So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

8.6

เขียนโดย BrownieSweet

วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 19.24 น.

  57 session
  414 วิจารณ์
  121.08K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 14.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

44) เทอเลือกเขา.. // ความในใจของน้องสาว..

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
                 " ฮ่ะๆ ทำไมว้ะ ? ฉันแค่เห็นเพื่อนรักของฉันทั้งสองไม่เจอกันนานเลยพามาเจอกัน " กวินหัวเราะอย่างสะใจ ฟางมองก่อนจะคิดถึงคำพูดของกวิน ' ดีมาก...เด่วฉันจะให้มันสนุกยิ่งขึ้นกว่านี้อีก หึๆ ' ฟางเบือนหน้ากลับไปมองกวินด้วยความหวาดกลัวกับสิ่งที่เขากำลังจะเอ่ยต่อไป
 
 
 
                " เอาล้ะ ระหว่างรักแรกแสนรักรักจะเป็นจะตายแล้วจะรักตลอดไปอย่างที่แกเคยพูดกับน้องสาวสุดรักสุดหวง แกจะเลือกใครไอ่ป๊อปปี้ " เมื่อจบคำพูดของกวิน ความเงียบก็เข้าปกคลุมทั้งโกดัง ฟางถึงกับหยุดหายใจเพราะกลัวสิ่งที่เทอคิดจะเป็นจริง
 
 
 
               " ถ้ามันเลือกช่วยเทอ เทอจะต้องยิงยัยนั่นทิ้งซะ แต่ถ้ามันเลือกช่วยยัยนั่น..ไม่ใช่เทอ..เทอก็ฆ่ามันซะ " คนที่ใช้ปืนจี้หลังฟางกระซิบข้างหู ทำให้ฟางถึงเสียววูบ ฟางมองป๊อปปี้กับผู้หญิงคนนั้นที่มั่วแต่นิ่งเงียบ
 
 
 
               ป๊อปปี้มีสีหน้าครุ่นคิด คิ้วของเขาพันกันจนยุ่ง มองฟางสลับกับผู้หญิงคนนั้น อย่างสับสนไม่นานคิ้วของเขาก็คลายออก และหันหน้าเผชิญกับกวิน ก่อนที่ตาคมกริบคู่นั้นจะเปิดกว้างราวกับตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นบางอย่าง " ฉันแค่จะช่วยให้แกตัดสินใจง่ายขึ้นเท่านั้นไอ่ป๊อป " กวินยิ้มก่อนชูเข็มฉีดยาขึ้น
 
 
 
              " ปล่อยแคทน่ะไอ่กวิน !! " ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างตกใจ " อะ..อ่าวววๆ ทำยังไงดีล้ะสาวน้อย...พี่ชายเทอเลือกอย่างนี้แล้ว..งั้นก็ตาเทอแล้วล้ะสาวน้อย " กวินยิ้มอย่างพอใจก่อนจะหันไปทางฟาง ที่ตอนนี้กำปืนที่ไพล่หลังไว้อย่างแน่น
 
 
 
             ขอบตาร้อนผ่าว ทั้งๆที่เทอพยายามกลั้นมันเอาไว้แล้วแท้ๆ แต่มันยากเหลือก่อนที่จะห้ามมันไว้..น้ำตาค่อยๆไหลออกมาอย่างยากลำบาก ฟางเหนื่อยเหลือเกินพี่ป๊อป.... ' เทอเป็นได้เพียงน้องสาวของมันเท่านั้น..มันมีรักแรกแล้วมันก็รักมากขนาดยอมแลกชีวิตซะด้วยสิ...'  คำพูดของกวินดังก้องอยู่ในหัวของเทอ         
 
 
 
            เทอพยายามจะไม่ยอมรับมัน..แต่เทอก็คงจะหนีความจริงไม่ได้สิน่ะ..ในเมื่อเขาไม่เคยขอเทอเป็นแฟน..ไม่เคยเลยที่จะบอกใครๆว่าเขารักเทอไม่ใช่ในฐานะน้องสาว...เทอเป็นใครไม่ได้เลยนอกจาก..น้องสาวของเขา..
 
 
 
             " เทอคงรู้น่ะว่าจะต้องทำยังไงต่อไป " ชายคนนั้นกระซิบข้างๆหูของฟาง ในขนาดที่แคทกำลังค่อยๆเดินไปทางป๊อปปี้โดยมีกวินคุมอยู่ " แค่กกกๆๆๆ " เสียงไอของแบมที่นั่งหอบหายใจอยู่ไม่ไกลนักทำให้ฟางเม้มปากแน่น รวบรวมแรงทั้งหมดที่มีเหลืออยู่เพื่อที่จะกลั้นน้ำตาไว้
 
 
 
            ชายคนนั้นใช้ปืนดันหลังเชิงบอกให้เทอเริ่มได้แล้ว ฟางเรียกสติอยู่สักพักก่อนจะเดินออกไปข้างหน้าสองสามก้าว ในตอนนั้นเองทุกคนรวมถึงป๊อปปี้หันมามองฟางเป็นตาเดียว เพราะฟางเป้นคนแรกที่กล้าเคลื่อนไหวในบรรยากาศอย่างนี้
 
 
 
            " ฮ่าๆๆ แกนี่จริงๆเลยน้าๆ งี่เง่า โง่งมจริงๆ " กวินหัวเราะออกมาอย่างสะใจก่อนจะปรายตามาทางฟางเป็นเชิงให้ลงมือได้ " พี่ป๊อป..พี่รู้มั๊ยว่าฟางพยายามแค่ไหนในการที่จะได้รักพี่...ตอนนั้นฟางได้แต่เพ้อหลงงมงาย ทำตัวเป้นยัยโง่จอมโรคจิตที่คอยตามแต่พี่ ยอมตื่นแต่เช้าเพื่อมารอถ่ายรูปพี่หน้าโรงเรียน คอยดูพี่เวลาพี่จะทำอะไร เวลาเห็นพี่ไม่ค่อยสบายก็พยายามถามคนอื่นว่าพี่เป็นยังไงบ้าง ? เป็นอะไรแล้วก็หายามาให้พี่เอายาไปไว้ในล็อคเกอร์ของพี่..."
 
 
 
             ฟางพยายามพูดออกมาอย่างยากพยายามที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ " เวลาจะลงแข่งอะไร..ก็คอยเชียร์แต่พี่..พี่จะอยู่ซ้อมดึกแค่ไหนฟางก็จะรอดูพี่ตลอด..หรือว่าพี่จะเล่นดนตรีเวลาพี่อยู่ซ้อม..ฟางก็คิดว่าพี่ต้องทำมันออกมาได้ดีแน่ๆ เวลาพี่ไม่มาโรงเรียนฟางก็กระวนกระวายกลัวว่าพี่จะเป้นอะไรไป..."
 
 
 
            " พอถึงวันที่พี่เรียนจบ..ฟางก็คิดว่าพี่ควรจะได้รู้ได้เห็นในสิ่งที่ฟางตั้งใจจะทำให้พี่..ฟางเอาของไปให้พี่..ฟางรวบรวมความกล้าตั้งนานกว่าจะกล้าเอาไปให้พี่..พอหลังจากวันนั้นเพื่อนฟางก็บอกว่าฟางควรเปลี่ยนตัวเอง..เพื่อพี่..ฟางก็เปลี่ยนฟางได้แต่นั่งรอพี่ว่าเมื่อไหร่..พี่จะกลับมาที่โรงเรียนบางแต่ก็ไม่มีเลย.."
 
 
 
            " แต่พอวันนั้น..วันที่ฟางได้มาเจอพี่..ฟางดีใจมาก..แต่พี่กลับจำฟางไม่ได้ด้วยซ้ำ..ฟางก็พยายามที่จะเข้าใกล้พี่ แต่เหมือนพี่จะมองฟางเป้นเพียงน้องสาวสิน่ะ..พี่มีรักของพี่อยู่แล้ว..ฟางควรเลิกเพ้อบ้าบอสักที...พี่เลิกชีวิตของเทอคนนั้น..แต่ชีวิตของฟางพี่คิดว่าพี่จะสร้างมันขึ้นมาใหม่ได้หรอค่ะ ? หรือพี่อยู่ในวงการนี้จนชินกับการฆ่าฟัรเลยไม่เห็นค่าของคำว่าชีวิตไปแล้ว..ฮึก ฮือๆ " 
 
 
 
            " มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะฟาง เพียงแต่แคทเขากำลัง... " ป๊อปปี้กำลังที่จะพูดแต่วินาทีนั้นฟางเองก็ไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว " ยังไงฟางมันก็เปฯได้แค่น้องสาวพี่ !! " ฟางตะโกนอย่างเหลืออด " เลิกพร่ามได้แล้วล้ะสาวน้อย " กวินพูดเสียงเย็นไร้ความรู้สึก เสียงขึ้นนกดังขึ้นมาจากด้านหลัง
 
 
 
            ไม่ต้องเดาก็คงรู้ว่าคนข้างหลังเทอพร้อมที่จะกลั่นไกใส่เทอได้ทุกเมื่อหากเทอคิดตุกติก ฟางกัดรีฝีปากก่อนจะยกมือข้างที่ไม่ได้จับปืนขึ้นปาดน้ำตาอย่างลวกๆก่อนจะค่อยๆ ยกปืนขึ้นช้าๆ ก่อนจะเล็งไปที่เป้าหมาย
 
 
 
            ป๊อปปี้ถึงกับผงะไป เขาคงไม่คิดว่าเทอจะกล้ายกปืนเล็งขึ้นใส่ และไม่คิดว่าเทอจะใช่ปืนที่เขาให้มายิงเขา " ไหนฟางบอกว่ารักพี่ไง ? " ป๊อปปี้พยายามพูดกล่อมฟาง " คนเรามันไม่มีทางเลือกนิค่ะไหนเมื่อพี่ไม่เลือกฟาง..ฟางก็จะไม่เลือกพี่ ! " ฟางกับปีอปปี้สบตากันพักใหญ่
 
 
 
            ฟางรวบรวมความกล้า เคลื่อนนิ้วเพื่อปลดล็อกไกปืน โดยลืมสังเกตถึง ' ความผิดปกติ ' บางอย่างไป " แค่กกกกๆๆ แค่กๆๆๆ " เสียงไอของแบมรุนแรงขึ้น สร้างแรงกดดันให้ฟางได้มาก ฟางปลดเซฟ สอดนิ้วเข้าไปในไกปืนเพื่อเตรียมตัวเนี่ยว โดยที่ไม่มีใครสังเกตที่สีหน้าของปีอปปี้ตอนนี้เขาคลี่ยิ้มออกมาอย่างรู้อะไรบางอย่าง
 
 
 
             " ฟางคงไม่คิดว่าพี่จะปล่อยให้เรายิงพี่ได้ง่ายๆหรอกใช่มั๊ย ? ถึงเราจะสำคัญแต่พี่ก็เป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟีย ยังมีลุกน้องอีกหลายร้อยหลายพันชีวิตที่พี่ต้องดูแล พี่จะไม่มีวันตายด้วยมือของเราหรอก...พี่เชื่อ.." ใจของฟางถึงกับหล่นวูบ
 
 
 
             เมื่อป๊อปปี้ยกกระบอกปืนสีดำคู่กายขึ้นและเล็งมาที่เทอ บรรยากาศรอบข้างตึงเครียดขึ้นกว่าเดิม ฟางที่เหงื่อเริ่มออกด้วยความหวาดกลัว... 
 
 
      ' พี่ป๊อปมีคนตั้งแต่มากมายคอยปกป้อง..แต่ฟางพอคุณแม่ไปอังกฤษฟางก็ไม่เหลือใครเลย '
      ' พี่นี่ไงที่จะปกป้องเรา ' 
 
 
             ภาพเหตุการณ์ที่ร้านไอติมแล่นเข้ามาในหัวฟาง คนที่บอกว่าจะปกป้องเทอในวันนี้เขากลับกลายมาเป็นที่จะฆ่าเทอ..." คำพูดของพี่..มันเป็นเพียงสิ่งที่หลอกลวงสินะพี่ป๊อป.." จากนั้นฟางกลั้นใจพร้อมๆกับค่อยๆ เหนี่ยวไกปืนทันทีแต่...
 
 
กริ๊ก ! 
 
 
 
            ทันทีที่ลั่นไกเสร็จ เสียงที่ตามมากลับไม่ใช่เสียงที่ควรจะได้ยินฟางผงะค้างก่อนตาคู่สวยจะเปิดกว้าง มองปืนที่ถืออยู่ในมือด้วยความตกใจฟางลองลั่นไกอีกครั้ง
 
 
กริ๊ก ! 
 
 
           ไม่มีเสียงดังปัง..หรือแม้แต่แรงถีบสะท้อนกลับมา ซึ่งนั้นก็หมายความว่า..ไม่มีลูกกระสุนถูกปล่อยออกจากปากกระบอกปืน...ไม่จริง ! ทำไมปืนที่ไม่มีลูกกระสุนล้ะ ?! 
 
 
ปัง ! 
 
 
            เสียงปืนดังขึ้นโดยพลันหลังจากฟางลั่นไกไม่ถึงเสี้ยววินาที หัวใจฟางที่เต้นรัวหล่นวูบทันที..บ้าเอ้ยยย ! เพราะมัวแต่กังวลที่จะต้องยิงป๊อปปี้ทำให้เทอลืมสังเกตถึงความผิดปกติของปืนไปได้ เจ้าปืนนี่มันเบาเกินกว่าปกติเพราะไม่มีกระสุนนี่เอง..ยัยโง่ฟาง ! ทำไมถึงรู้ตัวช้าแบบนี้ !
 
 
ปัง !
 
 
          ฟางสะดุ้งอีกครั้งเมื่อเสียงปืนดังขึ้นติดๆกับนัดแรก สองนัด..ฟางละสายตาฟางปืนในมือ เงยหน้าขึ้นสบกับร่างสูงของป๊อปปี้ เขม่าปืนยังลอยติดให้เห็นจากปากกระบอกปืนสีดำของเขา ความเจ็บแปลบวิ่งแล่นเข้ามาในทันทีที่รู้ว่า ป๊อปปี้เหนี่ยวไกยิงใส่เทอ !!  
    
 
 
 
 
 
 
 
 
 
____________________________________________________________________________
ฉับบบบบบ !! ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อก็เม้นเยอะๆน้าาา 
ดราม่าพอมั๊ยน้าา ? ถ้าอยากได้มากกว่านี้ก็จัดให้เลยยยย 
เม้นเยอะๆน้าขอกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยยย 
มาส่งทุกคนเข้านอน ฝันดีน้ารีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนน 
เจอกันตอนหน้าน้าาาาา 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา