ยายเฉิ่มหน้าใสกับนายตัวร้ายปีนเกลียว

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

เรื่องสั้น : ยายเฉิ่มหน้าใสกับนายตัวร้ายปีนเกลียว [intro]

ผู้เขียน : ออมอนี่_cake

Rate : PG-15 [เรทรั่ว+ภาษาพ่อขุนรามคำแหงมหาราช...สาธุ]

อย่าได้หาสาระจากเรื่องนี้ ..... เพราะมันไม่มี อารมณ์พาไปล้วนๆ มีแต่บทสนทนา ไร้การบรรยาย ไร้สาระสุดๆ!=[]=

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

 

 

intro

 

 

 

 

“ปึก”

 

 

 

 

 

 

“เคร้ง”

 

 

 

 

 

 

“ตึง”

 

 

 

 

 

 

“โครม”

 

 

 

 

 

 

 

“โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

 

 

 

 

 

 

 

 

“หืม ... เสียงอะไรคะ ?”

 

 

 

 

 

 

 

 

“อูยยยยยยย กระดูกหักไหมวะเนี่ย โอยยยยยย”

 

แอบปีนรั้วไม้สีขาวข้างบ้านที่ก็ปีนมันทุกวัน ไม่เข้าใจว่าทำไมวันนี้มันพลาด? สงสัยจะผิดท่าไปหน่อย ก็จะอะไรล่ะครับ ยายเฉิ่มใส่แว่นหนาๆในบ้านสิครับ ดันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับเจ้าแอ้ปเปิ้ลแหว่งนั่น เห็นโหดๆแบบนี้ ผมก็เคลิ้มง่ายๆนะครับ ใครให้ไปยิ้มหวานเสียขนาดนั้น การทรงตัวของผมมันเลยผิดจังหวะน่ะสิครับ ฮึ่ย!!! ยายเฉิ่มเบ้อะ!!!

 

 

 

 

 

 

 

“ลูฟฟี่? ลูฟฟี่ของหม่าม้าใช่ไหมเอ่ย”

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ ลูกแมวมันร้องโอย รึไงวะ ยายแว่นบ๊องเอ้ย!”

 

 

ได้ยินเสียงหวานเรียกหาลูกรัก ผมร้องเสียงหลงขนาดนี้แม่คุณยังคิดว่าเป็นเจ้าลูกชายของหม่าม้า เหอะ เหอะ เหอะ นี่ไม่ได้อิจฉงอิจฉาแมวมันหรอกนะครับ จะบอกไว้ก่อนเดี๋ยวจะเข้าใจผิดกันยกใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ๋..... ไม่เห็นมีใครนี่นา สงสัยจะหูฝาดสินะเรา ห้ะ! ตายแล้ว เปิดน้ำทิ้งไว้อีกแล้ว ตายๆๆๆๆ น้ำท่วมอีกแล้วค่ะคุณพ่อคะ!!!!!!!”

 

 

 

 

 

 

 

“เซ่อไม่มีใครเกินสิน่า....ยายแว่นเฉิ่มเบ้อะ”

 

ลุกขึ้นมาได้ก็เดินเข้าครัวไปตามปรกติ ก็ทำแบบนี้มันอยู่ทุกวัน เพียงแค่ไม่เคยจะเข้าตามตรอกออกทางประตูก็เท่านั้นเอง อย่างว่าล่ะผมมันเด็กแนว จะให้เหมือนคนอื่นๆก็คงไม่ใช่ มันไม่ใช่สไตล์

 

 

 

 

 

 

“อา เกือบทำน้ำท่วมบ้านอีกแล้ว ลูฟฟี่ไม่บอกหม่าม้าเลยนะคะ ... อ้อนเชียว สงสัยจะหิว”

 

 

 

 

 

 

แอบได้ยินยายแว่นตาหนาเตอะคุยกับลูกชายสุดรักสุดหวง หลังจากที่เจ้าหล่อนวิ่งกระหืดกระหอบไปปิดน้ำในอ่างเลี้ยงปลามา ดีนะ ที่มันไม่มีปลา อ้ะๆๆ สงสัยล่ะสิ ก็รอบที่แล้วแม่คุณเค้าเปิดน้ำทิ้งไว้ น้ำท่วมบ้านไปเกือบครึ่ง ลูกปลาของคุณลุงออกมาว่ายถึงในห้องครัว นับจากนั้น ตู้ปลาเลยมีแค่ หิน ปะการัง และ เป็ดยาง 2-3 ตัว 555555555555

 

 

 

 

 

 

 

ตลกดีไหมครับยายเซ่อของผม อือ ตามนั้นแหล่ะครับ ผมไม่ใช่คนชอบพูดเรื่องเดิมๆหลายครั้ง มันไม่ใช่สไตล์

 

 

 

 

 

 

 

ของผมก็ของผมแหล่ะครับ จบนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหมี้ยวววววววว”

 

 

 

 

 

 

“วันนี้หม่าม้ามีเมนูเด็ดสำหรับเราสองคน หอยลายผัดฉ่า!!!!!!! ฮิฮิ ชอบใช่ไหมคะลูฟฟี่ของหม่าม้า มาๆๆๆ คนเก่งมานั่งตรงนี้เดี๋ยวหม่าม้าต้มน้ำร้อนก่อนค่ะ ...."

 

 

 

 

 

"เอ คุณพ่อบอกว่าห้ามให้หม่าม้าใช้แก๊ส เดี๋ยวไฟไหม้บ้าน T__T คุณพ่อไม่ไว้ใจหม่าม้าเลย งั้นหม่าม้าใช้กระติกน้ำร้อนดีกว่า !!ใช่ๆๆๆ กระติกน้ำร้อนอยู่ตรงไหนน้าออกมาหาหม่าม้าเร็วๆๆๆๆ”

 

 

 

 

ยืนฟังยายเฉิ่มบ่นๆอยู่กับสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถตอบโต้ได้ตัวนึง กับสิ่งไร้ซึ่งชีวิตที่ไม่ได้อยู่ไกลเจ้าตัวเท่าไหร่นัก ถ้าแม่คุณจะรู้จักกระติกน้ำร้อนดีกว่ากาน้ำร้อนอ่ะนะ ก่อนเจ้าแมวไทยใจวัยรุ่นที่สวมเสื้อลายแมนยูจะเดินเข้ามาคลอเคลีย สงสัยจะหิวจริงๆ เลียนิ้วเท้าผมใหญ่เลย

 

 

 

 

 

 

 

“เหมี้ยววววววววววววววว”

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว่าไงลูฟฟี่ วันนี้มีอะไรกินล่ะ .... โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กินอาหารญี่ปุ่นอีกละ จะบอกให้นะคนหล่อครึ่งญี่ปุ่นอย่างฉันยังไม่กินเลยเหอะ”

 

 

 

 

กัดเสียหน่อย มันเป็นสไตล์ครับ ยิ่งชอบก็ต้องกัดครับ อิๆๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“หืม? อ้าว แอลคึ มายังไงน่ะ อยู่บ้านคนเดียวสินะคะ ทานอะไรหรือยัง?”

 

 

 

 

 

 

คนตัวเล็กหันมาถาม ยังคะขาไม่เคยเปลี่ยน ไม่ได้สนว่าจะอายุน้อยกว่า เท่ากัน หรือมากกว่าเธอผู้แสนดีมีมารยาท เหอะ มันไม่ใช่ผม....จะให้ไปครับหรือผมกับแม่นี่ผมไม่ทำหรอก แน่นอนว่ามันไม่ใช่สไตล์

 

 

 

 

 

 

“โหะ อย่าบอกนะว่าจะชวนฉันกินไอ้เส้นๆกะเธอด้วยเนี่ย?”

 

 

 

 

 

 

“ใส่ผักใส่หมูลงไปมันก็มีประโยชน์อยู่เหมือนกันนะคะ แอลคึหิวไหม?”

 

 

 

 

 

 

แม่น้ำใจงาม กินเธอแทนได้ไหมมีประโยชน์กว่าเยอะเลย คนอะไร ยืนเฉยๆยังยั่วยวน เอ๊ะๆๆๆ เดี๋ยวนะ ผมไม่ใช่คนหื่นนะ แต่พวกคุณคิดกันเองละกัน เสื้อยืดสีขาวเปียกน้ำไปครึ่งตัว กางเกงยีนขาสั้น กระจับปากสีพีชน่าจูบ ผมเผ้าพริ้วไหวไปตามแรงขยับของเจ้าตัว นิ้วเรียวที่ชี้นู่นชี้นั่นตามจังหวะการพูด

 

 

 

 

 

 

ไหนจะท่าเอียงคอน้อยๆเพื่อถามคำถามอีกล่ะ....

 

 

 

 

 

 

....อ่อห่อ ผมฟินนะครับ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีทาง ไปนั่งห่างๆเลยป่ะ คุณลุงบอกไม่ใช่เหรอว่าเธอคือตัวอันตรายอ่ะ ยายแว่นเดี๋ยวฉันทำเอง ในตู้เย็นมีอะไรบ้างเนี่ย”

 

 

 

 

 

ต้องไล่ไปไกลๆครับ เดี๋ยวอดใจไม่ไหว เหอะ ผมวัยรุ่นครับ เด็กมีพรมจรรย์เป็นของตัวเองครับ

 

 

 

 

 

“ว้าว แอลคึน่ารัก ^____^ ขอบคุณนะ น้องชายของพี่แก้ว ...ลูฟฟี่วันนี้เรารอดตายแล้วนะ คิๆๆๆ”

 

 

 

 

แอบหน้าร้อนไปวูบหนึ่งเมื่อมือเรียวทั้งสองข้างเอื้อมมาประคองใบหน้าหล่อๆของผมเอาไว้ ไม่ได้ตู่นะครับ ก็ผมอ่ะหล่อจริงๆ ต่อครับ แม่คุณชอบทำแบบนี้ ชอบทำให้ใจของผมเต้นผิดจังหวะทุกที จับแก้มของผมแล้วก็บีบเบาๆเชิงว่าขอบอกขอบใจ ... เหอะ ผมไม่ได้หวังคำขอบใจครับ!!!!

 

 

 

 

 

 

 

“ชิ ... น้องชายเรอะ ไม่มีทาง ยายเฉิ่ม!”

 

 

 

 

 

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ไม่ออกไปข้างนอกเหรอคะ ปรกติพี่ไม่เห็นแอลคึอยู่บ้าน”

 

 

 

 

 

 

“ก็วันนี้คุณลุงไม่อยู่ เอ่อ ..... หมายถึง คุณลุงไม่อยู่เลยฝากให้ฉันมาดูแลเธอไง เพราะเธอมันเซ่อ ซุ่มซ่าม เดี๋ยวบ้านได้พังก่อนคุณลุงกลับ เมื่อกี๊เธอก็ทำท่าจะเผาครัวไม่เห็นเหรอ?”

 

 

 

 

 

 

“พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อย แค่หากระติกน้ำร้อนเองนะ”

 

 

 

 

 

 

 

“ก็....ก็ ถ้าเธอหาเจอ เธอก็เสียบปลั๊กไม่ดี เดี๋ยวไฟก็ช็อตเหมือนคราวที่แล้ว ทำไฟดับทั้งหมู่บ้านจำได้ป่ะล่ะ????”

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นมันเหตุสุดวิสัยนะคะ ก็พี่ไม่เห็นว่าไฟมันรั่วนี่นา”

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ตายกลายเป็นไก่ย่างก็ดีเท่าไหร่ ยังจะมาพูดอีก”

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ มีการบ้านหรือเปล่า ไปเอามาเลยค่ะ เดี๋ยวพี่จะสอนตอบแทนที่ทำอาหารกลางวันให้”

 

 

 

 

กระตุกวูบอีกละครับ ใจสั่นอีกละครับ ก็แม่คุณทำหน้ายู่บ้างล่ะ ทำหน้ามุ่ย กอดอกเชิดบ้างล่ะ ไอ้อาการแบบนั้นบ่องตงเลยครับ 3 ปีมานี้ผมไม่ค่อยพร้อมจะรับมือจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าแอบหวั่นไหวให้กับยายบื้อนี่ตั้งแต่ขึ้น ม.4 ให้ตายเหอะ อยากดึงมากอด อยากเข้าไปจูบครับ เอาจริงๆ ....

 

 

 

 

 

 

ผมไม่ได้หื่น.....แค่แตกตื่นเรื่องเพศครับ !!!!

 

 

 

 

 

 

 

“ทำให้เลยดิ่ มือไม่ว่างจะเล่นเกมส์ กำลังถึงด่านสำคัญ การบ้านภาษาอังกฤษอะ ฉันเข้าใจหมดแหล่ะแต่ขี้เกียจ เดี๋ยวคณิตศาสตร์จะทำเองสอนหน่อยก็แล้วกัน จบนะ”

 

 

 

 

 

 

ไม่ไหวจะมองหน้าเธอได้อีกต่อไป ขอเวลาทำใจเล่นเกมส์ก่อนเหอะครับพี่น้องงงงง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ห้ะ เดี๋ยว เอ๊ะ?.....อะไรเนี่ย พูดเองเออเองอีกแล้วนะคะ”

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหมียววววววววววววว”

 

 

 

 

 

 

“ลูฟฟี่! เป็นลูกหม่าม้าต้องเข้าข้างหม่าม้าสิคะ ฮึ่ม!”

 

 

 

 

 

 

 

“ลูฟฟี่อยากมาหาป่ะป๊าใช่ป่ะล่ะ อิอิ”

 

 

 

ใช้งานหม่าม้าเสร็จเจ้าลูกชายตัวดีก็ปีนขึ้นมานอนบนตัวผมทันที แน่ล่ะญาติสนิทกันก็แบบนี้ อิๆ ก่อนจะเอ่ยทีเล่นทีจริงออกไปทั้งที่ก็อยากให้ได้ยินน่ะแหล่ะครับ แต่ไม่รู้ว่าจะเข้าใจได้แค่ไหนนะครับงานนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ว่าไงนะคะ แอลคึ? ป่ะป๊าได้ไง แอลคึต้องเป็นคุณน้าสิ สอนลูฟฟี่ผิดๆแบบนี้ไม่ได้นะคะ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอออออออออออออออออ ทำไปเหอะน่าพูดมากจริง”

 

 

 

 

 

 

 

เหอะ ไงครับ แม่คุณคิดไปได้ เหอะ!!!!!!!!!!!

 

 

 

 

 

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

 

 

 

 

 

“การบ้านภาษาอังกฤษมึงนี่ ลายมือดีตลอดว่ะ ใครทำให้วะ?”

 

 

 

 

 

 

“ลอกๆไปอย่าถาม ไม่รู้สักเรื่องคงไม่ตาย”

 

 

 

 

 

 

“ไอเห้ !!! กูถามมึงมาจะสามปีละแม่มมมมม ไม่เคยจะบอกกกกก กูแค่อยากบอกมึงว่าวันหลังให้เค้าช่วยทำคณิตให้ด้วย แม่มมมมมมเชี่ยยยยยยยย ลายมือห่าอะไรวะ นี่มึงเตรียมจะเป็นคุณหมอ?”

 

 

 

 

 

 

“เรื่องของกู”

 

 

 

 

 

 

“เห้ย วันนี้ อ.แนะแนวจะเข้าคาบแรกว่ะ พวกมึงกรุณาคิดไว้ในหัวได้แล้วนะว่าอยากจะเรียนอะไร เดี๋ยวแม่มเจ๊แกด่าหูชา บอกให้เลือกตั้งแต่ 2 อาทิตย์ที่แล้ว”

 

 

 

 

มือหนาและตาคมกำลังสนใจเจ้าเกมส์ยิงมอนส์เตอร์ตรงหน้า ปากก็ตอบคำถามเพื่อนรักสุดทรีนไปแบบกวนๆ ก็จะให้ตอบดีๆได้ไงล่ะครับ มันไม่ใช่สไตล์น่ะครับ 55555555555555 ก่อนจะได้เปิดศึกน้ำลายกับมันอีกครั้ง คุณหัวหน้าห้องก็เดินเข้ามาพร้อมกับเรื่องที่น่าเบื่อเหมือนเคย เด็ก ม 6 เทอมปลาย ชีวิตก็หนีไม่พ้นเรื่องเรียนต่อนี่ล่ะครับ

 

 

 

 

 

 

แต่ผมไม่ค่อยจะสนใจเท่าไหร่หรอก มันอยู่ในหัวผมตั้งแต่ 3 ปีที่แล้วละครับ เรื่องอยากเรียนที่ไหนยังไง ผมเตรียมตัวมานานแล้วเหอะ แต่ไม่อยากจะสนใจเรียนสักเท่าไหร่ ไม่อยากได้คะแนนเยอะอ่ะ แบบว่าเด็กแสบๆ เกรียนๆห้อง 5 อย่างพวกผม ไม่ควรจะเด่นเรื่องการเรียนมากกว่าการเกรียนไปวันๆ เกรดของผมมันเลยออกมาค่อนข้างห่วยแตกไปสักหน่อย แต่ใครจะสนใจล่ะ

 

 

 

 

 

 

“เออ กูอยากเรียนอะไรดีวะ? โมะมึงคิดยัง”

 

 

 

 

 

 

“คิดละ”

 

 

 

 

 

to be continue..

 

talk : แบบว่ามันชั่ววูบคิดเลยพิมพ์เลย ไม่มีสาระไร้ความสนุกอย่าว่าเค้านะ เดี๋ยวเอาตอน 1 มาต่อให้นะ มีแค่ 2 ตอนจบพอละ อิๆๆๆ

 

talk2:ตอน 1 เดี๋ยวตรวจคำผิดแป๊บบบบบ