รักที่เป็นไปไม่ได้...

"พี่ฟาง"เฟย์ในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ขายาวสีเข้มกระโดดลงมากอดพี่สาวที่กำลังเตรียมออกไป
ทำงาน
"หืม ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจัง เห็นปกติเลยเวลาทำงานไปแล้วยังไม่ตื่นด้วยซ้ำ"ฟางขมวดคิ้วอย่างสงสัย
"ก็ พี่ฟางก็รู้ว่ารถมันติดจะตาย ออกไปตอนเช้าๆแหละดี"เฟย์ยิ้มหวานหยดย้อย
"อ้าว แล้วสิงห์เขาไม่มารับแกเหรอ หรือว่านี่แกทะเลาะกับเขามาเนี่ย"เฟย์คลายรอยยิ้มเสแสร้งก่อน
คลายมือที่กอดพี่สาวไว้แล้วล้มนั่งที่โซฟาข้างๆ
"พี่ว่าเขาเป็นคนยังไง"เฟย์ถามเรียบๆ
"เอ่อ เขาก็ดูเป็นคนดีนะ เพียงแต่เวลาที่แม่เขามาบ้านเรา เขาดูไม่พอใจเลยที่บ้านเราเล็ก แล้วชอบ
พูดทำนองว่าเราจะไปหากินจากลูกชายเขา"
"พี่ไม่ชอบ?"
"Yes…เลิกกันก็ดีแล้วแหละ"ฟางยิ้มบางๆให้เฟย์อย่างเข้าใจ
"เออเฟย์ แล้วนี่แกจะออกไปพร้อมฉันเลยป่ะ ว่าจะไปแล้วอ่ะ"ฟางก้มมองหน้าฬิกาแล้วถามน้องสาว
"อาๆไปก็ไป"ฟางปิดบ้านที่อยู่กันสองคนตั้งแต่พ่อกับแม่พวกเธอหนีหนี้ไปฟางก็ดูแลเฟย์มาตลอด
"นั่นรถใครอ่ะ พี่ฟาง"เฟย์ขมวดคิ้วเมื่ออยู่ดีๆหน้าบ้านก็มีรถลิมูซีนคันยาวมาจอดขวางประตูตลอด
แนว
"เห้ยจอดงี้ ได้ไงอ่ะ หน้าบ้านฉันนะโว้ย"ฟางเดินไปทุบกระจกรถเสียงดัง แต่ไม่มีวี่แววว่ารถจะขยับ
"พี่ฟางพอแล้ว อายเขา นี่รถหรูขนาดนี้ก็พวกผู้ดีทั้งนั้น"เฟย์ดึงพี่สาวที่ง่วนอยู่กับการใช้รองเท้าส้นสูง
เตะ ยางรถยนต์ออกมาเวลาเดียวกับที่ กระจกรถบานสุดท้ายของรถเลื่อนลงมา
"นี่กว่าจะโผล่หัวออกมา นี่มันยากมากใช่มั้ย แน่จริงตัวตัวดิ"ฟางเดินไปที่กระจกบานสุดท้ายมือเท้า
หลังคารถก่อนจะมองเข้าไปในรถ
"อ้ะ หน้านายคุ้นๆแหะแต่อย่าคิดว่าเป็นคนรู้จักแล้วจะทำอะไรก็ได้ นะนี่หน้าบ้านฉันถอยไปเลย"
"เธอพูดมากนะ นี่โง่หรือโง่ที่ไม่รู้ว่าฉันมาที่นี่ทำไม"
"นี่ด่าฉันเหรอ อย่าอยู่เลย"ฟางกระชากประตูรถออกแต่เมื่อพบว่ามันเปิดไม่ได้จึงหันมาเตะประตูแทน
แปะ
เสียงกระดาษเอสี่แปะลงกลางหน้าฟาง ขณะที่คนทำไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ในรถ
"นี่นายเอากระดาษมาให้ฉันทำไมหะ วอนนักเหรอ"ฟางทำท่าจะฉีกกระดาษทิ้งแต่เฟย์รั้งไว้ก่อน
"พี่ฟางงง อย่า อย่าเพิ่งอ่านก่อนมีลายเซ็นพ่อกับแม่ด้วย"คำเดียวที่ทำให้ฟางดูอ่อนลงก่อนรีบคว้า
กระดาษมาดูอย่างรวดเร็ว
"เป็นไงบ้างพี่ฟาง"
"เฟย์พี่ว่าเราต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ"ฟางเม้มปากอย่างปลงๆก่อนคว้ามือน้องสาวไว้
"อ้าว ไหงหน้าดูซีดอ่ะ ไม่สบายเหรอ"เฟย์โบกมือหน้าพี่สาว
"เฟย์…แม่ติดหนี้นอกระบบสามแสน"
"งั้นไป"
"ไปไหน"
"โกยสิพี่"เฟย์ออกวิ่งมาพร้อมกับพี่สาวแต่ก็มีคนที่ดูเหมือนบอร์ดี้การ์ดชุดดำวิ่งตามมาจากรถ
หมับ
"ปล่อยฉันนะ"เฟย์พยายามแกะมือที่จับข้อมือเธออยู่ออก
"นี่หันมามองหน้าฉันสิ"เฟย์ค่อยๆหันไปกลัวๆกล้า
"เอ๊ะมาที่นี่ได้ไงนายเถื่อน"
"เห็นวิ่งหนีอยู่ก็เลยมาช่วย แต่ว่าตอนนี้ว่าจะช่วยส่งเธอให้ไอพวกชุดดำนั่นแล้วแหละ บังอาจเรียกชื่อ
ฉันผิด"เขื่อนทำท่างอนตุ้บป๋อง
"โอ้ยยย เฟย์ช่วยพี่ด้วย"เฟย์หันขวับทันทีที่พี่สาวร้อง
"ปล่อยพี่ฉันนะ ไอพวกบ้า"เฟย์ถีบตัวจะเดินไปช่วยฟางแต่เขื่อนก็ยึดไว้แล้ววิ่งต่อไป
"ปล่อยฉัน ปล่อยๆๆ"
"เธอนะแหละรนหาที่ตาย มันมีสิบๆคนเธอสองคนทำอะไรไม่ได้หรอก"เฟย์อ้าปากจะเถียงแต่ก็เงียบ
เมื่อรู้ว่าที่เขื่อนพูดถูกทั้งหมด
"แต่พี่ฉันอยู่กับพวกนั้นนะ"
"เธอเข้าใจมั้ย ว่าปลีกตัวไปก่อนแล้วค่อยวางแผนช่วยพี่เธอไง"เขื่อนไม่รอคำตอบทันทีที่ทุกคนสน
ใจแต่กับฟางเขื่อนก็ดึงเฟย์มาหลบข้างถังขยะ
ตุ้บ
"โอ้ยย เบาๆก็ได้ย่ะ กลัวฉันไม่ตายรึไง"ฟางร้องเมื่อถูกโยนลงไปที่เบาะรถข้างๆผู้ชายที่เธอเพิ่งหา
เรื่องไป
"เราจะมาคุยกันเรื่องข้อตกลง"
"ฉันสัญญานะว่าจะหาเงินมาคืนเร็วๆอ่ะ แต่ช่วยปล่อยๆฉันไปเถอะนะ"ฟางยกมือขึ้นมาพนมมือ
"ไร้สาระ ฉันไม่ได้ต้องการเงิน"
"งั้นก็ปล่อยฉันไปแล้วกัน คิดอยู่แล้วหน้าตาดีๆอย่างนายเนี่ยต้องใจดีแน่ๆ"
"สมองเธอทำมาจากสังกะสีรึไง ฉันไม่ต้องการเงิน มันไม่ได้หมายความว่าฉันไม่ต้องการอย่าง
อื่น"ชายหนุ่มดันฟางติดขอบประตูก่อนจะถอยออกมานั่งที่เดิม
"แล้วนายต้องการอะไรอ่ะ"
"คู่หมั้น…ปลอมๆ"
"หูฉันฝาด"ฟางอ้าปากหวอกับสิ่งที่ได้ยิน
"หนึ่งเดือนถ้าครบเวลาเราจะไม่มีหนี้อะไรกันอีกแถมฉันจะให้บ้านเธอหนึ่งหลังรถหนึ่งคัน กับเงินหนึ่ง
ล้าน"ชายหนุ่มพูดเรียบๆเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา
"นี่หน้าตาอย่างนายหาแฟนง่ายจะตาย มายุ่งกับฉันทำไมกัน"
"เพราะคนที่จะมาเป็นคู่หมั้นกำมะลอฉันต้องหน้าตาโง่นิดๆ มีอะไรจะถามอีกมั้ย"
"แล้วถ้าฉันไม่ทำ"
"นี่ฉันไม่ได้ปล่อยกู้เงินนอกระบบอย่างเดียวนะ ฉันเป็นมาเฟียด้วย"
"บอกฉันทำไม"
"เพราะงี้ไงฉันถึงบอกว่าเธอโง่"
"ฉันให้เวลาสามวิจะทำมั้ย"
"ทำ"ฟางตอบอย่างมั่นใจ
"เริ่มงานวันไหน"
"เย็นนี้ฉันจะมารับเธอไปบ้าน เธอต้องไปคนเดียว เพราะแค่ต้องอยู่กับผู้หญิงไม่ถึงนาทีฉันก็เริ่มคัน
แล้ว ถ้าพากันแห่ไปฉันคงอีสุกอีใสขึ้น"
"ลงไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันคงต้องเอาเบาะที่เธอนั่งไปแช่แอลกอฮอลล์"
"ปากร้ายนักเดี๋ยวเจอแม่"ฟางขมุบขมิบเบาๆ
"เอ้า แล้วเมื่อไหร่จะลงไปได้หะ ให้จุดธูปไล่รึไง"
"ก็ฉันยังสงสัยอยู่อ่ะ"
"โอ้ยมีอะไรอีก"
"นายชื่อไร คือฉันอยากรู้แค่นั้นเอง"
"เรียกฉันว่าป๊อปปี้" ไม่ต้องรออะไรป๊อปปี้จัดการไล่ฟางลงก่อนบึ่งรถออกไป
~เป็นครั้งแรกที่มันรักใครไปโดยไม่ต้องคิด~
"ฮัลโหล มีไรยัยจินนี่"ฟางรับโทรศัพท์จากเพื่อนสนิทที่เป็นทั้งเพื่อนร่วมงาน
"นี่ฟาง เธอไม่มาทำงานรู้มั้ยว่า บอสปลดเธอออกจากหัวหน้า แล้วตั้งยัยพิมขึ้นแทน"
"หะ!!!"