สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เมื่อกลับมาถึงคอนโดชั้นเหวี่ยงกระเป๋าไปที่โซฟาก่อนจะเอาแผ่นดีวีดีที่ฟางให้ยืมมาออกมาดูอย่างสบายใจ ระหว่างนั้นชั้นค่อยๆสังเกตพี่โทโมะจากหางตา เขาแกะถุงกับข้าวเงียบๆ อยู่คนเดียว เทใส่จานเรียบร้อยก่อนจะเดินเอามาวางบนโต๊ะรับเเขกที่ชั้นกำลังดูซีรีส์อยู่
 
 
 
 
 
"รีบกินซะเดี๋ยวจะหายร้อน"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"พี่กินก่อนเถอะค่ะ"แก้วตอบโดยสายตาจ้องอยู่ที่ทีวี
 
 
 
 
"..."พี่โทดมะเงียบไปพักใหญ่ เหมือนว่าเขามานั่งดูซี่รี่ส์กับชั้นด้วยแหละ
 
 
 
 
 
"..."ชั้นเองก็เงียบดูทีวีต่อ
 
 
 
 
 
"หมอนั่นหล่อกว่าชั้นมากนักหรอ-_-"โทดมะพูดเเล้วชี้ไปที่ยูมินพระเอกสุดหล่อ ซึ่งกำลังส่งยิ้มอยู่ในจอสี่เหลี่ยม
 
 
 
 
 
"ชั้นไม่ได้สนหน้าตาเขาอย่างเดียวสักหน่อย ชั้นสนเนื่อเรื่องด้วยต่างหาก"แก้วพูดเเล้วดูทีวีต่อ เเล้วความเวียงก็ครอบงำอีกครั้ง
 
 
 
 
 
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่เเล้วชั้นที่นั่งดูอยู่ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะ เเต่คนที่นั่งข้างๆชั้นนี่สิ ไม่ยิ้มหรือทำอะไร ทำเหมือนกำว่าสิ่งที่เขากำลังดูอยู่ไม่ได้ไปกระตุ้นต่อมยิ้มหรือต่อมอะไรที่ทำให้ใบหน้าของเขาเปลื่ยนไปจากเดิมเลย ต่างจากชั้นที่ตอนนี้เขินเป็นบ้าเพราะพระเอกเอามือมาลูบหัว ชั้นจิตนาการให้ชั้นโดนยูมินลูบหัวแบบนั้น อร๊ายยยย คิดไปได้
 
 
 
 
 
"ทำไมเธอต้องหน้าแดงขนาดนั้น"โทโมะพูดเพราะเห็นแก้วหน้าแดง
 
 
 
 
 
"ก็ชั้นเขอนนี่นา ยูมินน่ารักมาก >///<"แก้วพูดพร้อมหยิบหมอนอิงหลังมาซบแก้เขิน
 
 
 
 
 
"เเล้วถ้าชั้นทำบ้าง เธอจะเขินรรึเปล่า"โทโมะพูด เเต่ไม่พูดเปล่ามามือมาสัมผัวผมแก้วอย่างแผ่วเบา นี่เขาทำอะไรของเขากัน
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
"เธอชอบผู้ชายแบบนั้นสินะ"โทโมะพูดอีก ชั้นได้เเต่นิ่งไม่พูดอะไร ได้เเต่เเสร้งหันไปดูทีวีอย่างตั้งใน
 
 
 
 
 
"หมอนั่นโง่ชะมัดไม่รู้ว่านางเองชอบตัวเอง"โทโมะพุด เชอะ ถ้ายูมินโง่ พี่ก็เหมือนกันนั่นแหละไม่รู้ว่าชั้นชอบ ไม่รู้ว่าชั้นคิดอะไร ไม่เคยสังเกตบ้างหรือไงนะ ชั้นละหงุดหงิดกำความคิดตัวเองจึงเดินลุกไปเข้าห้องน้ำ ในกระจกสะท้อนให้เห็นกับผู้หญิงคนนึงที่ไม่มีวันจะได้พูดความจริงออกไป เพราะไม่กล้า ไม่กล้าพอที่จะพูดความรู้สึก ของตัวเอง..
 
 
 
 
 
'ขอโทษนะ ชั้นไม่ได้ชอบเธอ'
 
 
 
 
 
ดูเหมือนว่าฉากนี้นางเองจะไปสารภาพรักพระเอกไปเเล้ว เเต่คำตอบทำให้เธอต้องร้องได้ต่อหน้าเขา ชั้นเองก็ไม่อยากเป็นแบบนั้ย เเล้วตอนนั้นเองน้ำตาใสๆก็เริ่มไหลออกมาบนแก้วชั้น เมื่อชั้นนึกถึงเรื่องเมื่อวาน
 
 
 
 
 
"ยัยมนุษย์นอกโลก ร้องไห้ทำไมน่ะ"โทโมะพูดเมื่อเห็นแก้วร้องไห้ แก้วรีบปาดน้ำตาทิ้งเร็วที่สุด
 
 
 
 
 
"เปล่าค่ะ ชั้นเเค่สงสารนางเอง"แก้วตอบไป
 
 
 
 
 
"จะสงสารทำไม ตอนจบก็รักกันอบู่ดี" โทโมะพูด
 
 
 
 
 
ชั้นไม่ตอบอะไรอีก อาจจะเป็นจรองที่เขาพูดเพราะตอนจบก็ต้องรักกันอยู่ดี เพราะหนังเกาหลีจะต้องจบแบบรักกันเหมือนกันหลายๆเรื่อง
 
 
 
 
"เอ่อ ชั้นไปซักผ้าก่อนนะค่ะ"แก้วลุกออกจากโซฟาเมื่อนึกถึงเสื้อผ้ากองใหญ่ ที่ไม่ใช่มาก -0- รออยู่
 
 
 
 
 
"เธอแน่ใจหรอว่าซักเป็น"โทโมะพูด แก้วพยักหน้าแทนคำตอบ เเค่ซักผ้ามันจะไปยากอะไร
 
 
 
 
 
เสื้อตัวเเรกถูกหญิงขึ้นมาจากกะละมัง เสื้อของชั้นมันเป็นสีน้ำเงินเเต่ทำไมมันมีจุดสีขาวๆเป็นด่างแบบนี้เนี่ย กรี๊ดดด มันเกิดอะไรขึ้น!! ชั้นหยิบเสื้อผ้าตัวิื่นขึ้นมาดู เอ๊ะ นี่ถุงเท้าำพื้นดำชั้นเกือบจะกลายเป็นสีขาวทั้งหมด ผงซักฟอกยี่ห้ออะไรเนี่ย สะอาดไปมั้ย T^T
 
 
 
 
ในขณะที่ชั้นกำลังวิตกเล็กน้อยกับเห็นพี่โทโมะยินพิงกรอบประตูพรางมองชั้นสลับกับเสื้อผ้าสภาพที่ดูไม่ได้ -0-
 
 
 
 
 
"-_-"โอเคนี่เป็นครั้งเเรกที่ชั้บพอจะเดาว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่จากสีหน้าเขาตอนนี้ T^T ว่ามันไม่ได้เรื่องเลยใช่มั้ย ไม่ใช่ขนาดนั้นหรอก T^T
 
 
 
 
 
"T____T"ชั้นเองพูดอะไรไม่ออกดูจากสีหน้าเขาเเล้ว มันเกือบหมดกำลังใจซักผ้าเเน่ะ
 
 
 
 
 
"ไหนเมื่อกี้ใครพยักหน้าว่าซักผ้าเป็นงั้นหรอ"โทโมะพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเเล้วเดินออกมาพร้อมน้ำยาปรับผ้านุ่ม
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
"เมื่อกี้เทขวดนี้ลงไปใช่รึเปล่า-_-"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"(._.)"
 
 
 
 
 
"นี่มันน้ำยาล้างห้องน้ำตา ห่าน เธออ่านไม่ออกหรอ"โทโมะพูด ห๊ะ!! น้ำยาล้างห้องน้ำ OoO ไอ้ที่โฆษณาว่าสะอาดทุกซอกทุกมุม เเล้วทำไมขวดมันถึงเหมือนน้ำนาปรับผ้านุ่มละ -0-
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
"ใครบอกให้เธอเองฝกซักฝอกมารวมกับน้ำยาล้างห้องน้ำ-_-"โทโมะพูดจบก็ฉุดมือแก้วไปล่างที่ก๊อกทันที
 
 
 
 
 
"มองทำไม ถ้าไม่รีบล่างเดี๋ยวมันจะกัดมือรู้รึเปล่่า อยากขาวแบบเสื้อผ้าเธอรึไง-_-"โทโมะพูด แก้วเรีบส่ายหัวด้วยความเขิน ตอนนี้หัวใจชั้นเต้นโครมครามอีกเเล้ว นี่เขา เขากำลังให้ความหวังชั้นรึเปล่าน่ะ
 
 
 
 
 
"เธอต้องเรียนรู้อะไรจากชาวโลกอีกเยอะ ไว้คราวหน้าชั้นจะสอนเรื่องบนเตียงให้ก็เเล้วกัน"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"O{}O"
 
 
 
 
 
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้น -_- ชั้นหมายถึงสอนปูที่นอน"โทโมะพูด หืมมม ไอ้เราก็คิดไปถึงพิจิต -0-
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ปรี๊ดๆๆๆๆ
 
 
 
 
 
เสียงเเตรดังขึ้นทำให้ฟางตกใจหันมาดูทันที
 
 
 
 
 
"ทำไมมาเดินแบบนี้ละ"เสียงของชายคนนึงพูดก่อนจะเลื่อกระจกรถลง อ๋อ คยองเค
 
 
 
 
 
"ก็เดินกลับบ้านไง เเล้วนายมาทำอะไรคยอง"ฟางพูดเเล้วเรียกชื่อคยองเทอย่างกระทัดรัดไม่ต้องสงสัยว่าชั้นเอามาจากใคร แก้วบอกเรียบแบบนี้ง่ายดี ชั้นก็เลยเรียกตามเเค่นั้น -_-
 
 
 
 
 
"นี่เธอกับเพื่อนเธอจะเรียกชื่อชั้นเต็มๆ เพราะๆสักวันมันมีมั้ยห๊ะ-0-"คองเทพูดเซ็ง
 
 
 
 
 
"ก็สองวันแรกที่นายมาชวนคุยก็เรียกคยองเทไง"ฟางตอบ
 
 
 
 
 
"เเต่วันที่สามยัยแก้วก็ชวนเธอเรียงคยอง-_-"คยองเทพูดเซ็งๆ
 
 
 
 
 
"จะได้ประหยัดเวลาไง -0-"ฟางพูด
 
 
 
 
 
"มาๆ ขึ้นรถๆ เดี๋ยวไปส่ง"คยองเทพูดเเล้วกวักมือเรียก
 
 
 
 
 
"เเต๊งกิ้วนะคยอง"ฟางพูดเเล้วเปิดประตูขึ้นมานั่งข้างคบองเท
 
 
 
 
 
"นี่นายยังไม่บอกชั้นเลยนะว่านายมาทำอะไรที่นี่"ฟางหันไปถามคยองเท
 
 
 
 
 
"ขับรถเล่นไปงั้น"คยองเทตอบ จากนั้นทั้งคู่ก็นั่งเงียบมาตลอดทาง
 
 
 
 
 
"อ๊ะ ถึงบ้านเธอละ"คยองเทพูดเมื่อขบัรถมาถึงบ้านฟาง ฟางมองเข้าไปในบ้านเห็นมันมืดๆ สงสัยยังจะไม่กลับมา
 
 
 
 
 
"เข้าไปกินน้ำก่อนมั้ย ค่าเหนื่อย"ฟางถาม
 
 
 
 
 
"รอคำถามนี้นานละ ฮ่าๆ งั้นไปเปิดประตูบ้านดิ"คยองเทพูด
 
 
 
 
 
"ใช้เลยนะ-_-"ฟางพูดเเต่ก็ยอมมาเปิดประตูบ้านเเล้วให้คยองเทขับรถไปจอดที่โรงรถ คยองเทแปลกใจนิดๆเมื่อเห็นรถคันนึงมาจอดรอไว้ก่อน เเต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร รีบวิ่งมาที่หน้าบ้านทันที
 
 
 
 
 
"บ้านเธอนี่สวยดีเนาะ"คยองเทเดินตามเข้ามาในบ้านก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
"คนตกเเต่สวยบ้านก็ต้องสวยเป็นธรรมดา ฮ่าๆ"ฟางพูดเเล้วยิ้มเฮฮา โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีคนจ้องมองอยู่
 
 
 
 
 
"จ้พ เเม่คนสวย ไหนละน้ำ หิวเเล้ว"คยองเทบ่น
 
 
 
 
 
"รอแป๊ปนะ คอยอง ฮ่าๆ :P"ฟางพูดเเล้วเเลบลิ้นก่อนจะวิ่งเข้าไปเอาน้ำในครัว
 
 
 
 
 
"อ๊ะนี่ น้ำ"ฟางพูดเเล้วยื่นน้ำให้คยองเท เเล้วยิ้มก่อนจะนั่งลงข้างๆ
 
 
 
 
 
"ชื่นใจชะมัด"คยองเทพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
"เเน่นอน น้ำเนี่ยเอามาจากตู้ฟิสเลยนะย่ะ"ฟางพูดเเล้วยิ้มหัวเราชอบใจกับคยองเท ขอบคุณนะที่ทำให้ชั้นยิ้มน่ะ
 
 
 
 
 
"นี่ยัยเป็ดหัวฟู"คยองเทพูด
 
 
 
 
 
"-_- นายมาเรียกชั้นแบบนี้ทำไม คยอง-_-"ฟางพูดเเล้วหลี่ตา
 
 
 
 
 
"ฮ่าๆ ก็ท่าทางเธอมันเหมือนี่นา ฮ่าๆ ไม่ต้องทำตาทำหน้าแบบนั้นหรอก เดี๋ยวชั้นก็ขำอีก ไม่สงสารชั้นรึไงฮ่าๆๆๆๆๆ"คยองเทพูดเเล้วขำจนตัวงอ
 
 
 
 
 
"ตลกนักใช่มั้ย นี่แน่ะไอ้คยองบ้า นี่เเน่ะๆๆๆๆ"ฟางพูดเเล้วตัคยองเท คยองเทจึงวิ่งรอบโซฟา
 
 
 
 
 
 
"ไอ้คยองบ้าหยุดนะ ว๊ายย"ฟางที่วิ่งไล่คยองเทเเล้วสะดุดขาตัวเองทำให้ล้มทับคยองเทก่อนจะรีบลุกออกมาเพราะรู้สึกเหมือมีสายตาคู่หนุ่งของใครสักคนจ้องมอง
 
 
 
"มองหาไรอะ"คบองเทพูดเมื่อเห็นฟางมองไปรอบๆ
 
 
 
 
 
"เปล่าๆ"ฟางตอบปัดๆ
 
 
 
 
 
"งั้นยัยเป็ดหัวฟู ชั้นไปละนะ บายไม่ต้องมาส่งๆ"คยองเทพูดเเล้วเดินออกจากบ้านเห็นฟางเดินตามาจึงพูด 
 
 
 
"โอเคๆ งั้นบ๊ายบายเจอกันที่โรงเรียนนะคยอง :P"ฟางพูดเเล้วเเลบลิ้นก่อนจะวิ่งหนีเข้ามาในบ้านเพราะคยองเททำท่าจะไล่
 
 
 
 
 
ปึก
 
 
 
 
 
ฟางวิ่งมาไม่ไกลก็รู้สึกชนกับอกกว้างของใครคนนึงจนล้มลงไปกองกับพื้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
______________________________________________________________________________
 
 
ฟางชนใคร ??
 
 
อยากรู้เม้นเยอะๆน้าาาาา
 
 
โหวตด้วย ฮ่าๆๆ 55555