l'm in love บ่วงรักของนายจอมหยิ่ง

     3ปีต่อมา

''ในที่สุดก็ได้กลับประเทศไทย''ฟางบ่นกับตัวเอง  และค่อยๆเดินลงจากเครื่อง

เพื่อมาหาเพื่อนสาว ที่กำลังรออยู่

''ยัยหวาย!''ฟางตะโกน จนร่างบางที่หันหลังอยู่รีบหันหน้ามาทันที

''ฟาง!''หวายรีบวิ่งเข้ามากอดฟางทันที

''พอแล้วเพื่อน ''ฟางบอกและรีบคลายกอดออกทันที

''ไม่ได้เจอกันนาน สวยขึ้นนะเนี่ย''หวายแหย่ฟางทันที

''แหม ปากหวานอย่างนี้ ถ้าเป็นผู้ชาย ขอเป็นแฟนไปแล้วนะเนี่ย'''ฟางแหย่กลับ เล่น

เอาหวายหน้าแดง ด้วยความเขิน

''พอๆเลิกยอหวายได้แล้ว ไป กลับบ้าน  นายโทโมะพ่นไฟแล้วมั้ง''หวายพูดประชดๆ

''งั้นกลับบ้านกัน''ฟางชวน

ที่บ้าน

''พี่โทโมะ''ฟางเรียกคนข้างในบ้าน

''ฟาง!''พอชายหนุ่มรู้ว่าใครมา ก็รีบวิ่งมาเปิดประตูให้ทันที

''พี่คิดถึงฟางที่สุดเลย''ชายหนุ่มกอดหญิงสาวอย่างดีใจ

''พอแล้วค่ะคุณพี่ น้องหายใจไม่ออก''ฟางบอกและทำท่าหายใจไม่ออก

''โธ่!กอดนิดกอดหน่อยก็ไม่ได้  งอนแล้ว  มาง้อด้วย''คำพูดของโทโมะทำให้หญิงสาวนึกถึง เขา

ไม่ว่ากี่ปีผ่านไป เธอก็ไม่เคยลืมเขาได้เลย เธอคิดถึงเขาเหลือเกิน ทุกสิ่งทุกอย่าง

ที่เขาทำให้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคยซื้อให้ เธอยังเก็บมันไว้ตลอด โดยเฉพาะรูป.........

''ฟาง!''โทโมะตะโกนเรียก ทำให้ฟางหลุดจากภวังค์

''ฟางเป็นอะไรอ่ะ เห็นยืนเหม่อตั้งนานแล้ว''หวายถามเพื่อนสาวอย่างเป็นห่วง

''ฟางไม่เป็นอะไร แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย เข้าบ้านเถอะ ยืนนานแล้ว เมื่อย''ฟางพูดเเละรีบเดิน

เข้าบ้าน ทำให้โทโมะกับหวายสงสัย

''นี่นายผีญี่ปุ่น สังเกตป่ะ ว่าฟางเหม่อตลอดเลยอ่ะ''หวายถามโทโมะ

''เออ!ฉันขอเวลาโทรศัพท์แปบนึง''โทโมะนึกอะไรได้เลยรีบกดโทรศัพท์โทรหาใครคนนึง

''ฮัลโหล''ปลายสายรับ

''นี่ฉันเอง โทโมะ''โทโมะพูดกับปลายสายอย่างรีบร้อน

''อ้าว!ไอ้โมะ เป็นไรของมึงวะ ดูรีบร้อนผิดปกติ''ปลายสายถามอย่างงงๆ

''เออน่า!มึงฟังที่กูพูดดีๆนะ''โทโมะรีบตัดบทพูดต่อทันที

''ก็พูดมาสิ กูฟังอยู่''ปลายสายตอบ

''ฟางน่ะ  เธอกลับมาแล้ว''โทโมะพูด

''อะไรนะ!''

...........................................................................................................

นี่รีบปั่นสสุดๆแล้วนะเนี่ย