จิราณี

     bella past ตอนเย็น

ระหว่างทางที่กลับบ้านมาฉันเถียงกับหมอนั่นมาตลอดทาง เอาจริงๆหมอนั่นก็คุยสนุกนะปรึกษาได้บ้างเหมือนกัน

"ตกลงจะบอกได้ยังว่าจะไปบ้านหลังนั้นทำไม"แต่ที่ยังไม่เปลี่ยนคือ ยังเซ้าซี้ไม่เลิก

"ก็ทำรายงานไง"ฉันตอบแบบขอไปที

"ถ้าไม่ตอบ จะไม่พาไปนะ"เจมส์พูด

"ก็ไปเอง"

"งั้นก็บอกคุณแม่"หมอนั่นไม่ยอมง่ายๆ

"งั้นก็เรื่องของนาย"พอฉันพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องแล้วล็อคประตูทันที นายนั่นวิ่งมาเคาะประตูไม่หยุด ฉันก็ไม่สนหรอกจะอาบน้ำตัวเหนียวหมดแล้วมั้ง

"เปิดประตูสิวะยัยเฉื่อย!!"หมอนั่นพูดเหมือนโมโหเลยแต่ในกระแสเสียงเหมือนตั้งใจกวนมากกว่า  ฉันจึงนุ่งผ้าขนหนูไปอาบน้ำ 

"ฮืม ฮืม ฮืม"ฉันฮำเพลงไปขณะอาบน้ำอย่างอารมณ์ดี

"พรึ่บ!!"อ้าวเห้ย!! ไฟดับ

"ไฟฉายอยู่ไหนหว่า"ฉันออกจากห้องน้ำเพราะอาบน้าเสร็จพอดีโดยนุ่งแค่ผ้าขนหนู 

"เจอละ"พอเจอไฟฉายฉันรีบเดินไปปลดล็อคห้องเตรียมตัวจะไปหาคนที่อยู่ห้องข้างๆ ขืนไม่ไปตอนนี้มีหวังหนอนั่นกลัวผีจนตัวสั่นไปแล้วยิ่งไฟดับซะด้วย

"ยัยเฉื่อย ยัยเฉื่อย!!"ฉันยังไม่ได้เปิดประตูเจมส์ก็เปิดประตูเรียกฉันแล้วอยู่ดีๆก็โผลกอดฉันซะงั้นทำให้ฉันสะดุดล้มลงนอนไปบนที่นอนตามด้วยนายเจมส์นอนทับฉัน

"เจมส์!! ลุกขึ้นก่อนฉันหายใไม่ค่อยออก"แต่ดูเหมือนนายนั่นจะยังไม่ได้สติไม่ฟังที่ฉันบอกเลยแถมยังกอดฉันแน่นขึ้นอีกต่างหาก

"พรึ่บ!!"ไฟเจ้ากรรม พอจะดับก็ดับจะติดก็ติด แต่!!ที่แย่ไปก่านั้นสภาพของเราสองคน ฉันนุ่งแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวส่วนนายเจมส์....ผ้าขนหนูปิดช่วงล่างแค่นั้น!! แล้วเขายังกอดเอวฉันแน่นไม่ปล่อยด้วย และดูเหมือนหมอนั่นจะเริ่มได้สติกลับคืนมาบ้างแล้วเพราะหมอนั่นค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาแล้วก็อึ้งไปไม่น้อยกว่าฉัน หน้าก็ห่างกันไม่กี่เซน ส่วนผ้าขนหนูก็เหมือนผิวหนังอีกชั้น และถึงหมอนั่นจะเริ่มได้สติกลับคืนมาบ้างแล้วก็ไม่ยอมผละออกไปจากฉันแม้แต่น้อยแต่กลับเอาหน้ามาใกล้กว่าเดิม!! แทนที่ฉันจะผลักเขาออกกลับตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกนอกจากลมหายใจที่ติดขัดและหัวใจที่ทั้งรัวและเร็วกว่าปกติจนปากของเราทั้งคู่แตะเฉียดกันได้นิดเดียวก็มีใครบางคนเปิดประตูเข้ามาก่อน

"พลั่ก!!"

"คุณป้า/คุณแม่"

"ทำอะไรกันหนะ!!"

                              อย่าลืม ติ ชม ด้วยเน่อ