Overrated ผมรักพี่สาวมีอะไรมั้ยคร้าบ

 
เด็กหยิ่ง
"นี่!!!จะจ้องน้องฉันอีกนานป่ะ ยัยนี่ก้เหมือนกันมองมันทำไม" จงเบเอาตะเกียบ
เคาะหัวโทโมะ
"นี่มันภาพลวงตาจำไว้ ภายใต้หน้าหล่อๆนี่มีแต่ความเกรียนล้วนๆ"
"โธ่ววว เฮียเครดิตผมเสียหมด" โทโมะบ่นอย่างหัวเสียเมื่อเฮียสุดที่รักดันมา
หักหลังทำลายภาพพจน์นักแบตสุดฮอตอย่างเค้า และที่สำคัญยังพูดต่อหน้า
นางฟ้่าของเค้าีอีกกกกก
"เรื่องของแก ว่าแต่น้องคนนี้ชื่ออะไรครับบ" ประโยคหลังเขื่อนหันถาม
สาวน้อยที่ยังอึ้งไม่หาย
"อะ..อ้อ ชื่อแก้วใจเรียกแก้วเฉยๆก้ได้ แหะๆ" สาวน้อยยิ้มหวานให้เขื่อน
"เรียกยากจัง เรียกแก้วไม่ถนัดขอเรียกที่รักได้รึปล่ะ....โอ๊ยยยยยย!!!
เจ็บนะะะะ!!!!!!" เขื่อนคลำหัวตัวเองป้อยๆ เค้ายังพูดไ่ม่ทันจบเลยมือ
ของสองหนุ่มก้ตีศรีษะงามๆของเค้าราวกับนัดกันไว้
"แกก้อีกคนหาเรื่องม่อได้ตลอด และที่สำคัญยัยนี่เปนรุ่นพี่แกไอเขื่อนแตก"
"หาาา รุ่นพี่ ทำไมหน้าเด็กจัง"
"หมาข้่างบ้านพึ่งตาย" จงเบชิงตอบ
"เกี่ยวระ???" เขื่อนถามงงๆ มุกคุณหมอนี่เข้าใจยาก
"น้องฉันหน้าเด็กก้ไม่เกี่ยวกะแก"
"คือไรวะ??งง???"
"เค้าบอกว่าแกอ่ะเสือก" โทโมะพูดเรียบๆ
"555555" สาวน้อยหัวเราะคิกคักเมื่อรู้ว่าจงเบหลอกด่าเขื่อน เธอเอง
ก้พึ่งเก็ทมุกตอนที่โทโมะเฉลยนั่นแหละ
"พอเลยยย นั่นอาหารมาพอดีกินก่อนๆ" เขื่อนรีบเบี่ยงประเด็น
 
'ไอเขื่อน' โทโมะกระซิบ
'กระซิบหาป้าแกหรอ คนเค้าจะกินข้าว' เขื่อนกระซิบตอนอย่างหงุดหงิด
'คนนี้อ่ะ'
'คนไหน??'
'แก้วอ่ะ'
'อ่อ ทะไม'
'คนนี้แหละที่ฉันเล่าให้แกฟัง'
"ห๊ะะะะ" เขื่อนเผลออุทานเสียงดัง
"อะไรของแก กระซิบกันอยู่สองคนเนี่ย"
"ไม่มีไรเฮีย มีเรื่องนิดหน่อยหน่ะ"
"รีบๆกินเถอะ พรุ่งนี้ฉันเรียนแต่เช่า"
สามหนุ่มกินไปเมาทืไปตามประสาคนสนิทกันแต่ไม่ค่อยได้เจอกันแน่หล่ะ
แต่ละคนคิวทองหาตัวจับยากกันทั้งนั้น เขื่อนหันมาคุยกับแก้วเป็นระยะๆ
ตามประสาคนเฟรนลี่มากำเกินความจำเปน จงเบก้หันมาดูน้องสาวบ้าง
เป็นบางเวลา
 
Kaewjai part
   ฉันนั่งฟังสามหนุ่มคุยกันอย่างออกรสชาติ แต่เรื่องอะไรฉันไม่รู้หรอกนะไม่
ค่อยได้ฟังเท่าไหร่ เพราะประเด็นคือไอ้เด็กหยิ่งคนนี้ต่า่งหากกกก
เด็กหยิ่งที่ว่าคือคนเดียวกับเทพบุตรป้ายรถเมล์ของฉันเองแหละ ไม่น่าเชื่อว่า
จะเปนคนคนเดียวกันสินะ
 
                    // ฮึ่ยยย เด็กบ้าอะไรหยิ่งชะมัด ///
 
 
ให้ตายยย ฉันไม่น่าไปหลงใหลได้ปลื้มกับหน้าหล่อๆนั่นเลย นี่นั่งกินข้าว
โต๊ะเดียวกันมาเป็นชั่วโมงแล้วนะยังไม่พูดกับฉันสักคำที่พี่จงเบกับเขื่อนหล่ะ
พูดไม่หยุดเลยนะ เหอะ อย่าว่าแต่พูดเลย หน้่าฉันยังไม่มองเล้ยยยยย
มีแต่น้องเขื่อนผู้น่ารักที่พยายามชวนฉันคุยส่วนไอพี่เบก้ทรพีไม่ค่อยสนใจฉัน
เท่าไหร่ รู้งี้ไม่อยู่ดีกว่า
"พี่แก้วชอบมิกกี้เมาส์หรอ" เขื่อนชี้มาที่เคสไอโฟนรูปมิกกี้เมาส์ของฉัน
"ใช่ ชอบมากกก"
"เขื่อนก้ชอบ แต่ชอบเคโระมากกว่า" เขื่อนโชว์เคสไอโฟนรูปเคโรโระของ
เค้าให้ฉันดู
"เออใช่ พี่ได้ตุ๊กตาเคโระมาตัวนึง เอาไปสิพี่ให้ พี่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่"
ฉันค้นกระเป๋าหาเคโระตัวน้อยที่พึ่งหนีบได้มาจากตู้หนีบตุ๊กตา
"ให้จริงอ่ะ ขอบคุณนะะะ" เขื่อนคว้าไปทันที นี่สิเค้าเรียกว่าน้องที่น่ารัก
ไม่เหมือนใครบ้างคน หมั่นไส้โว้ยยยยยยย
"ไอ้เคโระอย่าม่อน้องฉัน!!!" พี่จงเบตีไหล่เขื่อน ทำเอาฉันอดขำไม่ได้
ว่าที่คุณหมอสุดเคร่งขรึม ตอนหวงน้องแทบสติแตกมัน...น่ารักเปนบ้าเลย
"เจ็บนะ ไอพี่หมอชอบใช้กำลัง"
"พอ อย่าสำออย"
"ไอเขื่อนแกก้อย่าไปม่อน้องสาวเค้าสิ" โทโมะมองหน้าฉันแล้วพูดกับเขื่อน
เหอะะะ ไม่ต้องเลย ไม่ต้องทำมาเปนส่งสายตา ฉันหมั่นไส้นายไปแล้ว
สายไปย่ะ
"เห้ย ฉันต้องไปแล้วหว่ัะ พรุ่งนี้เรียนเช้า สอบด้วย" พี่จงเบรีบเดินไปจ่ายตัง
"แก้วใจ พี่ฝากขับรถไปส่งไอสองเกรียนนี่ด้วยนะทางผ่านอยู่แล้ว"
อะ..อะไรนะ พี่จงเบนี่พี่ทิ้งภาระให้ฉันอีกแล้วหรอ???
"ห๊ะะ" ฉันกับนายโทโมะพูดแทบพร้อมกัน
"นะๆ เดี๊ยวอาทิตย์หน้าพี่เลี้ยงไอติม นะครับเด็กดี" ทีงี้หล่ะมาทำอ้อน
"ก้ได้ๆ " ฉันตอบรับ
"ป่ัะกลับกัน" ฉันเดินนำสองหนุ่มไปที่ลานจอดรถสาวๆมองฉันตลอดทาง
ไม่ใช่เพราะฉันหรอกแต่เปนสองหนุ่มที่เดินตามฉันมากกว่า
พวกเธอคงอิจฉาฉันสินะที่มีผู้ชายหน้าตาดีเดินตามตั้งสองคน เหอะ
ฉันจะบอกอะไรให้ความจริงมันไม่ได้สวยหรุแบบที่พวกเธอคิดหรอกนะ
คนนึงก้เฟรนลี่เกินหน้าเกินตา่ อีกคนก้หยิ่งเกินความจำเปน มันเป็นเพื่อนสนิท
กันได้งัยฟระ นิสัยต่างกันฟ้ากะเหว
(แน่นอน ณ จุดนี้น้องเขื่อนเป็นฟ้า ส่วนเหวก้....ไอเด็กหยิ่งนี่งัยหล่ะ)
 
 
Tomo part
  พระเจ้าาาาาา
  นี่มันบังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิต ชัดๆ นี่ผมมานั่งอยู่บนรถของพี่นางฟ้า
ของผมจิงๆหรอเนี่ยยยยยย แค่เจอเธออีกครั้งผมก้ช๊อคจนพูดอะไรไม่ออก
แล้วตลอดเวลาบนโต๊ะอาหารผมไม่กล้าคุยกับเธอเลย เธอสวยมากจริงๆ ยิ่ง
มองใกล้ๆ ก้ยิ่งสวย ผมอยากคุยอยากทำความรู้จักกับเธอแทบตาย แต่ไม่รู้จะ
คุยอะไร กลัวจะไม่เหมะสม ก็เธอเป็นรุ่นพี่ผมนี่หน่า ทำไมผมไม่เกิดเร็วอีกสัก
ปีสองปีนะ ผมคงไม่ต้องมาเปนน้องอยู่แบบนี้หรอก
"ขอบคุณนะครับ ไว้วันหลังมารบกวนใหม่ บั้ยบายยยย" เขื่อนลงจากรถแล้ว
โบกมือลาพี่แก้ว
"ส่วนแก อย่าทำอะไรพี่เค้านะเว้ย" เขื่อนกระซิบ ไอบ้าาา
"บ้านเราอีกไกลมั้ยอ่ะ" ห๊ะ นี่ผมฟังไม่ผิดใช่ป๊ะ พี่เค้าชวนผมคุยอ่ะ
"ก้ประมาณนึงอ่ะครับ"
"เออ ก้พูดได้นี่"
"ห๊ะ??"
"ก้เราไม่พูดกับพี่เลย"
"แหะๆ ผมแค่พูดไม่ค่อยเก่้ง ชวนคุยไม่ค่อยเปน" ผมรีบแก้ตัว อย่าพึ่งเข้าใจ
ผมผิดน้าาาาา
"หรอ แต่ฉันหมั่นไส้นายไปแล้วเสียใจด้วยนะ" หือออ อะไรนะ ผู้หญิงคนนี้นี่
แสบชะมัดเลย
"พี่แก้ววววววว" ผมทำหน้าอ้อนๆใส่
"นี่!!อย่าอ้อนนะ ฉันไม่หลงกลนายหรอก" เธอโวยวาย ถ้าสังเกตุดีๆจะเห็นว่า
เธอแทบกลั้นยิ้มไม่อยู่แล้ว หึหึ ไม่มีใครไม่หลงผมหรอกข้อนี้ผมมั่นใจ
"ไม่อ้อนก้ด้ะะ" ผมทำหน้าเซงๆ
"พี่เปนเพื่อนกะพี่ป๊อปจริงๆหรอ" ผมพยายามหาเรื่องคุย
"อื้อใช่" พี่แก้วชะงักเล็กน้อยก่อนจะตอบผม
"แล้วพี่เบอ่ะ ทำไมดูเค้าหวงๆพี่จัง"
"พี่เบเปนพี่ชายข้างบ้านพี่หน่ะ สนิทกันตั้งแต่พี่ยังจำความไม่ได้แล้ว"
"พี่เบหวงขนาดนี้ ใครมาจีบนี่มีหวังโดนจับผ่าตับไตไส้พุงออกมาหมด
แน่555" ผมพูดอะไรของผมวะ ก้บอกแล้วงัย ผมชวนคุยไม่เก่ง
"นั่นแหละสาเหตุที่พี่ไม่เคยมีแฟนเลย ยิ่งช่วงนี้มาสิทกะไอหมีนั่นนะ
มันก้ทำตัวติดพี่แจเลย แบบนี้ใครจะกล้ามาจีบพี่หล่ะ" พี่แก้วพุดไปอมยิ้มไป
"จริงๆผมว่ามันน่าจะอยู่ที่พ่แก้วสวยไปจนคนอื่นไม่กล้าจีบมากกว่า"
"จริงหรอ??" พี่แก้วทำตาโต
"ขนาดผม ยังไม่กล้าเลย" ผมพูดเบาๆ แต่ในรถมีแค่เราสองคน ย้ำอีกที
เราสองคน เพลงก้ไม่ได้เปิด แต่เธอคงไม่ได้ยินหรอกเนอะ
"ห๊ะ อะไรนะ" พี่แก้วถามซ้ำ
 
'เค้าว่ากันว่า 99%ของผู้หญิงที่พูดว่าอะไรนะ แปลว่าเธอได้ยินชัดเจนแค่ไม่
เชื่อหูตัวเอง'
คำพูดของไอเขื่อนมาหลอกหลอนอยู่ในความคิดผม ตอนนี้บอกได้คำเดียวว่า
.
.
.
ซวยแล้วววววววว
 
 

 
แหะๆเค้ากลับมาแล้วววววว
คิดถึงเค้ามั้ยยยยย