สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โอ๊ยยยย  พี่เขื่อนก็มีแฟนเเล้ว พี่ป๊อปก็ดูเหมือนไม่สนใจโลกเลย เหลือแต่พี่โทโมะที่ชั้นแอบเล็งไว้นานละยิ่งเป็นหนุ่มฮอตสุดๆด้วย กลายเป็นว่ามีคู่แข็งเต็มไปหมดเลย"หวายหญิงสาวโรงเรียนเดียวกับโทโมะ แก้วได้ยินชื่อโทโมะก็หยุดชะงักฟังหวายเเละพิมพูด
 
 
 
 
"เอาหน่า ถ้าเธอชอบเธอก็ไปบอกเค้าสิ ไม่แน่เเจ็กพ็อต เค้าอาจจะตอบรับก็ได้นะ"พิมเพื่อนของหวายพูด
 
 
 
 
"จะบ้ารึไง เธอก็รู้ว่าะี่เค้าอะไม่เคยจริงจังกับใครเลยสักคน ขนาดเค้าคิดจะทำอะไรยังไม่รู้เลยเล่นหน้านิ่งขนาดนั้น"หวายพูด
 
 
 
 
"ไม่หรอกหน่า ชั้นว่าช่วงนี้เค้าไม่ค่อยมีข่าวเกี่ยวกับผู้หญิงเลยนะ เค้าอาจจะทิ้งลายเเล้วก็ได้"พิมพูด
 
 
 
 
"แต่ถ้าอยากจะไปเที่ยวด้วยกันก็ได้เสมอนะ.."เสียงของใครน่ะ ไม่ใช่เสียงสองคนนั้นหนิ ชั้นลองแอบดู เห้ย นั่นมัน พะ พี่โทโมะ มาตั้งเเต่เมื่อไหร่
 
 
 
 
"พะ พี่"สองสาวพูดตะกุกตะกัก
 
 
 
 
"เสือน่ะ ไม่ทิ้งลายหรอก มีเเต่จะซ้อนลายไว้เท่านั้น"โทโมะพูด
 
 
 
 
"พี่โทโมะ"เสียงของสองคนนั้นพูด
 
 
 
 
"อย่าลืมล่ะ.."เขาพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเอาใบหน้าหล่อๆของเขาไปจากตรงนี้ ชั้นจึงเดินออกมาจากตรงนั้น
 
 
 
 
แผละ!
 
-0-
 
 
 
เพราะมันเเต่ใจเต้นแรง ชั้นเลยเผลอปล่อยถุงโจ๊กที่ถืออยู่ตกลงบนพื้น ทำให้มันเเตกกระจาย ไม่นะ เเล้วเย็นนี้ชั้นจะกินอะไร TOT ชั้นเลยจำเป็นต้องเดินกลับไปซื้อโจ๊กใหม่เเล้วค่อยกลับบ้าน
 
 
 
 
 
คอนโดแก้ว
 
 
 
ในขณะที่ชั้นกำลังจะแกะถุงโจ๊กที่สุดจะน่ากินของชั้น จู่ๆก็ได้ยินเสียงอะไรที่หน้าต่าง ชั้นเลยเงี่ยหูฟังเสียงนั้นอย่างตั้งใจ
 
 
 
แป๊กๆ..
 
 
 
"คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง"แก้วพูด เเล้วหันไปสนใจถุงโจ๊กเเล้วจะเทมันลงถ้วย เเต่ก็ได้ยินเสียงดังขึ้นอีกรอบ
 
 
 
แป๊กๆ..
 
 
มันคงไม่หยุดดังเเละดูเหมือนว่ามันจะดังขึ้นเรื่อยๆ บ้าน่า นี่มันคอนโดนะ แถมห้องของชั้นยังอยู่ตั้งชั้นสิบ เเล้วเสียงข้างนอกนั้นมันจะเป็นเสียงอะไร -0- หัวชั้นเริ่มคิดไปถึงเรื่องผีๆที่เคยนั่งดูกับพ่อแม่ในบ้านเก่า ไม่ใช่หรอก...ไม่ใช่
 
 
 
แป๊ก...แป๊ก...
 
 
 
 
ว่าเเต่ทำไมไอ้เสียงบ้านั้นไม่หยุดสักทีคนจะกินโจ๊ก
 
 
 
 
"เอาก็เอาว่ะ"แก้วพูดเเล้วเดินออกไปที่หน้าต่าง
 
 
 
โป้ก
 
 
 
 
"โอ้ย"แก้วร้องเมื่อมีอะไรโยนมาโดนหัวของเธอ แก้วพายายามมองหาคนที่ปาอะไรมาโดนหัวเธอเเต่ก็ไม่เจอ
 
 
 
 
"อย่าให้รู้นะว่าเป็นใคร"แก้วพูดเเล้วจะเดินเข้าไปในห้องเเต่สายตาก็ไปสะดุด ชั้นที่สิบเอ็ดอยู่เยื้องไปทางซ้ายมือ
 
 
 
 
"กะ!.."แก้วจะกรี๊ดเเต่ร่างสูงกระโดดมาที่ระเบียงห้องของเธอซะก่อน
 
 
 
 
"กรี๊ดดดดด"แก้วส่งเสียงกรี๊ดเเล้วเอามือปิดตา
 
 
 
 
"เธอ"ชายคนนั้นเรียกแก้ว เเต่แก้วยังคงนั่งลงเเละตัวสั่น
 
 
 
 
"TOT"กลัวเเล้วๆ รีบๆไปผุดไปเกิดเถอะนะ แก้วคิดในใจ
 
 
 
 
"นี่...เธอ"ชายคนนั้นเรียกแก้วอีกครั้ง เเต่แก้วก็ยังเอามือปิดตาอยู่
 
 
 
 
"ผี...ผีๆๆ"แก้วพูดซ้ำไปซ้ำมา ด้วยความรู้สึกที่ไม่รู้จะทำยังไงเเล้วมือก็ยังปิดตาอยู่
 
 
 
 
"ชั้นไม่ใช่ผี - - ดูดีๆสิ"ชายคนนั้นพูด
 
 
 
 
"ไม่จรองผีชัดๆ"แก้วพูดทั้งที่เอามือปิดตา นี่ชั้นกำลังเถียงกำผีอยู่หรอเนี่ย T^T เเก้วคิดในใจ
 
 
 
 
"ชัดอะไรกัน เธอยังไม่เปิดตาดูเลยด้วยซ้ำ - -;"ชายคนนั้นพูด
 
 
 
 
"ฮืออออ"แก้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
"นี่ดูหน้าชั้นชัดๆ"ชายคนนั้นพูดเเล้วจับมือแก้วออก เห้ย เป็นผีมาจับคนได้ยังไง หรือว่าเค้าจะไม่ใช่ผีจริงๆ จะว่าไปแล้วถ้าเป็นผีก็คงหล่อน่าดูเนาะ แหะๆ แก้วคิดในใจเเล้วคลี่ยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
"นายใช่ไหมที่เป็นคนทำเสียงก่อกวนนั่น เเล้วก็ปามาโดนหัวชั้นเนี่ย"ชั้นทำสีหน้าไม่พอใจเท่าไหร่นัก ก็แหงสิ ชั้นเกือบช็อกตายเพราะคิดว่าเป็นผีเชียวนะ
 
 
 
 
"แหะๆ โทษที ใช่ไอ้นี่น่ะ"ชายคนนั้นพูดเล้วชูหนังสติ๊ก
 
 
 
 
"อะ..ไอ้บ้า ถ้ากระจกห้องชั้นแตกขึ้นมานายต้องรับผิดชอบ"แก้วพูดเเล้วทำหน้าดุ
 
 
 
 
"ฮ่าๆ โทษทีปกติชั้นยิงเล่นอยู่ทุกวันก็ไม่เห็นเคยมีใครออกมา คิดว่าห้องนี่คงไม่มีคนอยู่ เเต่ดูท่าทางจะมีคนอยู่ซะเเล้ว"ชายคนนั้นพูด เเต่เดี๋ยวนะ พอดูหน้าหมอนี่ดีๆเเล้วนี่มัน O_O
 
 
 
 
"ชั้นชื่อพิชชี่ ยินดีที่ได้รู้จัก^^"คนที่ชื่อพิชชี่แนะนำตัว
 
 
 
 
"พะ พิชชี่ พิชชี่"แก้วพูดชื่อพิชชี่ซ้ำไปมา เดี๋ยวนะ! พิชชี่งั้นหรอ!!! แก้วคิดเเล้ววิ่งเข้าไปในห้องเพื่อนดูนิตยสารหนังใหม่ล่าสุดที่ฟางยัดใส่มือชั้นมา ก่อนจะเดินออกมาที่ระเบียงอีกครั้ง
 
 
 
 
"^^"พิชชี่ยังคงยืนยิ้มอยู่ที่ระเบียง ส่วนแก้วก็ยกนิตยสารขึ้นมาเทียบหน้าเขา
 
 
 
 
 
"นายคือ พิชชี่จริงไน่ะหรอ =O="แก้วพูเ้้ล่วยังอึ้งอยู่
 
 
 
 
 
"(^^) (..) (^^) (..)"พิชชี่พยักหน้า
 
 
 
 
 
"อะ เอ่ออ"แก้วพูดอะไรไม่ออก ทำไมชั้นรู้สึกมือไม้สั่นยังไงไม่รู้ เขาเป็นพระเอกหนังเชียวนะ >///////<
 
 
 
 
 
"ฮ่าๆ ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้น่า :)"พิชชี่พูดเเล้วหัวเราะ
 
 
 
 
"นะ นายเป็นลูกครั่งหรอ"แก้วถาม
 
 
 
 
"อ่าฮะ ชั้นเป็นลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศษน่ะ ชั้นพึ่งย้ายมาไม่นาน ความจริงชั้นเคยอยู่ไทยมาก่อน เเต่พ่อบินไปฝรั่งเศษชั้นก็เลยตามไปเรียนที่โน่นด้วย ตอนนี้ชั้นดร็อปเรียนที่โน่นเเล้วมาถ่ายหนังที่นี่ ว่าเเต่เธอรู้จักเจ้าของห้องนี้หรอ"พิชชี่พูดยาวเยียด
 
 
 
 
 
"เจ้าของห้องนี้หรอ ไม่รู็หรอก พ่อกับแม่ชั้นเป็ฯคนติดต่อเช่าน่ะ ตัวชั้นเองยังไม่เคยเห็นหน้าเจ้าของห้องเลย"แก้วพูด
 
 
 
 
"งั้นหรอ หึๆ บังเอิญจังแฮะ"พิชชี่พูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
"อะไรหรอ"แก้วถาม
 
 
 
 
"อ๋อป่าวหรอก แค่คิดว่าดีที่ห้องนี้มีคนมาอยู่เเล้ว งั้นชั้นไปก่อนละ ไว้จะเเวะมาทักทายใหม่"พิชชี่พูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
"เอ่อ เเล้วนายจะกลับห้องยังไงหรอ"แก้วถามเพราะมองลงไปที่เท้าเปลือยเปล่าของเขา จะปีนกลับก็คงไม่ได้  มีแค่ประตูหน้าเท่านั้น
 
 
 
 
"อ๋อ ไม่ต้องห่วงชั้นเอากุญแจมาน่ะ เดี๋ยวเดินกลับไปเอง"พิชชี่พูด
 
 
 
 
 
"นายจะยืมรองเท้าชั้นไปก่อนก็ได้นะ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
"ฮ่าๆ ก็ดีเหมือนกัน งั้นยืมหน่อยนะ เดี๋ยวเอามาคืน"พิชชี่พูดเเล้วใส่รองเท้าแก้ว
 
 
 
 
"อะ อื้ม -//-"แก้วพูดเเล้วหน้าแดงนิดๆ พิชชี่จึงโบกมือเเล้วเดินออกไป
 
 
 
 
แป๊ก
 
 
 
 
"เสียงอะไรอีกเนี่ย"แก้วที่กำลังจะตักโจ๊กเข้าปากก็วางช้อนลงแล้วเดินมาดูที่ระเบียง
 
 
 
 
"ใส่สบายดี ขอบใจนะ เธอจะถืออะไรไหมถ้าชั้นจะโยนลงไป"พิชชี่พูดจากระเบียงห้องของตัวเอง
 
 
 
 
"ไม่เป็นไร โยนลงมาเถอะ"ชั้นพูด
 
 
 
 
"โทษทีนะ"เขาพูดพร้อมโยนรองเท้าลงมา ชั้นรับได้พอดี แหม..เขาดูเป็นคนมีมารยาทจัง ขนาดโยนรองเท้าลงมายังขออนุญาตชั้นก่อนเลย >_<
 
 
 
 
"นี่อย่าลืมชื่อชั้นละ ชั้นชื่อพิชชี่"พิชชี่ย้ำชื่อตัวเอง
 
 
 
 
"จะ จ้า >//////<"ชั้นตอบเขาเเล้วเขาก็เค้าห้องไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
________________________________________________________________________
 
 
อัพเเล้วน้า้าาาาา ฝากเรื่องนี้ด้วยน้าาาา เม้นก็เยอะๆน้าาาา ขอกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยยยย
 
 
 
 
 
 
"