So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

เช้าวันต่อมา

          แสงแดดส่องผ่านเข้าทางหน้าต่างทำให้ร่างบางที่อยู่ในห้องรู้สึกแสบตาก่อนจะค่อยยันตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะขยี้ตาเหมือนเด็กๆฟางยิ้มให้กับเช้าวันหยุดที่แสนสดใส

ได้แต่ตั้งคำถามแต่ไม่กล้าถามเทอสักครั้ง..ได้แต่ตั้งความหวังข้างในหัวใจ

         ฟางถึงกับคิ้วขมวดด้วยความสงสัยว่าใครกันที่โทรหาเทอตั้งแต่เช้าอย่างนี้ก่อนจะหยิบโทรศัพย์เครื่องสวยมาดูชื่อปรากฏขึ้นชื่อของเฟย์เทอจึงรับก่อนที่จะบ่น

" โห่..ยัยเฟย์โทรมาซะเช้าเลยมีอะไรย่ะ ? "

( ยัยฟางเราไปเที่ยวกันเถอะน้าาาา ฉันอยากช็อปปปปป )

" อะไรกันยัยเฟย์แกนี่เอ๊ะอ๊ะก็ช๊อปๆ "

( โห่..ยัยฟางอ่า..น้ะๆฉันอยากไป เอ๊ะ !! หรือว่าแกอยู่บ้านเดียวกับพี่ป๊อปแล้วไม่อยากออกมาหาเพื่อนย้ะ ? )

" บ้าหน่าาาๆ ยัยเฟย์ ก็ได้ๆ เออๆนิเฟย์ชวนแบมไปด้วยสิ "

( อืม..ฉันว่าก็ดีน้ะแบมเพิ่งย้ายมาคงยังไม่ค่อยไปไหนโอเคเด่วฉันโทรชวนแบมเองแกก็รีบๆมาน้ะย้ะ )

" โอเคๆฉันไปอาบน้ำแหละ...เด่วเจอกัน บาย "

        แล้วเฟย์ก็วางสายไปฟางเดินเข้าไปน้ำห้องน้ำสักพักฟางก็ออกมาจากห้องด้วยชุดแซ็กสีหวานตามสไตล์ของฟาง " อ่าว...น้องฟาง...จะไปไหนหรอครับ ? " เขื่อนกับป๊อปปี้ที่ออกมาจากห้องทำงานของป๊อปปี้ถามฟางที่กำลังจะลงบับได " อ้อ..คือฟางนัดกับเพื่อนไว้น่ะค้ะพี่เขื่อนมีอะไรหรือป่าวค้ะ ? " ฟางถามพลางเอียงคออย่างน่ารักทำให้ป๊อปปี้ที่เดินตามเขื่อนออกมาถึงกับหลุดยิ้มกับความน่ารักของฟาง

         " แล้วไปยังไงครับ ? พี่ไปส่งมั๊ย ? " ป๊อปปี้ถามบ้าง " ไม่เป็นไรหรอกค้ะพี่ป๊อปเด่วฟางไปเองก็ได้ค่ะ " ฟางพูดพลางยิ้มหวานอย่างเกรงใจ " แล้วน้องฟางจะไปไหนล้ะครับ ? " เขื่อนถามต่อ " ฟางไปสยามน่ะค่ะ " ฟางตอบ " งั้นก็ให้ไอ่ป๊อปไปส่งอ้ะถูกแล้วป๊อปมันต้องไปแถวนั้นพอดี " เขื่อนพูดพลางหันไปมองป๊อปปี้

         " ใช่ พี่มีงานแถวนั้นพอดีเด่วพี่ไปส่งเราเอง " ป๊อปปี้พูดก่อนจะจับตัวฟางหันไปทางบันไดก่อนจะเดินนำหน้าฟางไปเพื่อไม่ให้ฟางปฏิเสธฟางหันไปหาเขื่อนอีกครั้งก็เห็นเขื่อนยื่นยิ้มโบกมือบ๊ายบายเทออย่างอารมณ์ดีระหว่างทางเดินไปขึ้นรถมีลูกน้องของป๊อปปี้สิบกว่าคนยืนขนาบรถอย่างยิ่งใหญ่อลังการฟางมองอย่าง งงๆก่อนจะเดินไปขึ้นรถ

          และแน่นอนว่ามาเฟียไม่ขับรถเองและยังต้องมีคนนั่งไปข้างหน้าเพื่อสอดส่องความปลอดภัยแก่เจ้านายในรถตกอยู่ในความเงียบวันนี้ป๊อปปี้อยู่ในชุดสบายๆแต่ยังดูเป็นทางการอยู่บ้างโดยกางเกงดำกับเสื้อเชิ๊ตดำที่ราคารวมกันราคาเกือบเหยียบหมื่น

ได้แต่ตั้งคำถามแต่ไม่กล้าถามเทอสักครั้ง..ได้แต่ตั้งความหวังข้างในหัวใจ

        " เอ่อ..ขอโทดน้ะค่ะ " ฟางขอโทดก่อนจะหยิบโทรศัพท์เครื่องสวยออกมาก" ฮัลโหล..ว่าไงยัยเฟย์..ห๊ะ ? โห่....แล้วนานมั๊ยอ้ะ ? ฉันไม่อยากอยู่คนเดียวน้ะ...แล้วแบมกับแก้วล้ะ ? ...เฮ้อออออ ก็ได้ๆฉันรอร้านเดิมน้ะ โอเคๆ เร็วๆน้ะ อ่าห้ะ ...โอเคๆ " ฟางวางโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเซ็งอย่างเห็นได้ชัด

          " มีอะไรหรือเปล่าครับน้องฟาง ? " ป๊อปปี้ที่เห็นหน้าเซ็งของฟางหลังจากรับโทรศัพท์ก็ถามขึ้น " เอ่อ...คือ..เพื่อนฟางบอกว่ามีปัญหานิดหน่อยอ้ะค่ะอาจจะมาสายน่ะค่ะ " ฟางตอบฟางยิ้มเจื่อนๆ " อ้อ...งั้นพี่อยู่เป็นเพื่อนก่อนมั๊ย ? " ป๊อปปี้ถามพลางยิ้ม " ไม่เป็นไรค่ะพี่ป๊อปเด่วจะเสียเวลาพี่ป๊อปป่าวๆ " ฟางพูดอย่างเกรงใจ

         " อืมมมมมมมม " ป๊อปปี้ลากเสียงก่อนจะล้มลงมองนาฬิกาที่มือก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจกับเวลาที่ยังเหลืออยู่มาก " พี่ออกมาก่อนเวลาซะด้วยสิ...งั้นพี่ขออยู่ด้วยได้มั๊ยครับ ? ^^ " ป๊อปปี้พูดพลางยิ้ม         

          " แน่น้ะค่ะว่าไม่เสียเวลา ? " ฟางถามเพื่อย้ำความแน่ใจ " สาบานเลยครับผม ^^ " ป๊อปปี้พูดพลางชูนิ้วขึ้นสามนิ้ว ท่าทีของป๊อปปี้ที่ให้ฟางถึงกับหลุดขำและก็ผ่อนคลายขึ้นกว่าในตอนแรกที่ขึ้นรถมา

สยามพารากอน

           ฟางเดินเข้าร้านหนังโดยมีป๊อปปี้และลูกน้องเดินตามมาอย่าง งงๆ เพราะตอนแรกฟางบอกว่าจะไปร้านไอติม " มีอะไรหรอครับฟาง ? " ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นฟางยื่นดูหนังสือนิยายที่วางอยู่บนชั้น " คือเล่มนี้เพิ่งออกใหม่น่ะค่ะ ผู้แต่งเรื่องนี้เป็นไอดอลของฟางเองค่ะ " ฟางพูดพลางยิ้มอย่างภูมิใจ " ไอดอล ? นี้ฟางอย่างเป็นคนแต่งนิยายหรอครับ ? " ป๊อปปี้ถามฟางที่ตอนนี้ยิ้มแก้มปริกับหนังสือนิยายตรงหน้า " ค่ะ...ฟางฝันว่าหนังสือของฟางจะไปอยู่ตรงนั้นค่ะ " ฟางพูดก่อนจะชี้ไปที่ชั้นจัดลำดับหนังสือที่ขายดีที่สุด

          " อ้อ...งั้นก็ทำให้ได้น้ะครับพี่เป็นกำใจให้ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะยิ้มให้ฟาง " ค่ะ พี่ป๊อป " ฟางพูดก่อนจะยิ้มตอบ แล้วฟางก็วางหนังสือลงที่เดิมเพราะวันนี้เฟย์บอกจะมาช๊อปเทอเลยเลือกที่จะซื้อวันอื่นแทน " อ้าว..ไม่ซื้อหรอ ? " ป๊อปที่เห็นท่าทีของฟางจึงถามขึ้น " ไว้เด่วฟางมาซื้อวันหลังดีกว่าค่ะ " ฟางพูดก่อนจะเดินออกจากร้านไป           

          ป๊อปปี้กับฟางได้เข้ามานั่งรอเพื่อนที่ร้านไอติมร้านประจำของกลุ่มฟางโดยมีลูกน้องของป๊อปปี้รออยู่หน้าร้าน " พี่ป๊อปค่ะ..เวลาจะขึ้นรถไปไหนต้องมีคนคอยยื่นรอเป็นสิบอย่างนั้นตลอดเลยหรอค่ะ ? " ฟางถามขึ้นระหว่างที่ทั้งสองรอกินไอติมที่สั่งคู่สั่งมา " อืม...มันเป็นธรรมเนียมน่ะครับ...ฟางถามทำไมหรอครับ ? " ป๊อปปี้พูดพลางตักไอติมช็อกโกแล็ตเข้าปากเหมือนเด็ก

          " ฮ่าๆ อ้ะ..เช็ดก่อนค่ะ..ก็เปล่าหรอกค่ะ..ฟางแค่อยากรู้ว่าพี่ป๊อปอึดอัดบ้างหรือป่าวน่ะค่ะที่ต้องคอยอยู่ในวงล้อมของลูกน้องแล้วไหนจะเวลาไปไหนมาไหนก็ต้องมีคนคอยตามน่ะค่ะ" ฟางหลุดขำป๊อปปี้ที่กินเลอะเหมือนเด็กก่อนจะส่งกระดาษทิชชูให้ป๊อปปี้ก่อนจะพูดต่อ 

           " พวกเขามาเพื่อปกป้องพี่นะครับ ก็จริงครับที่พี่อาจจะต่อสู้ได้ดีกว่าแต่มันก็เป็นสิ่งที่พี่คิดว่าพวกเขาเป็นครอบครัวของพี่น้ะ เวลามีเรื่องระหว่างแก๊งพี่ก็ไม่อยากให้ใครเป็นอะไรสักคนถึงลูกน้องของพี่จะมีเป็นร้อยเป็นพันพี่จำได้บ้างจำไม่ได้บ้างแต่ถ้าพวกเขาเป็นคนในปกครองของพี่เขาก็คือคนในครอบครัวของพี่ ส่วนเรื่องรถพี่ก็ขับเองบ่อยน่ะเพียงแต่บางครั้งต้องมาคนติดตามเพราะไม่รู้ว่าอันตรายมันจะมาเมื่อไหร่ทางไหนเพราะชีวิตมาเฟียอย่างพวกเราชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายจะตายเมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้ " ป๊อปปี้พูด

           " แหะๆ พี่ป๊อปนี่ดีจังเลยน่ะค่ะ มีคนป้องปกด้วยเหมือนมาเฟียในนิยายเลย " ฟางพูดก่อนจะยิ้ม " ชีวิตมาเฟียจริงๆมันไม่น่ารอดง่ายๆอย่างในนิยายน่ะสิ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะโยกหัวฟางอย่างเอ็นดู " แต่พี่ป๊อปยังมีความปกป้องมากมายนิค่ะ..ไม่เหมือนฟางเลยตั้งแต่คุณแม่ไปอังกฤษฟางก็ไม่เหลือใครเลย " ฟางพูดด้วยน้ำเสียงอันเศร้าสร้อย

          " พี่นี่ไงที่จะปกป้องเรา ^^ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะยิ้มให้ฟางและวางมือบนหัวของฟาง " เอ๊ะ..." ฟางร้องก่อนที่หน้าจะเริ่มขึ้นสีจัด " เอ่อ...นายครับ..ใกล้จะถึงเวลานัดแล้วครับ " ลูกน้องของป๊อปปี้ที่อยู่หน้าร้านเดินเข้ามากระซิบบอกป๊อปปี้ถึงเวลานัดของพวกเขา " เออ..จริงสิ " ป๊อปปี้พูดพลางทำตาโตที่ลืมนัดของเขาไปสนิท

            " พี่ป๊อปไปเถอะค่ะเด่วจะสาย...ขอบคุณน่ะค่ะที่มารอเป็นเพื่อนฟาง " ฟางพูด " เอางั้นหรอ ? ก็ได้ๆพี่ขอโทษน่ะที่อยู่รอจนเพื่อนฟางมาไม่ได้ ฟางอยู่คนเดียวได้น่ะครับ ? " ป๊อปปี้พูดอย่างเป็นห่วงและรู้สึกผิดที่ไม่ได้อยู่จนพวกเฟย์มา " ไม่เป้นไรค่ะเด่วพวกเฟย์ก็คงจะมาแล้วล่ะค่ะ " ฟางตอบพลางยิ้มเพื่อให้ป๊อปปี้ไม่เป็นห่วง

            " โอเค..งั้นพี่ไปก่อนน่ะแล้วถ้าฟางจะกลับก็โทรไปที่บ้านให้ป้าแจ่มส่งคนมารับน่ะครับพี่สั่งไว้แล้ว " ป๊อปปี้พูดพลางลุกขึ้น " โอเคค่ะ " ฟางรับคำก่อนจะยิ้มให้ป๊อปปี้ " อ้ะ..นี้ครับของฟาง พี่ไปก่อนน่ะครับ " ป๊อปปี้พูดพลางยื่นถุงๆหนึ่งมาให้ฟางก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับลูกน้อง

          " อะไรของเขาเนี่ย ? " ฟางพูดพลางดูถุงก่อนจะหยิบของข้างในออกมา " เอ๊ะ !? นี้มันหนังสือนิยายนิ...เอามาได้ยังไงน่ะ ? สงสัยให้ลูกน้องไปซื้อชัวร์เลย เฮ้อออออ !! พี่จะทำให้ฉันหวั่นไหวไปถึงไหนเนี่ยพี่ป๊อป " ฟางพูดพลางมองหนังสือนิยายในมือ

        " แน่ะ !! ยัยฟาง เมื่อกี๊พวกฉันเห็นน้ะว่าพี่ป๊อปนั่งอยู่กับแกก่อนจะลุกไปเมื่อกี๊น่ะ " เฟย์กับแก้วที่มาเมื่อไหร่ไม่รู้เข้ามาแซวฟางทันที " อะไรกันแก มาก็ช้าแล้วยังมาทำเนียนอีกน้ะพวกแกน่ะ อ่าว..แล้วแบมล้ะ ? " ฟางพูดก่อนจะมองหาแบม " แหะๆก็ฉันติดธุระนิดหน่อยนิ นั้นไงๆๆแบมๆๆๆ " เฟย์พูดกับฟางก่อนจะหันไปเห็นแบมพอดีจึงเรียก

          " หวัดดีจ้ะ เฟย์ฟางแก้ว " แบมทักเมื่อเดินมาถึงที่โต๊ะพอดี " หวัดดีจ้ะ " ทั้งสามตอบ " เอ๊ะ ? นั้นใครหรอแบม ? " แก้วชี้ไปทางข้างหลังของแบมที่มีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ " อ้อ..นี้พี่ชายเราเอง พี่ค่ะนี่เพื่อนแบมเฟยฟางแก้วค่ะ " แบมพูดพร้อมกับผายมือทางเฟย์ฟางและก็แก้ว " สวัสดีครับน้องๆพี่ชื่อ.............." 

___________________________________________________________________________

เอ๊ะ ? ใครกันน่ะพี่ชายของแบม ?

อย่าลืมติดตามกันน้าาา

แฮ่ !! มาแว้วววว มาอัพให้แล้วน้าาาขอโทดด้วยที่ไม่ได้มาอัพตั้ง 2 ตอน

เม้นเยอะๆให้กำลังใจไรเตอร์หน่อยน้าาา

ติชมเต็มทีเลยน้าาา

เจอกันใหม่ตอนหน้าน้าจุ้บบบๆ

ฝันดีน้ะรีดเตอร์ที่รักทุกคนนนนน