-เพื่อนจ๋า เธอคนนี่ผมขอนะ-

"(เสียงหลายคนรวมกัน)ดีจ้า แฟนเก่าของไค" ชายที่ไหนไม่รู้ราวๆ 10 กว่าคนตะโกนพร้อมกันเหมือนจะเซอร์ไพร์วันเกิดฉันยังไงยังงั้นแหนะ

ผ่านไปสักพักฉันก็ไปสะดุดตาคนหนึ่งเข้า เข้าหน้าตาดูเข้ารูปมาก เขาหล่อและน่ารักมากอ่ะ ตรงสเปคฉันเลย เฮ้ยๆ เดี๋ยวก่อนนะ เราต้องแก้ปัญหาตรงนี้ก่อน

"นี่มานอารายกานนนนน"ฉันถามยานๆ

"อ๋อ เธอยังไม่รู้จักเพื่อนๆในวงของฉันใช่ไหมนีจา คนนี้คือ ซูโฮ คริส เลย์ เฉิน เทา ซิ่วหมิน ชานยอล แบคฮยอน เซฮุน ลู่หาน และดีโอ"

โอ้ว พวกเขามีตั้ง 11 คน ฉันจำชื่อใครไม่ได้เลยสักคน ยกเว้นผู้หนึ่งที่ฉันสะดุดตาตั้งเจอครั้งแรก อืมชื่อดีโอสินะ

"นายมีเรื่องอะไร ทำไมต้องให้ฉันอยู่ในนี้ด้วยอ่ะ นายลักพาตัวฉันหรอ กรี๊ด!!! ฉันจะแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้"

ฉันกำลังกด191และกำลังจะกดโทรออก แต่ก็มีคนหนึ่งอ้วนๆ ซึ่งแน่นอนฉันไม่รู้จัก คนนั้นตีที่มือฉันอย่างจัง จนโทรศัพท์ฉันหลุดมือออกไป

"อีนี่ขี้โวยวายจัง พวกนายอย่าไปสนใจเลย ไปกลับเข้าห้องไป๊!!!"เธอพูดขึ้น เธอค่อนข้างอ้วน(?) อวบ(?) ท่วม(?) ไม่หรอกมั้งเธอดูอ้วนนั้นแหละ

"แต่ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่หล่ะ ห๊ะ!!!หรือเธอจะบอกว่าโดนลักพาตัวมา โอ๊ย อกอีแป้นจะแตก -.,-"

"เอิ่ม...ขอโทษค่ะ คุณคะ ทางออกอยู่ที่ไหนค่ะ แล้วที่นี่ที่ไหนอ่ะคะ?"ฉันถามอย่างสงสัยสุดขีด เพราะฉันเริ่มตาพล่ามัว มองอะไรไม่ค่อยออก คงเป็นเพราะที่นี่คนเยอะล่ะมั้ง อากาศเริ่มไม่พอหายใจแล้ว...

"นี่ อย่ามาทำเป็นเสแสร้ง เธอแอบลักลอบเข้ามาใช่ไหม เธอเป็นซาแซงแฟนใช่ไหม วันนี้จะมาป่วนอะไรหล่ะ เอ๊ะ เธอนี่หน้าคุ้นๆนะ"

เรื่องเริ่มไม่ค่อยดีแล้วสิ

"อ๋อ เธอคนนี้นี่เองที่มาขโมยบ้อกเซอร์ดีโอไป แหม่ จับได้แล้ว ฉันจะโทรหาตำรวจ"เธอดูลุกลี้ลุกล้น คว้าหาดทรศัพท์เธอแต่ท่าเธอดูเหมือนจะหาไม่เจอ
เธอจึงเอาของฉันไปโทร

"นี่ หยุดนะพี่เมเนเจอร์ เข้าใจอะไรผิดรึเปล่าครับ เธอคนนี้มากับผม แล้วเขาไม่ได้จะมาขโมยอะไรทั้งนั้น นี่พวกนายลากพี่เขากลับไป"

อ่า ผู้พิทักษ์มาช่วยฉันแล้วสิ จากนั้นเธอก็โยนโทรศัพท์มาโดนหัวฉัน

"ฝากไว้ก่อนเถอะเจ้าหัวขโมยยยยยยยย"เธอตะโกนผ่าวงผู้ชายมาอย่างดุดัน

"ขอบคุณนะค่ะ พี่..."

"ซูโฮครับ ลีดเดอร์วงเอ็กโซ"

"นี่ที่รักเป็นไงบ้าง พี่เป็นห่วงแทบแย่รู้ไหม นี่ที่รัก คิดถึงดำคนนี้บ้างเปล่า ฉันเดบิวแล้วนะ เธอคงจะรู้อยู่แล้วสินะ"

เอิ่ม ฉันเพิ่งรู้เนี่ย -.,-

"นี่ๆ อย่ามาเนียน นายมีเรื่องอะไรก็บอกมา ฉันก็ต้องมีบ้านช่องให้กลับนะ" ฉันโวยวาย

"เธอนี่ขี้โวยวายเหมือนเดิมเลยนะ แล้วฉันหน่ะก็รู้ว่าช่วงนี้เธอทะเลาะกับพี่ชายของเธอ โดนไล่ออกจากบ้านมาอยู่กับแฟนคนใหม่ของเธอ ดังนั้นมาอยุ่กับฉันนะ ที่นี่มีห้องเหลือหน่ะ"

"ฉันไม่อยู่ที่นี่ ที่ไหนทั้งนั้น นอกจากบ้านไอ้อี้จู เคป่ะ?"ฉันเริ่มเดือดปุดๆ ฉันพยายามมองหาทางออก แต่ฉันมองอะไรไม่เห็นเลย

"ตุบ"

"เฮ้ยๆ ที่รักเป็นอะไรไป นี่พวกนายตามรถพยาบาลด่วนๆที่ดิ๊ เธอฟื้นก่อนสิ !(&$(!^@$*&^@*$&! "ฉันได้ยินเสียงพวกเขานะ แต่หลังๆฉันเริ่มฟังไม่ออก
เริ่มปวดหัวมากขึ้นเรื่อยๆ หายใจเริ่มติดขัด แล้วฉันก็สลบไป...