l'm in love บ่วงรักของนายจอมหยิ่ง

      เมื่อ3ปีก่อน
''ป๊อบ  ฟางต้องไปเรียนต่อฝรั่งเศสอ่ะ  ไม่อยากไปเลย อยากอยู่กับป๊อบ''  ''ฟาง''หญิงสาวหน้าหวาน นิสัยขี้เล่น  พูดกับ ''ป๊อบปี้''ชายหนุ่มหน้าเข้ม  นิสัยอ่อนโยน
''เอาน่าฟาง แค่3ปีเอง มันไม่นานหรอกน่า ''ชายหนุ่มพูดพลางขยี้ผม เพื่อนสนิทของตน
อย่างอ่อนโยน
''โธ่!ป๊อบ ป๊อบก็รู้นี่ว่าฟางขาดป๊อบได้ซะที่ไหน  ไม่มีป๊อบอยู่ ฟางจะลอกการบ้านใครล่ะ''
ฟางพูดออกแนวทะเล้นๆ จนชายหนุ่มถึงกับอมยิ้มอย่างมีความสุข
''ดีแล้ว ฟางจะได้ยืนบนแข้งของตัวเอง ไม่ต้องมีคนคอยช่วยเหลือทุก24ชม. นั่นถือว่า
ฟางโตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวเลยนะ''ป๊อบปี้ยกเหตุผลมาอ้าง  ทำเอาฟางหน้าบูดไปเลยทีเดียว
''ค่าาาา คุณพ่อ ขอบคุณที่อบรมลูกคนนี้ จนถึงวินาทีสุดท้ายนะคะ''คำพูดของฟาง
ทำให้ป๊อบปี้ถึงกับ ช๊อคไปเลย
''อะไรนะ!วินาทีสุดท้าย มันหมายความว่ายังไง''ป๊อบปี้ตะโกนถามฟาง  เล่นเอาฟาง
สะดุ้ง
''ป๊อบจะตะโกนทำไม ฟางจะไปเรียนต่อพรุ่งนี้แล้ว ฟางก็บอกป๊อบตั้งหลายรอบแล้วนี่
ป๊อบได้ฟังฟางสักครั้งมั๊ย''ฟางพูดและแกล้งทำเป็นงอนป๊อบปี้
''โธ่!ฟางอ่ะ ฟางก็รู้ว่าป๊อบขี้น้อยใจ ฟางต้องบอกป๊อบทุกวันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ๆๆๆๆๆๆเลย''ป๊อบปี้รีบอ้อนฟางทันที
''อ่ะๆก็ได้ นี่เห็นแก่ความขี้อ้อนของป๊อบนะเนี่ย ฟางยกโทษให้''ฟางพูดยิ้มๆ
''พรุ่งนี้อย่าลืมมาส่งฟางนะ  กลับบ้านแระ บ๊ายบาย จุ๊บๆ''ฟางบอกและวิ่งขึ้นรถไป
ปล่อยให้ชายหนุ่มนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว
''ยัยบ้า ยังไม่รู้อีกว่าฉันคิดอะไรกับเธอ''ป๊อบปี้พูด แต่ใบหน้าอมยิ้มก็กลับเปลี่ยน
เป็นใบหน้าเศร้าสร้อย เมื่อคิดว่า ถ้าวันพรุ่งนี้ไม่มีหญิงสาวคนนี้ ชีวิต
ของเขาจะอยู่ยังไง
วันรุ่งขึ้น
''ฟางไปแล้วนะทุกคน''ฟางบอกลาเพื่อนๆทุกคน แต่ เขา ไม่มาด้วย
หญิงสาวคิดแล้วเศร้า ผู้ชายที่เธอรัก ไม่มาส่งเธอ
''ฟางไม่คิดจะรอป๊อบก่อนหรอ แหม เขาน้อยใจแล้ว มาง้อด้วย''เสียงหนึ่งดัง
ขึ้นข้างหลังฟาง ฟางรีบหันหลังไปทันที
''ป๊อบ!''ฟางตะโกนและกระโดดกอดป๊อบปี้ทันที
''นี่เป็นวิธีการง้อแบบใหม่หรอฟาง''ป๊อบปี้อำแก้เขิน
''ฟางนึกว่าป๊อบจะไม่มาส่งฟางซะแล้ว''ฟางพูดเมื่อคลายกอด
''ทำไมป๊อบจะไม่มาส่งฟาง  ฟางก็รู้ ว่าฟางเป็น......''ป๊อบปี้หยุดคำพูดไว้แค่นั้นจน
ฟางสงสัย
''ฟางเป็นอะไรหรอ''ฟางถามอย่างงงๆ
''ฟาง ฟางเป็น.....ฟางเป็นเพื่อนสนิทไง''ป๊อบปี้รีบผลักคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจาก
ปากออกไป
''อะ อะ อืม งั้นฟางไปก่อนนะ''ฟางรู้สึกเสียความรู้สึกมาก แต่ก็ต้องพยายามกลบความรู้สึก
นั้นไว้ด้วยรอยยิ้ม  เพื่อไม่ให้เขา เห็นนำ้ตาของเธอ
''เดี๋ยวสิ ลืมประเพณีของเรา2คนไปแล้วหรอ''ป๊อบปี้โพล่งขึ้น
''ประเพณีอะไรหรอ  ฟางจำไม่เห็นได้เลย''ฟางถาม
''ก็ประเพณีที่ว่า ถ้ามีคนใดคนนึง ต้องไปจากกลุ่มเกิน1ปี ให้หอมแก้มสัญญา
ว่าจะไม่ลืมกัน และต้องถ่ายรูปตอนหอมแก้มเก็บไว้ ห้ามลบออกด้วย''ป๊อบปี้ร่ายยาว
ทำเอาฟางมึนหัว
''ก็ได้  รีบๆหน่อยนะ''ฟางบอกและเตรียมกล้องถ่ายรูปขึ้นมา แต่ยังไม่ทันจะกดถ่าย
ป๊อบปี้ก็หอมแก้มฟางไปก่อนแล้ว
''ป๊อบ ฟางยังไม่ได้กดถ่ายเลย''ฟางบอกอย่างอายๆ
''อ้าวหรอ แย่จังแฮะ''ป๊อบปี้แกล้งพูด
''งั้นคราวนี้กดถ่ายเลยนะ 123''เมื่อถ่ายรูปเสร็จแล้ว  ฟางก็รีบวิ่งไปขึ้นเครื่องทันที
แต่ก็ไม่ลืมที่จะ โบกมือลาป๊อบปี้เป็นครั้งสุดท้าย
''บายนะ สุดที่รัก''ป๊อบปี้พูดและเดินจากไป
...................................................................................................
สวัสดีคัฟ มีใครจำไรเตอร์คนนี้ได้บ้าง มาเม้นหน่อย
เขียนยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก(ในความคิดนะ)
ถ้าชอบเรื่องนี้ก็ติดตามกันด้วยนะคัฟ  บาย จุ๊บุๆ