So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

เช้าวันต่อมา

              " อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณฟาง " น้ำปั่นที่อยู่ในชุดนักเรียนพูดขึ้นเมื่อเห็นฟางเดินลงมา " อรุณสวัสดิ์จ้ะน้ำปั่น " พูดพลางยิ้มหวาน " แล้วนี้ยังไม่มีใครลงมาเลยหรอจ้ะ ? " ฟางหันไปถามน้ำปั่นที่กำลังรินน้ำส้มใส่แก้วให้ฟาง " นายใหญ่กับคุณเขื่อนพึ่งกลับมาเมื่อเช้ามืดนี้เองค่ะคงนอนอยู่ในห้องเด่วสายๆน่าจะลงมาค่ะ " น้ำปั่นตอบเมื่อฟางทานอาหารเช้าเสร็จก็รีบไปโรงเรียนเพราะกลัวจะสายอีก

ที่ห้องเรียน 

            " นักเรียนจ้ะๆ วันนี้จะมีนักเรียนใหม่เข้ามาเรียนกับพวกเราอีกหนึ่งคนน้ะจ้ะ..แนะนำตัวสิจ้ะ " คุณครูประจำชั้นเดินเข้ามาในห้องก่อนจะผายมือไปที่เด็กสาวน่ารัก " สวัสดีค่ะชื่อภคกัญญา เจริญยศหรือจะเรียกว่าแบมก็ได้ค้ะ " แบมพูดพลางยิ้มหวานให้กับทุกคนทำให้พวกผู้ชายหลังห้องส่งเสียงฮือฮากันใหญ่ " อ้ะๆพอแล้วววๆงั้นแบมไปนั่งข้างๆแก้วแล้วกันน้ะจ้ะว่างอยู่พอดี "

            คุณครูพูดพลางชี้ไปที่โต๊ะข้างๆแก้วที่ยังว่างอยู่ " สวัสดีแก้ว " แบมทักแก้วก่อนจะนั่งลงข้างๆแก้ว " หวัดดีแบม นี่เพื่อนเราชื่อฟางกับเฟย์ " แก้วทักกลับก่อนจะแนะนำฟางกับเฟย์ที่หันหลังมา " แบมทำไมถึงย้ายมากลางเทอมอย่างนี้ล้ะ ? " เฟย์ถามอย่างสงสัย " อ้อ..เราย้ายตามพ่อเรามาน่ะพ่อเราเขาเป็นตำรวจเลยย้ายบ่อย แหะๆ " แบมตอบก่อนจะยิ้มเจื่อนๆ

            " งั้นวันนี้แบมไปกินข้าวพร้อมพวกเราน้ะ " ฟางพูด " จ้าาาาาา " แบมตอบจากนั้นครูประจำวิชาก็เข้ามาสอน

ที่คฤหาสน์            

ก๊อกกกกกๆ

            " ใครว้ะ ? เคาะอย่างกับพ่อใครเสีย.....เข้ามา " ป๊อปปี้บ่นก่อนที่จะเอ่ยปากอนุญาต " ไอ่ป๊อป !! " โทโมะกับเขื่อนที่เข้ามาพร้อมกันเรียกชื่อป๊อปอย่างดัง " เห้ย !! อะไรของพวกแกว้ะ ? ฉันก็อยู่นี่ไงจะเสียงดังทำไมกัน " ป๊อปปี้พูด " ก็คือ...ฉัน..จะ..มาเตือนพวกแก " โทโมะพูดไปหอบไป " ฉัน..ก็มีเรื่อง..ใหญ่จะมา..บอกแก.. " เขื่อนก็เป็นเหมือนโทโมะ

           " นิๆฉันว่าพวกแกใจเย็นก่อนแล้วก็นั่งลงก่อนดีกว่า พูดงี้ใครมันจะไปรู้เรื่องว้ะ !! " ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ของเขา " อ้ะ..ไอ่โมะแกจะเตือนเรื่องอะไร ? " ป๊อปี้หันไปถามโทโมะที่ตอนนี้ดีขึ้นจากอาการหอบแล้ว " คือ...ฉันจะมาเตือนเรื่องไอ่กวินมันกลับมาแล้วลูกน้องฉันมันมาบอกว่ามันเห็นไอ่กวินอยู่ที่ไทยแล้ว " โทโมะตอบ

          " อะไรน้ะ !?!? " ป๊อปปี้กับเขื่อนพูดออกมาพร้อมกันด้วนท่าทีตกใจ " เวรเอ้ย !! " ป๊อปปี้สบถออกมาอย่างหัวเสีย " ฉันว่าคราวที่แล้วก็จัดการมันไปได้แล้วน้ะ " ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างเหนื่อยใจ " แล้วแกล้ะไอ่เขื่อน " ป๊อปปี้หันไปทางเขื่อน

          " ผับที่ทองหล่อถูกวางเพลิง " เขื่อนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ " อะไรน้ะ !?! แล้วมีใครเป็นอะไหรือป่าว ? " ป๊อปปี้ถาม " ไม่ถึงตายแค่บาดเจ็บผับเสียหายไป 60% ตอนนี้ฉันให้คนสืบหาตัวคนทำอยู่" เขื่อนตอบ " เวรเอ้ยยยยย !! แม่งจะมีอะไรแย่ไปกว่านี้มั๊ยว้ะเนี่ย !? " ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างหัวเสีย " ไอ่กวินแม่งกลับมาพร้อมปัญหา !! " เขื่อนพูดออกมาอย่างเคียดแค้น " ฉันว่าพวกแกใจเย็นๆก่อนสิเว้ย" โทโมะรีบห้ามอารมณ์ร้อนของเพื่อนทั้งสองอย่างรู้ทัน

          " เฮ้อออออออ " ป๊อปปี้ถอนหายใจก่อนจะทิ้งตัวลงกัยเก้าอี้ " เออ..ไอ่ป๊อปแล้วนี้น้องฟางกลับยังไงว้ะ ? " เขื่อนที่พึ่งนึกขึ้นได้ถามขึ้น " ฉันส่งคนไปรับทุกวันแหละน่า " ป๊อปปี้ตอบ " น้องฟาง ? ฟางไหนว้ะ ? " โทโมะพูดพลางทำหน้างง " ฟางลูกน้าเฟรียสเพื่อนสนิทคุณแม่น้ะ เขาฝากไว้ให้พวกฉันดูแล " ป๊อปปี้ตอบ 

           " อ้อ...ฮ่าๆมาเฟียอย่างพวกแกเนี่ยน้ะ ? จะดูแลเด็ก ? " โทโมะพูดไปขำไป " ไม่เด็กแล้วว้อยม.5 แล้ว " เขื่อนสวนกลับ " อ่าววววววๆแล้วอย่างนี้ไม่หวั่นไหวกันบ้างหรอค้าบบบ ? " โทโมะตอบอย่างกวนๆ " เพ้อเจ้อน่าแกไอ่โมะ " ป๊อปปี้ตอบ " อ้อออๆ ฉันลืมไปๆพวกแกมันรักฝังใจเด็กม.ต้น ฮ่าาาๆ เห้ย ! แต่ตอนนี่ก็ม.ปลายแล้วดิว้ะ 5555. " โทโมะพูดพร้อมขำออกมาไม่ยั้ง

           " แหมมมมๆ ไอ่โมะแกไม่ใช่เลยดิ !! ที่โสดอยู่อย่างงี้ไม่ใช่รอน้องเขาอ้อว้ะ ? อะไรๆน้ะไอ่ป๊อป น้องผมซอยสั้นๆ หน้าหวานๆ " เขื่อนเริ่มล้อโทโมะ " ฮ่าาาๆ " ป๊อปปี้ได้แต่หัวเราะ 

ก๊อกกกกๆ

            " เข้ามา " เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูทุกคนในห้องก็หยุดเล่นแล้วปรับถ้านั่งของตน " เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับนายใหญ่ " บอดี้การ์ดคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงรีบร้อน " อะไรของแกว้ะ ? มีเรื่องอะไร ? " ป๊อปปี้ถามพลางทำหน้าเครียดกับท่าทีของลูกน้องเกรงว่าจะมีเรื่องใหญ่

           " รถของคุณท่านกับคุณหญิงแล้วก็เพื่อนสนิทคุณหญิงเบรถแตกประสบอุบัติเหตุที่อังกฤษครับ " เมื่อสิ้นเสียงของบอดี้การ์ดป๊อปปี้กับเขื่อนถึงกับจิตตก " อะไรน้ะ !?!? แล้วพวกท่านเป็นยังไงบ้าง ? แล้วคนที่ติดตามท่านไปไหนทำไมถึงเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ !?! " ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างหัวเสีย

            " ตอนอยู่ในไอซียูทั้งสามเท่าเลยครับทางนู้นยังไม่ได้บอกอาการมาคนที่นายใหญ่ให้ไปติดตามท่านสั่งไม่ให้ตามไปครับบอกว่าต้องการความเป็นส่วนตัว " บอดี้การ์ดพูดแต่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นนาย

            " งั้นแกไปให้คนหาตั๋วเครื่องบินไฟล์ไหนก็ได้ที่เร็วที่สุดฉันจะไปหาท่าน " ป๊อปปี้พูด " เห้ยยๆ ไอ่ป๊อปแกใจเย็นๆก่อนแกจะได้ไปยังไงแกอย่าลืมนะว่าไอ่กวินอยู่ที่นี่ แกจะไปอังกฤษได้ยังไง ? พ่อแม่ฉันก็ห่วงน่ะแต่ที่นี่คือความรับผิดชอบของเราน่ะ เรื่องที่นู้นเด่วฉันให้ไอ่ธามจัดการให้แกไม่ต้องห่วง " เขื่อนพูดขึ้นห้ามความใจร้อนของป๊อปปี้

           " เออ...โทดทีว้ะ " ป๊อปปี้ขอโทดในความใจร้อนของเขา " งั้นเขื่อนแกช่วยจัดคนไปดูแลคุณพ่อที่นู้นทีฉันขี้เกียจไปรบกวนคนของไอ่ธามมันมาก " ป๊อปปี้พูดพลางหันไปทางเขื่อน  " เอองั้นฉันขอตัวก่อนว้ะต้องไปเครียงานต่อยังไงเด่วนัดเจอกันน้ะเว้ย " โทโมะพูดพร้อมลุกขึ้น " เด่วฉันไปจัดการเรื่องคนไปดูแลท่านก่อน โชคดีว้อยเพื่อนแล้วเจอกัน " เขื่อนพูดขึ้นก่อนจะหันไปพูดกับโทโมะแล้วเดินออกไป

          " ป้ะ..ไอ่โมะเด่วฉันไปส่ง " ป๊อปปี้พูดพลางยืนขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องไป

ที่หน้าคฤหาสน์

        " คุณฟางค้าา คุณฟางงง เกิดเรื่องใหญ่แล้ว " น้ำปั่นที่เห็นฟางกลับมาจึงรีบวิ่งไปหาฟางทันที " เด่วๆใจเย็นก่อนน้ำปั่นๆ รีบไปไหนเนี่ย " ฟางที่เห็นอย่างนั้นจึงพลอยตกใจไปด้วยกับท่าทีของน้ำปั่น " คุณท่านทั้งสามค่ะคุณท่านทั้งสามเกิดอุบัติเหตุที่อังกฤษค่ะคุณฟาง " น้ำปั่นพูดอย่างร้อนรน " ห้ะ ? อะไรน้ะ ? " ฟางเมื่อได้ยินอย่างนั้นจึงเป็นลมล้มไป

        " อ๊ายยย คุณฟางขาคุณฟางอย่าเป็นอะไรน้ะค่ะ " น้ำปั่นที่เห็นฟางเป็นลมจึงพยุงแต่ไม่ไหวจึงล้มทั้งคู่ " ฟาง !! " ป๊อปปี้ที่พึ่งลงมาพร้อมโทโมะเห็นฟางเป็นลมจึงรีบวิ่งมาดูฟาง " เกดอะไรขึ้นน้ำปั่น ? " ป๊อปปี้หันไปถามน้ำปั่นที่โทโมะช่วยพยุงให้ลุกขึ้น

         " ขอบคุณค่ะคุณโทโมะ คือ...น้ำปั่นบอกคุณฟางเรื่องที่ท่านเกิดอุบัติเหตุอ้ะค่ะคุณฟางเทอเลยเป็นลมไป..น้ำปั่นขอโทษจริงๆน่ะค่ะนายใหญ่น้ำปั่นไม่ได้ตั้งใจ " น้ำปั่นหันไปขอบคุณกับโทโมะก่อนจะหันไปอธิบายให้ป๊อปปี้ฟัง " ไม่เป็นไรๆ ไอ่โมะฉันส่งแกตรงนี้น่ะ แล้วไว้เจอกันเพื่อน " ป๊อปปี้หันไปพูดกับโทโมะพลางอุ้มฟางขึ้น

         " เออ..ไม่เป็นไรเว้ยไว้เจอกัน " โทโมะพูดก่อนจะเดินไปที่รถโดยมีลูกน้องรอรับอยู่แล้ว " น้ำปั่นเด่วเทอไปหายาดมมาแล้วตามฉันไปที่ห้องรับแขกน้ะ " ป๊อปปี้หันไปสั่งน้ำปั่น " ค่ะ..นายใหญ่ " น้ำปั่นพูดก่อนจะเดินไปหายาดมป๊อปปี้ก็อุ้มฟางไปที่ห้องรับแขก

         " ยาดมมาแล้วค่ะ " น้ำปั่นยื่นยาดมให้ป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ข้างฟาง " อืม..ขอบใจเทอไปทำอะไรก็ไปทำเถอะ " ป๊อปปี้รับมาแล้วหันไปพูดกับน้ำปั่น " ค่ะนายใหญ่ " น้ำปั่นพูดก่อนจะเดินออกไป " ชีวิตของเทอจะมีแต่อันตรายแล้วล้ะสาวน้อย...ขอโทดน้ะที่ทำให้เทอมาเสี่ยงตายในวงการนี้ " ป๊อปปี้พูดมือหนึ่งก็ถือยาดมให้ฟางอีกมือก็ปัดผมที่ปรกหน้าฟางออก 

         " แต่...พี่สัญญาน้ะว่าจะดูแลเทอด้วยชีวิตของพี่เองไม่มียอมให้ใครมาทำอะไรเทอได้เลย...." ป๊อปปี้พูดพลางลูบผมของฟาง " อือ...พะ...พี่ป๊อป !! พวกคุณแม่กับคุณอาเป็นยังไงบ้างค่ะ ? " ฟางที่ฟื้นถามป๊อปปี้ด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน " ใจเย็นๆก่อนน่ะฟางพวกท่านอยู่ในความดูแลของหมอแล้วน้ะแล้วพี่ก็ส่งคนไปดูแลท่านแล้วฟางสบายใจได้น่ะ " ป๊อปปี้พูดปลอบฟางที่ตอนนนี้ดูจะร้อนรนมาก

         " แน่น้ะค่ะ ? " ฟางถามเพื่อความแน่ใจ " แน่สิ...พี่ไม่โกหกเราหรอกน่ะ " ป๊อปปี้พูดพลางโยกหัวฟาง " ป้ะ...ไปทานข้าวกันดีกว่า " ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงฟางเบาให้ลุกแล้วทั้งสองก็เดินไปที่ห้องอาหารก่อนจะลงมือทานอาหารตรงหน้า

        ฝากไปเตือนเขา..ฝากไปเตือนเขา...ทั้งที่ได้เทอไปไม่แคร์  

           " โทดทีน้ะ " ป๊อปปี้ขอโทดก่อนที่จะรับโทรศัพท์ " ว่าไงว้ะไอ่เขื่อน ? ...อ้อ...เออ...เด่วฉันเข้าไปดู..เออๆๆ แค่นี้แหละ " ป๊อปปี้คุยได้สักพักก็วางสายไป " เด่วพี่ต้องไปดูงานนิดหน่อยฟางก็อย่านอนดึกน้ะ ฝันดีน้ะครับ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะโยกหัวฟางเบาๆ " ค่ะ..พี่ป๊อปก็อย่าโหมงานมากน่ะค่ะ " ฟางพูดพลางยิ้มกลับ " ครับผม..พี่ไปน้ะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไปโดยมีบอดี้การ์ดจำนวนหนึ่งเดินตามออกไป

______________________________________________________________________________

แฮ่ !! มาอัพแย้วน้าาาาาา

สนุกไม่สนุกก็บอกกันน้าาา

เม้นเยอะๆขอกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยน้าาา

ติชมเต็มที่เลยน้าาา

ปล.วันนี้เย็นกับพรุ่งนี้เช้าไรเตอร์มีธุระจะมาอัพให้อีกทีอาจจะตอนเย็นไม่ก็อตอนดึกเลยน้าาแหะๆโทดทีน้าา