[Fic EXO] Tears of the weak {HunBaek}

 “เห้ย นั้นพยอน แบคฮยอนเพื่อนลู่หานไม่ใช่เหรอว่ะ” เสียงเอ่ยพูดของชายหนึ่งคนในกลุ่มตรงม้านั่งได้ทักขึ้น เพราะคนตัวเล็กคนนั้นกำลังโด่งดังเรื่องแย่งแฟนเพื่อนสนิทตัวเอง ข่าวฉาวเรื่องนี้คงไม่พ้นรอดฝีมือใครไปได้นอกจากคนหน้าสวยคนนั้นๆเพียงคนเดียว

“ก็เออไง”                                             

“น่ารักส่ะเปล่า แต่ดันชอบแย่งของเพื่อนใช่ไม่ได้ไม่ผ่านว่ะ”

“หึ กูว่ามึงอ่ะอยู่แบบนี้อย่าไปยุ่งกับแม่ งเลยเชื่อกูดิ” คนตัวเล็กเดินก้าวเท้าผ่านกลุ่มโต๊ะนั้นไปอย่างช้าๆ เขาได้ยินเสียงนินทาพูดคุยทั้งหมดที่ชายกลุ่มนั้นพูด

....ไม่เป็นไรแบคฮยอนเรามาเรียนเฉยๆนะ...                                                     เขาพยายามปลอบโยนตัวเองเล็กน้อยก่อนจะฝืนใจเดินเข้าไปนั่งตรงโต๊ะโรงอาหารที่เขากับเด็กหนุ่มหน้าหวานชอบนั่งด้วยกันเป็นประจำกับเพื่อนคนหน้าสวยคนนั้นด้วย

ตรงโต๊ะนั้นมีเด็กหนุ่มหน้าหวานมานั่งรออยู่ก่อนหน้าแล้ว เขากำลังฟุบหน้าหลับตรงหน้าโต๊ะเหมือนทุกๆครั้งที่เด็กหนุ่มหน้าหวานชอบงีบหลับไปเขาเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเด็กหนุ่มหน้าหวานก่อนจะยิ้มนิดๆ มีความสุขที่เขาได้เจอหน้าของเด็กหนุ่มหน้าหวานในตอนเช้าทุกวัน

“ฉันว่าข่าวฉาวนั้นเป็นจริงแน่เลยเธอ ดูดิๆ” นั่งได้ไม่นานเสียงกระชิบนินทาแหลมๆก็ดังขึ้นผ่านหูคนตัวเล็กอีกครั้ง

“หน้าด้านจริงๆนะเธอคนเนี่ย ชอบแย่งแฟนเพื่อน”

“อืม ใช้ไม่ได้เลย...เธออย่าทำกับฉันแบบนี้แล้วกันนะ”

“โอ๊ย ให้ตายฉันก็ไม่ทำหรอก” ดวงตาแดงกล้ำขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ตอนนี้เขาพยายามที่จะเก็บกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลถึงแม้คนถูกนินทาอย่างเขาจะเจ็บใจก็ตาม เขาไม่ได้แย่งแฟนเพื่อนสักหน่อยแถมไม่ได้มีสถานะเกินพี่กับน้องกับเด็กหนุ่มหน้าหวานอีก สรุปอย่างไงเขาก็ต้องผิดอยู่ดีใช่ไหม?

“อื้อ...เอ้า พี่แบคมาตั้งแต่เมื่อไรอ่ะครับ” เด็กหนุ่มหน้าหวานเอ๋ยถามคนตัวเล็กทันทีที่เงยหน้าตื่นขึ้นมาเห็นคนตรงหน้านั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขา

“พี่พึ่งมา ^ ^’’ ” คนตัวเล็กรีบปั่นหน้ายิ้มไป หัวใจกับหัวสมองกำลังต่อสู้กันอย่างรุนแรง เขาเจ็บ เจ็บเหลือเกินที่จะต้องทน....

“อ้อ แต่พี่แบคตาแดงพี่เป็นอะไรหรือเปล่า” เด็กหนุ่มหน้าหวานมองหน้าคนตัวเล็ก แต่ยังไม่ทันที่เขาจะมองดวงตานั้นชัดๆ คนตัวเล็กก็รีบหันหน้าหนีไปด้านขวาทันที

“.....”

“พี่แบคฮยอน....” มีเพียงความเงียบปกคลุมเขาทั้งสองคนเสียงพูดจาหัวเราะในโรงอาหารดังขึ้นมาในโสตประสานของเขาสองคนแทน คนตัวเล็กสงบสติก่อนจะทำให้น้ำเสียงตัวเองเป็นเหมือนปกติ

“อะ...พอดีฝุ่นเข้าตาพี่มั้ง ^^” หันมาพร้อมกับปั่นรอยยิ้มจอมปลอมอีกครั้ง

“จริงนะ ?” เด็กหนุ่มหน้าหวานทำหน้าตาสงสัยก่อนจะยืมมือมาจับใบหน้าของคนตัวเล็กแต่ก็โดนคนตัวเล็กปัดมือออกอย่างเบาๆ

“เออ....จริงสิ นายไม่เชื่อพี่เหรอ” พูดไปพร้อมกับหลบสายตาคนตรงหน้าไป

“...พะ....พี่แบค”

“เอ่อ...ถึงเวลาเรียนล่ะพี่ไปก่อนนะ นายด้วยรีบขึ้นไปเรียนเร็ววว” ยังไม่ทันที่เด็กหนุ่มหน้าหวานจะเอ่ยปากพูดคนตัวเล็กก็รีบตัดบทสนทนานั้นไปแล้วหยิบหนังสือเรียนของเขาพร้อมกับหันหน้าไปพูดบอกเด็กหนุ่มหน้าหวานแล้วจับดึงร่างนั้นให้ลุก

“ตอนเย็นเจอกันนะครับ”

“อะ....อืม...” มีเพียงประโยคสั้นๆตอบกลับไปเท่านั้น เขาไม่รู้ว่าตัวเองจะทำแบบนั้นไปทำไมกันทั้งๆที่ใจอยากคุยกับเด็กหนุ่มหน้าหวานจะตายแต่หัวสมองกลับปฏิเสธ

....เย็นนี้เราต้องรีบกลับบ้านแล้วล่ะแบคฮยอน...

พูดกับตัวเองไปก่อนจะก้าวขาเดินขึ้นตึกอาคารเรียนของตน พยายามเลิกคิดเรื่องของเด็กหนุ่มหน้าหวานกับเพื่อนคนหน้าสวยนั้นไปส่ะ แต่ก็พยายามหยุดคิดไม่ได้สักที....

“เดินเหม่อลอยอย่างนั้นระวังจะหน้าทิ่มเอาได้นะคร้าบ” จู่ๆระหว่างทางที่คนตัวเล็กกำลังเดินคิดอะไรเพลินๆนั้น ก็มีเสียงทุ้มใหญ่ทักเตือนเขามาทางด้านหน้าเขา

“คริส !” คนตัวเล็กต้องตกใจทันทีที่เห็นหน้าของคนที่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมายืนคุยกับเขา ผู้ชายที่ขึ้นชื่อเรื่องเพลย์บอยอันดับหนึ่งของวิทยาลัยเปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่นชอบทำร้ายความสุขของศัตรูทุกคนแล้วตอนนี้...ยังเป็นแฟนเพื่อนของเขาคนปัจจุบันอีก !

“ตกใจเหรอ...โทษทีนะที่ทำให้นายตกใจ” พูดไปพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ๆคนตัวล็ก คนตัวเล็กพยายามหลบหลีกคนตัวใหญ่เพื่อจะเดินหนีขึ้นไปบนห้องเรียนของเขา แต่ก็ถูกคนตัวใหญ่สะกัดทางไว้หมดเลย

“จะรีบไปไหน” พูดอย่างใจเย็นแต่ตรงข้ามกับอีกคน ที่ใจเริ่มร้อนและลุกลี้ลุกรนมีรางสังหรณ์ที่ไม่ดีกำลังเข้ามาในสมองเขาอย่างแรง

“ฉันจะรีบไปเรียน หลบไปนะ !” คนตัวเล็กใช้มือดันร่างใหญ่นั้นให้หลบไปแต่ไม่เป็นผล เพราะเขาตัวเล็กกว่าคนตรงหน้านี้หลายเท่า !

“ฉันอยากเล่นกับนายด้วยไม่ได้หรือไง”

“ไม่ได้ !! โอ๊ยย ปล่อยฉัน !!!”

“หึ...อย่างไงนายก็ต้องเล่นกับฉัน !” น้ำตาคนตัวเล็กเอ่อล้นคลอเบ้าตาทันที คนตัวใหญ่จับบีบข้อมือเขาไม่ปล่อยและไม่หยุดที่จะกระทำความรุนแรงกับข้อมือเขาอีก คนตรงหน้ามองออกมาแล้วยิ้มๆอย่างเจ้าเล่ห์

“ไม่เอาๆๆ นายจะพาฉันไปไหน ! ฉันไม่ไป !”

“อย่าขัดขืนถ้าไม่อยากเจ็บตัว !”

“ไม่ !! ฉันจะขัดขืนนาย !”

“ถ้าคิดว่าตัวเองจะสู้แรงของฉันได้ก็ขัดขืนไป !! ฮ่าๆ”

“โอ๊ยย” มือใหญ่ออกแรงกระชากจนทำให้คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตัวเซนิดๆเหมือนจะล้ม แต่เพราะมีมือใหญ่ที่คอยบังคับควบคุมตัวเขาอยู่จึงไม่ได้ล้มแต่ชนที่ต้นแขนแข็งแกร่งแทน คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมามองคนตัวใหญ่อย่างเครือๆแต่มีรึที่อีกคนจะเครือ เขากับชอบและยกยิ้มหัวเราะในลำคออย่างส่ะใจ

“แค่นี้ยังไม่มีแรงจะสู้กับฉันเลย เหอะ”

“.....แต่ฉันมีปาก”

“ปาก?เอาไว้ให้ฉันจับนายจูบหรือไง ฮ่าๆ”

“ปากไว้ด่านายไง ไอ้สมองบื้อ !! ไอ้เงิง ไอ้เหงือกแห้ง ไอ้...” ยังไม่ทันด่าหมดครบเช็คคนตัวใหญ่ก็หันหลังแล้วกระชากข้อมือคนตัวเล็กให้เขยิบมาใกล้ๆตัวเขาแล้วมองหน้าด้วยความโกรธ

“ปากดีจังนะ...อย่างนี้ต้องโดนหน่อยล่ะ”

“หยุด !! นายจะทำอะไรพี่แบคฮยอนอ่ะ !” เมื่อพระมาโปรดเด็กหนุ่มหน้าหวานมาทันเวลาพอดีกับที่คนตัวใหญ่เริ่มจะเคลื่อนใบหน้าหล่อนั้นไปใกล้ใบหน้าหวาน เขารีบก้าวเท้ามุ่งตรงไปที่ตัวคนใหญ่กับคนตัวเล็กและกระชากข้อมือบางมาให้หลุดกับมือใหญ่นั้น

      เมื่อหลุดพ้นคนตัวเล็กก็รีบยกมือตัวเองมาจับข้อมือเพื่อบรรเทาความเจ็บที่โดนมือใหญ่บีบรัดแน่น เด็กหนุ่มหน้าหวานจับคนตัวเล็กให้อยู่ด้านหลังตัวเองก่อนจะรีบกระชากคอปกเสื้อแล้วเชิดหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าที่แสยะยิ้มแล้วมองด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ไม่หยุด

“มึง !!มันเชี่ยไม่มีสิ้นสุดจริงนะ !”

“หึ มึงพึ่งรู้เหรอ”

“หน๊อย คนอย่างมึงต้องเจอนี้ !” เด็กหนุ่มหน้าหวานกำลังยกมือขึ้นชกต่อยคนตรงหน้าแต่ต้องชะงักไว้เพราะถูกมือเล็กจับแขนไว้

“หยุดนะเซฮุน ไม่เอาพี่ไม่อยากให้นายมีเรื่อง”

“.....”

“นะ...พี่ขอร้องเซฮุน”

“พี่แบค...เหอะ ที่กูปล่อยมึงเพราะพี่แบคขอร้องไว้นะ” เขาไม่อยากให้คนตัวเล็กลำบากใจไปกว่านี้เขาจึงยอมปล่อย เล่นขอร้องกันแบบนี้ไม่ปล่อยคนตัวใหญ่ไปเขาคงถูกคนตัวเล็กเกลียด

“หึ !แต่กูไม่ได้บอกว่ากูจะขอร้องมึงให้มึงปล่อยกูไปหนิ แต่ช่างเถอะวันนี้กูไม่อยากมีเรื่อง” คนตัวใหญ่เดินดิ่งหายไป เหลือเพียงแค่เขาสองคนเท่านั้นที่ยืนนิ่งเงียบไม่มีเสียง แต่ดันมีน้ำตาใสๆหยดจากใบหน้าจิ้มลิ้มของคนตัวเล็กไหลออกมาแทนเสียงอื่นๆ

“พี่แบค...พี่แบคร้องไห้ทำไม พี่เป็นอะไร” พูดไปพร้อมกับย่อตัวให้หน้ายื่นจ้องหน้าคนตัวเล็กได้แต่ใบหน้าหวานนั้นกลับก้มหน้าลงพร้อมกับเอามือปิดหน้าปิดตาเช็ดน้ำตาอย่างเดียว

“ฮึก...ฉัน...ไม่เป็นไรหรอก” กลั้นเสียงสะอื้นไปพร้อมกับส่ายหัวไปมา

“พี่ร้องไห้ ผมว่าพี่ต้องมีอะไรแน่เลย ผมขอร้องพี่อย่าโกหกผมอีกเลยมีอะไรก็พูดกันมาตรงๆสิครับ”

“ขอบคุณนะเซฮุน....อึก” คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมายิ้มๆ

“ขอกอดหน่อยได้ไหม?” เด็กหนุ่มหน้าหวานอึ้งไปกับคำขอนั้นถึงไม่ต้องพูดเขาก็ยอม ยอมให้กอดอยู่แล้วแต่ทำไมพอเขาเห็นน้ำตาของคนตัวเล็กเขาเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆที่อยากจะดูแลอยากคอยปกป้องและครอบครองเหมือนอย่างที่เขาความรู้สึกนี้ให้คนหน้าสวยแต่ความรู้สึกนี้มันรุนแรงยิ่งกว่าเดิมหลายเท่า

“ได้สิครับ ^^”  

“ขอบใจ..ฮือๆ” ไม่รีรอแขนเล็กกับแขนใหญ่ก็ดึงเข้าหากัน มือบางรัดลำตัวเด็กหนุ่มหน้าหวานอย่างแน่นน้ำตาไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้ยิ่งเด็กหนุ่มหน้าหวานอ่อนโยนหรือเริ่มทำดีกับเขาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆหัวใจนี้ก็มิอาจจะปล่อยให้ความรู้สึก รัก ที่มีจางหายไปจากใจได้อีก

ความอบอุ่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเมื่อได้ยินเสียงหัวใจของเด็กหนุ่มหน้าหวานกำลังใจเต้นแรง ยิ่งฟังเขาก็ยิ่งยิ้มและคิดว่าเขาไม่ได้คิดไปใช่ไหม ว่าคนที่เขากำลังโอบกอดอยู่นี้แอบใจเต้นแรงสั่นไหวกับเขานิดๆ โอบกอดกันได้ไม่นานเขาสองคนก็ผละปล่อยออกจากกันพร้อมกับน้ำตาที่เดือดแห้งไปของคนตัวเล็ก

“ซะ...เซฮุน” ไม่นานเสียงหวานก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่เหวอเมื่อเห็นภาพตรงหน้า

“พี่...ลู่หาน”    

“นายกับแบคฮยอนเป็นแฟนกันจริงๆ? นายเลือกแบคฮยอนมากกว่าพี่? ถึงว่าละไม่ตอบข้อความพี่มาเลย...หึ” คนหน้าสวยยกยิ้มก่อนจะมองตรงไปที่เพื่อนคนตัวเล็กที่เป็นอดีตเพื่อนสนิทของเขา

“พี่ลู่หาน…” เด็กหนุ่มหน้าหวานกำลังจะบอกเหตุผลและอธิบายแต่ก็ถูกคนหน้าสวยพูดแทรกแซงหน้าส่ะก่อน

“อย่ามาเรียกชื่อฉัน !! คนที่เรียกชื่อฉันได้มีเพียงพี่คริสเพียงคนเดียว !” ยิ่งเขาได้ยินชื่อผู้ชายที่เขาเกลียด เกลียดที่สุดอารมณ์ร้อนรุนแรงในจิตใจก็ระเบิดออก

“งั้นเหรอ....งั้นผมจะบอกอะไรให้ฟัง ชัด ชัด เน้น เน้น ให้พี่ฟังก็แล้วกันนะ”

“???”

“อย่าที่พี่เห็นผมกับที่แบค เรารักกันและพี่เขาเป็นแฟนผม !! ที่ผมไม่ตอบข้อความกลับไปหาพี่ก็เถอะผมไม่อยากกลับไปรักคนใจร้ายอย่างพี่ไง พี่ลู่หาน !!” เกินกว่าที่เขาจะทน เขาทนกับคนตรงหน้านี้มาเยอะแล้วตั้งแต่ที่เขาคบกับคนหน้าสวยเขาก็ไม่เคยที่จะมีความสุขเลยสักครั้ง นอกจากคิดไปเองว่าคนหน้าสวยนั้นรักเขาถึงยอมตอบตกลงมาคบกับเขาแค่ก็นั้นก็ดีแค่ไหนแล้ว

เขากลับคิดผิดมาตลอด...ว่าคนๆนี้คือนางฟ้าแสนสวย ที่เขาคิดไว้ทั้งหมดมันคือความฝันและความหลอกลวง !ภายใต้หน้ากากแสนบอบบางนั้นเขาเริ่มตาสว่างมากพอที่จะลุกขึ้นยืนยอมรับความจริงในวันนี้

“เซฮุน !” เสียงแหล่มหวานตะหวาดขึ้นเสียงมาทันทีที่ได้ยินคำพูดแบบนั้นออกมาจากปากเด็กหนุ่มหน้าหวาน

“อย่ามาเรียกชื่อผม พี่แบคเท่านั้นที่มีสิทธิเรียกชื่อของผมเท่านั้น !” เด็กหนุ่มหน้าหวานกระตุกยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กที่ยืนอึ้งและงงกับคำพูดของเด็กหนุ่มหน้าหวานอย่างมาก ก่อนที่มือใหญ่จะจับตัวเขาเดินหนีเพื่อนคนหน้าสวยนั้นอย่างรวดเร็ว

...พี่เขาเป็นแฟนผม...มันก็แค่คำโกหกเท่านั้นแต่เขากลับยิ้มออกมาไม่หยุดและคิดว่าถ้าสักวันมันเป็นจริงก็ดีสิ               

ติดตามได้ที่ : https://www.facebook.com/pages/Okpui_Gamagic/512336832129202