So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

 
 
               " มะ..ไม่...ไม่มีทาง !! " ฟางพูดขึ้นอย่างตกใจตาคู่สวยเปิดกว้าง " ฮ่ะๆก็ไม่แน่น่ะ " กวินหัวเราะออกมาน้อยๆ " พี่ป๊อปไม่มีทางรู้หรอกว่าฉันอยู่ที่นี่ " ฟางยังตอบกลับอย่างมีหวัง " แต่เมื่อกี้ตอนที่ฉันเปิดโทรศัพท์ของเทอ มันโทรมาทันทีเหมือนพยายามติดต่ออยู่นานแล้ว และจากที่คุยกับมัน เหมือนมันกำลังจะมาที่นี่ราวกับรู้พิกัดของเทอ ทั้งที่ฉันยังไม่ได้บอกด้วยซ้ำ..น่าแปลกจริงๆที่มันรู้..."
 
 
 
             กวินพูดทำให้ฟางนิ่งคิด " แต่ก็ชั่งมันเถอะ..สรุปเทอรับข้อเสนอของฉันมั๊ย ? " กวินวกกลับมาเรื่องเดิม " ยังไงๆเทอก็เป็นได้แค่น้องสาวมัน..เหอะๆ น่าสมเพชชะมัดนี้เทอไม่รู้หรือไงว่าใครๆเขาก็ดูออกว่าเทอคิดกับหมอนั้นยังไงแต่เทอรู้อะไรมั๊ย ? ว่าหมอนั้นน่ะบอกกับคนอื่นๆว่าเทอน่ะเป็นได้แค่น้องสาวเท่านั้นแหละ ฮ่ะๆๆๆ " กวินพูดอย่างสะใจ
 
 
 
            " มันมีคนที่มันรักสุดหัวใจอยู่แล้ว ฮ่ะๆ เทอไม่เคยรู้เลยสิน่ะว่ารักแรกของมันน่ะมันเคยยอมแลกชีวิตกับผู้หญิงคนนั้น ฮ่ะๆ เทอมันก็แค่คนคั่นเวลาล้ะหว่าาาๆ เด่วคนสำคัญตัวจริงของมันก็กลับมาเทอก็จะกลายเป็นน้องสาวมันเต็มตัวแล้ว ฮ่ะๆ "
 
 
 
           กวินยังพูดต่อฟางได้แต่ก้มหน้าด้วยความเจ็บใจมือบางกำแน่นอย่างระงับอารมณ์ " แต่ถ้าเทอไม่รับข้อเสนอ...ยัยแบมก็คงต้องตายด้วยยาพิษ..ส่วนเทอก็กลายเป็นฆาตกรเลือดเย็น เทอก็จะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต "
 
 
 
            " แล้วการที่ฟางรับข้อเสนอมันต่างกันยังไง ฟางก็ต้องเป็นฆาตกรอยู่ดี " ฟางค้อนวงใหญ่ใส่กวิน " แฮ่กๆ ฟะ..ฟาง...ฟางช่วยฉันด้วย.. " แบมพูดก่อนจะไอออกมาอย่างหนัก " หึๆ ใช่ มันไม่ต่างกัน..แต่ถ้าเทอเลือกที่จะช่วยชีวิตไอ่ป๊อป นอกจากยัยแบมจะตายแล้ว..แม่ของเทออยู่ในกำมือฉัน !! "  กวินพูดอย่างสะใจเพราะเขาถือไพ่เหนือกว่า
 
 
 
            " แก !! " ฟางถึงกับเลือดขึ้นหน้า " ตกลงว่าเทอจะรับข้อเสนอของฉันแล้วใช่มั๊ย..? " กวินยังคงพูดต่ออย่างไม่รู้สึกอะไร " ...ฉันมีทางเลือกอื่นอีกหรอ " ฟางพูดอย่างจนปัญญา " ดีมาก..แล้วเด่วฉันจะช่วยให้มันสนุกยิ่งขึ้นกว่านี้อีก หึๆ "
 
 
 
            " แกจะทำอะไร..." ฟางพูดอย่างหวาดกลัวกับความคิดของกวิน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            ฟางนั่งอยากใช้ความคิดอยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องออกมาไม่ได้อย่างเด็ดขาด..ป๊อปปี้เคยสอนเทอไว้ว่าถ้าร้องไห้เทอจะขาดสติและทำอะไรไม่ได้เลย " แค่กๆ " แบมเริ่มไอถี่ขึ้นเลยๆ สีหน้าเริ่มซีดเซียว
 
 
 
            " ฉันขอโทษน้ะฟาง..ที่เป็นภาระของเทอ " แบมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน " ไม่เป็นไรน้ะๆ เทอนั่งพักนะแบมอย่าพูดอะไรเลย " ฟางพูดก่อนจะผลักให้แบมพิงกับลังไม้ ก่อนที่เทอจะพิงลังไม้และหลับตาลงความวุ่นวายสับสนเต็มไปในหัวสมองของเทอ
 
 
 
            หัวใจเทอเต้นรัวตั้งแต่ได้คุยกับกวินเทอกลัวไปหมด..ที่เทอต้องยิงคนที่ปกป้องเทอมาโดยตลอด..และเป้นคนที่เทอรัก..เทอจะทำมันลงได้ยังไงกัน..พี่ป๊อปฟางน่าจะเชื่อพี่เชื่อคำพูดของพี่..ฟางไม่น่าไว้ใจใครเลยจริงๆ  ฟางขอโทษ...
 
 
 
ปังงงงงๆๆๆ           
 
 
 
             เสียงปืนดังรัวทำให้ร่างบางทั้งสองสะดุ้ง หันมองไปรอบๆด้วยความหวาดกลัวเสียงปะทะกันดังระงมที่ด้านนอกของโกดัง " ได้เวลาของเทอแล้วสาวน้อย " กวินพูดก่อนที่ลูกน้องคนหนึ่งของกวินตรงเข้ามาแก้มัดให้ฟาง
 
 
 
             " อย่าคิดตุกติกล่ะ เพราะฉันมั่นใจว่าฉันยิงปืนได้ไวกว่าเทอแน่พริบตาเดียวฉันสามารถปลิดชีวิตทั้งเทอและแบมได้ " ผู้ชายคนนั้นกระซิบข้างหูฟางก่อนจะฉุดฟางให้ยืนขึ้นก่อนจะใช้ปืนจี้หลังฟางไว้กวินเดินมาหยุดตรงหน้าจากนั้นก็ยื่นปืนให้ฟาง
 
 
 
             ฟางเอื้อมมือไปรับปืนสีเงินกระบอกเล็กที่สลัดชื่อเทอเอาไว้..เสียงฝีเท้าดังขึ้นแต่ไกลก่อนจะเข้ามาเรื่อยๆและไม่นานร่างสูงที่คุ้นเคยของป๊อปปี้ปรากฏขึ้นต่อหน้าเทอพร้อมกับลูกน้องนับสิบใบหน้านิ่งเฉย นัยตาคมกริบยากที่จะเดาได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่
 
 
 
             ลูกน้องของกวินโผล่ออกมาอีกจำนวนหนึ่งซึ่งเยอะกว่าคนของปีอปปี้ ฟางพยายามมองหาเขื่อนแต่ไม่มีคงเพราะอยู่ด้านนอก ข้างนอกยังมีเสียงต่อสู้อย่างต่อเนื่อง " ฉันบอกแกแล้วไงว่าอย่าเอาลูกน้องมา..ไม่ห่วงตัวประกันเลยสิน่ะ.." กวินพูดขึ้นเพื่อตอกย้ำในสิ่งที่เขาพูดกับฟางไป
 
 
 
           ป๊อปปี้มองกวินก่อนจะมองฟางแวบหนึ่งสายตาคมกริบของเขาจ้องมองไปที่แบมคิ้วขมวดอย่างแปลกใจกับแบมที่นั่งโทรมอยู่ที่พื้น " แกนี้เลวไม่เปลี่ยนเลยน่ะกวิน " ป๊อปปี้พูดด้วยเสียงราบเรียบ
 
 
 
           " ปากดีนักน่ะไอ่ป๊อป " กวินกัดกรามแน่นก่อนจะยกมือกอดอก " พี่เคยบอกเราแล้วใช่มั๊ยว่าอย่าไว้ใจใครนอกจากพี่ นี่คือผลจากความดื้อรั้นของเรา ! " ป๊อปปี้ตำหนิก่อนจะหันไปที่กวิน " แกจะเอายังไงกวิน " ป๊อปปี้ถามด้วยใบหน้านิ่งเฉย
 
 
 
            " ฉันต้องการพื้นที่ทั้งหมดของแกที่เคยเป็นของป๊าฉันและอำนาจทางฝั่งแกทั้งหมด "  กวินพูดก่อนจะยิ้มอย่างเหนือกว่า " ตกลงฉันจะคืนพื้นที่ส่วนที่เคยเป็นของป๊าแกคืนให้แต่ฉันไม่มีวันยกอำนาจฝั่งฉันให้แกเป็นอันเด็ดขาด " 
 
 
 
           " หึ...งั้นฉันคงให้แกช่วยตัวประกันได้เพียงคนเดียว " กวินยิ้มเยาะก่อนที่ปีอปปี้จะมุ่นคิ้วมองฟางก่อนจะกลับมามองกวินอย่างเดิม " เว้นแต่แกจะเปลี่ยนใจยกอำนาจฝั่งแกมาให้ฉัน " กวินพูดเมื่อเห็นสีหน้าของป๊อปปี้ " ไม่มีทาง ฉันไม่เปลี่ยนใจ "
 
 
 
            " งั้นหรอ ? ก็ตามใจ " กวินพูดก่อนจะยักไหล่ " งั้นปล่อยตัวฟะ..." ป๊อปปี้กำลังพูดแต่ถูกขัด " เดี๋ยวๆ ฉันยังไม่ได้พูดสักคำว่าใครจะเป็นตัวประกันให้แกเลือก " กวินพูดทำให้ปีอปปี้ถึงกับเดือด " นี้แกคิดจะเล่นตุกติกงั้นเรอะ !? ไอ่กวิน !! " ป๊อปปี้พูดเสียงแข็ง ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังเขาเงื้อปืนขึ้นเล็กน้อย
 
 
 
            เช่นเดียวกับลูกน้องของกวินที่ตอบสนองเหมือนกัน " เปล่าๆ ไม่ใช่แน่นอน " กวินพูดจบก็หันไปหาลูกน้อง " พวกแกไปเอาตัวประกันมาให้ฉันสิ " กวินยิ้มเยาะ " พวกนายคิดจะทำอะไรน่ะ " ฟางกระซิบถามคนที่เอาปืนจี้หลังเทอไว้ 
 
 
 
            " เรื่องสนุก..." ชายคนนั้นตอบ ไม่นานลูกน้องของกวินก็เข้ามาพร้อมร่างบางของใครบางคนซึ่งเทอไม่รู้จักร่างบางถูกผ้าดำคลุมหัวไว้ ก่อนที่กวินจะตรงเข้าไปดึงผ้าคบุมนั้นออก ใบหน้าสวยของใครบางคนปรากฏขึ้น เทอเป็นผู้หญิงที่ดูสวยและบอบบางน่าถะนุนถนอม
 
 
 
             " ไอ่กวิน !!! มึงงง !! " ป๊อปปี้ถึงกับคำรามเสียงดังกังวานใส่กวินที่ยักคิ้วกวนประสาทกลับไปให้ร่างสูงแทน ทำให้ฟางถึงกับงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นความสับสนพุ่งเข้าใส่ตัวเทออย่างจังทำไมคนๆนั้นถึงทำให้ป๊อปปี้เดือดได้ขนาดนี้ผู้หญิงคนนั้น....เทอเป็นใครนั้นแน่ !? 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
__________________________________________________________________________
ฉับบบบบบบ ! นั้นแน่ !! อยากรู้ล้ะสิว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ? ถ้าอยากรู้ก็ต้องเม้นเยอะๆน้าา  
เม้นเยอะๆน้าขอกำลังให้ไรเตอร์หน่อยน้าา 
มาส่งทุกคนเข้านอน ฝันดีน้ารีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนนน 
เจอกันตอนหน้าน้าาา