สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อื้อออ!"แก้วทั้งดิ้นทั้งถีบ เเต่เงาดำพวดนี้ปิดตาเเละปิดปากแก้วไว้แน่นทำให้ไม่มีเสียงเล็ดรอดออกมา พวกนั้นรวบข้อมือของแก้วเอาไว้ข้างหลังก่อนที่จะมีอะไรมากระเเทกท้องแก้วจากนั้นคนพวกนั้นก็อุ้มแก้วพาดบ่า
 
 
 
 
 
"หึ คิดจะลองดีกับพวกชั้นมันต้องเจอเเบบนี้"เสียงหนึ่งกระซิบที่ข้างหูของแก้ว เสียงนี่มัน!
 
 
 
 
 
"อื้ออ"แก้วพายายามดิ้นอย่างเเรงจนเข่าไปกระเเทกคนที่อุ้มมันจึงล้มลงพร้อมกับแก้วที่ล่วงหลังกระเเทกพื้น
 
 
 
 
 
"เฮ้ย! จับกดไว้กับพื้นก่อน"เสียงคุ้นๆของคนเดิมสั่ง เเละแก้วจึงถูดล็อกตัวไว้หน้าติดกับพื้น เจ็บนะ T^T
 
 
 
 
 
"ฤิธิ์เยอะมากนะนัก"เสียงเดิมพูด ไม่ผิดแน่เสียงนี่มันเสียงพี่กวินชัดๆ!
 
 
 
 
 
"อื้ออ!!!"แก้วยังคงพายายามส่งเสียง
 
 
 
 
 
"อยากรู้ใช่มั้ยว่าทำไมชั้นถึงเข้ามาในห้องเธอได้ง่ายๆ จะบอกให้ก็ได้ ความจริงยัยเเจม เป็นพวกของชั้นเอง"พี่กวินพูด ว่าไงนะ! เป็นไปไม่ได้
 
 
 
 
 
"...."
 
 
 
 
 
 
"เธอมันโง่ เมื่อวานนี้ที่ชั้นไปที่ร้านนั่น ชั้นเห็นเธอตั้งเเต่ตอนที่เดินเข้าไปในร้านเเล้ว ชั้นก็เลยแอบคุยกับยัยเเจมนั่น เเล้ววันนี้ยัยเเจมก็ขโมยกุญเเจห้องอขงเธอมาให้ชั้น เพราะรู้ว่ายังไงถึงเธอไม่มีกุญเเจ เธอก็ต้องเข้าห้องนี้ได้อยู่เเล้ว ชั้นบอกเธอเเล้วนะ ว่าอย่ามาเเข็งข้อกับชั้น"กวินร่ายยาว
 
 
 
 
 
"..."แก้วเงียบ
 
 
 
 
 
"เป็นไง ยัยคนทรยศ ถูกทรยศคืนบ้างก็เหมาะกับเธอเเล้วหึ คืนนี้ยังมีเวลาทั้งคืนก่อนที่พรุ่งนี้ความพ่ายเเพ้จะมาเยือนไอ้พวหนั้น เพราะงั้นเรามาทำโทษคนทรยศอย่างเธอดีมั้ย"กวินพูด
 
 
 
 
 
"อื้อ!!"ไม่ดีค่ะ T^T
 
 
 
 
 
"ลากขึ้นบนเตียง"กวินพูด เมื่อแก้วได้ยินก็ออกเเรงเฮือกสุดท้ายดิ้นอีกครั้ง
 
 
 
 
 
"เฮ้ย ชักช้า มานี่ ชั้นเอง"กวินพูดเเล้วตรงเข้ามากระชากแก้วขึ้นไปบนเตียงก่อนจะโน้มหน้าลงมา
 
 
 
 
 
"สวะอย่าแกไม่มีสิทธิ์เข้ามาในห้องนี้"เเต่ก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้นจู่ๆก็มีเสียงคุ้นหูของใครคนนึงพูดขึ้น ไปจากข้างนอกทำให้ชั้นมองเห็นนั่นคือ พี่โทโมะ!!! พระเจ้าเขามาช่วยชั้นใช่มั้ย T^T
 
 
 
 
 
"แกมาที่นี่ได้ไงวะ"กวินพูดเเล้วจ้องดวงตาสัดำของโทโมะเเต่ไร้ซึ่งเสียงตอบรับใดๆ เขาตรงเข้ามาชกกวินจนกระเด็นไปนอนกองบนพื้น
 
 
 
 
"ออกไปซะ ทุกสิ่งทุกอย่างในห้องนี้เป็นของชั้น แกไม่มีสิทธิ์เเตะต้องรวมถึงยัยนี้ด้วย"โทโมะพูดเสียงดังดูน่ากลัว เเต่เมื่อกี้เขาบอกไม่ให้ใครเเตะต้องชั้น >< บ้าเวลาแบบนี้ยังจะมาคิดอะไรอีก
 
 
 
 
 
"พูดบ้าอะไรของแก"กวินพูด
 
 
 
 
 
"อย่ามาทำให้ชั้นอารมณืเสียมากกว่านี้"โทโมะพูด โหดอ่ะ
 
 
 
 
 
"ปากดีนักนะมึง"กวินพูดเเล้วโถมเข้าใส่โทโมะ โทโมะปบ่อยหมัดหนักเข้าไปที่หน้ากวินจนกระเด็นไปกองที่เดิม
 
 
 
 
 
"มัวยืนบื้ออะไรอยู่น่ะพวกแก! รีบๆไปจัดการหมอนั่นเเล้วเอาตัวยัยนั่นมา"กวินหันไปสั่งลูกน้อง
 
 
 
 
 
"แกทำให้ชั้นโกรธจริงๆเเล้ว -_-"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
ในความืดนั้นชั้นได้ยินเสียงต่อสู้กัน เสียงของกล้ามเนื้อกระทบกันมันน่ากลัว เเละหวาดเสียว ชั้นถูกผลักกระเด็นออกมานอกวง
 
 
 
 
 
"แฮ่กๆ แฮก..."เสียงหอบหายใจผสมปนเปรอจนเเยกไม่ออกแและไม่แน่ใจว่าเงามืดเงาไหนคือพี่โทโมะกันเเน่ ชั้นนึกห่วงกลัวเขาอาจจะถูกพวกพี่กวินรุมเอาได้
 
 
 
 
 
"หนีไป แก้ว"เสียงพี่โทโมะตะโกนออกมาเป็นครั้งเเรกที่ชั้นได้ยินเขาเรียกชื่่อชั้น หัวใจชั้นเต็นโครมครามด้วยความปลื้มปิติ มันไม่ใช่เวลาคิดเรื่องนี้สักหน่อย
 
 
 
 
 
"ไม่ค่ะ! ชั้นจะไม่หนีไปคนเดียว"แก้วพูดเด็ดเดี่ยว
 
 
 
 
 
"ยัยโง่!"นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ชั้นไม่ได้นับ - - เเต่รู้สึกเหมือนจะโดนด่าด้วยคำว่าโง่บ่อยเหลือเกินจริงๆ -_-  เเต่ชั้นไม่ไปไหนหรอก ทำไมละก็ชั้นเป็นห่วงนิ >< เเต่ทำอะไรไม่ได้ T^T เเต่ในตอนนั้นก็มือมือมือนึงคว้ามือของชั้นเอาไว้เเล้ววิ่ง ชั้นไม่รู้เรื่องเอาง่ายๆเลยนะ เอ๋ออยู่ ก็ได้เเต่วิ่งตามแรงดึงของเขานั่นแหละ เเต่มือนุ่มแหะ  พอวิงออกมานอกห้องมีเเสยงสว่างก็รู้ทันทีว่าคนที่จับมือชั้นไม่ใช่ใครที่ไหน พี่โทโมะนันเอง อร๊ายยยยย เขิน มันไม่ใช่เวลา - -
 
 
 
 
 
"ยัยบ้าเอ้ย เธอมันซื่อบื้อเกินไปเเล้ว"โทโมะดุแก้วทันที ใบหน้าตรึงเครียดว่าทุกทีที่เคยเห็น
 
 
 
 
 
"..."ชั้นกลับมาเป็นอาการใบ้กินอีกครั้ง เมื่อถูกดวงตาคู่สวยขอพี่โทโมะมอง แก้วผิดตรงไหน T^T เเม่สายตานั่นจะดุดันเเค่ไหนก็ตามชั้นเห็น มุมปากและแก้มเต็มไปด้วยรอกฟกช้ำ โอ้ยเจ็บเเทน T^T พวกเราวิ่งมาทางบันไดหนีไฟเพราะถ้าใช้ลิฟต์กลัวว่าพวกพี่กวินจะตามมาทัน ชั้นพึ่งรู้ว่าตัวเองไม่ได้ใส่รองเท้าลงมา เจ็บอ่าาา T^T พี่โทโมะคงสังเกตเห็นชั้นจึงถอดรองเท้าตัวเองมาให้
 
 
 
 
 
"ใส่ของชั้นสิ"โทโมะพุด เเต่แก้วยืนมองอย่างแปลกใจดูเหมือนเขาไม่อยากเสียเวลาเขาจัดเเจงยัดรองเท้าคู่ใหญ่กว่าเท้าชั้นใส่ให้ชั้นเรียบร้อย ><
 
 
 
 
 
"ใหญ่ไปหน่อยเเต่ก็ไปวิ่งได้ละ"โทโมะพูดเเล้วพาแก้ววิ่งต่อ ในขณะที่ชั้นได้ใส่รองเท้าเขากลับต้องมาวิ่งเท้าเปล่า สงสารจัง คนละข้างมั้ยค่ะ ><
 
 
 
 
 
"พวกมันอยู่นั่น"เสัยงของพี่กวินดังขึ้นจากไกลๆ
 
 
 
 
 
"เร็วเข้า"โทโมะพูดเเล้ววิ่งเร็วขึ้น ชั้นก้มลงไปมองกระโปรงเครื่องเเบบเชียร์เบียร์ที่ยังไม่ได้เปลื่ยนเเล้วนึกเสียใจที่ตัวเองไม่ได้อาบน้ำก่อนเข้านอน ไม่นานนักก็วิ่งมาเจอเเท๊กซี่คนนึงพี่โทโมัจัดการโบกรถเรียบร้อยก่อนจะยัดชั้นเข้าไปในรถเเล้วเข้ามานั้งข้างๆ
 
 
 
 
 
"ไปที่ไหนก็ได้"โทโมะพูดกับคนขับรถ
 
 
 
 
 
"เฮ้ออออ"แก้วถอดหายใจอย่างโล่งอก
 
 
 
 
 
"ไม่ต้องมาถอนหายใจ เเต่งตัวแบบนี้มีอะไรจะแก้ตัวรึเปล่า"โทโมะพูดเเล้วทำสีหน้านิ่งอีกครั้ง
 
 
 
 
 
"เอ่อ.."พูดอะไรไม่ออกค่ะ T^T
 
 
 
 
 
"ถ้าเห็นหน้าชั้นเเล้วมันพูดไม่ออก ก็หันหน้าไปหาคนขับเเท๊กซี่เเล้วพูดซะ"โทโมะทำเสียงดุๆ ห๊ะ O_O ให้มองหน้าคนขับเเท๊กซี่เเล้วพูดกับเขาเนี่ยนะ ??
 
 
 
 
 
"ขอโทษค่ะT^T"แก้วมองลุงคนขับเเท๊กซี่เเล้วพูดอย่างสำนึกผิด
 
 
 
 
 
"ชั้นไม่อยากได้ยินคำขอโทษ"โทโมะพุดหน้านิ่งๆ เเล้วจะเอาอะไรละค่ะ T^T
 
 
 
 
 
"คิดยังไงถึงทำงานเเบบนี้ ไม่รู้หรือไงว่ามันอันตราย ผู้ชายที่เห็นเธอเเต่งตัวเเบบนี้จะคิดยังไง รู้ตัวบ้างมั้ยห๊ะ!"โทโมะพูดดุใส่แก้ว กลัวเเล้วค่ะ T^T
 
 
 
 
 
"พะ พี่รู้หรอค่ะว่าชั้นเป็นสาวเชียร์เบียร์"แก้วพูด
 
 
 
 
 
"ทำไมจะไม่รู้ แค่เครื่องแบบชั้นก็รู้เเล้ว"โทโมะพูดเเล้วจ้องหน้าแก้ว งื้ออออ ฉลาดจัง T^T
 
 
 
 
 
"คือมันจำเป็นจริงๆนะค่ะ คือแก้วไม่มีเงิน"แก้วพายายามพูด
 
 
 
 
 
"ถ้างั้นก็ไม่ต้องทำ"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"เต่..."
 
 
 
 
 
"ไม่ต้องเเต่อะไรทั้งนั่น จากนี้ไปชั้นจะไปนอนคอนโดนั่น กับ เธอ"โทโมะเว้นวรรคเล็กน้อย
 
 
 
 
 
"หา!!!! ว่าไงนะค่ะ!!! O_O!!!"แก้วพูดด้วยความตกใจ
 
 
 
 
 
"โอ้ยหนูเบาๆหน่อยหูลุงจะแตกเเล้ว"ลุงคนขับแท๊กซี่พูด
 
 
 
 
 
"เธอก็เห็นเเล้วไม่ใช่หรือไงว่าอยู่คนเดียวมันไม่ปลอดถัย"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"เเต่ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนั้นี่ค่ะ"แก้วพูด ถ้ามาอยู่แบบนี้ชั้นจะหลับลงหรอ คิดบ้างสิ T^T
 
 
 
 
 
"แหม หนุ่มๆสาวๆนี่ใจร้อนจริงๆเลย หุๆ"ลุงขับเเท๊กซี่พูด มันใช่เรื่องของลุงมันเนี่ย - -
 
 
 
 
 
"อะถึงเเล้วล่ะ ขอให้สนุกนะ"ลุงคนขับเเท๊กซี่ปล่อยชั้นกับพี่โทโมะลงที่โรงแรมแห่งหนึ่ง - - ก่อจะมองไปแวบๆมันเห็นผู้หญิงกับปู้ชายกอดกัน - - เห้ยไรวะ -3-
 
 
 
 
 
"ม่านรูด -_-"โทโมะพูด ตาลึงคนนั้นคิดเรื่องอย่างว่า หือมันน่าจับหัวโขกพวกมาลัย
 
 
 
 
 
"คืนนี้นอนที่นี่ก็เเล้วกันเพราะยังไงเธอก็ต้องนอนกับชั้นอยู่เเล้ว ไม่ว่าที่ไหนมันก็เหมือนกัน"โทโมะพุดขึ้น่อนจะลากแก้วเข้าไปข้าใน
 
 
 
 
 
"T^T"
 
 
 
 
 
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้น รู้หรือเปล่าว่าผู้หญิงที่โรงเรียนหลายคนรอโอกาสแบบเธออยู่นะ"โทโมะพูด เเต่ไม่ใช่ชั้นไง T^T ถึงชั้นจะชอบพี่เเต่มันไม่ถูกไม่ควร TOT
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
วันนี้ชั้นต้องกลับมาคอนโดของพี่ป๊อปคนเดียวเพราะพี่เขาบอกว่ามีอะไรต้องทำส่งเสร็จก็ขับรถออกไปทิ้งกุญเเจห้องเอาไว้ ให้ตายเถอะจะบ้าหรือไร ทิ้งๆขว้างๆห้องแบบนี้ จะให้กุญแจใครก็ได้รึไง นิสัยไม่ดีเลย เเต่ถ้าไปให้คนอื่นนี่ไม่ยอมนะ >O< อร๊ายยย ชั้นคิดอะไรของชั้ยเนี่ยบ้าๆ เ้าห้องดีกว่า
 
 
 
 
 
แกร๊ก
 
 
 
 
 
ชั้นไขกุญแจเข้ามาในห้องก่อนจะเปิดไฟให้เพื่อให้มองเห็น ห้องๆนี้ก็เหมือนเดิม เพราะก่อนไปชั้นจัดไว้ไม่ใช่อะไรหรอก -_- แหะๆ อาบน้ำนอนดีกว่า
 
 
 
 
 
"ล้า ล้า ล้า"ฟางร้องเพลงสบายใจจากนั้นก็พันผ้าขุ่นหนูผืนเดียวออกมาเพราะป๊อปปี้ยังไม่กลับมา
 
 
 
 
 
"ออกมาแบบนี้ยั่วกันรึไง"เสียงจากมุมห้องนอนทำให้ฟางชะงักเเล้วหันไปมองทันที
 
 
 
 
 
"พะ พี่ทีเจ"ฟางพูดตกใจก่อนจะเอามาปิดบังหน้าอกตัวเอง
 
 
 
 
 
"ซ้อนรูปใช้ได้นะเราอะ"ทีเจพูดเเล้วเดินเข้ามาใกล้ฟาง
 
 
 
 
 
"พะ พี่เข้ามาที่นี่ได้ยังไง"ฟางถอยหลังกรูเเล้วพายายามพูด
 
 
 
 
 
"เธอคงไม่รู้ละสิว่าเพื่อนชั้นน่ะก็อยู่คอนโดนี้แถมยังอยู่ห้องข้างๆไอ้ป๊อปปี้มัยอีกเห้อะ ประตูที่ระเบียงก็ไม่ได้ล็อกคิดหรอว่าจะรอด"ทีเจพูดเเล้วตรงเข้ามาตะคุบฟางให้นอนลงไปบนเตียง
 
 
 
 
 
"อย่างน้อยกว่าจะถึงคืนพรุ่งนี้ ชั้นจะขอตัวเธอเเทนค่าเหนื่อยหน่อยเเล้วกัน"ทีเจพูดเเล้วซุกไซร้ตามซอกคอขาวของฟาง
 
 
 
 
 
"ปล่อย ปล่อยชั้น ปล่อย กรี๊ดดดดดดด"ฟางกรีดร้องสุดเสียง เเต่ทีเจไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
 
 
 
 
 
ผลั่ก!
 
 
 
 
 
ทีเจกระเด็นออกไปจากตัวของฟางตัวเเต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ชั้นได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นหลายครั้งมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
___________________________________________________________________________________
 
 
 
เห็นรีดเดอร์บ่นว่าโทโมะหายไปนาน เอาโทโมะมาเเล้วน่าาาา เอ๋ ?? เเล้วใครกันนะที่มาช่วยฟาง อยากรู้ติดตามตอนหน้าค่าาาาา