So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

 

 

 

                 " ฮ่ะๆ ทำไมว้ะ ? ฉันแค่เห็นเพื่อนรักของฉันทั้งสองไม่เจอกันนานเลยพามาเจอกัน " กวินหัวเราะอย่างสะใจ ฟางมองก่อนจะคิดถึงคำพูดของกวิน ' ดีมาก...เด่วฉันจะให้มันสนุกยิ่งขึ้นกว่านี้อีก หึๆ ' ฟางเบือนหน้ากลับไปมองกวินด้วยความหวาดกลัวกับสิ่งที่เขากำลังจะเอ่ยต่อไป

 

 

 

                " เอาล้ะ ระหว่างรักแรกแสนรักรักจะเป็นจะตายแล้วจะรักตลอดไปอย่างที่แกเคยพูดกับน้องสาวสุดรักสุดหวง แกจะเลือกใครไอ่ป๊อปปี้ " เมื่อจบคำพูดของกวิน ความเงียบก็เข้าปกคลุมทั้งโกดัง ฟางถึงกับหยุดหายใจเพราะกลัวสิ่งที่เทอคิดจะเป็นจริง

 

 

 

               " ถ้ามันเลือกช่วยเทอ เทอจะต้องยิงยัยนั่นทิ้งซะ แต่ถ้ามันเลือกช่วยยัยนั่น..ไม่ใช่เทอ..เทอก็ฆ่ามันซะ " คนที่ใช้ปืนจี้หลังฟางกระซิบข้างหู ทำให้ฟางถึงเสียววูบ ฟางมองป๊อปปี้กับผู้หญิงคนนั้นที่มั่วแต่นิ่งเงียบ

 

 

 

               ป๊อปปี้มีสีหน้าครุ่นคิด คิ้วของเขาพันกันจนยุ่ง มองฟางสลับกับผู้หญิงคนนั้น อย่างสับสนไม่นานคิ้วของเขาก็คลายออก และหันหน้าเผชิญกับกวิน ก่อนที่ตาคมกริบคู่นั้นจะเปิดกว้างราวกับตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นบางอย่าง " ฉันแค่จะช่วยให้แกตัดสินใจง่ายขึ้นเท่านั้นไอ่ป๊อป " กวินยิ้มก่อนชูเข็มฉีดยาขึ้น

 

 

 

              " ปล่อยแคทน่ะไอ่กวิน !! " ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างตกใจ " อะ..อ่าวววๆ ทำยังไงดีล้ะสาวน้อย...พี่ชายเทอเลือกอย่างนี้แล้ว..งั้นก็ตาเทอแล้วล้ะสาวน้อย " กวินยิ้มอย่างพอใจก่อนจะหันไปทางฟาง ที่ตอนนี้กำปืนที่ไพล่หลังไว้อย่างแน่น

 

 

 

             ขอบตาร้อนผ่าว ทั้งๆที่เทอพยายามกลั้นมันเอาไว้แล้วแท้ๆ แต่มันยากเหลือก่อนที่จะห้ามมันไว้..น้ำตาค่อยๆไหลออกมาอย่างยากลำบาก ฟางเหนื่อยเหลือเกินพี่ป๊อป.... ' เทอเป็นได้เพียงน้องสาวของมันเท่านั้น..มันมีรักแรกแล้วมันก็รักมากขนาดยอมแลกชีวิตซะด้วยสิ...'  คำพูดของกวินดังก้องอยู่ในหัวของเทอ         

 

 

 

            เทอพยายามจะไม่ยอมรับมัน..แต่เทอก็คงจะหนีความจริงไม่ได้สิน่ะ..ในเมื่อเขาไม่เคยขอเทอเป็นแฟน..ไม่เคยเลยที่จะบอกใครๆว่าเขารักเทอไม่ใช่ในฐานะน้องสาว...เทอเป็นใครไม่ได้เลยนอกจาก..น้องสาวของเขา..

 

 

 

             " เทอคงรู้น่ะว่าจะต้องทำยังไงต่อไป " ชายคนนั้นกระซิบข้างๆหูของฟาง ในขนาดที่แคทกำลังค่อยๆเดินไปทางป๊อปปี้โดยมีกวินคุมอยู่ " แค่กกกๆๆๆ " เสียงไอของแบมที่นั่งหอบหายใจอยู่ไม่ไกลนักทำให้ฟางเม้มปากแน่น รวบรวมแรงทั้งหมดที่มีเหลืออยู่เพื่อที่จะกลั้นน้ำตาไว้

 

 

 

            ชายคนนั้นใช้ปืนดันหลังเชิงบอกให้เทอเริ่มได้แล้ว ฟางเรียกสติอยู่สักพักก่อนจะเดินออกไปข้างหน้าสองสามก้าว ในตอนนั้นเองทุกคนรวมถึงป๊อปปี้หันมามองฟางเป็นตาเดียว เพราะฟางเป้นคนแรกที่กล้าเคลื่อนไหวในบรรยากาศอย่างนี้

 

 

 

            " ฮ่าๆๆ แกนี่จริงๆเลยน้าๆ งี่เง่า โง่งมจริงๆ " กวินหัวเราะออกมาอย่างสะใจก่อนจะปรายตามาทางฟางเป็นเชิงให้ลงมือได้ " พี่ป๊อป..พี่รู้มั๊ยว่าฟางพยายามแค่ไหนในการที่จะได้รักพี่...ตอนนั้นฟางได้แต่เพ้อหลงงมงาย ทำตัวเป้นยัยโง่จอมโรคจิตที่คอยตามแต่พี่ ยอมตื่นแต่เช้าเพื่อมารอถ่ายรูปพี่หน้าโรงเรียน คอยดูพี่เวลาพี่จะทำอะไร เวลาเห็นพี่ไม่ค่อยสบายก็พยายามถามคนอื่นว่าพี่เป็นยังไงบ้าง ? เป็นอะไรแล้วก็หายามาให้พี่เอายาไปไว้ในล็อคเกอร์ของพี่..."

 

 

 

             ฟางพยายามพูดออกมาอย่างยากพยายามที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ " เวลาจะลงแข่งอะไร..ก็คอยเชียร์แต่พี่..พี่จะอยู่ซ้อมดึกแค่ไหนฟางก็จะรอดูพี่ตลอด..หรือว่าพี่จะเล่นดนตรีเวลาพี่อยู่ซ้อม..ฟางก็คิดว่าพี่ต้องทำมันออกมาได้ดีแน่ๆ เวลาพี่ไม่มาโรงเรียนฟางก็กระวนกระวายกลัวว่าพี่จะเป้นอะไรไป..."

 

 

 

            " พอถึงวันที่พี่เรียนจบ..ฟางก็คิดว่าพี่ควรจะได้รู้ได้เห็นในสิ่งที่ฟางตั้งใจจะทำให้พี่..ฟางเอาของไปให้พี่..ฟางรวบรวมความกล้าตั้งนานกว่าจะกล้าเอาไปให้พี่..พอหลังจากวันนั้นเพื่อนฟางก็บอกว่าฟางควรเปลี่ยนตัวเอง..เพื่อพี่..ฟางก็เปลี่ยนฟางได้แต่นั่งรอพี่ว่าเมื่อไหร่..พี่จะกลับมาที่โรงเรียนบางแต่ก็ไม่มีเลย.."

 

 

 

            " แต่พอวันนั้น..วันที่ฟางได้มาเจอพี่..ฟางดีใจมาก..แต่พี่กลับจำฟางไม่ได้ด้วยซ้ำ..ฟางก็พยายามที่จะเข้าใกล้พี่ แต่เหมือนพี่จะมองฟางเป้นเพียงน้องสาวสิน่ะ..พี่มีรักของพี่อยู่แล้ว..ฟางควรเลิกเพ้อบ้าบอสักที...พี่เลิกชีวิตของเทอคนนั้น..แต่ชีวิตของฟางพี่คิดว่าพี่จะสร้างมันขึ้นมาใหม่ได้หรอค่ะ ? หรือพี่อยู่ในวงการนี้จนชินกับการฆ่าฟัรเลยไม่เห็นค่าของคำว่าชีวิตไปแล้ว..ฮึก ฮือๆ " 

 

 

 

            " มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะฟาง เพียงแต่แคทเขากำลัง... " ป๊อปปี้กำลังที่จะพูดแต่วินาทีนั้นฟางเองก็ไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว " ยังไงฟางมันก็เปฯได้แค่น้องสาวพี่ !! " ฟางตะโกนอย่างเหลืออด " เลิกพร่ามได้แล้วล้ะสาวน้อย " กวินพูดเสียงเย็นไร้ความรู้สึก เสียงขึ้นนกดังขึ้นมาจากด้านหลัง

 

 

 

            ไม่ต้องเดาก็คงรู้ว่าคนข้างหลังเทอพร้อมที่จะกลั่นไกใส่เทอได้ทุกเมื่อหากเทอคิดตุกติก ฟางกัดรีฝีปากก่อนจะยกมือข้างที่ไม่ได้จับปืนขึ้นปาดน้ำตาอย่างลวกๆก่อนจะค่อยๆ ยกปืนขึ้นช้าๆ ก่อนจะเล็งไปที่เป้าหมาย

 

 

 

            ป๊อปปี้ถึงกับผงะไป เขาคงไม่คิดว่าเทอจะกล้ายกปืนเล็งขึ้นใส่ และไม่คิดว่าเทอจะใช่ปืนที่เขาให้มายิงเขา " ไหนฟางบอกว่ารักพี่ไง ? " ป๊อปปี้พยายามพูดกล่อมฟาง " คนเรามันไม่มีทางเลือกนิค่ะไหนเมื่อพี่ไม่เลือกฟาง..ฟางก็จะไม่เลือกพี่ ! " ฟางกับปีอปปี้สบตากันพักใหญ่

 

 

 

            ฟางรวบรวมความกล้า เคลื่อนนิ้วเพื่อปลดล็อกไกปืน โดยลืมสังเกตถึง ' ความผิดปกติ ' บางอย่างไป " แค่กกกกๆๆ แค่กๆๆๆ " เสียงไอของแบมรุนแรงขึ้น สร้างแรงกดดันให้ฟางได้มาก ฟางปลดเซฟ สอดนิ้วเข้าไปในไกปืนเพื่อเตรียมตัวเนี่ยว โดยที่ไม่มีใครสังเกตที่สีหน้าของปีอปปี้ตอนนี้เขาคลี่ยิ้มออกมาอย่างรู้อะไรบางอย่าง

 

 

 

             " ฟางคงไม่คิดว่าพี่จะปล่อยให้เรายิงพี่ได้ง่ายๆหรอกใช่มั๊ย ? ถึงเราจะสำคัญแต่พี่ก็เป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟีย ยังมีลุกน้องอีกหลายร้อยหลายพันชีวิตที่พี่ต้องดูแล พี่จะไม่มีวันตายด้วยมือของเราหรอก...พี่เชื่อ.." ใจของฟางถึงกับหล่นวูบ

 

 

 

             เมื่อป๊อปปี้ยกกระบอกปืนสีดำคู่กายขึ้นและเล็งมาที่เทอ บรรยากาศรอบข้างตึงเครียดขึ้นกว่าเดิม ฟางที่เหงื่อเริ่มออกด้วยความหวาดกลัว... 

 

 

      ' พี่ป๊อปมีคนตั้งแต่มากมายคอยปกป้อง..แต่ฟางพอคุณแม่ไปอังกฤษฟางก็ไม่เหลือใครเลย '

      ' พี่นี่ไงที่จะปกป้องเรา ' 

 

 

             ภาพเหตุการณ์ที่ร้านไอติมแล่นเข้ามาในหัวฟาง คนที่บอกว่าจะปกป้องเทอในวันนี้เขากลับกลายมาเป็นที่จะฆ่าเทอ..." คำพูดของพี่..มันเป็นเพียงสิ่งที่หลอกลวงสินะพี่ป๊อป.." จากนั้นฟางกลั้นใจพร้อมๆกับค่อยๆ เหนี่ยวไกปืนทันทีแต่...

 

 

กริ๊ก ! 

 

 

 

            ทันทีที่ลั่นไกเสร็จ เสียงที่ตามมากลับไม่ใช่เสียงที่ควรจะได้ยินฟางผงะค้างก่อนตาคู่สวยจะเปิดกว้าง มองปืนที่ถืออยู่ในมือด้วยความตกใจฟางลองลั่นไกอีกครั้ง

 

 

กริ๊ก ! 

 

 

           ไม่มีเสียงดังปัง..หรือแม้แต่แรงถีบสะท้อนกลับมา ซึ่งนั้นก็หมายความว่า..ไม่มีลูกกระสุนถูกปล่อยออกจากปากกระบอกปืน...ไม่จริง ! ทำไมปืนที่ไม่มีลูกกระสุนล้ะ ?! 

 

 

ปัง ! 

 

 

            เสียงปืนดังขึ้นโดยพลันหลังจากฟางลั่นไกไม่ถึงเสี้ยววินาที หัวใจฟางที่เต้นรัวหล่นวูบทันที..บ้าเอ้ยยย ! เพราะมัวแต่กังวลที่จะต้องยิงป๊อปปี้ทำให้เทอลืมสังเกตถึงความผิดปกติของปืนไปได้ เจ้าปืนนี่มันเบาเกินกว่าปกติเพราะไม่มีกระสุนนี่เอง..ยัยโง่ฟาง ! ทำไมถึงรู้ตัวช้าแบบนี้ !

 

 

ปัง !

 

 

          ฟางสะดุ้งอีกครั้งเมื่อเสียงปืนดังขึ้นติดๆกับนัดแรก สองนัด..ฟางละสายตาฟางปืนในมือ เงยหน้าขึ้นสบกับร่างสูงของป๊อปปี้ เขม่าปืนยังลอยติดให้เห็นจากปากกระบอกปืนสีดำของเขา ความเจ็บแปลบวิ่งแล่นเข้ามาในทันทีที่รู้ว่า ป๊อปปี้เหนี่ยวไกยิงใส่เทอ !!  

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

____________________________________________________________________________

ฉับบบบบบ !! ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อก็เม้นเยอะๆน้าาา 

ดราม่าพอมั๊ยน้าา ? ถ้าอยากได้มากกว่านี้ก็จัดให้เลยยยย 

เม้นเยอะๆน้าขอกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยยย 

มาส่งทุกคนเข้านอน ฝันดีน้ารีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนน 

เจอกันตอนหน้าน้าาาาา