สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นมาเเล้วค่าา>O< วันนี้ชั้นจะตั้งใจทำงานให้เต็มที่!"แก้วพูดเเล้วยิ้มๆ

 

 

 

 

"มาเร็วดีมาก ก่อนอื่นไปเปลื่อยนเสื้อผ้านะ"ผู้จัดการพูด

 

 

 

 

"เปลื่ยนทำไมละค่ะ นี่ชั้นก็เปลื่ยนเสื้อมาเเล้วไง"แก้วพูดพร้มขมวดคิ้ว

 

 

 

 

"นี่เธอคิดว่าเธอจะใส่ชุดสีชมพูสุดเรียบร้อย เเล้วกระโปรงยาวถึงตาตุ่มนั่นทำงานจริงๆน่ะหรอ"ผู้จัดการพูดพร้มทำหน้าเบื่อหน่าย ทำไมชั้นผิดตรงไหน TOT

 

 

 

 

"ทำไมค่ะมันไม่ดีหรอ"แก้วถาม

 

 

 

 

"ไม่ใช่ไม่ดี แต่มันไม่เหมาะเอาหน่า อย่าถามมาก ใกล้ถึงเวลาเปิดร้านเเล้วรีบๆไปเปลื่ยนสักที"ผู้จัดการพูดเเล้วดันหลังแก้วให้เดินไปห้องน้ำหลังร้าน

 

 

 

 

เมื่อเปิดกล่งที่ผู้จัดการเอามาให้ก้พบง่ามันเป็นเสื้อสายเดี่ยวสีดำมีลายกาฟิกสีขาวเเละกระโปรงสั้นเหนือเข่าแบบรัดรูป นี่มันอะไรกันเนี่ย นี่ชั้นเริ่มจะไม่มั่นใจว่าชั้นทำงานพิเศษประเภทไหนอยู่กันเเน่! ชั้นรีบปิดกล่องก่อนจะเดินออกไปหาผู้จัดการ

 

 

 

 

"ชั้นใส่ไม่ได้หรอกค่ะ T^T"แก้วพูด

 

 

 

 

"ไม่ได้ได้ยังไง ก็ชั้นเลือกตัวที่เป็นไซส์ของเธอมาเเล้วนี่"ผู้จัดการพูด

 

 

 

 

"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ แต่ว่ามันโป๊เกินไป"แก้วพูด

 

 

 

 

"นี่มันเครื่องแบบของเชียร์ชาโปที่เธอต้องใส่ให้เธอกับคนอื่นๆ"ผู้จัดการพูด

 

 

 

 

"เเต่ว่า.."แก้วอึกอัก

 

 

 

 

"หรือว่าเธอไม่อยากทำงานที่นี่แล้ว ถ้าอย่างนั้นจะลาออกก็ได้นะ"ผู้จัดการพูดขู่ ซึ้งมันใช่ได้ผมกับชั้น - - ก็ชั้นไม่มีทางเลือกนี่นา ยังไงก็ต้องทำงานนี้ ไม่งั้นอดตายแหงๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

บ้านฟาง

 

 

 

 

"ทำไมบ้านดูเงียบๆละ"ป๊อปปี้เมื่อมาส่งฟางก็พุดขึ้น

 

 

 

 

"อ๋อ พ่อกับเเม่ฟางมีธุระน่ะค่ะ เลยไม่มีคนอยู่บ้าน"ฟางพูดเเล้วยิ้มอ่อนโยน

 

 

 

 

"เเล้วเธอจะอยู่ได้หรอ"ป๊อปปี้ถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

"ได้สิค่ะ"ฟางพูด

 

 

 

 

"ถ้าพวกนั้นมาบ้านเธอก็แย่น่ะสิ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

"เค้าคงไม่มาหรอกค่ะ คงคิดว่าฟางอยู่กับพ่อกับแม่แน่ๆ"ฟางพูด

 

 

 

 

"ไม่ได้หรอก ชั้นเป็นห่วง"ป๊อปปี้เผลอพูดไป

 

 

 

 

"อะไรนะค่ะ"ฟางถามอีกหรอเพื่อนความแน่ใจ อะไรกันเมื่อกี้เค้าบอกว่าห่วงงั้นหรอ >O< ไม่ๆๆๆๆ ยัยฟาง เค้าอาจจะกลัวเเพ้ก้ได้ ><

 

 

 

 

"อ๋อเปล่า งั้นจนกว่าพ่อเเม่เธอจะกลับมา ไปนอนกับชั้นก่อน"ป๊อปปี้พูดฟางเหวอ นี่ชวนนอนเลยหรอ ><

 

 

 

 

"เอ่อ-////-"ฟางอึกอักเเล้วหน้าแดง

 

 

 

 

"ชั้นไม่ทำอะไรเธอหรอก"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

"ฟู่ววว"ฟางถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนที่ป๊อปปี้จะขับรถออกจากบ้านฟางเเล้วขับไปที่คอนโดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โห่เธอนี่หุ่นดีใช่ได้เลยนะเนี่ย"ผู้หญิงคนนึงที่ใส่ชุดแบบเดียวกับชั้นชมเมื่อชั้นออกมาจากห้องน้ำ

 

 

 

 

"ขอบใจนะ เธอชื่ออะไรหรอ"แก้วถามอย่างเป็นมิตร

 

 

 

 

"แจม เธอละ"เเจมตอบ

 

 

 

 

"แก้ว^^ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"แก้วพูด

 

 

 

 

"เช่นกัน"แก้วเเละเเจมต่างยิ้มให้กัน

 

 

 

 

"เอาล่ะ ไปยืนประจำที่ได้แล้ว"ผู้จัดการสั่ง

 

 

 

 

"เธอพึ่งมาทำงานที่นี่วันแรกใช่มั้ย"แจมถาม

 

 

 

 

"ใช่จ้ะ ยังไงก้ฝากเนื้อฝากตัวด้วนนะ ชั้นยังไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่"แก้วพูด

 

 

 

 

"ได้เลย"แจมตอบ ไม่นานนักก็เปิดร้านเมื่อเวลาทุ่มตรง

 

 

 

 

"ชาโปสองแก้ว โต๊ะยี่สิบห้า"เสียงพนังงานเสิร์ฟคนนึงตะดกนมาชั้นจึงรีบรินเบียร์ใส่แก้วส่วนเเจมก็เป็นคนไปเสิร์ฟ

 

 

 

 

"เป็นไงง่ายใช่มั้ยละ"แจมเสิร์เสร็จก้เดินเข้ามาถามแก้ว

 

 

 

 

"กะ ก็ง่ายดีนะ"แก้วตอบ

 

 

 

 

"บอกเเล้ว คราวหน้าเธอลองดูนะทำตัวให้เป็นธรราติเข้าไว้"แจมพูดหลังจากนั้นชั้นก็ทำหน้าที่ของตัวเองจนเวลาผ่านไปได้สามชั่วโมงตอนนั้นชั้นกำลังริบเบียรืเเก้วนึงเเต่สายตาก็ได้เหลือบไปมองหน่าประตู่ มีชายกบุ่มนึงจะเดินเข้ามาเเค่หน้าตาผู้ชานคนแรกที่เดินเข้ามาชั้นก็แทบวิ่งหนี!

 

 

นั่นมันพี่กวินชัดๆ!

 

 

ทำไงดีถ้าเขาเห็นชั้นต้องเป็นเรื่องเเน่!

 

 

 

 

"ว่าไงจ๊ะ หนูน้อย ที่นี่เราไม่ขายเบัยร์มห้เด็กอายุต่ำกว่าสิบแปดหรอกนะ"แจมเดินเข้าไปยังโต๊ะกลุ่มกวินราวกันคนรู้จักกันมาก่อน

 

 

 

 

"ชั้นสิบแปดเเล้ว จะกินอะไรก็ได้ทั้งนั่น"กวินพูดเเล้วมองเเจมด้วยสายตากรุ่มกริ้บ

 

 

 

 

"นี่ น้อยชาย ถึงจะมาที่นี่สักกี่ครั้ง พี่สาวคนนนี้ก็ไม่เล่นด้วยหรอกนะ"เสียงผู้หญิงคนนึงพูด อย่าบอกนะว่าพี่กวินกำลังจีบแจม -0-

 

 

 

 

"บอกเเล้วไงว่าชั้นไม่ใช่เด็กอย่างที่เธอเข้าใจ"กวินพูด

 

 

 

 

"อ๊ะ ยังไงพี่ก้ไม่ขายเบัยร์ให้กับเด็กนักเรียนในเครื่องเเบบหรอกนะ"แพนเอานิวเเตะปากตัวเอง ก่อนจะขยิบตาเเล้วเดินออกมาจากพวกนั้น

 

 

 

 

"เธอรู้จักกัยพวกนั้นด้วยหรอ"แก้วถามทันทีที่แจมมาถึง

 

 

 

 

"รู้สิ ตามติชื้อชั้นทุกคืน ขอเบอร์เเต่ชั้นไม่ยอมให้ น่ารำคาญชะมัด เป็นเเค่เด็กอมมือแท้ๆ"แจมพูดพร้อมทำหน้าอารมณ์เสีย

 

 

 

 

"เฮ้! สาวๆ ช่วยเสิร์ฟเบียร์โต๊ะสิบสี่หน่อยได้มั้ย ชั้นทำไม่ทันอยู่เเล้ว"เสียงพนังงานพูด

 

 

 

 

"อ๋อได้สบายมาก"แก้วตอบ

 

 

 

 

"เธอไปนะ ชั้นไม่อยากยุ่งกับพวกนั้น"เเจมพูด

 

 

 

 

"ชั้นว่า.."แก้วพายายามจะหาข้ออ้าง เพราะโต๊ะนั้นมันเป็นโต๊ะกวิน!!

 

 

 

 

"ของร้องอย่ามองหน้าชั้นเบบนั้น ชั้นไม่ไปแน่ๆ"แจมพูด

 

 

 

 

"T^T"

 

 

 

 

"เธอเป็นคนรับปากเพราะงั้นเธอไป"แจมพูดเเล้วเดินไปรินเบียร์ให้ลูกค้าคนอื่น

 

 

 

 

"เฮ้ย น้ำที่สั่งทำไมนานจังวะ"เสียงกวินตะโกนชั้นหันซ้ายหันขวาหาวิธีเอาตัวรอดก็ไปเจอกระป๋องแป้งสี่เหลื่ยมเล็กๆ ก็เอามาทาหน้าจนขาวโพลน - -

 

 

 

 

"เฮ้ย! เกอิชา-0-"เสียงเพื่อนพี่กวินพุดอย่างตกใจ

 

 

 

 

"อ๋อ มันเป็นธีมของร้านน่ะค่ะ"แก้วพูดจบก็รีบวางเบียร์เเล้วเดินออกมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ทำงานจนได้เวลาเลิก ชั้นก็เดินไไปเรื่อยๆจนชนกับใครบางคน

 

 

 

 

พลั่ก!

 

 

 

 

"ขะ ขอโทษค่ะ"แก้วพูดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา

 

 

 

 

"เป็นอะไรรึเปล่าครับ"ชายคนนั้นถามชั้นมองหน้าเขา

 

 

 

 

"พะ พิชชี่"แก้วตกใจเมื่อเห็นคนนั้นเป็นพิชชี่

 

 

 

 

"ชู่ววว เบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวมีคนรู้ว่าชั้นอยู่ที่นี่"พิชชี่พูด

 

 

 

 

"อ๊ะขอโทษ"แก้วพูด

 

 

 

 

"พาดีชั้นพึ่งกลับมาจากที่ทำงานน่ะ ว่าเเต่เธอเที่กลางคืนด้วยหรอ หน้าไม่ค่อยให้เลย"พิชชี่พูด

 

 

 

 

"อ๋อเปลล่า ชั้นไปหาเพื่อนน่ะ"แก้วพูด นี่ชั้นโกดหกอีกเเล้ว T^T

 

 

 

 

"กลับห้องกับเถอะ"พิชชี่พูด

 

 

 

 

"อืม"แก้วพูดเเล้วเดินขึ้นลิฟต์

 

 

 

 

"นี่ เอาไว้เราไปดูด้วยกันนะ"เขาพูดเเล้วยื่นแฮนด์บินของหนังเรื่องหนึ่งมาให้

 

 

 

 

"ใกล้จะเข้าโรงแล้ว"พิชชี่พูต่อ

 

 

 

 

ติ่ง

 

 

 

 

เสียงลิฟต์ดังขึ้นเเสดงถึงชั้นของชั้นเเล้ว

 

 

 

 

"ดูอยู่เเล้วชั้นต้องดูเเน่นอน"แก้วพูดก่อนจะเดินออกมาจากลิฟต์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องป๊อปปี้

 

 

 

 

"เอ่อ คือเธอนอนเตียงเดี๋ยวชั้นไปนอนโซฟางเอง"ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางอาบน้ำเสร็จ

 

 

 

 

"เอ่อจะดีหรอค่ะ พี่เป็นเจ้าของห้องเเต่ต้องมานอนโซฟา"ฟางพุดเพราะเกรงใจ

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรหรอก เธอนอนไปเถอะชั้นนอนได้"ป๊อปปี้พูดพร้มหยิบหมอนบนเตีบงไปใบนึงก่อนจะเอาไปวางไว้ที่โซฟางหน้าทีวี

 

 

 

 

"ถ้างั้นฝันดีนะค่ะ"ฟางพูดเเล้วยิ้มหวาน

 

 

 

 

ตึกตัก ตึกตัก ♥

 

 

 

 

เสียงหัวใจป๊อปปี้ดังขึ้นรัวๆ

 หยุดเต้นนะไอ้หัวใจบ้า ป๊อปปี้คิดเเล้วล้มตัวลงนอนก่อนจะพูดกับฟางว่า

 

 

 

 

"ฝันดีเช่นกัน"ป๊อปปี้พูดเเล้วหลับตา ฟางจึงเดินเข้าไปในห้องก่อนจะหลับตาลงเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

____________________________________________________________________________________

 

มาอัพเเล้วนะ ขอโทษที่หายจากเรื่องนี้ไปนาน

 

 

เม้นกันหน่อยนะ