็บอกได้ แก้วยินดีจะเป็นผู้ฟังที่ดี"แก้วพูดเเล้วกอดฟาง
 
 
 
 
 
กริ๊งงงงง กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงง
 
 
 
 
 
เสียงออดได้เวลากลับบ้านดึงขึ้นแก้วจึงผละออกจากฟาง
 
 
 
 
 
"ปะกลับบ้านกัน"แก้วพูดเเล้วยืนขึ้นก่อนจะยื่นมามาให้ฟางจับเพื่อนพยุงตัวเองขึ้น จากนั้นฟางเเละแก้วก็แยกกันวันนี้เป็นเวณทำความสะอาดห้องของฟางจึงให้แก้วกลับก่อนเพราะกว่าโทโมะจะรอนาน
 
 
 
 
 
แก้วเดินออกมาหน้าโรงเรียนเป็นจุดที่โทโมะจะมารับเเต่ก็ต้องแปลกใจเพราะคนที่มายืนรออยู่ก่อนไม่ใช่โทโมะ
 
 
 
 
 
"ช้าชะมัด"ชายคนนั้นพูดเเล้วมองหน้าแก้ว นั่นมันพี่เคนตะนิ
 
 
 
 
 
"เอ่อ ทำไม"แก้วจะถามเเต่ก็ถูกขัด
 
 
 
 
 
"ไม่ต้องถามมา ชั้นไม่อยากยืนอยู่ที่นี่นาน"เคนตะพูดเเล้วเดินนำไป
 
 
 
 
 
"พี่โทโมะละค่ะ"แก้วถาม
 
 
 
 
 
"มันติดธุระเลยให้ชั้นมารับเธอก่อน ให้ตายเถอะหมอนนั่นเอาเเต่ใจเป็นบ้า!"เคนตะพูดอย่างตัวเสีย คงจะถูกบังคับมาสินะ- - ว่าเเต่ทำไมเขาไม่ให้พี่จองเบมานะเขาดูเป็นมิตรกว่าตั้งเยอะ
 
 
 
 
 
"ละ เเล้วเราจะไปไหนกันหรอค่ะ"แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
"หุบปากเเล้วตามมาเงียบๆ"เคนตะพูด
 
 
 
 
 
อุ๊บ ชั้นหุบปากทันที คนอะไรน่ากลัวเป็นบ้าเลย
 
 
 
 
 
"เป็นบ้าอะไรรีบๆขึ้นรถ"เคนตะพูดเเล้วกำลังเปิดประตูรถเเท๊กซี่ให้แก้วขึ้น แก้วจึงรีบขึ้นทันทีกลัวว่าเขาจะดุเอาอีก
 
 
 
 
 
"ทำไมพี่ถึงไม่เข้าร่วมการต่อสู้ละค่ะ"แก้วถามขึ้น หวังว่าเขาคงจะไม่เตะชั้นลงจากรถนะ T^T ก็คนมันอยากรู้นินา
 
 
 
 
 
"เรื่องของชั้น"เคนตะตอบ โอ๊ะโอ้ว เป็นคำตอบที่สั้นเเต่ได้ใจความสุดๆ T^T
 
 
 
 
 
"เพราะพี่มีเเฟนเลยไม่อยากยุ่งเกี่ยวหรือเปล่าค่ะ"แก้วถามอีก
 
 
 
 
 
"พูดมากชะมัด ชั้นเเค่เบื่อ เเล้วก็ขู่พวกเด็กในโรงเรียนว่าอย่าโหวตให้ไปร่วเกมบ้าๆอะไรนั้นเเค่นั้น"เคนตะพูด อ๋อเเจ่มเเจ้งเลย งั้นเเสดงว่าพี่โทโมะถูกโหวตให้มาเป็นองครักษ์งั้นสิ
 
 
 
 
 
ไม่นานรถก็จอดลงที่หน้าสรรพสิ้นค้าเเห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากโรงเรียนมาก จริงๆก็ไกลนั่นแหละ ชั้นมองหน้าพี่เคนตะอย่างลังเล นี่ชั้นควรจะลงจากรถดีมั้ยนะ
 
 
 
 
 
 
"มองทำไม รีๆลงมา"เคนตะพูด ทำไมเวลาอยู่กับเขารู้สึกเหมือนจะผิดไปซะทุกอย่างเลย TOT
 
 
 
 
 
 
"คะ ค่ะ"แก้วพูดเเล้วรีบลงมาจากรถทันทีเเล้วเดินตามเคนตะทุกฝีก้าว อะไรจะรีบขนาดนั้น T^T
 
 
 
 
 
 
"ยืนรออยู่ตรงนี้ห้ามไปไหนเด็ดขาด!"เคนตะพูดกำชับเเล้วชี้หน้าแก้วขณะที่พวกเรากำลังยืนอยู่หน้าโรงหนัง
 
 
 
 
 
"เเล้วพี่จะไปไหนค่ะ"แก้วถาม ไม่ใช่ว่าเอาชั้นมาปล่อยไว้นะไม่ดีๆ T^T
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวไอ้โทโมะจะมา เพราะชะนั้นห้ามไปไหนถ้าเจอคนแปลกหน้ามาลักพาตัวให้ร้องดังๆ เเค่นั้นแหละชั้นไปละ"เคนตะพูดเเล้วเดินออกไปปล่อยให้แก้วยืนงงอยู่ เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอพูดเลยเเม่เเต่คำเดียวสั่งเสร็จก็เดินไปเลย
 
 
 
 
 
"นี่เธอเห็นผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า ชั้นว่าโดนแฟนทิ้งแหง"เสียงของผู้หญิงสองคนกำลังซุบซิบกัน
 
 
 
 
 
"ก็พูดไป ไม่ใช่หรอกน่า"
 
 
 
 
 
"ไม่นะ เมื่อกี้เห็นมากับผู้ชายหน้าตาดีคนนึงเเต่เค้าเดินหนีไปเเล้ว สงสัยนัดมาดูหนังผู้ชายชิ่งชัวร์"นั่นไงนินทาชั้นจริงๆด้วย -0- หน็อยนี่อย่าคิดว่าไม่ได้ยินนะ เเต่ชั้นก็ทำเป็นไม่สนใจก่อนที่จะมีมือใครสักคนมาจับมือของชั้น
 
 
 
 
 
 
"วีไอพี"เจ้าของมือพูดเเล้วยื่นตั๋วหนังมาให้ แก้วหันไปมองก่อนจะทำตาโต
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
__________________________________________________________________________
 
 
อาจจะหายไปนานเเต่จะไม่หายไปเลยนะ 5555555
 
 
 
เม้นกันเยอะๆน้าาาาาา