รักที่เป็นไปไม่ได้...

สวนสาธารณะใจกลางเมือง เต็มไปด้วยผู้คนเดินขวักไขว่ แต่คงจะไม่มีใครที่สังเกตเห็น หญิง

สาวผมยาวประบ่า หน้าตาอมทุกข์ที่นั่งชันเข่าอยู่บน ขอบอ่างน้ำพุสีขาว

~อยากลืมว่าเป็นเพื่อนเธอ~

"ฮัลโหล"หญิงสาวเก๊กเสียงเรียบแต่แฝงด้วยความดีใจทันทีที่เห็นชื่อปลายสาย

"เฟย์สิงห์ขอโทษนะ สิงห์ไปไม่ได้ติดงาน"รอยยิ้มสวยหายไปทันทีคิ้วบางขมวดจนชนกันก่อนจะ

ตะคอกใส่โทรศัพท์

"แล้วทำไมสิงห์ไม่บอกเฟย์ตั้งแต่แรกอ่ะ เฟย์มานั่งรอสิงห์ตั้งนาน"

"เอ๊ะ ก็บอกแล้วไงว่าติดงานจะอะไรมาก ใช้เหตุผลสิเฟย์"

"แล้วสิงห์จะนัดเฟย์มาทำไมตั้งแต่แรก ถ้างานมันจะสำคัญกับชีวิตสิงห์ขนาดนี้"

"เห้ย อย่าเรียกร้องความสนใจดิ ก็บอกว่าติดงาน"

"ทำไมพูดแบบนี้อ่ะเราเป็นแฟนกันนะ"เฟย์เสยผมขึ้นไป ขณะที่มือเริ่มกำโทรศัพท์แน่น

"แฟนแล้วไงอ่ะ ไม่ใช่แม่"

"อ๋อ นี่แม่สิงห์ไม่ให้มาเจอเฟย์ใช่มั้ย ถึงอ้างงานเนี่ย"

"เห้ยเริ่มคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วว่ะ"

"งั้นเฟย์ว่าเราห่างกันสักพัก แล้วค่อยกลับมาคุยกันอีก เฟย์เบื่อ"

"ไม่ไม่ต้องห่างกันสักพัก เพราะต่อจากวินาทีนี้ ฉันไม่อยากเจอเธออีก"เสียงตัดสายดังขึ้นมาทำให้

เฟย์เริ่มนั่งไม่ติดก่อนจะลุกขึ้นมา

พลั่ก

ร่างบางล้มลงกับพื้น ก่อนสะบัดหน้าขึ้นมาหา คนที่จงใจชนเธอ ก่อนจะเจอชายหนุ่มหน้าตา

ทะเล้น

"อ้าวอย่าพึ่งนอยด์สิ สาวอกหัก"

"นายเป็นใคร รู้ได้ไงว่าฉันอกหัก แล้วจะชนฉันทำไม"

"โว้ว ตอบแทบไม่ทันแต่ก็นะคุยโทรศัพท์เสียงดังแบบนี้คนอื่นจะรู้คงไม่แปลก"

"เอ๊ะ ถ้าไม่พอใจก็บอกตรงๆสิ ทำไมต้องมาชนฉันด้วย"

"ใส่ร้ายกันนี่นา ยอมรับว่าไม่พอใจแต่พอเดินมาถึงจะเตือนสักหน่อย เธอก็ลุกขึ้นมาชนฉันแล้วก็ลง

ไปกลิ้งเอง"

"โอ้ย งั้นก็เจ๊ากันไปเถอะ ฉันกำลังเครียด"เฟย์บอกปัดๆอย่างไม่สนใจ

"ไม่แฟร์ เจ๊าไม่ได้ มีแต่เสียกับเสียเขื่อนไม่ยอม"

"ฉันไม่อยากรู้ชื่อนาย"

"แต่ฉันอยากให้รู้นี่นา"เขื่อนทำท่าทะเล้น

"ถอยไปฉันจะกลับบ้าน"เฟย์สาวท้าวออกมาอย่างรวดเร็วแต่ก็ไม่ทันเขื่อนที่ยกมือสองข้ามมาขวางไว้

"เอ๊ะ จะเอาอะไรอีกเนี่ย"

"ขอโทษฉันก่อนสิ"

"ไม่มีวัน ถอยไปได้แล้ว"

"ไม่ ขอโทษฉันก่อนสิ"

"จะถอยดีๆหรือว่าจะต้องเจอไม้เด็ด"เฟย์กอดอกแน่น

"ไม่ถอย"

"ถามอีกครั้งนะ จะถอยดีๆมั้ย"

"โอ้ย จะถามอะไรนักหนาหะก็บอกว่าไม่"เขื่อนเบ้หน้าขณะที่เฟย์เริ่มตีหน้าเศร้าบีบน้ำตา

"เราเลิกกันแล้วอ่ะ นายออกไปเถอะ ฉันไม่มีวันกลับไปหานายถอยไปเถอะ"เฟย์พูดเสียงดังเรียกความ

สนใจจากประชาชีรอบข้างได้อย่างดี แต่เขื่อนก็ดูไม่ตกใจอะไร ก่อนทรุดตัวนั่งแล้วกุมมือเฟย์ไว้

"เฟย์เขื่อนขอโทษ แต่เขื่อนต้องรับผิดชอบ เขื่อนไม่ให้เฟย์ทำแท้งนะ"เขื่อนโผกอดท้องเฟย์ขณะที่

เสียงวิพากย์วิจารณ์วงนอกก็เริ่มดัง

'อ้าก พี่ชายหล่อมากถ้าแฟนพี่ทิ้งมาหาหนูเถอะ'

'แกเขาท้องกันแล้วอ่ะ เหมือนในละครเลยอ่ะ'

'อุ้ย นี่ถ้าไม่เห็นว่ากำลังจะมีลูกเสร็จเจ๊แน่'

"เฟย์คนเขาเชียร์กันขนาดนี้ไม่ยกโทษให้หน่อยเหรอ"เขื่อนทำตาแอ๊บแบ้วใส่เฟย์ที่เริ่มอึกอักทำตัวไม่

ถูก

"อะ เออๆ ยกโทษก็ได้"เฟย์ผลักเขื่อนออกก่อนเดินออกมาอย่างรวดเร็วท่ามกลางสายตางงงันของ

เหล่าไทยมุงที่ว่าดีกันแล้วทำไมถึงเดินหนีมา

"นี่ตราบที่เธอยังไม่ขอโทษเราได้เจอกันอีกแน่"

"ไม่มีวันนั้นหรอกเว้ยยย"เฟย์สะบัดหัวก่อนรีบเรียกวินมอเตอร์ไซต์บึ่งกลับบ้าน ที่มีพี่สาวรออยู่