{FIC EXO}Go Dead Now!!เตรียมตัว - ระวัง - ตาย

Chapter 3
Go Dead Now
เตรียมตัว - ระวัง - ตาย
 

 
 
"ไม่จริงน่ะ........." ลู่ฮานทรุดตัวลงกับพื้นเหมือนกับว่าไม่มีแรงแม้แต่จะเคลื่อนไหว
ภาพที่เห็นคือนาอึนกำลังกอดก่ายโชรงแน่บแน่น มันดูไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ แต่ที่เขาตกใจแทบยืนไม่ไหวน่ะ...
 
โชรงเป็นศพไปแล้ว......
 
สภาพของเธอไหม้เหรียมเหมือนกับโดนอะไรเผา ไม่เท่านั้นเลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาจากช่วงหน้าท้อง หมายความเธอจะต้องโดนแทงอย่างรุนแรงไม่ต่ำกว่าสามครั้ง ดวงตาของเธอเบิกโพรงเหมือนกับตกใจอะไรสุดขีด
"โชรง...." ลู่ฮานเรียกชื่อเธอเสียง เขาค่อยๆยกมือปิดเปลือกตาของเธอเบาๆด้วยมือที่สั่นเทา
"ลู่ฮาน..." เซฮุนเรียกเขาเบาๆ ดูเหมือนว่าจะเพิ่งตื่น แต่ลู่ฮานกลับนั่งมองศพของโชรงอยู่อย่างนั้น
เซฮุนทำท่าสงสัยแล้วเดินเข้ามาดู เซฮุนเบิกตากว้างแล้วร้องออกมาเสียงดัง
"เห้ยยยยยยยย!!!" เสียงของเซฮุนทำให้หลายๆคนตื่น รวมทั้งนาอึนด้วย...
"อื้อ..." เธอบิดตัวผละออกจากโชรงนิดหนึ่ง แล้วลุกขึ้นนั่ง
"โชรง ตื่นเถอะ@_@" เธอจับๆตัวเพื่อนรักเล็กน้อย แต่เมื่อโชรงไม่ขยับเธอก็หันไปมองงงๆ
 
"กรี๊ดดดดดด!! ไม่นะ โชรงงง!!" นาอึนกรีดร้องไปทั่ว คนอื่นๆเริ่มกรูกันมาดู แล้วก็ต้องตกใจกันแทบช็อกเมื่อเจอสภาพโชรง
นาอึนร้องสะอื้นฮักๆอย่างรุนแรง เธอเหมือนจะหายใจไม่ทัน ลู่ฮานจับมือเธอแล้วลูบไปมาเหมือนจะปลอบ
"ลู่ฮาน ฉันไม่เหลือใครแล้ว ไม่เหลือใครอีกแล้ว ฮือออ" นาอึนร้องแล้วโผตัวกอดลู่ฮานแน่น เขาทำได้แต่ลูบหลังเธอเบาๆ
เกือบสามชั่วโมงด้วยกันที่ทุกคนยังชุลมุนวุ่นวายกับศพของโชรง พวกเขาตัดสินใจเอาไว้ในห้องเก็บของข้างๆ นาอึนผละออกจากเขาแล้วพูดเบาๆ
"ขอโทษนะ"
"เรื่อง?" นาอึนชี้ไปที่ไหล่ของลู่ฮานที่ชุ่มไปด้วยน้ำตาของเธอ ซึ่งเขาเองก็โบกมือไม่เป็นไร
"คนต่อไปที่ต้องตายต้องเป็นฉันแน่ๆเลย ทำยังไงดี ฉันต้องตายแน่ๆเลย!" นาอึนฟูมฟาย ลู่ฮานรีบเข้ามาปลอบเธออีก
"เหมือนว่าเซฮุนอยากจะฆ่าฉัน เวลามองฉันเขาชอบมองเหมือนจะกินเลือดเนื้อ ฮืออ" 
"เซฮุนไม่ได้เป็นคนแบบนั้นนะ เขาอาจจะแค่ไม่ชอบเธอเฉยๆก็ได้" ลู่ฮานแก้ต่าง นาอึนก็พยักหน้าเล็กๆแล้วขอตัวอยู่คนเดียว เขาก็ไม่ได้ขัดอะไร
 
"อี้ชิงอ่า! อี้ชิง!!" คริสร้องเสียงดังเพราะเลย์เริ่มหน้ามืดเพราะกลัวเลือด
เฉินทำหน้าที่เป็ยคนปฐมพยาบาล แต่ลู่ฮานแอบแปลกใจนิดๆ ว่าทำไมที่นี่ถึงมีกล่องปฐมพยาบาลด้วย ?
"แปลกมั้ย?" เสียงหนึ่งดังอยู่หลังลู่ฮานเขาหันไปมองแล้วขมวดคิ้วเล็กๆเมื่อเป็นคนที่ไม่คาดคิด
"ซิ่วหมิน?"
"อี้ชิงไม่ได้กลัวเลือด.....เมื่อวานที่พวกฉันหายไปอี้ชิงได้แผลมาเขายังไม่รู้สึกกลัวอะไรเลย"
"พวกนายหายไปไหนมา"
"บางเรื่องถ้านายสงสัยอะไร ไม่จำเป็นก็อย่าถามเลย" ซิ่วหมินพูดนิ่งๆแล้วเดินหนีเขาไป ลู่ฮานมองตามด้วยความสงสัย
"อะไรของเขา?" คนตัวเล็กยักไหล่นิดๆแล้วเดินไปดูคนอื่นๆที่กำลังวุ่นวายกันอยู่
 
"ฮึก...." 
เสียงสะอื้นน้อยๆของใครบางคนทำเอาลู่ฮานกระตุกวูบ เขารีบมองหาต้นเสียงทันที ก่อนจะพบร่างเล็กของคยองซูที่นั่งร้องไห้อยู่มุมห้อง ลู่ฮานรีบเดินไปหาอย่างสงสัย
"คยองซู?" เขายื่นมือไปแตะไหล่เล็กของคยองซุเล็กน้อยๆ
"อ๊ะ! ล..ลู่ฮาน.." คยองซุร้องไห้จนตาแดงก่ำ มือน้อยๆที่ตอนแรกผลักเขาออกกลับจับมือเขาไว้เหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ
"คยองซู เป็นไร บอกฉันสิ..." ลู่ฮานพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วลูบหัวคยองซูเบาๆ แต่คยองซุกลับจับมือเขาแน่นแถมยังมองไปรอบๆอย่างหวาดระแวง ก่อนจะปริปากพูดออกมา
"ม..เมื่อคืน ฉันเห็น โชรง..ถ..ถูกฆ่า"
"ห้ะ! ว่าไงนะ!" ลูฮานเผลอพูดออกมาเสียงดัง คยองซุตัวสั่นน้อยๆ แล้วสะอื้นฮักๆ
"ฉันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างเลยตื่นขึ้นมาดู ฉ...ฉันเห็นมีคนกำลังใช้มีดแทงโชรง..น..น่ากลัว มากๆ" คยองซุร้องไห้โฮ ลู่ฮานลูบศรีษะเขาเบาๆ
"ฉ...ฉันไม่กล้าส่งเสียงร้องหรือแม้แต่ปลุกคนอื่นเลย ฉันกลัวว่ามันจะฆ่าฉัน ฮือออ ฉันจะทำยังไงดี..." คยองซูปล่อยโฮออกมาเหมือนเด็กๆ หลายๆคนมองอย่างสงสัยว่าคยองซูเป็นอะไร ลู่ฮานรีบตาลีตาเหลือกปลอบแล้วเอ่ยถามเบาๆ
"แล้วนายเห็นมั้ยว่าเขาเป็นใคร รูปร่างยังไง?"
"ม...ไม่หรอก มันมืดมากเลย ฮึก..."
"แล้ว..เสียง! เสียงล่ะ" ลู่ฮานเขย่ามือคยองซูเบาๆ
"ม..เหมือน.. เหมือน 'กระดิ่ง'..." คยองซูตอบเบาๆ
"แล้วกลิ่นล่ะ กลิ่น?" ลู่ฮานคาดคั้นอีก คยองซูเหมือนจะปล่อยโฮอีกรอบ
"ฉันไม่รู้หรอก กลิ่นเลือดกับกลิ่นไหม้มันกลบหมดเลย ฮือออ..." คยองซูปล่อยโฮอีกรอบจนได้
 
ลู่ฮานนั่งปลอบคยองซูไปพลางคิดเรื่องในหัวไปพลาง
คนที่มี กระดิ่ง? กระดิ่งน่ะเหรอ ไม่เห็นมีใครใส่กระดิ่งซักคนเลยนี่นา คยองซูอาจจะได้ยินผิดหรือเปล่า...
เราอาจจะถูกหลอกก็ได้.. ฆาตกรอาจจะไม่ใช้คนในหมู่พวกเรา
แล้วใครกันล่ะ?
 
 
 
อีกด้าน
ร่างโปร่งขบเขี้ยวฟันอย่างโกรธมาก มือทุบไปบนราวระเบียงแรงๆแล้วพูดลอดไรฟัดเบาๆ
 
"ชักจะรู้มากไปแล้วนะ.... คยองซู...." 
 
 
Keyword 3: '....ถ้านายสงสัยอะไร ไม่จำเป็นก็อย่าถามเลย....'By Xiumin