-เพื่อนจ๋า เธอคนนี่ผมขอนะ-

ณ หอพักแถวๆย่านกังนัม วันนี้ที่หอพักEXOมีการออดิชั่นเข้าค่าย SM

 คนมากมายต่างพรั่งพรูมาดูการออดิชั่นครั้งนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะมีวงEXO

 มาเป็นกรรมการสินะ ผู้คนถึงเยอะขนาดนี้ -.,- มีคนจำนวน 30 คนที่มาออดิชั่นในครั้งนี้ แต่หอพัก

 ขนาดนี้พอที่จะบรรจุคนได้แค่ 30 คนเองมั้ง 

 ถ้าเอาแฟนคลับที่อยุ่หน้าหอพักมาในตัวตึกนี่ กำแพงยุบ เพดานถล่มแน่ๆเลย...

"ฮัดเช้ย ! เป็นอะไรว่ะเนี้ย อย่ามาป่วยตอนนี้นะเฟ้ย ใกล้ถึงเลขของเราแล้วด้วย หวังว่าเสียงฉันจะ

ไม่หายไปนะ"

ฉันพึมพัม ตอนนี้มันถึงเวลาที่ฉันจะต้องขึ้นไปออดิชั่นให้โลกรู้ว่ามีฉันยืนอยู่ตรงนี้แล้วสินะ

"ขอเชิญหมายเลข สิบสองคร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" "แปะๆ แปะๆ "

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อนีจา วันนี้จะมาร้องเพลง Miracal in December ของ EXO ค่ะ"

แล้วฉันก็เริ่มร้องมีผู้คนมาเชียร์ฉันเยอะแยะเลย แหม่ ตอนนี้ฉันก็ดังพอควรอยู่นะ เพราะฉันเคยไป

สมัครประกวดมาตั้งหลายที่ แถมก็ได้รางวัลมามากมายเลยหล่ะ แต่ เอ? ทำไมป้ายเชียร์มันแปลกๆนะ

<!ไอ้แฟนไค สู้ๆนะเมิงงงง! >

โอ้ว เพื่อนๆของฉันมาเชียร์หล่ะ แต่...ทำไม...ต้องแฟนไคด้วยอ่ะ เราไม่ชอบไคเลย คนอะไรไม่รู้

หลับทั้งวัน เคยชวนไปออกเดท แต่ก็นอนอยู่บ้านแทน

ชิส์ พวกเราเลิกกันแล้วนะ อัพเดตข่าวซะบ้าง แต่ก็ขอบใจนะฉันมีกำลังใจมากขึ้นเยอะเลยหล่ะ

เพื่อนน้อยของช้านนนน

หลังจากนั้นฉันก็ร้องอย่างตั้งใจ แต่จู่ๆก็มีกรรมการท่านหนึ่งยืนขึ้นอย่างรวดเร็วจนฉันตกใจ ลืมท่อนต่อไปเลยหล่ะ

"เธอ!!!!!"

"ค..คะ?! ไม่พอใจอะไรฉันหรือเปล่าคะ? ขอประทานโทษค่ะๆ"

ฉันพูดกระตุกกระตัก เพราะความกลัวอำนาจของเขาในการตัดสินใจว่าจะผ่านเข้าค่ายไหม ฉันเลยเผลอ ก้มหัวให้เขาสองทีอีกด้วย

"วันนี้ออดิชั่นเพียงแค่นี้ก่อน พวกนายกลับเข้าห้องของตัวเองไปซะ เดี๋ยวฉันขอตัวคุยกับเธอผู้นี้

แป๊ปนึง"

"เธอ ตามฉันมา นี่เธอตามมาเร็วๆสิ" เขาตะคอกใส่ฉัน

ฉันก็ไม่ค่อยรู้จักEXOด้วยสิ จะประจบเขายังไงดีหล่ะเนี้ย ชมๆว่าเขาหล่อ เก่ง ไรงี้ไปก่อนล่ะกัน...

ระหว่างที่ฉันเดินตามเขาไปอย่างหวาดกลัว ข้างทางต่างตะโกนขึ้น

มาว่า "กรี๊ดๆๆๆ วี๊ดๆๆ ว๊ายๆๆๆ พี่ซูโฮ กรี๊ดๆๆๆ"

แฟนคลับตะโกนอย่างบ้าคลั้ง อ๋อเขาชื่อซูโฮสินะ ท่าจะดังใช่เล่นนะเนี้ย

" อุ๊ย " ฉันรู้สึกเหมือนเดินชนอะไรบางอย่าง

"นี่เธอ เดินละเมอรึไง มองทางบ้างสิ เออ ฉันมีอะไรจะถามเธอหน่อย เธอชื่อนีจาใช่ไหม" ซูโฮถาม

ปกตินะ แต่เขาทำท่าทางคล้ายนักเลงอ่ะ แม่จ๋าหนูกลัวววววว

"อะ เอิ่ม ค่ะๆ ใช่ค่ะ ทำไมหรอคะ?"ฉันตอบอย่างตะกุกตะกัก

"เธอ... แฟนเก่าไคใช่ไหม อยากเจอไคไหม ถึงเธอจะไม่อยากเจอรึอย่างไร เขาต้องการที่จะเจอ

เธอนะ ขอฉันพาเธอไปหาเขาได้ไหม"

อ้าว ที่นี่เขาทำท่าเหมือนแมวน้อยตัวหนึ่งเท่านั้นเอง อืม ดีแล้ว ฉันจะได้ไม่ต้องยืนฉี่ราดอยู่ตรงนั้น

"ทำไมฉันต้องไปหาเขาด้วยหล่ะ เขามีธุระสำคัญหรือไงห๊ะ" ฉันตะคอกใส่ เพราะตอนนี้เขาเหมือน

ลูกแมวตัวเล็กๆ ฉันไม่กลัวเขาแล้ว

"โอ้ย!!!" เขาไม่พูดอะไร แล้วเขาก็กระชากฉันเข้าไปในห้องที่ตกแต่งไปด้วยสีชมพู มีคิตตี้วางเรียง

ราย สงสัยนี่จะเป็นห้องของผู้หญิงสินะ

"อ้าว เธอนั้งลง รอฉันตรงนี้แป๊ปนึง ถ้าเจอผู้ชายเข้ามาก็ไม่ต้องตกใจนะ เธอ... หลับตาไว้ก่อนก็ได้

นะ"

"อ้าวเฮ้ย อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวสิ แงๆ ฉันกลัวนะ"ฉันพูดอ้อดอ้อนให้เขาอยู่เป็นเพื่อนกันต่อ แต่

เพราะทำอะไรไม่ได้ฉันจึงต้องทำตามที่เขาสั่งไว้

ฉันเอามือทั้งสองข้างปิดตาเอาไว้ แล้วภาวนาขอให้เขาอย่าได้พาไคมาหาฉันเลย ฉันขี้เกียจเจอหน้า

เขาอ่ะ

"ตะเอ๋ ไอ้คนไม่มีดั้ง ไม่ได้เจอกันตั้งนานคิดถึงจังเลยอ่าาาา ที่รัก(?)"

"เฮ้ย!!! นะ... นายมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไร"ฉันตะคอกใส่ เพราะฉันตกใจมาก เขายื่นหน้ามาจ่อที่หน้าฉัน

ซะฉันตกใจเลย สักพักฉันค่อยมีสติแล้วมองรอบข้าง

"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"(เสียงหลายคนรวมกัน)ดีจ้า แฟนเก่าของไค"