สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                         รับสมัครงาน 10 อัตรา

                                         คุณสมบัติ

                                     - ผู้หญิง อายุ 16 ปีขึ้นไป

 

                                         -สามารถทำงานได้เต็มทุกเวลา

 

                                                      -เย็บเสื้อผ้าโดยใช้จักรโรงงานได้ เย็บผ้าได้ทุกชนิดเเละทุกแบบไม่ว่าจะเป็นผ้ายืด ผ้าฝ้าย ผ้าลินิน ผ้าดิบ ฯลฯ

สนใจติดต่อคุณอุด จาระ เบอร์โทร 08x xxx xxxx

 

 

 

ไม่ไหว =_=;; แค่ชื่อคนที่ต้องติดต่อก็สยองเเล้ว คนบ้าอะไรชื่ออุด นามสกุลจาระ ชั้นมองผ่านประกาศสีเหลืองไปอ่านแผ่นข้างๆสีส้มกัน

 

 

 

รับสมัครงานดูส้วม 3 อัตรา

 

 

 

ไม่เอาแน่ๆ ไม่เอาเด็ดขาด ชั้นเบนสายตาไปที่ป้ายอีกแผ่น

 

 

 

รับสมัครเลี้ยงเด็ก 1 อัตรา

 

 

 

พี่เลี้ยงงั้นหรอ -_- ไม่ดีกว่า ขนาดดูแลตัวเองชั้นยังทำไม่ค่อยจะได้ นับประสาอะไรกับเลี้งเด็ก ไม่แน่ว่าชั้นอาจจะทำเด็กตาย - -

 

 

 

รับสมัครงายหลายอัตรา

หน้าที่

แบกข้าสาร

บดปลาหมึก

ก่ออิฐ

ฉาบปูน

ตอกเสาเข็ม

ขับรถพ่วง

ฯลฯ

 

 

 

แง้ TOT ทำไมไม่มีงานอะไรที่ชั้นพอทำได้เลย ชั้นหันไปมองแผ่นสุดท้ายสี่ขาวที่แปะอยู่ริมสุด หวังว่าจะเป็นอะไรที่ชั้นพอจะทำได้บ้างนะ

 

 

 

รับสมัครงาน!

พนักงานเชียรืเบียรืหลายอัตรา

คุณสมบัติ

-ผู้หญิงอายุ 18 ปีขึ้นไป

-สามารทำงานได้ตั้งเเต่เวลา 19.00-24.00 น.

-รูปร่างหน้าตาดูดี

สนใจติดต่อ ร้านอาฟเตอร์ไนต์ ถนน xx เบอร์ 08x xxx xxxx

ป.ล. สวัสดิการและค่าจ้างดีมาก

 

 

 

OoO!! เหมือนสวรรค์ส่งมาโปรด ชั้นรีบบันทึกเบอร์ที่ติดต่อเอาไว้ทันที ถึงจะไม่รู้ว่าพนักงานเชียร์เบียร์ที่ว่านั้นคืออะไรเเละมีหน้าทีทำอะไร แต่ดูท่าทางว่าจะไม่ใช่งานที่ยากอะไรมากมาย สาวเชัยร์เบียรืฟังจากชื่อแล้วก็น่าจะประมาณว่าให้ถือเบียร์เเล้วร้องเพลง ฮูเร่ ฮูเร่ ฮ่า ฮ่า ก็ได้ >O< แถมเวลาทำงานยังเป็นเวลาที่ชั้นทำได้อีกด้วย ชั้นอยู่ ม.5 อายุ 17 ขาดอีกปีเดียวเอง ยังไงก็ลองไปดูที่ร้านก่อนเเล้วกัน

 

 

 

 

"ไปร้านอาฟเตอร์ไนต์ค่ะ"แก้วโบกมือเรียกวิน ก่อนจะบอกไป

 

 

 

 

ป้ายสีชมพูบานเย็นเด่นชัดอยู่หน้าร้านติดกับตัวอัพษรสีขาวที่เขียวว่า อาหเตอร์ไนต์ ชั้นลองกระโดดจากท้ายมองไซค์ ก่อนจะส่งเงินให้เเล้วจึงเดินเข้าไปในร้าน

 

เเต่ดูเหมือนว่าร้านจะยังไม่เปิด มีพนักงานคนนึงยืนกวาดใบไม้ข้างหน้า

 

 

 

 

 

"ร้านยังไม่เปิดนะค่ะ"พนังงานบอก

 

 

 

 

"ชั้นมาสมัครงานค่ะ"แก้วตอบ

 

 

 

 

"อ๋อ ถ้างั้นเดินอ้อมเข้าทางหลังร้านเเล้วขอขอผู้จัดการเลยค่ั"พนักงานบอก ชั้นจึงเดินไปตามที่เค้าบอก เเต่ทำไมมันดูทึมๆ อาจจะเป็นเพราะร้านยังปิดอยู่ก็ได้  เห็นผู้ชายคนหนึ่งกลังยืนสั่งงานพนักงานอยู่ คิดว่าเขาคงเป็นผู้จัดการร้านนี้ เเต่เมื่อหันมาเห็นชั้นเข้า เขาก้หยุดคุยเเล้วเดินตรงเข้ามา

 

 

 

"ขอโทษครับ ร้านยังไม่เปิด"ชายคนนั้นกล่าว

 

 

 

 

 

"อ๋อชั้นมาสมัครงานน่ะค่ะ เห็นประกาศติดเอาไว้ว่ารับสมัครสาวเบียร์เบียร์"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"อ๋อ ถ้างั้นเข้ามาก่อนสิ"ชายคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

"คือว่า"ชั้นไม่รู้จะเริ่มยงไงเพราะไม่เคยสมัครงานด้วยสิ

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงอะไร ชั้นเป็นผู้จัดการของร้านนี้ เเละตอนนี้เราขาดสาวเชียร์เบยร์ ที่นี่พึ่งเปิดได้ไม่นานแต่แขกเยอะมาก หน้าตาเธอก็ใช้ได้เลยเพราะฉะนั้นชั้นจะรับเธอเข้าทำงานทันที เเต่เธอต้องกรอกประวัติลงกระดาษนี่"ชายคนนั้นพูดเเล้วชูกระดาษแผ่นนึงขึ้นมา

 

 

 

 

 

"ความจริงชั้นไม่ค่อยแน่ในว่าพนักงานเชียร์เบียร์ต้องทำอะไรบ้างน่ะคะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ฮ่าๆๆๆ ไม่ต้องห่วง เรื่องมันง่ายมาก ที่นี่เราขายเบียร์ยี่ห้อชาโป หน้าที่ของเธอก็แค่คอนรินเบียร์ให้กับแขกหรือแนะนำเบียร์ให้แขกที่ดื่มเท่านั้นเอง"ชายคนนั้นตอบ

 

 

 

 

 

โอ๊ะ ฟังดูงานจังแฮะ - -

 

 

 

 

 

"เอ่อคือ มีอีกเรื่องที่ชั้นอบากบอกน่ะค่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ว่าไงละ"ชายคนนั้นถาม

 

 

 

 

 

"ชั้นอายุ 17 เเต่ว่ากลางปีหน้าก็จะ 18 เเล้ว แบบนี้ชั้นจะทำงานนี้ได้มั้ย"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"อ่า ปัญหาใหญ่เลยละ ถ้าอย่างนั้นชั้นอาจจะยังรับเธอไว้ไม่ได้นะแบบนี้"ชายคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

"ทะ ทำไมละค่ะ TT ชั้นจำเป็นต้องได้งานนี้จริงๆ นะค่ะ ขอร้องล่ะ ช่วยรับชั้นเข้าทำงานทีเถอะ"แก้วอ้อนวอน

 

 

 

 

 

"มันผิดกฏกดหมายนะ รับเด้กที่อายุต่ำกว่า 18 เข้าทำงานน่ะ"ชายคนนั้นตอบ

 

 

 

 

 

"แต่ถ้าไม่พูดก็ไม่มีใครรู้ไม่ใช่หรอคะ ขอร้องละค่ะ ไม่อย่างงั้นชั้นอดตายแน่ๆ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"เอาบัตรประชาชนมาดูสิ"ชายคนนั้นพูด แก้วจึงหยิบบัตรให้ดุทันที

 

 

 

 

 

"....."

 

 

 

 

 

"อืม ความจริงก็ขาดอีกแค่ไม่กี่เดือน เธอเองก็หน้าตาดีด้วยจะปฏิเสธก็น่าเสียดายอยู่ ก็ได้ ชั้นรับเธอเข้าทำงาน"ชายคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

"ชัยโย ขอบคุณค่ะ"แก้วกระโดดดีใจ

 

 

 

 

 

"ว่าเเต่จะไม่ถามสักหน่อยหรอว่าได้งินค่าจ้างเท่าไหร่"ชายคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

"อ๊ะ ลืมไปเลย แล้วที่นี่ได้เงินเท่าไหร่หรอค่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"ชั่วโมงละห้าสิบ"ชายคนนนั้นตอบ ชั่วโมงละห้ามสิบ OoO ทำตั้งเเต่หนึ่งทุ่มถึงเที่ยงคืนห้าชั้วโมง ก้ได้สองร้อยห้าสิบ วันนึงได้สองร้อนห้าสิก็ไม่ใช่เงินน้อยๆเลยนะเนี่ย

 

 

 

 

 

"งั้นก็เริ่มทำงานพรุ่งนี้ก้แล้วกัน"ชายคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

"ได้ค่ะ"แก้วตอบ หลังจากนั้นก้กรอกอะไรต่างๆในใบนั่น ก่อนจะเดินออกมาข้างนอก

 

 

 

 

ข้างนอกเริ่มมืดลงเเล้ว ชั้นมองหาวินมอเตอร์ไชค์รับจ้างเพื่อที่จะนั่งหลับบ้าน ฮิๆ กลับบ้านไปหาชุดทำงานพรุ่งนี้ดีกว่า

 

 

 

 

ฟึ่บ

 

 

 

 

พลั่ก

 

 

 

 

 

"ทำแบบนี้อยากตายรึไงห๊ะ"ขณะที่ชั้นกำละงโดดดีใจอยู่นั้นเอง จู่ๆ ร่างสูงร่างหนึ่งก้เข้ามาล็อกตัวชั้นจากด้านหลังเเล้วลากเข้าไปที่ซอยแคบๆลึกๆ ชั้นพายายามร้องขัดขืนเเต่ล็อกไว้เเน่มากทำให้ชั้นกระดิกแทบไม่ได้เลย นี้ชั้นทำลังดดนปล้นหรอไม่เอาน่ะ TOT

 

 

 

 

 

"อื้ออ"น้ำตาข้องชั้นค่อยไหลลงมา

 

 

 

 

 

"บอกเเล้วไม่ใช่หรอว่า ถ้าชั้นยังไม่มาให้ยืนรอในโรงเรียนห่อน"สะ เสียงนี่มัน

 

 

 

 

 

"....."

 

 

 

 

 

"ทำไมถึงออกมาก่อน ทำไมต้องให้ชั้นตามหาเธอแทบบ้า!"โทโมะพุด ตอนนี้เราอยู่ในที่แคบมากเเละเเสงสว่างก็ไม่ค่อยมี

 

 

 

 

 

 

"ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"เฮ้ มนุษย์นอกโลกพูดภาษาคนได้เเล้วนี่"โทโมะพุด เออ จริงสิสงสัยเพราะมือดมั้งไม่เห็นหน้าก็เลยกล้าพุด ในตอนนั้นเค้าก็ยกมือขึ้นมาปิดตาชั้น เอ้าปิดทำไมมันมืดอยู่เเล้ว -0-

 

 

 

 

 

"ขอโทษจริงๆ นะค่ะ ชั้นลืม ลืมไปสนิทเลย"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"พูดเป็นเเต่คำว่าขโทษรึไง -_-ช่างมันเถอะน่า เเต่คราวหน้าถ้าเธอทำอย่างนี้อีกชั้นจะลงโทษ"โทโมะพุดก่อจะเอามือที่ปิดตาแก้วล้วงไปในกระเป๋ากางเกง

 

 

 

 

 

"ค่ะๆ ไม่ทำอีกเเล้ว"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"ถ้าถูกไอ้พวกเวรนั่นจับตัวไปได้จะทำยังไง"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"พี่โทโมะเป็นห่วงชั้นหรอค่ะ หรือว่ากลัวโรงเรียนพี่จะเเพ้"แก้วพุด นี่ชั้นพุดอะไรผิดไปรึเปล่านะเพราะหลังจากนั้นพี่โทโมะก็ไม่พุดอะไรกับชั้นอีกเลย พวก้เราออกมาจากซอกตึกบางทีชั้นอาจจะไม่ควารพูดประโยคนั้นออกไปก้ได้

 

 

 

 

 

พี่โทโมะมาส่งชั้นที่ห้องเหมือนเคยเเต่คราวนี้ไม่พูดล่ำลาอะไร มีแต่ความเงียบ นี่ชั้นทำให้เขาเกลียดหรือเปล่า ชั้นได้แต่มองแผ่นหลังของเขาที่ค่อยๆ ออกห่างไป ก่อนจะภาวนาในใจ ขอให้เราได้เข้าใกล้กันมากขึ้น ขอให้ชั้นได้เข้าใจพี่โทโมะมากกว่านี้ เเละที่สำคัญ ขอให้เราได้แอบชอยเงียบๆแบบนี้ต้อไป

 

 

ชั้นขอมากไปรึเปล่านะ...

 

 

 

 

 

"ชอบหมอนั่นหรอ"ชั้นหันขวับไปตามเสียงที่ดังมาจากห้องของตัวเอง เป็นพิชชี่ที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารในห้องของชั้นเอง เฮ้อออ นี่ชั้นลืมปิดประตูที่ระเบียงอีกเเล้วใช่ไหมเนี่ย

 

 

 

 

 

"..?..."พิชชี่กระโดดลงมาจากโต๊ะก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาชั้นในขณะที่ชั้นไม่รู้ว่าควรจะเอามือไปวางไว้ที่ตรงไหนดี ทำไมวันนี้พิชชีถึงดูแปลกกว่าทุทีนะ

 

 

 

 

 

"ว่าไง ชอบหมอนั่นใช่ไหม"พิชชี่พุด

 

 

 

 

 

"นะ นายรู้ได้ไง >////<"แก้วพุดเเล้วหน้าแดง

 

 

 

 

 

"สีหน้าเธอมันฟ้อวน่ะสิ"พิชชี่พุด

 

 

 

 

 

"หา! หน้าชั้นดูง่ายขนาดนั้นเลยหรอ"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"อืม"พิชชี่ตอบ

 

 

 

 

 

"ทำไมดีละๆ"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"ไม่เห็นยาหเลยหนิ เธอก็เปลื่ยนใจมาหวั่นไหวกันชั้นแทนสิ^^"พิชชี่พุด

 

 

 

 

 

"เอ่อ.."ช็อคค่ะ

 

 

 

 

 

"ฮ่าๆ ล้อเล่นน่า ดุเธอทำหน้าเข้าสิ เเมลงวัลจะบินเข้าปากอยู่เเล้ว อะนี่ ชั้นซื้อมาฝาก ตอบแทนที่มารบกวนเธอ"พิชชี่พูดก็ยื่นถุงอะไรมาให้ชั้น ชั้นจุงรับไว้

 

 

 

 

 

"...."

 

 

 

 

 

"ไปละชั้นอาจจะมีเรื่องรบกวนเธออยู่บ่นๆ"พิชชี่พุดเเล้วเดินออกไปทางประตูห้อง ชั้นก้มลงมองถุงที่เขาเพึ่งให้มาเเล้วก็พบว่ามันคือกิ๊กติดผมลายกระต่ายสัชมพูหน้าตาคล้ายๆรองเท้าของชั้นเลย เเต่เอ๊ะเดี๋ยวสิชั้นยังไม่ได้บอกขอบคุรเค้าเลยนิ -0-!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

__________________________________________________________________________________

 

 

มาอัพให้แล้วนะค่ะ

 

เม้นกันหน่อยน้าาา

 

ตอนหน้าเรามาดูฟางกับป๊อปปี้กัน