{FIC EXO}Go Dead Now!!เตรียมตัว - ระวัง - ตาย

Chapter 2

Go Dead Now

เตรียมตัว - ระวัง - ตาย

"มีอะไรหรือปล่าว?" ลู่ฮานถามชึ้นเมื่อมีแบคฮยอนลากเขาออกมาห่างจากที่พวกเขารวมตัวกันอยู่พอสมควร

"นายเห็นรึปล่าว..ที่พวกดีโอ เลย์ ซิ่วหมินหายไปน่ะ"

"หายไป?......" ลู่ฮานทวนงงๆแล้วหันไปมองรอบๆ "หายไปจริงๆด้วย"

"ไม่แน่พวกนั้นอาจจะเป็นฆาตกรที่โบมีบอกก็ได้นะ!"

"อย่าบ้าน่ะ! พวกเราเป็นเพื่อกันมาตั้งนานนะ บางเรื่องฆาตกรอาจจะเป็นเรื่องที่มีคนกุขึ้นมาก็ได้!" ลู่ฮานเถียง

"ถ้ามีคนกุมาจริงๆ แล้วเรื่องโบมีล่ะคืออะไร?"
ลู่ฮานนิ่งเงียบ เขาไม่สามารถพูดออกมาได้ว่าเรื่องเมื่อกี้.... พวกเขาไม่ได้เสียโบมีไปจริงๆ

"ตอนนี้ เราไม่ควรไว้ใจใครถึงแม้ว่าจะเป็นคนที่รักมากเพียงใด..." แบคฮยอนเว้นวะจังหวะ เขาเลียปากเล็กๆเหมือนกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก

"นายไม่มีคนที่รักจริงๆ นายไม่เข้าใจหรอก!!!" ลู่ฮานเผลอตวาดออกไป เมื่อแบคฮยอนพูดประโยคนั้น มันทำให้เขานึกถึงคนๆนึง

"ทำไมฉันจะไม่มี ก็ชะ.......!!!" แบคฮยอนรีบปิดปากเหมือนหลุดพูดอะไรออกไป

"ชะ.....?" ลู่ฮานเลิกคิ้วเชิงถาม

"นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก!" จบประโยคแบคฮยอนก็รีบเดินหนีไปทันที

ลู่ฮานเดินครุ่นคิดออกมา แล้วก็มีคนถลามาหาเขาทันที

"ลู่ฮาน!"

"อ๊ะ!...เซฮุน?" เขาขมวดคิ้วเล็กๆ

"แบคยอนพูดอะไรกับนายน่ะ ทะเลาะกันรึเปล่า?" ลู่ฮานถอนหายใจเบาๆแล้วเล่าเรื่องพวกดีโอ เลย์ ซิ่วหมิน เล่าแค่เรื่องนี้หน่ะนะ......

"เซฮุน ฉันถามไรหน่อยสิ"

"อื้อ! ว่ามาดิ" เซฮุนดูสนอกสนใจเอามากๆ

"แบคฮยอนน่ะ......"

"แบคฮยอนทำไมหรอ?..." เซฮุนพูดจบ เสียงโชรงก็ร้องเรียกลู่ฮานขึ้นมาอีกเขาเลยขอตัวก่อน เซฮุนมองตามลู่ฮานไปแล้วพึมพัมเบาๆ

"อะไรของเขา.."

17.30

ตอนนี้เริ่มค่ำแล้วความมืดค่อยๆกลืนกินไปทั่วทุกอณูเหมือนกับความกลัวของทุกคนที่ค่อยๆคืบคลานเข้ามา ไฟในห้องนี้ก็ริบหรี่จนแทบมองไม่เห็นอะไรเลย 

"ฮึก....." เสียงสะอื้นเบาๆของนาอึนทำให้น้ำตาที่เหือดแห้งของโชรงกลับมาปริ่มๆอีก ลู่ฮานมองทั้งสองอย่างเห็นใจก่อนจะค่อยเดินไปกดศรีษะของนาอึนพิงไหล่เขาเบาๆแล้วบีบมือของโชรงไว้แน่นเหมือนกับเขาจะสัญญาว่าจะไม่ทิ้งพวกเธอ
เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงพวกดีโอ ซิ่วหมินและเลย์กลับมาแล้วพวกเขาถามว่าไปไหนก็ไม่ยอมตอบแต่แขนของเลย์มีรอยแผลยาวเป็นทางตอนนี้เฉินกำลังทำแผลให้ ส่วนพวกแบคฮยอน ชานยอล ซูโฮ เทาเริ่มล้มตัวนอนโชรงก็เริ่มจะง่วงแล้ว นาอึนก็หลับปุ๋ยบนไหล่เขาไปเรียบร้อย ลู่ฮานส่งเสียงเรีกคนข้างๆเบาๆ

"เซฮุน..."

"ห..หือ?" เซฮุนที่สะลึมสะลือเงยหน้าขึ้นมามองเขา

"โทษทีนะ แต่ช่วยอุ้มนาอึนไปนอนหน่อย"

"อื้อ..." เซฮุนขยับมาพานาอึนล้มตัวนอนใกล้ๆเขาแล้วเขาเองก็ค่อยๆขยับให้โชรงนอนเหมือนกัน

"ง่วงไหม?" เซฮุนถามขึ้น

"นิดหน่อย แต่นายนอนก่อนก็ได้นะ" ลู่ฮานว่าแล้วเดินไปจัดท่านอนของหลายๆคนให้ขยับมานอนล้อมกันเป็นวงกลม เว้นที่สำหลับคนที่ยังไม่หลับ แล้วเขาเองก็ล้มตัวนอนข้างๆโชรง เซฮุนรีบกระถดตัวมานอนข้างเขาทันทีแต่เขาก็ไม่ได้สนใจเพราะความเพลียจัด

00.00

ฟุดฟิด ฟุดฟิด

ลู่ฮานสะดุ้งตื่นกลางดึกเมื่อได้กลิ่นไหม้อะไรซักอย่างเลยลองสะกิดคนข้างๆดู

"เซฮุน เซฮุนอ่า"

"ห้ะ..." เซฮุนงัวเงีย

"ได้กลิ่นอะไรไหม้มั้ย?"

"..นอนเถอะนะลู่ฮานพรุ่งนี้เช้าค่อยตื่นมาดู" เซฮุนลูบหัวเขาเบาๆแล้วหลับต่อ ลู่ฮานข่มตาอนให้ถึงพรุ่งนี้เช้า แต่กลิ่นไหม้นั้นยังคงติดจมูกเขาอยู่

07.00

แสงแดดที่ส่องแยงตากับการที่นอนไม่หลับทั้งคือนลู่ฮานเลยตื่นขึ้นมาก่อนคนอื่น เขารีบสำรวจกลิ่นไหม้นั้นทันที ภาพที่เห็นทำเอาเขาแทบจะล้มทั้งยืนทันที

"ไม่จริงน่ะ........."

Keyword 2: '....เราไม่ควรไว้ใจใครถึงแม้ว่าจะเป็นคนที่รักมากเพียงใด....'
By Baekhyun