สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตกเย็น..
 
 
 
 
 
 
ตอนนี้พวกเราให้ลุกคนขับเเท๊กซี่ขับรถมาส่งที่บ้านฟางก่อน
 
 
 
 
 
 
"บ๊ายบายนะฟาง"แก้วลงมาจากลดเเล้วกอดฟางก่อนจะพูดเเล้วโปกมือ
 
 
 
 
 
 
"บ๊ายบายไว้เจอกันน้ะ"ฟางพูดเเล้วเดินเข้าเบ้านไป
 
 
 
 
 
 
"พวกเธอสองคนนี้สนิทกันมาานานรึยัง"แก้วที่เข้ามานั่งในรถปุ๊ปพิชชี่ก็ถามปั๊บ
 
 
 
 
 
 
"ก็ตั้งเเต่อนุบาลได้มั้ง นานมากเเล้วละ"แก้วพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เอ๊ะ นี่มันรู้ฟางกับพิชชี่นิน่า ถ้าฟางเห็นรู้นี่คงคลั่งเเน่ๆ ฮ่าๆ ส่งไปให้ดีกว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ชั้นกำลังเดินเข้าบ้านมาก็ก็เนาะเย็นเเล้วมันก็ค่อยข้างจะมืดอ่าแหละ เเต่ทำไมพี่ป๊อปไม่เปิดไฟ หรือว่าไม่อยู่บ้าน อ๋อ สงสัยจะไปหาผู้หญิงคนนั้นละมั้ง เฮ้อ ชั้นนี่มันเป็นคนยังไงกันน่ะ คิดเเล้วเจ็บยังจะคิด นี่ชั้นควรจะถอยหรือไปต่อดี ชั้นเดินเข้ามาเรื่อยๆแบบมืดๆ ชั้นก็จะำไม่เปิดไปหรอก เดี๋ยวขึ้นไปอาบน้ำนอนเลยดีกว่า
 
 
 
 
 
 
แปะ
 
 
 
 
 
 
เสียงคนกดสวิตไปไม่กี่วิไปทั้งบ้านก็เปิด ว๊าว สว่างจัง -0- ใครเปิดฟร่ะ ว่าเเล้วชั้นก็หันไปมองหน้าบ้านที่เป็ดจุดเปิดไป โอ๊ะโอ่ว เขาคนนั้นจะเป็นใครไปได้ละ ก็พี่ป๊อปปี้น่ะสิ หึ สงสัยจะไปเที่ยวกับพี่ผู้หญิงคนนั้นเสร็จเเล้วมั้ง ชั่งเขาเถอะ ขึ้นห้องดีกว่า ว่าเเล้วชั้นก็หันหลังให้เขาเเล้วจะก้าวเดิน
 
 
 
 
 
 
"ไปไหนมา"ป๊อปปี้พูด ชั้นที่กำลังก้าวขอเดินก็ชะงักเเล้วยืนตรงทันที
 
 
 
 
 
 
"ไปเที่ยวกับเพื่อนมาค่ะ"ฟางตอบแบบไม่หันหน้าไปมองป๊อปปี้ ชั้นรู้สึกว่าชั้นไม่อยากมองหน้าเขาในเวลานี้สักเท่าไหร่หรอกนะ
 
 
 
 
 
 
"ไปเที่ยวเเล้วทำไมไม่เอาโทโมะศัพท์ไป"ป๊อปปี้พูดเเล้วชูโทรศัพท์ขึ้นมา ฟางคลำๆในกระเป๋าพบว่าไม่เจอโทรศัพท์ก็หันไปหาป๊อปปี้ทันที นี่ชั้นต้องมองหน้าเขาใช้มั้ย TOT
 
 
 
 
 
 
ตรึ้ง ตรึ้ง
 
 
 
 
 
 
เสียงเตือนว่ามีข้อความเข้าในโทรศัพท์ชั้นดังขึ้น นี่ไม่รู้จะว่าพี่ป๊อปดีมั้ยทำไมถือวิสาสะเปิดดูเล่า ชิ เเต่ทำไมเมื่อเขาเปิดดูต้องทำตาโตขนาดนั้นด้วยอ่ะ มีไรคลิปโป๊หรือไรอ่ะ
 
 
 
 
"ไปเที่ยวเเต่กอดกับผู้ชายน่ะหรอก"ป๊อปปี้พูด เฮือก OoO กอด ตอนไหนหว่า เเล้วรู้ได้ไงเนี่ย
 
 
 
 
 
 
"อะ อะไรค่ะ"ฟางถาม อันนี้ไม่รู้จริงๆน้าา T^T ว่าเเจ่พี่ป๊อปก็โชว์โทรศัพท์ขึ้นมา ห๊ะ O_O นั่นมันตอนที่พิชชี่กอดปลอบชั้นที่คอนโดนิ ใครส่ง เเล้วที่สำคัญ ใครถ่าย TOT
 
 
 
 
 
 
"อะ เอ่อคือ"ฟางอึกอัก เเล้วทำไมต้องทำเหมือนเราเป็นนักโทษด้วยเนี่ย TOT เริ่มกลัวเเล้วนะ
 
 
 
 
 
 
"อย่าบอกว่าเนี่ยนะหรอเพื่อนของเธอน่ะ"ป๊อปปี้พูด นี่เขาทำเหมือนโกรธชั้นเลยอ่ะ ชั้นคิดไปเองเเน่ๆเลย
 
 
 
 
 
 
"มะ ไม่ใช่นะค่ะ เพื่อนที่ฟางจะไปหาชื่อแก้ว เเต่คนนี้เค้าเป็น.."ฟางยังไม่ทันพูดป๊อปปี้ก็แทรกขึ้นมาก่อน
 
 
 
 
"แฟนงั้นสิ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะยัดโทรศัพท์ใส่มือฟาง เเล้วจะเดินหนีเเต่ฟางรั้งไว้ นี่ชั้นกำลังทำอะไร ทำไมชั้นถึงรู้สึกอยากอธิบาย
 
 
 
 
 
 
"ฟางยังพูดไม่จบเลยนะ"ฟางพูดออกไป ชั้นจะไม่ปลบ่อยให้เขาเข้าใจแบบนี้เเน่
 
 
 
 
 
 
"ปล่อย"ป๊อปปี้พูดขณะหันหลังให้ฟางเเล้วพายายามดึงมือตัวเองออก
 
 
 
 
 
 
"เค้าเป็นดารา เเละ เอ่อ ที่เรากอดกันเพราะเค้าปลอบฟาง ที่ฟางร้องไห้ เพราะ.."ฟางพูดเเล้วก้มหน้าป๊อปปี้นิ่งไป ทะ ทำไมพอจะพูดเรื่องนี่ชั้นจะต้องเจ็บ เจ็บที่ใจแบบนี้
 
 
 
 
 
 
"เพราะอะไร"ป๊อปปี้พูดเเล้วหันหน้ามาถาม
 
 
 
 
 
 
"เพราะฟางร้องไห้"ฟางพูดเเล้วรู้ตัวว่าตัวเองกำลังจะร้องไห้ก็รีบหันหน้าหนีเเล้วจะเดินขึ้นห้องเเต่ป๊อปปี้ดึงเอาไว้
 
 
 
 
 
 
ฟึ่บ
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ดึงฟางเข้ามากอด
 
 
 
 
 
 
"เพราะชั้นรึเปล่า"ป๊อปปี้ที่กอดฟางอยู่ก็พูดขึ้น นะ นี่เขาไม่ได้จะให้ความหวังชั้นใช่มั้ย เขาทำแบบนี้ ทำไม..
 
 
 
 
 
 
"สองวันมานี่เธอไม่ค่อบพูดไม่ค่อยมองหน้าชั้น ชั้นทำอะไรให้เธอไม่พอใจ"ป๊อปปี้พูดอีก นี่เขาทำอะไรของเขา เขาทำให้น้ำตาใสๆไหลลงมาจากตาชั้น เขาทำอะไร อย่าทำได้มั้ย ขอร้องละ
 
 
 
 
 
 
"ไม่ใช่หรอกค่ะ ฟางจะมีสิทธิ์ไม่พอใจพี่ได้ยังไงล่ะค่ะ"ฟางพูดเเล้วผละออกจากอ้อมกอดป๊อปปี้ ป๊อปปี้อึ้งเล้กน้อยที่เห็นน้ำตาไหลเป็นทางออกมาจากตาคู้สวยของฟางก่อนจะค่อยๆ ใช้นิ้งโป้งปาดน้ำตาให้ฟางทั้งสองข้าง
 
 
 
 
 
 
"อย่าทำแบบนี้"ฟางพุดเเล้วมองหน้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้เริ่มโน้มหน้าเข้ามาใกล้ฟาง
 
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวแฟนพี่จะว่าเอา.."ฟางพูดอีกทำให้ป๊อปปี้ชะงักทันที
 
 
 
 
 
 
"ชั้นไม่มีแฟน"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
"พี่อย่าพูดแบบนี้เลยค่ะ ฟังฟางนะค่ะ ถ้าพี่เเค่จะประชดแฟนพี่อย่าเลยค่ะ สงสารเค้านะค่ะ ถ้ามีเรื่องออะไรไม่เข้าใจกัน เคลียร์กันให้รู้เรื่อง"ฟางพูดออกไป ป๊อปปี้ได้เเต่ยืนงง ฟางจึงเดินหันหลังเเล้วขึ้นห้องไป
 
 
 
 
 
 
ถึงชั้นจะพูดแบบนั้น ไม่ใช่ว่าชั้นไม่เจ็บ ไม่ใช่ว่าชั้นอยากพูด เเต่ชั้น ชั้นเองไม่อยากเจ็บ เขา เขาทำอะไร เขากำลังทำให้ชั้นเจ็บเขาจะรู้ตัวบ้างมั้ย ชั้นไม่รู้เลยว่าการที่พูดฝืนใจตัวเองแบบนี้มันจะทำให้ชั้นเจ็บที่ใจแบบนี้ ชั้นได้เเต่พิงประตูเเล้วปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก นี่มันก็เหลืออีกเเค่วันเดียว วันเดียวเท่านั้นที่ชั้นจะอยู่กับเขา พรุ่งนี้ จะไม่มีอีกเเล้ว อดทนสิฟาง...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
พวกเรากลับมาที่คอนโด พิชชี่อาสามาส่งชั้นที่ห้อง เเต่ทว่าคนที่มายืนรอชั้นอยู่กับเป็นรคนที่ชั้นไม่พน้อมเจอเป็นที่สุด
 
 
 
 
 
 
"ไปไหนมา"โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ
 
 
 
 
 
 
"ปะ.."แก้วกำลังจะตอบเเต่โทโมะพูดแทรกมาก่อน
 
 
 
 
 
 
"ชั้นอนุญาติให้เธอไปตอนไหน"โทดมะพูดเเล้วเข้ามากระชากข้อมือแก้วจนถลาก่อนจะกันไปมองหน้าพิชชี่
 
 
 
 
 
 
"เเล้วแกเป็นใคร"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าพิชชี่
 
 
 
 
 
 
"อะไรกันเเค่นี้พี่ก็ลืม น้องชายสุดที่รักเเล้วหรอ"พิชชี่พูดพร้อมถอดเเว้นกันเเดดเเล้วก็หมวกออกเเล้วส่งยิ้มทะเล้นให้พี่โทโมะ เเต่เดี๋ยวก่อนนะ! เมื่อกี้เขาว่าไงนะ O_O
 
 
 
 
 
 
"ไอ้พิช"โทโมะพูดอย่างสนิท เฮือก นี่เขาปะเป็นอะไรกัน พะ พี่น้องงั้นหรอ OoO
 
 
 
 
 
 
"ใช่ ผมเอง ท่าทางเราคงจะมีเรื่องเคลียร์กันยา^^"พิชชี่พูดเเล้วยิ้ม ยิ้มเเบบนั้นมันหมายคงามว่าไง -.-
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
___________________________________________________________________________________
 
 
 
เน้นป๊อปปี้กับฟางหน่อย 555555
 
 
 
เเล้วพิชชี่กับโทโมะเป็นพี่น้องกันเเล้วมันยังไงต่อรออ่านกันน้าาาา
 
 
 
เม้นเยอะๆน้าาาา