จิราณี
8.7
เขียนโดย paeng
วันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 11.32 น.
25 chapter
48 วิจารณ์
40.71K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 มีนาคม พ.ศ. 2557 19.37 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
21) ข้อเสนอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "ถ้าแค่หนี้ฉันไม่ว่าหรอก แต่พ่อเธอ...โกงบริษัทฉัน"โกงบริษัทเหรอ
"คุณล้มละลาย??"ฉันลองถามดู เพราะดูจากลักษณะน่าจะเป็นอย่างนั้น
"ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง"คุณป้าบอก
"แล้วทำไมมันถึงมาเกี่ยวกับหนูได้ล่ะ"
"เธอคงไม่รู้หลังจากนั้นไม่นานพ่อเธอก็หายไป ฉันถึงได้รู้ว่าพ่อเธอโกงบริษัท"
"คุณเลยไปตั้งหลักงั้นสิ"ฉันเดา
"ใช่ ฉันไปตั้งหลักทำธุรกิจใหม่ บ้านใหม่ อยู่เกือบ2ปี"แล้วก็มาเอาตัวฉันไปเนี่ยนะ เห้อ...ชีวิต
"แล้วคุณก็คงเป็นพวกสะสมความแค้น รอจนเกือบ2ปีแล้วค่อมมาเอาตัวหนูไป แต่เอาตัวหนูมาทำไมล่ะ??"
"บริษัทถือเป็นสิ่งสำคัญในชีวิตของฉัน และเธอเหมือนเป็นสิ่งสำคัญของพ่อเธอ"
"เลยคิดจะเอาของสำคัญนั่นให้หายไปจากชีวิต เหมือนๆกับคุณ แต่ถ้าคุณเอาตัวหนูมาทำไมถึงไม่ทรมานอะไรแบบนั้น??"
"เพราะฉันคิดว่าเธอน่าจะทำให้บริษัทฉันกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้"
"เพราะอย่างนี้ถึงเลี้ยงหนูมาเป็นอย่างดี"ถึงแม้ว่าจะมีอะไรไม่ดีบ้างก็เถอะ
"อะไรที่ทำให้บริษัทฉันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ ฉันก็จะทำ"
"แล้วทำไมต้องจับพ่อฉันมาด้วยล่ะ"ฉันถาม ก็ถ้าจับฉันมาแล้วจะจับพ่อมาอีกทำไม
"การที่เห็นลูกตัวเองแต่เข้าไปทำอะไรไม่ได้เลยมันจะทรมานขนาดไหน"คุณป้านี่ชอบทรมานคนอื่นขนาดนี้เลยเหรอไม่เคยรู้เลยนะเนี่ยว่าจะมีมุมแบบนี้ด้วย
"งั้นตอนนี้หนูรู้ความจริงหมดแล้ว คุณก็ต้องปล่อยพ่อหนู"ฉันบอก
"ถ้าฉันทำแบบนั้น แล้วทุกอย่างที่ฉันทำมาทั้งหมดมันจะมีความหมายอะไร!!"วันนี้ฉันโดนตวาดมากี่ครั้งแล้วเนี่ย โอย...
"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า คุณแค่ต้องการให้ฉันช่วยเรื่องบริษัทใช่ไหม ก็ถือว่าเป็นข้อเสนอละกัน คุณช่วยปล่อยพ่อฉัน ฉันก็จะช่วยเรื่องบริษัทคุณ เห็นไหม ง่ายจะตาย"คราวนี้คุณป้าเงียบไปพักใหญ่เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่
"เธอแน่ใจว่าจะทำอย่างที่เธอเสนอมา??"คุณป้าถาม
"แน่นอน"ฉันตอบไปอย่างมั่นใจ ก็ฉันบอกกับเขาไปแล้วหนิ และฉันก็ไม่ใช่คนชอบผิดคำสัญญาอะไรด้วย ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นน่ะนะ
"ได้ ฉันรับข้อเสนอนี้ แต่ถ้าเธอไม่ทำตามข้อเสนอล่ะ??"คุณป้าถามต่อ
"คุณจะทำอะไรหนูก็ได้ แต่อย่าทำพ่อของหนูอย่างเดียวกพอ"ฉันบอกไป
"ได้ ข้อเสนอของเธอมีแค่นี้ใช่ไหม"
"ข้อเสนอของหนูก็มีแค่นี้แหละ งั้นหนูขอไปพักก่อนนะ"ฉันบอกแล้วกำลังจะออกมาจากห้องรับแขก
"ฉันอยากให้เธอเป็นลูกของฉันนะ"เสียงคุณป้าทำให้ตัวฉันหยุดไป แล้วหันกลับมาส่งยิ้มให้
"คนเรามันเลือกเกิดกันไม่ได้อยู่แล้ว แลไม่มีใครสามารถเลือกเกิดให้ตัวเราได้เหมือนกัน"
มาอัพตอนเที่ยงคืนอีกทีครับผม
"คุณล้มละลาย??"ฉันลองถามดู เพราะดูจากลักษณะน่าจะเป็นอย่างนั้น
"ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง"คุณป้าบอก
"แล้วทำไมมันถึงมาเกี่ยวกับหนูได้ล่ะ"
"เธอคงไม่รู้หลังจากนั้นไม่นานพ่อเธอก็หายไป ฉันถึงได้รู้ว่าพ่อเธอโกงบริษัท"
"คุณเลยไปตั้งหลักงั้นสิ"ฉันเดา
"ใช่ ฉันไปตั้งหลักทำธุรกิจใหม่ บ้านใหม่ อยู่เกือบ2ปี"แล้วก็มาเอาตัวฉันไปเนี่ยนะ เห้อ...ชีวิต
"แล้วคุณก็คงเป็นพวกสะสมความแค้น รอจนเกือบ2ปีแล้วค่อมมาเอาตัวหนูไป แต่เอาตัวหนูมาทำไมล่ะ??"
"บริษัทถือเป็นสิ่งสำคัญในชีวิตของฉัน และเธอเหมือนเป็นสิ่งสำคัญของพ่อเธอ"
"เลยคิดจะเอาของสำคัญนั่นให้หายไปจากชีวิต เหมือนๆกับคุณ แต่ถ้าคุณเอาตัวหนูมาทำไมถึงไม่ทรมานอะไรแบบนั้น??"
"เพราะฉันคิดว่าเธอน่าจะทำให้บริษัทฉันกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้"
"เพราะอย่างนี้ถึงเลี้ยงหนูมาเป็นอย่างดี"ถึงแม้ว่าจะมีอะไรไม่ดีบ้างก็เถอะ
"อะไรที่ทำให้บริษัทฉันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ ฉันก็จะทำ"
"แล้วทำไมต้องจับพ่อฉันมาด้วยล่ะ"ฉันถาม ก็ถ้าจับฉันมาแล้วจะจับพ่อมาอีกทำไม
"การที่เห็นลูกตัวเองแต่เข้าไปทำอะไรไม่ได้เลยมันจะทรมานขนาดไหน"คุณป้านี่ชอบทรมานคนอื่นขนาดนี้เลยเหรอไม่เคยรู้เลยนะเนี่ยว่าจะมีมุมแบบนี้ด้วย
"งั้นตอนนี้หนูรู้ความจริงหมดแล้ว คุณก็ต้องปล่อยพ่อหนู"ฉันบอก
"ถ้าฉันทำแบบนั้น แล้วทุกอย่างที่ฉันทำมาทั้งหมดมันจะมีความหมายอะไร!!"วันนี้ฉันโดนตวาดมากี่ครั้งแล้วเนี่ย โอย...
"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า คุณแค่ต้องการให้ฉันช่วยเรื่องบริษัทใช่ไหม ก็ถือว่าเป็นข้อเสนอละกัน คุณช่วยปล่อยพ่อฉัน ฉันก็จะช่วยเรื่องบริษัทคุณ เห็นไหม ง่ายจะตาย"คราวนี้คุณป้าเงียบไปพักใหญ่เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่
"เธอแน่ใจว่าจะทำอย่างที่เธอเสนอมา??"คุณป้าถาม
"แน่นอน"ฉันตอบไปอย่างมั่นใจ ก็ฉันบอกกับเขาไปแล้วหนิ และฉันก็ไม่ใช่คนชอบผิดคำสัญญาอะไรด้วย ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นน่ะนะ
"ได้ ฉันรับข้อเสนอนี้ แต่ถ้าเธอไม่ทำตามข้อเสนอล่ะ??"คุณป้าถามต่อ
"คุณจะทำอะไรหนูก็ได้ แต่อย่าทำพ่อของหนูอย่างเดียวกพอ"ฉันบอกไป
"ได้ ข้อเสนอของเธอมีแค่นี้ใช่ไหม"
"ข้อเสนอของหนูก็มีแค่นี้แหละ งั้นหนูขอไปพักก่อนนะ"ฉันบอกแล้วกำลังจะออกมาจากห้องรับแขก
"ฉันอยากให้เธอเป็นลูกของฉันนะ"เสียงคุณป้าทำให้ตัวฉันหยุดไป แล้วหันกลับมาส่งยิ้มให้
"คนเรามันเลือกเกิดกันไม่ได้อยู่แล้ว แลไม่มีใครสามารถเลือกเกิดให้ตัวเราได้เหมือนกัน"
มาอัพตอนเที่ยงคืนอีกทีครับผม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ