จิราณี

8.7

เขียนโดย paeng

วันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 11.32 น.

  25 chapter
  48 วิจารณ์
  41.21K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 มีนาคม พ.ศ. 2557 19.37 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) จะพูดไม่พูด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     james past

วันนี้ผมกับมาก่อนยัยเฉื่อย เห็นเดินเข้าไปในห้องแม่ซะด้วย จะไปฟ้องอะไรอีกล่ะ

"คุณป้า ขอโทษนะคะที่มารบกวน"ยัยนั่นพูด ฮึ่ย ได้ยินไม่ค่อยถนัดเลยเว้ยยยยยย

"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แต่ เรียกป้าว่าแม่จะดีกว่านะเหมือนเจมส์ไง"แม่ผมบอกไปอย่างนั้นได้ไง และผมเห็นยัยเฉื่อยค่อยๆนั่งเข้ามาใกล้มาผมอีก

"อย่าดีกว่า หนูเป็นแค่เด็กเก็บมาเลี้ยง ไม่เหมือนหมอนั่น"รู้ตัวอยู่ก็ดียัยเฉื่อย

"แล้วมีเรื่องอะไรจะมาบอกหรือลูก"แม่ผมถาม

"ก็..............................."โธ่เว่ยยยยย ไม่ได้ยินเลยจะพูดเบาๆทำไมวะ

     bella past

"ok บอกกับคุณป้าแล้วที่เหลือก็แต่ระวังหมอนั่น ห้องนอนก็ดันอยู่ติดดกันซะด้วยสิ"ฉันบ่นกับตัวเองไพลาง

"อุ๊บ!!"ใครปิดปากฉันอ่ะ หายใจไม่ค่อยออกด้วย รึว่า

"นี่นาย!!"ใช่จริงๆด้วย

"ก็ใช่น่ะสิ"ทำไมต้องตอนนี้ด้วยเนี่ย โอ๊ย

"จะให้ฉันบอกว่าคุยอะไรกับคุณป้าบ้างงั้นสิ"ก็คงจะมีอย่างอื่นมั้ง...นะ

"ใช่ บอกมาเดี๋ยวนี้เลย"เจมส์บอกและจ้องตาฉัน

"ก็..........................."ฉันจงใจทอดเสียงอย่างกวนบาทา

"ก็อะไร"แต่ดูเหมือนนายนั่นกำลังเดือด ปุดๆเลย

"ก็.......ใครกันล่ะที่มาเรียนสาย สอบก็เกือบตก นิสัยก็ไม่ดี ใจก็ร้อน แถมยังชอบแกกล้งคนอื่นอีกต่างหาก"ฉันพูดเป็นชุดและก้าวเข้าไปหาหมอนั่นช้าๆจนหมอนั่นถอยหลังเลยล่ะ

"หมับ!!"โอยฉันปลงละ เสียรู้นายนี่อีกแล้ว

"บอกแบบเพราะๆด้วย ไม่งั้นไม่ปล่อย"เจมส์พูดพร้อมกับกอดแน่นขึ้น เห้ยทำไมใจมันสั่นแปลกๆ

"ก็นายบอกเองไม่ใช่เหรอว่าบอกเฉย"ฉันบอกเจมส์และดิ้นไปมาให้หลุดจากอ้อมแขนของเขา

"ปึ้ก!!"หมอนั่นจับข้อมือฉันพร้อมกับจับฉันพลิกให้นอนบนเตียง โอ๊ยใจทั้งสั่นทั้งเต้นแรงแล้วนี่ย เอ๊ะ!! แต่ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้

"จะพูดไม่พูด"หหมอนั่นบอกพร้อมกับก้มหน้ามาใกล้หน้าของฉัน นี่หน้าฉันคงแดงไปหมดแล้วมั้งเนี่ย

"ก็บอกกับคุณป้าว่า คุณมาสายแล้วก็สอบเกือบตก...ค่ะ"คำสุดท้ายเนี่ยฉันต้องกล้ำกลืนพูดเลยนะ แต่หมอนั่นยิ่งก้มหน้าเข้ามาใกล้อีกจบปากจะประกบกันแล้วเนี่ย และฉันถึงกบหลับตาปี๊เลย แล้วจู่ๆหมอนั่นก็ผละออกพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ

"555ฉันไม่จูบยัยเฉื่อยอย่างเธอหรอก"เขาพูดไปโดยไม่ทันสังเกตตุเลยเหรอตอนนี้หน้าฉันแดงไปหมดและชุ่มด้วยเหงื่อ

"ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม"ฉันรีบเปลี่ยนอารมณ์ในทันที พอดีฉันมันเป็นพวกกิ้งก่าเปลี่ยนสี

"แล้วถ้ามีล่ะ"เจมส์เดินเข้ามาใกล้อีกและรวบเอวของฉันไว้ ฉันจึงฝืนทำใจแข็งจ้องตาเขากลับ

"ฉัน-จะ-นอน"ฉันพูดแบบเน้นๆชัดๆไปเลยเค้าจะได้ปล่อยละก็เป็นดังคาดหมอนั่นปล่อยฉันและก่อนที่ฉันจะกลับห้องเจมส์ก็พูดว่า

"พรุ่งนี้ไปโรงเรียนพร้อมกับฉัน เข้าใจไหม"

                         

                           ฝากติชมด้วยนะคะ

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา