Overrated ผมรักพี่สาวมีอะไรมั้ยคร้าบ
เขียนโดย 
PrincessTK
วันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 10.18 น.
แก้ไขเมื่อ 17 มกราคม พ.ศ. 2558 21.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7) เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
"ยิ้มหวานมาเชียวนะ" เฟย์เอ่ยทักเมื่อเพื่อนซี้เดินมาหาพร้อมกับรอยยิ้มที่ดู
ร่าเริงสุดๆแถมยังมาโรงเรียนเช้ากว่าปกติอีกต่างหาก
"ก้คนเค้าอารมณ์ดีจะให้ร้องไห้รึงัยห๊ะ" สาวน้อยนั่งลงข้างๆเฟย์
"หืมมมม แกกินยาลืมเขย่าขวดป๊ะเนี่ย แกแปลกๆไปนะ"
"หรอ? ก้ไม่นี่"
"ไม่อ่ะ ปกติแกไม่มาเช้าขนาดนี้ และแกก้จะไม่ยิ้มเหมือนคนบ้าแบบนี้ด้วย"
"คนบ้า??? ยัยเฟย์ ยัยเพื่อนบ้า แกว่าฉันบ้าหรอห๊ะ!!!" สาวน้อยแกล้งขึ้นเสียง
"คนปกติที่ไหนเค้าจะยิ้มหน้าบานเหมือนคนอินเลิฟขนาดนี้ หือออออ
คนอินเลิฟหรอ????" เฟย์เท้าคางอย่างใช้ความคิด
"หรือว่าแกกำลังอินเลิฟ ปีอปปี้มาสารภาพรักกะแกแล้วหรออออ"
เฟย์ยิ้มเจ้าเล่ห์
"บ้าหรอออ ยัยเฟย์แกพูดเบาๆดิ ไม่ได้อยู่ในห้องกันสองคนนะเว้ย"
สาวน้อยรีบเอามือปิดปากเฟย์ โชคดีที่เวลาแบบนี้ทุกคนจะสนใจแต่การบ้าน
ที่ยังไม่เสร็จของตัวเอง จึงไม่มีคนสนใจคำพูดของเฟย์นัก
"เห้ยยยยย ยัยห้อยมาเช้า โอ้!!วันนี้หิมะตกเมืองไทยแน่ๆ เฟย์แกรีบไปหา
ซื้อเสื้อขนเป็ดมาเลยนะ" ปีอปปี้ที่พึ่งเดินมาในห้องประหลาดใจเล็กน้อยที่
เห็นสาวน้อยมาโรงเรียนก่อนเค้า
"พูดถึงผี ผีก้มา" เฟย์หัวเราะคิกคัก
"นี่!! ฉันจะมาเช้าบ้างไม่ได้หรอห๊ะ!!" สาวน้อยหันไปโวยวาย
"ได้ แต่เธอไม่เคยนี่" ป๊อปปี้ทำเนียนนั่งลงข้างๆ
"เนียนมากกกกกกกกกก" เฟย์พูดลอยๆ
"เดี๊ยวนี้พูดคนเดียวแล้วหรอเฟย์ เพื่อนไม่รักหรอ??" ป๊อปปี้พูดกวนๆ
เค้าไม่ได้ดง่ขนาดไม่รู้ว่าเฟย์หมายถึงใคร
"อะุไร้ ฉันพูดกับเคนตะหรอก เห้ย!!เคนไม่ต้องเนียนเลยเอาการบ้านมาลอก
ก่อน" เฟย์ทำเนียนดึงสมุดการบ้านมาจากเคนตะที่กำลังเดินมึนๆผ่านโต๊ะ
เธอไป
"อะ..อ่อ..เอ่อ..เอาไปสิ ส่งให้ด้วยนะ" เคนตะเกาหัวด้วยความงง
"แกนี่นะเมื่อไหร่จะทำการบ้านมาซะที" แก้วใจบ่นเพื่อนซี้
"จนกว่าแกสองคนจะคบกันอ่ะ" เฟย์ยิ้มอย่างมีเลสนัยพร้อมกับชี้ไปที่แก้วใจ
และปีอปปี้
"ยัยเฟย์!!!!! พูดบ้าอะไรของแก" สาวน้อยโวยวายกลบเกลื่อน ส่วนหนุ่ม
ป๊อปปี้ถึงกับสตั้นไปแวบนึง
//นี่เฟย์ดูออกด้วยหรอว่าเราชอบยัยห้อย//
"ปล๊าววว~~~~" เฟย์ปฏิเสธเสียงสูง
"ป๊อปอย่าไปฟังยัยนี่เลยมันเพี้ยน" แก้วใจรีบหันไปบอกป๊อปปี้
"เห้ ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ แต่สงสัยคงต้องลอกการบ้านยันเรียนจบ5555"
เฟย์บ่นกับตัวเอง
"เออ ก้รู้ตัวหนิ"
'เออ ก้รู้ตัวหนิ'
'เออ ก้รู้ตัวหนิ'
'เออ ก้รู้ตัวหนิ'
'เออ ก้รู้ตัวหนิ'
คำพูดของสาวน้อยดังเดจาวูอยู่ในหัวป๊อปปี้ซ้ำไปซ้ำมา
"ป๊อป!! ฝากแก้วแป๊ปนะ ไปส่งการบ้านก่อน" เสียงของเฟย์ปลุกปีอปปี้
ออกจากภวังค์
"ได้ๆ เดี๊ยวดูให้" ป๊อปปี้รับปากเฟย์ก่อนจะหันมาดูสาวน้อยที่ฟุบหลับกับ
โต๊ะเรียนเป็นที่เรียบร้อย
"นอนได้ทุกที่ทุกเวลาจริงๆ ยัยตัวแสบ" ป๊อปปี้จับปอยผมที่ร่วงลงมาปิดหน้า
สาวน้อยไปทัดหู หน้าขาวใสที่เค้าหลงใหลที่กำลังหลับปุ๋ยท่าทางน่ารักน่า
เอ็นดู
Poppy Part
'เธอนี่มันน่ารักจริงๆเลยนะยัยตัวแสบ' ผมพูดกับตัวเองเบาๆ
'เออ ก้รู้ตัวหนิ'
นั่นงัยไม่ทันไรคำพุดบ้าๆของยัยนี่ก้กลับเข้ามาในหัวผมอีก
แล้ว เธอคิดแบบที่พูดจริงรึเปล่า??? ก้แค่สงสัย ไม่กล้าถามหรอก กลัวคำ
ตอบหน่ะ แค่นี้ก้ควรจะพอใจได้แล้วนะ
"ถึงว่าวันนี้ยัยแก้วอารมณ์ดีแปลกๆ แถมยังมาเช้าอีกกก" แจมนั่งลงที่โต๊ะ
ข้างหน้าผม ที่ประจำของเธอ
"หรอออ ก้เหวี่ยงใส่ฉันปกตินี่" ผมตอบแจมไปตามความเป็นจริง เป็นไปได้
ยากนะที่เธอจะอารมณ์ดีแต่เช้าปกติจะสะลึมสะลือหลับในเสียมากกว่า
"ประสาทแล้วป๊อปปี้ นายไม่ใช่คนที่ทำให้ยัยแก้วอารมณ์ดีหรอ??"
แจมถามหน้าซื่อๆ คนทั้งห้องเค้าเชียร์ให้ผมคบกับยัยนี่จะตาย
ใช่ว่าไม่อยากคบนะครับ แต่ติดตรงที่ว่า ยัยนี่ชอบผมรึเปล่านี่สิ
"ไม่อ่ะ ไม่ใช่ฉัน" ไม่ใช่ผมแปลว่าที่เธออารมณ์ดีก้เพราะ 'คนอื่น' สินะ
ประเด็นก็คือไอคนอื่นที่ว่านี่ มัน เป็น ใคร????
.
.
.
ผมเสียเวลาเป็นวันๆกับการคิดว่า'คนอื่น'ที่แจมพูดถึงมันเปนใคร??
แต่ก้คิดไม่ออกอยู่ดี ไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าจีบยัยนี่หรอก นอกจากวีรกรรม
แสบๆของเจ้าตัวที่แสบเิกินผู้หญิงไปมาก นิสัยวีนๆเหวี่ยงๆกับทุกคนที่เธอ
ไม่ชอบหน้า และที่สำคัญข่าวลือมันดังไปทั้งโรงเรียนแล้วว่าเรากำลังคบกัน
ผมหล่ะชอบเพื่อนโรงเรียนนี้จัง ทำไมตาถึงกันขนาดนี้555555
"ป๊อป เหลือเราสองคนอ่ะ คนอื่นมันไปเที่ยวต่อหมดเลย" แก้วใจทำเนียน
เดินมากินขนมในมือผม
"หรอออ กลับเลยป่ะหล่ะ"
"ก้ดี หิวแล้ว"
"กินไรก่อนแล้วค่อยกลัก้ได้ วันนี้ไม่มีเรียนต่อ"
"ไม่เอาอ่ะ ป๊ากับม๊าคงรอกินข้าวอยู่" นั่นแหละครับภายใต้นิสัยวีนๆของเธอ
ก็มีนิสัยน่ารักอยู่ไม่น้อย ถ้าผมเป็นปาป๊าเธอนะผมรักตายเลย
"ตามใจ แทกซี่นะ ร้อนมากเลย" ผมสะบัดเสื้อคลายร้อย
อากาศเมืองไทยร้อนไม่แพ้ชาติใดในโลก
หลังจากที่เราเข้ามานั่งบนรถแทกซี่สีชมพูเรียบร้อย แก้วก็หยิบโทรศัพท์
ขึ้นมาเล่น จะติดอะไรนักหนาไอโทรศัพท์เนี่ย!!!!
~เวลาเธอกอดคอ เล่นหยอกล้อกันอยู่ทุกวัน หัวใจมันสั่น ฝันละเมอคิดไปไกล~
เสียงเพลงดังมาจากวิทยุ อืมมมมมมม เพลงเพราะดีนะ เนื้อหาตรงดี
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเปิดเพลงนี้นะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อย่าให้รู้นะว่าใครเป็นดีเจ เปิดเพลงไม่รู้จักกาลเทศะ เห็นมั้ยว่าผมนั่งอยู่กับ
ครายยยยยยยยย เพราะไอเพลงบ้านี่ทำให้บรรยากาศในรถแย่ลงทันตา
เรียกได้ว่า'มาคุ'เลยที่เดียว คนขับก้ขับไป ส่วนแก้วก็นั่งเล่นโทรศัพท์
เงียบกว่าปกติ ไร้เสียงหัวเราะคิกคักเวลาอ่านผ่านข้อความฮาๆ ไร้รอยยิ้ม
หวานที่ผมหลงนักหนาที่ปกติเธอจะยิ้มใส่โทรศัพท์เวลาเห็นหน้าศิลปิน
คนโปรด มีแต่หน้าเรียบเฉย เฉยมากๆ เฉยเกินไป เฉยวะจนผมทำตัวไม่ถูก
เพราะไอเพลงบ้านั้นแท้ๆ ให้ตายสิ
ว้าาาาาา ตอนนี้ไม่มีน้องเกรียนน้อยของพี่แก้ว???เลย
ตอนหน้ามีแน่นอน
ขอบคุณรีัดเดอร์ทุกคน ทุกการติดตาม ทุกคอมเมนท์
โทโมะ : เจอกันตอนหน้านะฮะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
